12 Ιουλίου

Αγίων μαρτύρων Πρόκλου και Ιλαρίου

Οι άγιοι μάρτυρες Πρόκλος και Ιλάριος ζούσαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα των Ρωμαίων Τραϊανού (98-117) και του ηγεμόνα Μαξίμου. Πρώτος συνελήφθη ο άγιος Πρόκλος και, αφού διακήρυξε την πίστη του στον Χριστό ενώπιον του Αυτοκράτορα, παραδόθηκε στον ηγεμόνα Μάξιμο, για να υποβληθεί σε βασανιστήρια.

Και πράγματι, ο Μάξιμος υπέβαλε τον 'Aγιο σε βασανιστήρια και μάλιστα πολύ φρικτά. Πρώτα - πρώτα λοιπόν τον κατέκαυσαν με αναμμένους δαυλούς στην κοιλιά και στα πλευρά· στη συνέχεια του καταξέσχισαν με σιδερένια νύχια ολόκληρο το σώμα· έπειτα τον κρέμασαν σε ένα ξύλο και προσέδεσαν στα πόδια του μια βαριά πέτρα, για να αυξηθεί το βάρος και να εξαρθρωθούν τα χέρια του. Τελικά ο τύραννος πήρε την απόφαση να θανατώσουν με τόξα τον 'Aγιο.

Οδηγούμενος λοιπόν ο 'Aγιος στον τόπο του μαρτυρικού του θανάτου, συνάντησε καθ' οδόν τον ανηψιό του Ιλάριο. Αυτός χαιρέτισε τον θείο του. Για το λόγο αυτό όμως τον συνέλαβαν κι εκείνον οι ειδωλολάτρες και το πήραν μαζί τους. Και ο μεν άγιος Πρόκλος, καταπληγωθείς από πλήθος βελών, εξεδήμησε προς Κύριον και έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου, ο δε άγιος Ιλάριος ρωτήθηκε πρώτα αν είναι και αυτός χριστιανός. Εκείνος, χωρίς κανέναν δισταγμό, ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό. Τότε οι δήμιοι τον κρέμασαν σε ένα ξύλο και τον έδειραν ανηλεώς. Έπειτα τον έσυραν σε απόσταση τριών μιλίων και τον αποκεφάλισαν. Έλαβε λοιπόν και αυτός το στέφανο του μαρτυρίου και ενταφιάστηκε μαζί με το θείο του, τον άγιο Πρόκλο.

Γ. Παπαδημητρόπουλου, Με τους αγίους μας, Συναξαριστής Μηνός Ιουλίου, Αποστολική Διακονία, 1995, σελ. 45-46.