11 Ιανουαρίου
†Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου καί Καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου.
 ῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη τῆς Μωγαρισσοῦ, ὁποία ἀνῆκε στήν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας. ῎Εζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Θρακός καί ἔφθασε ἕως καί τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος ᾿Αναστασίου (491-518 μ.Χ.). ῾Ο πατέρας του ὀνομαζόταν Προαιρέσιος καί μητέρα του Εὐλογία. ῏Ηταν καί οἱ δύο εὐσεβεῖς καί πιστοί ἄνθρωποι. ῾Ο Θεοδόσιος ὅμως, ἀπό θεῖο ζῆλο, δέν ἀκολούθησε τήν ἔγγαμη ζωή, ἀλλά τό μοναχικό βίο.
Γι αὐτό ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του καί πῆγε στά ῾Ιεροσόλυμα νά προσκυνήσει τούς ῾Αγίους Τόπους. Στή συνέχεια μετέβη ἀπό ἐκεῖ καί ἦλθε στήν ᾿Αντιόχεια, ὅπου ἐπισκέφθηκε τόν ῞Αγιο Συμεών τόν Στυλίτη, ὁ ὁποῖος τόν ἐμύησε στά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τῆς ἀρετῆς καί τοῦ προεῖπε ὅτι θά γίνει ποιμένας πολλῶν λογικῶν προβάτων. ᾿Ασκήτεψε κοντά στό θαυμαστό καί ἐνάρετο ἀσκητή, πού ὀνομαζόταν Λογγίνος, μέ τόν ὁποῖο μαζί ἐμελετοῦσε, συζητοῦσε καί προσευχόταν, καί τοῦ ὁποίου ἐσπούδαζε τήν πνευματική διαύγεια καί τή μεγάλη ταπεινοφροσύνη.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος, ἀπό τήν προσευχή καί τήν ἄσκηση, ἔφθασε σέ τόσο ὕψος ἠθικῆς τελειότητος, ὥστε νά ἐπιτελεῖ, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, θαύματα. ῾Ο ῞Αγιος εἶχε κατασκευάσει ἕναν τάφο γιά τόν ἑαυτό του, ὥστε βλέποντάς τον νά ἐνθυμεῖται τό θάνατο. Τόν τάφο αὐτό ἐγκαινίασε μέ τό θάνατό του ἕνας ἅγιος ἀσκητής, ὀνόματι Βασίλειος. Τόν ἀσκητή λοιπόν αὐτόν, ἐνῶ εἶχε πεθάνει, μόνο ὁ Θεοδόσιος καί ἕνας ἄλλος μοναχός τόν ἔβλεπαν νά στέκεται ἀνάμεσα στούς ἄλλους μοναχούς καί νά συμψάλλει. Στούς ὑπόλοιπους μοναχούς ὁ Βασίλειος ἦταν ἀθέατος. ῞Ενα ἄλλο θαῦμα τοῦ ῾Αγίου εἶναι τό ὅτι σέ ἕναν τόπο, στόν ὁποῖο ἐπρόκειτο νά ἱδρύσει μοναστήρι, ἄναψε σβησμένα κάρβουνα, χωρίς νά ἔχει φωτιά.
᾿Αλλά καί τό προορατικό χάρισμα εἶχε λάβει ἀπό τόν Θεό ὁ ῞Αγιος. ῎Ετσι προεῖπε τήν καταστροφή πού θά γινόταν στήν ᾿Αντιόχεια ἀπό μεγάλο σεισμό.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος ὑπῆρξε καί καθηγητής πολλῶν μοναχῶν στήν ἀσκητική ζωή. Δέν ἄργησε ἔτσι πλησίον του νά σχηματισθεῖ κοινοβιακή ζωή πού τόν εἶχε ὡς κέντρο καί ὁδηγό. ῾Ο ὑπερβολικός ἀριθμός τῶν μοναχῶν πού συγκεντρώθηκαν κοντά του, τόν ἔκανε νά σκεφθεῖ ποῦ θά ἦταν προτιμότερο νά ἱδρύσουν κοινοβιακό μοναστήρι. Μετά ἀπό προσευχή καί σκέψη ἐξέλεξαν ἐρημικό τόπο πέραν τῆς Νεκρᾶς Θάλασσας, ὁποία ἀπέχει ἀπό τά ῾Ιεροσόλυμα ἀρκετές ὧρες. ᾿Εκεῖ τό μέγα πλῆθος τῆς ἀδελφότητος ἔκτισε σέ λίγο χρόνο μονή μέ ἐκκλησία καί νοσοκομεῖα, καθόσον φήμη τοῦ ῾Οσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ἔφερε ἐκεῖ πλήθη πού ἐζητοῦσαν τή συμβουλή του, τήν εὐλογία του ἤ τήν ὑλική του βοήθεια. ᾿Εκεῖνος τούς δεχόταν πατρικά πάντοτε, τούς καθοδηγοῦσε, τούς ἐνεθάρρυνε ἤ τούς παρακαλοῦσε, σάν νά ἦταν αὐτός πού ἔπασχε καί εἶχε ἀνάγκη τῆς ἰατρείας. Στίς ὧρες τοῦ μεσονυκτίου ἀνέτεινε τά χέρια του στόν οὐρανό καί ἐζητοῦσε ἐνίσχυση καί χάρη καί ἄφεση γιά ἀνθρώπους, πρός τούς ὁποίους πρό ὀλίγων ὡρῶν ἦταν ἐντελῶς ἄγνωστος.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος, ἀφοῦ ἔφθασε σέ βαθύτατο γῆρας, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη. ῾Η εἴδηση τῆς κοιμήσεώς του διαδόθηκε σάν ἀστραπή. Καί ἔτρεξαν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί καί μοναχοί, ἀκόμη καί ᾿Επίσκοποι, γιά νά ἀσπασθοῦν τό ἱερό λείψανο τοῦ ἁγίου ἀνδρός, πού στάθηκε γιά ὅλους φιλόστοργος πατέρας καί προστατευτικός ἀδελφός. Καί αὐτός ἀκόμη ὁ Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων προσῆλθε νά ἀσπασθεῖ καί νά παραστεῖ στήν ἐξόδιο ᾿Ακολουθία, μεγάλη δέ ὑπῆρξε συγκίνησή του, ὅταν βρέθηκε ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ ῾Οσίου. ῾Η σύναξή του ἐτελεῖτο στό σεπτό ᾿Αποστολεῖο τοῦ ῾Αγίου ᾿Αποστόλου Πέτρου, πού ἦταν κοντά στήν ῾Αγία Σοφία.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Θεοδώρου καί ᾿Αγαπίου τοῦ ἀρχιμανδρίτου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αγάπιος ἀσκήτεψε στήν ᾿Απαμεία τῆς Συρίας.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μαΐρου.
Εἶναι ἄγνωστο ποῦ καί πότε ἐμαρτύρησε γιά τόν Χριστό ὁ ῞Αγιος Μάϊρος. Σέ ἁγιολόγιο ἀναφέρεται ὅτι μάλλον πρόκειται περί τοῦ ῾Αγίου Μαΐωρος ἤ Μαΐωνος πού ἑορτάζει στίς 15 Φεβρουαρίου καί ἄθλησε κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-304 μ.Χ.) καί Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). Σύμφωνα μέ αὐτό τό Συναξάρι ὁ Μάρτυς ἦταν στρατιώτης στό τάγμα τῶν Μαύρων. Συνελήφθη στήν πόλη τῆς Γάζας ὡς Χριστιανός καί ἐβασανιζόταν ἐπί ἑπτά μέρες ἀπό τριανταέξι στρατιῶτες διαδοχικά. ᾿Αφοῦ ὑπέμεινε γενναῖα καί μέ πνευματική ἀνδρεία τό μαρτύριο, ἀπέθανε ἀπό τά βασανιστήρια.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βιταλίου.
῾Ο ῞Οσιος Βιτάλιος ἔζησε κατά Θεόν, ὡς μοναχός, στίς ἀρχές τοῦ 7ου αἰῶνος μ.Χ. καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη. Στό βίο τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ ᾿Ελεήμονος γίνεται λόγος γιά κάποιον ἀσκητή Βιτάλιο, πού ἦταν μοναχός στή μονή τοῦ ᾿Αββᾶ Σερίδου, καί ὅταν μετέβαινε στήν ᾿Αλεξάνδρεια, γιά νά πουλήσει τά ἐργόχειρά του, προσέφερε τά χρήματα σέ μιά πόρνη, παρακαλώντας την νά μήν ἁμαρτήσει.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ῾Υγίνου, ἐπισκόπου Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος ῾Υγίνος ἤ ῾Υγίεινος ἐγεννήθηκε στήν ᾿Αθήνα, ἦταν φιλόσοφος καί στή συνέχεια ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος Ρώμης (136-140 μ.Χ.). ᾿Εμαρτύρησε τό ἔτος 140 μ.Χ. ἐπί αὐτοκράτορος ᾿Αντωνίνου Πίου (138-161 μ.Χ.).
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου, Σεβερίου καί Λευκίου.
Οἱ ῞Αγιοι Πέτρος, Σεβέριος καί Λεύκιος ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αλεξάνδρεια.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῶν μυρίων ῾Αγίων ᾿Αγγέλων.
῾Η ἑορτή αὐτή τῆς Συνάξεως τῶν μυρίων ῾Αγίων ᾿Αγγέλων ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο τῆς ῾Αγίας ᾿Αναστασίας «ἐν τοῖς Δομνίνου ἐμβόλοις». ῾Ο ναός τῶν Μυριαγγέλων ἦταν, ἰδιαίτερα κατά τόν 6ο αἰώνα μ.Χ., ὀνομαστός γιά τά τελούμενα σέ αὐτόν θαύματα.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Στεφάνου, τοῦ ἐν Πλακιδιαναῖς.
῾Ο ναός ἦταν ἀφιερωμένος στόν Πρωτομάρτυρα Στέφανο καί ἴσως τήν μέρα αὐτή νά ἐτελεῖτο ἑορτή τῶν κτιτόρων αὐτοῦ. ῾Η περιοχή τῶν Πλακιδιανῶν στήν Κωνσταντινούπολη ὀνομαζόταν ἔτσι ἀπό τήν θυγατέρα τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου Πλακιδία.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Μάρκου, πλησίον τοῦ Ταύρου.
῾Ο ναός ἦταν ἀφιερωμένος στόν ᾿Απόστολο καί Εὐαγγελιστή Μᾶρκο καί βρισκόταν στήν περιοχή τοῦ Ταύρου Κωνσταντινουπόλεως. Εἰκάζεται ὅτι τό ναό ἀνήγειρε ὁ Μέγας Θεοδόσιος (379-395 μ.Χ.) καί ἀνήγειρε ἐκ νέου, λόγῳ καταστροφῆς του ἀπό σεισμό, ὁ Ρωμανός ὁ Λεκαπηνός (920-944 μ.Χ.).
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἐγκαινίων τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας ἐν Θεσσαλονίκῃ.
῾Η μνήμη τῶν ᾿Εγκαινίων ἀναφέρεται καί στόν κώδικα 68 τῆς Μονῆς Παντοκράτορος τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καί ἑορτάζεται στίς 24 ᾿Ιανουαρίου. Πρόκειται γιά τά ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς ῾Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Θεοδοσίου, ἐπισκόπου Τραπεζοῦντος.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος καταγόταν ἀπό τό χωριό Κορησσός Καστορίας καί ἐγεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. ῏Ηταν ἀδελφός τοῦ ῾Οσίου Διονυσίου († 25 ᾿Ιουνίου), ἱδρυτοῦ τῆς Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου ῾Αγίου ῎Ορους. ῾Ο ῞Οσιος ἔγινε μοναχός στή μονή Φιλοθέου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καί μετά τήν κοίμηση τοῦ γουμένου διετέλεσε γούμενος αὐτῆς. Κάποια μέρα ἐπέδραμαν κατά τοῦ αἰγιαλοῦ τῆς μονῆς Τοῦρκοι πειρατές, οἱ ὁποῖοι ἀπήγαγαν τόν ῞Οσιο ὡς αἰχμάλωτο στή Βιθυνία. Κατάφερε νά ἐλευθερωθεῖ καί ἦλθε στήν Κωνσταντινούπολη. Μέ τήν προτροπή τοῦ Πατριάρχου Καλλίστου, μέ τόν ὁποῖο συνδεόταν πνευματικά, γίνεται γούμενος τῆς περίφημης μονῆς τοῦ ῾Αγίου Γεωργίου τῶν Μαγγάνων. Γιά τήν ἀρετή του καί τήν ὁσιότητα τοῦ βίου του ἐξελέγη, τό 1370, ᾿Επίσκοπος Τραπεζοῦντος.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη περί τό ἔτος 1392.
 †Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μιχαήλ, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ καί Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Μιχαήλ ἔζησε στή Ρωσία καί καταγόταν ἀπό πλούσια οἰκογένεια. ῏Ηταν διά Χριστόν σαλός, γιά νά ἀποκρύψει τίς ἀρετές του ἀπό τόν κόσμο καί νά ἀποφεύγει τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. ᾿Εμόνασε στή μονή Κλόπς τοῦ Νόβγκοροντ τῆς Ρωσίας καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1456. Τό σκήνωμά του ἐνταφιάσθηκε στή μονή τοῦ Κλόπς.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Νικηφόρου, τοῦ ἐκ Κρήτης.
῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Νικηφόρος καταγόταν ἀπό τήν κωμόπολη Κριτσά Μεραμβέλλου Κρήτης καί ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Τζανῆς. ᾿Ενυμφεύθηκε μέ μιά Μωμεθανή πού τήν ἔλεγαν Φετμά καί ἀπέκτησε δύο υἱούς. ῞Ομως ὁ Νικηφόρος ἀλλαξοπίστησε καί ἔγινε Μουσουλμάνος λαβών τό ὄνομα ᾿Ιμπραχίμ. ᾿Αλλά μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἦλθε στόν ἑαυτό του καί μετανόησε γιά τό ὀλίσθημά του. ᾿Από τότε ζοῦσε τή χριστιανική πίστη καί ζωή. ῾Η γυναίκα του, βλέποντας αὐτή τή μεταστροφή του, τόν κατήγγειλε στίς ἀρχές. Τότε ὁ Νικηφόρος συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ βαλῆ τῆς Κρήτης, στό Χάνδακα (῾Ηράκλειο), τοῦ Μουσταφᾶ Πασᾶ. ῾Η ὑπόθεση παραπέμθηκε στό ῾Ιεροδικεῖο, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁ Μάρτυρας ὁμολόγησε μέ γενναιότητα τήν πίστη του στόν Χριστό. ῾Η ἀπόφαση ἦταν καταδικαστική.
῾Ο Νεομάρτυς Νικηφόρος ἀπαγχονίσθηκε τό ἔτος 1832, σέ λικία 30 ἐτῶν, καί ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Εὐπραξίας, τῆς ἐκ Ρωσίας.
῾Η ῾Οσία Εὐπραξία καταγόταν ἀπό τή Ρωσία καί ἐμόνασε κοντά στό χωριό Τελιάκωφ τῆς περιοχῆς τῆς Κοστρόμα. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1823.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
