23 Ιανουαρίου
†Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κλήμεντος, ἐπισκόπου ᾿Αγκύρας καί τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Αγαθαγγέλου.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Κλήμης καταγόταν ἀπό τήν ῎Αγκυρα, ἀπό πατέρα ᾿Εθνικό καί μητέρα Χριστιανή, πού ὀνομαζόταν Εὐφροσύνη. Σέ λικία δώδεκα ἐτῶν ἐκάρη μοναχός καί σέ λικία εἴκοσι ἐτῶν ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος ᾿Αγκύρας.
῾Ο μακάριος ῾Ιερομάρτυς ἐγνώρισε σέ ὅλη του σχεδόν τή ζωή τό μαρτύριο. ῾Υπέστη παντοειδεῖς καί φρικώδεις βασάνους ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.) καί αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.). Πράγματι, ὁ ἀγώνας του πρός τούς τυράννους ἐκράτησε ἐπί εἴκοσι ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια, χωρίς νά διακόπτεται.
Στή φυλακή τῆς Ρώμης τόν ἐκρέμασαν σέ ἕνα ξύλο καί τοῦ ἐξέσκισαν τό σῶμα μέ σιδερένια νύχια· τόν ἐκτύπησαν μέ πέτρες, τόν ἔδεσαν σέ τροχό πού γυρίζοντας τοῦ συνέτριψε τό σῶμα, τοῦ συνέτριψαν τά σαγόνια καί τοῦ ἔβγαλαν τά δόντια. ῎Ετσι, λοιπόν, ὁ ῾Ιερομάρτυς Κλήμης, ἀφοῦ ἐγνώρισε κάθε μορφή μαρτυρίου, ἀφοῦ ἔλεγξε μέ τούς λόγους του καί τό ἅγιο παράδειγμά του τούς δυσεβεῖς καί ἀφοῦ μέ τήν ὑπομονή καί καρτερία του κατέπληξε καί αὐτούς τούς ᾿Αγγέλους, ἔλαβε τό στέφανο τῆς οὐράνιας δόξας.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ᾿Αγαθάγγελος καταγόταν ἀπό τή Ρώμη. ῞Οταν ὁ ῞Αγιος Κλήμης ἦταν φυλακισμένος στή Ρώμη, πρῶτος ὁ ῞Αγιος ᾿Αγαθάγγελος καί ἔπειτα ἄλλοι, πού ἐπίστεψαν στόν Χριστό, προσῆλθαν στή φυλακή καί τούς ἐβάπτισε. ῞Ολους αὐτούς πού ἐβαπτίσθηκαν ὁ εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας τούς ἀποκεφάλισε. Μόνο ὁ ῞Αγιος ᾿Αγαθάγγελος ἐδραπέτευσε καί ἀνέβηκε κρυφά στό πλοῖο, στό ὁποῖο οἱ στρατιῶτες τοῦ Μαξιμιανοῦ θά ἔβαζαν τόν ῞Αγιο Κλήμεντα, γιά νά τόν στείλουν δέσμιο στή Νικομήδεια. Μόλις μπῆκε στό πλοῖο ὁ ῾Ιερομάρτυς Κλήμης, ὁ ῞Αγιος ᾿Αγαθάγγελος ἔπεσε στά πόδια του. ῾Ο Κλήμης ἐχάρηκε πού εἶδε τόν ᾿Αγαθάγγελο ἐκεῖ καί ἐθεώρησε τόν πόθο του νά μαρτυρήσει γιά τόν Χριστό ὡς εὐλογία Θεοῦ.
᾿Επάνω στό πλοῖο καί οἱ δύο ῞Αγιοι ὑπέστησαν φοβερά βασανιστήρια, ὥσπου ἔφθασαν στήν ῎Αγκυρα καί παρεδόθησαν στόν Λούκιο, τόν τοπικό ἄρχοντα. Τά φρικώδη βασανιστήρια ἄρχισαν. Τούς ἐκρέμασαν σέ ξύλο, τούς ἔκαψαν μέ ἀναμμένες λαμπάδες τά πλευρά, τούς ἐτρύπησαν μέ πυρακτωμένα σουβλιά τά χέρια ἀνάμεσα στά δάκτυλα, τούς ἔριξαν σέ ἀσβέστη ἐπί δύο μέρες, τούς ἐκτύπησαν μέ ράβδους, ἔμπηξαν στή γῆ ἀκόντια μέ τίς αἰχμές πρός τά ἄνω καί τούς ἐξάπλωσαν ἐπάνω στίς αἰχμές, μέ ἀποτέλεσμα νά κατατρυπηθοῦν τά σώματά τους καί νά τούς προκληθοῦν ἀφόρητοι πόνοι. ᾿Ιδιαίτερα τοῦ ῾Αγίου ᾿Αγαθαγγέλου περιέλουσαν τό κεφάλι μέ λιωμένο μολύβι. Στή συνέχεια τούς ἔδεσαν στό λαιμό μυλόπετρες καί τούς ἔσυραν στούς δρόμους τῆς πόλεως.
῞Υστερα ἀπό ἐντολή τοῦ Λουκίου καί οἱ δύο ῞Αγιοι ἀποκεφαλίσθηκαν. Μαζί τους ἀποκεφαλίσθηκαν καί οἱ ὑπόλοιποι ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά πού εἶχαν πιστέψει στόν Χριστό.
῾Η Σύναξή τους ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο, τό ὁποῖο βρίσκεται στήν περιοχή Εὐδοξίου, πέραν τοῦ ᾿Ανάπλου, καί στήν ἐκκλησία τῆς ῾Αγίας Εἰρήνης, τῆς παλαιᾶς καί τῆς νέας.
Ναό τοῦ ῾Αγίου Κλήμεντος ἀνήγειρε ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος Βύ(976-1025 μ.Χ.) στά ἀνάκτορα, ἐντός τοῦ ὁποίου ἐφυλασσόταν κάρα τοῦ ῾Αγίου μέ ἄλλα ἱερά λείψανα. ᾿Από τίς ἀρχές τοῦ 10ου αἰῶνος μ.Χ. σύναξη τῶν ῾Αγίων ἄρχισε νά τελεῖται στή μονή τοῦ Πατριάρχου Εὐθυμίου (907-912 μ.Χ.), πού βρισκόταν στήν περιοχή τῶν ῾Υψωμαθείων Κωνσταντινουπόλεως, στήν ὁποία, τό ἔτος 907 μ.Χ., ὁ Μητροπολίτης ᾿Αγκύρας Γαβριήλ ἐδώρησε τό ὠμοφόριο τοῦ ῾Αγίου Κλήμεντος καί λείψανα τοῦ ῾Αγίου ᾿Αγαθαγγέλου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαϋσιμᾶ τοῦ Σύρου.
῾Ο ῞Οσιος Μαϋσιμᾶς ἤ Μαϊουμᾶς ἐκατοικοῦσε στήν Κύρρο, κωμόπολη τῆς Συρίας, κοντά στήν ᾿Αντιόχεια. ῏Ηταν πολύ μέτριος στήν κατά κόσμον παιδεία, ἀλλά διακρίθηκε στήν ἐνάρετη ζωή καί τήν κατά Θεόν σοφία. ᾿Ακολούθησε τό μοναχικό βίο καί τό κελλί του ἔμενε πάντοτε ἀνοικτό γιά τούς πτωχούς καί τούς ξένους. Ποτέ δέν ἐκρατοῦσε τίποτε γιά τόν ἑαυτό του. Τό ψωμί καί τό λάδι πού τοῦ προσέφεραν ἐκεῖνος τά διεμοίραζε σέ ὅσους εἶχαν ἀνάγκη.
Στό Συναξάρι ἀναφέρεται ὅτι εἶχε δύο πιθάρια. Τό ἕνα ἦταν γεμάτο σιτάρι καί τό ἄλλο γεμάτο λάδι. Καί τά ἀγαθά αὐτά εἶχαν εὐλογηθεῖ ἀπό τόν Θεό, ὥστε, ἐνῶ ὁ ῞Οσιος συνεχῶς προσέφερε, τά πιθάρια παρέμεναν γεμάτα, ὅπως τά δοχεῖα τῆς χήρας ἀπό τά Σάρεπτα, πού ἔτρεφε μέ τό ἀλεύρι καί τό λάδι τόν Προφήτη ᾿Ηλία. ῾Ο ῞Οσιος Μαϋσιμᾶς εἶχε σέ ὅλη τή ζωή μόνο ἕνα ἔνδυμα. ῞Οταν τό ἔνδυμά του ἐτρυποῦσε σέ κάποιο μέρος, ἔραβε ἐπάνω στίς τρύπες ἄλλα μπαλώματα. Τά φιλάνθρωπα ὅμως ἔργα του ἦσαν πολλά καθημερινά. ῞Οταν μάλιστα κάποτε ἐπληροφορήθηκε ὅτι ὁ ἄρχοντας τῆς πόλεως καταπίεζε τούς πτωχούς γεωργούς, ἐκεῖνος δέν ἐδίστασε νά παρουσιασθεῖ ἐνώπιόν του μέ τά πτωχικά του ράκη καί νά τοῦ δώσει μαθήματα δικαιοσύνης καί φιλανθρωπίας.
῾Ο ῞Οσιος Μαϋσιμᾶς, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Σαλαμάνου τοῦ ῾Ησυχαστοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Σαλαμάνης καταγόταν ἀπό μιά κωμόπολη, πού ἦταν χτισμένη στή δυτική ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Εὐφράτη καί ὀνομαζόταν Καπερσανᾶ. ᾿Επειδή ἀγάπησε τήν ἐρημική ζωή, ἀκολούθησε τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί ἔστησε τό κελλί του κοντά στόν ποταμό Εὐφράτη.
῾Ο ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως, πού ἐπληροφορήθηκε τήν ἀρετή τοῦ ῾Οσίου, πῆγε ὁ ἴδιος νά τόν συναντήσει, γιά νά τόν πείσει νά δεχθεῖ τήν ἱερωσύνη, ἀλλά ἐκεῖνος ἀρνήθηκε καί ἀρκέσθηκε στήν συχία, τήν προσευχή καί τή μελέτη τοῦ θείου λόγου. ῎Ετσι ἐπαρηγοροῦσε κατά Θεόν καί ὁδηγοῦσε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων στόν Χριστό.
Στό Συναξάρι ἀναφέρεται ὅτι μιά φορά πῆγαν ἐκεῖ ἄνθρωποι ἀπό τήν κωμόπολη τῆς καταγωγῆς του, πού τόν ἤθελαν κοντά τους, καί χωρίς ἐκεῖνος νά ἀντισταθεῖ ἤ νά συγκατατεθεῖ, τόν πῆραν καί τόν ἔφεραν στήν κωμόπολή τους, ὅπου ἔκτισαν ἕνα κελλί καί τόν ἔκλεισαν ἐκεῖ. Καί στό κελλί αὐτό ὁ ῞Οσιος διέμενε μέ συχία καί προσευχή. ῞Υστερα ὅμως ἀπό λίγες μέρες ἔφθασαν ἐκεῖ νύκτα ἄνθρωποι ἀπό τήν ἀντίπερα κωμόπολη, πού πῆραν τόν ῞Οσιο καί τόν μετέφεραν στή δική τους κωμόπολη. ᾿Εκεῖνος οὔτε ἀντίρρηση ἔφερε, οὔτε κατέβαλε προσπάθεια νά μήν τόν πάρουν, οὔτε, πάλι, ἔδωσε τή συγκατάθεσή του γιά τήν πράξη αὐτή.
῎Ετσι, λοιπόν, ὁ ῞Οσιος Σαλαμάνης κατέστησε τόν ἑαυτό του τελείως νεκρό στήν παρούσα ζωή καί ἀγωνιζόταν μόνο νά τηρήσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ῾Οποῖος τόσο ἀγάπησε τόν ἄνθρωπο καί παρέδωκε τόν ἑαυτό Του γιά τή σωτηρία του.
῎Ετσι ἔζησε θεοφιλῶς ὁ ῞Οσιος Σαλαμάνης καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Εὐσεβίου.
῾Ο ῞Οσιος Εὐσέβιος ἀκολούθησε τό μοναχικό βίο καί ἀσκήτευε σέ σκοτεινό καί ἀφεγγές κελλί. Μετά ἀπό παράκληση τοῦ ῾Οσίου ᾿Αμμωνίου ἐκοινοβίασε στό μοναστήρι του, στή Συρία, ὅπου καί ἔγινε γούμενος. Διῆλθε τό βίο του μέ σκληρά πνευματικά ἀγωνίσματα, φορώντας σιδερένια ζώνη στή μέση καί σιδερένιο κλοιό στόν αὐχένα.
῾Ο ῞Οσιος Εὐσέβιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη κατά τόν 4ο αἰώνα μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δύο Μαρτύρων.
Οἱ δύο ῞Αγιοι Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν «ἐν τῷ Παρίῳ», πόλη πού ἦταν κοντά στήν Κύζικο καί τή Λάμψακο τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας βληθέντες σέ λάκκο.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Αχολίου, ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αχόλιος (ἤ ᾿Ασχόλιος) ἔζησε καί ἔδρασε κατά τά ἔτη 360-383 μ.Χ. Καταγόταν ἀπό τήν Καισάρεια, ἀλλά δέν ἀποκλείεται, σύμφωνα μέ ἄλλες μαρτυρίες, νά καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αχαΐα, ἀφοῦ σέ αὐτές ἀναφέρεται ὡς μοναχός στήν ᾿Αχαΐα. ῎Αν οἱ πληροφορίες αὐτές εἶναι ἀκριβεῖς, τότε πρέπει νά δεχθοῦμε ὅτι ἤδη τόν 4ο αἰώνα μ.Χ. ὁ μοναχισμός εἶχε ἐμφανισθεῖ στήν Πελοπόννησο.
῾Η ἐκλογή τοῦ ῾Αγίου ὡς ᾿Επισκόπου Θεσσαλονίκης ἔγινε, γιά τήν εἰρήνευση τοῦ λαοῦ τῆς πόλεως καί ὁλόκληρης τῆς Μακεδονίας. ῾Η ἐποχή ἦταν ταραγμένη ἐξαιτίας τῶν αἱρέσεων. Οἱ ᾿Αρειανοί, οἱ Πνευματομάχοι, οἱ ὀπαδοί τοῦ ᾿Απολλιναρίου καί ἄλλοι ἐμείωναν τήν ἀγάπη καί τήν πίστη. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Αχόλιος προτιμοῦσε τούς χρόνους τῶν διωγμῶν, γιατί τότε ἔλαμπε πίστη τῶν Χριστιανῶν, ἐνῶ ἐλυπόταν γιά τήν ὕπαρξη τῶν αἱρέσεων. Γι᾿ αὐτό καί ἔτρεφε θαυμασμό πρός τούς Μάρτυρες καί πρός τό στύλο τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τόν Μέγα ᾿Αθανάσιο.
᾿Εκτός ἀπό τίς αἱρέσεις πού ἐδημιουργοῦσαν προβλήματα στήν αὐτοκρατορία, προβλήματα σοβαρά καί μάλιστα ὀξύτατα ἐδημιουργοῦσαν καί οἱ ἐπιδρομές τῶν βαρβαρικῶν φύλων. Οἱ βασιλεῖς Γρατιανός καί Θεοδόσιος ἐπέτυχαν λαμπρές νίκες, ἀφοῦ ἀντιμετώπισαν μέ ἐπιτυχία ὁ μέν πρῶτος τούς ᾿Αλαμανούς, πού παρεῖχαν πράγματα στή Γαλλία, ὁ δέ δεύτερος τούς Γότθους καί τούς Οὔννους. ᾿Ιδιαίτερα ἀναφερόμαστε στούς ἀγῶνες κατά τῶν Γότθων καί Οὔννων, διότι κατά τούς ἀγῶνες αὐτούς διακρίθηκε ὁ Θεοδόσιος. Τόν βασιλέα Θεοδόσιο τότε παρότρυνε καί ἐνίσχυσε ἠθικά ὁ ᾿Επίσκοπος Θεσσαλονίκης ᾿Αχόλιος. Οἱ βάρβαροι λαοί, πού λυμαίνονταν τίς γύρω ἀπό τή Θεσσαλονίκη πόλεις, δέν μπόρεσαν νά διατρυπήσουν μέ τίς βολές τους τόν ῞Αγιο ᾿Αχόλιο.
῾Ο Θεοδόσιος, μετά τό θριάμβό του ἐναντίον «τῶν ἀμφί τόν ῎Ιστρον βαρβάρων», ἦλθε στή Θεσσαλονίκη. Τό θριαμβευτή αὐτοκράτορα ὑποδέχθηκε ὁ ῞Αγιος, τοῦ ὁποίου ἐπίδραση στό βασιλέα γιά θέματα ἐκκλησιαστικά ἦταν ἀποφασιστική.
῾Ο Θεοδόσιος στή Θεσσαλονίκη, τό 380 μ.Χ., ἀσθένησε βαριά. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Αχόλιος ἦταν κοντά του καί τόν ἐνίσχυε συνεχῶς. Τέλος, τόν ἐκατήχησε καί τόν ἐβάπτισε. Τό ἔδαφος γιά τήν ἐπιβολή τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἦταν κατάλληλο. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Αχόλιος «μυσταγωγήσας τόν Θεοδόσιον» συνετέλεσε στήν ἐπιβολή τῆς ᾿Ορθοδοξίας σ᾿ ὁλόκληρη τήν αὐτοκρατορία. ῾Ο αὐτοκράτορας ἐμπνεόμενος ἀπό τό δόγμα τῆς Νικαίας, ὄχι μόνο ἐδήλωσε ἐπίσημα τήν ἀφοσίωσή του στό Σύμβολο τῆς Νίκαιας, ἀλλά καί ἐξέδωκε τήν 28η Φεβρουαρίου τοῦ 380 μ.Χ. τό περίφημο διάταγμα τῆς Θεσσαλονίκης. Μέ τό διάταγμα αὐτό ὁ Θεοδόσιος ἐκαλοῦσε τούς αἱρετικούς «μή μετασχεῖν τῆς ᾿Αρείου δόξης».
῾Ο ῞Αγιος βρισκόταν σέ ἀλληλογραφία μέ τόν Μέγα Βασίλειο, ὁ ὁποῖος γράφοντας πρός αὐτόν τόν ἀποκαλεῖ φωστήρα τῆς ᾿Εκκλησίας καί τόν ἐπαινεῖ. ῎Ελαβε μέρος στή Βύ Οἰκουμενική Σύνοδο καί διακρίθηκε γιά τήν ἁγιότητα τοῦ βίου του καί τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητά του.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αχόλιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη μεταξύ τῶν ἐτῶν 383 καί 384 μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Γενναδίου, τοῦ ἐκ Λιθουανίας.
῾Ο ῞Οσιος Γεννάδιος ἐγεννήθηκε στήν πόλη Κοστρόμα τῆς Λιθουανίας καί ἦταν υἱός εὐσεβοῦς καί εὐγενοῦς οἰκογενείας. Τό ὄνομά τοῦ ἦταν Γρηγόριος καί ἀπό τήν παιδική λικία ἔδειξε μεγάλη ἀγάπη πρός τή λειτουργική ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας.
᾿Επειδή στήν περιοχή πού ἐμεγάλωσε ἐπλεόναζε τό ρωμαιοκαθολικό στοιχεῖο, ἠθέλησε νά ἐγκαταλείψει τή γενέτειρά του καί νά πάει νά ζήσει στή γειτονική Ρωσία. ῎Ετσι ἔφθασε στή Μόσχα, ὅπου ἐγνώρισε ἕναν ἄλλο νέο, τόν Θεόδωρο, μέ τήν ἴδια φλογερή ἀγάπη γιά τό μοναχικό βίο. Μαζί πῆγαν νά συμβουλευθοῦν τόν ῞Αγιο ᾿Αλέξανδρο τοῦ Σβέρ († 30 Αὐγούστου), ὁ ὁποῖος τόν μέν Γρηγόριο ἔστειλε στή μονή τοῦ Κομέλση, ἐνῶ τόν Θεόδωρο πίσω στόν κόσμο.
Στή μονή τοῦ Κομέλση ὁ Γρηγόριος ἔγινε ὁ πιό ἀφοσιωμένος μαθητής τοῦ ῾Αγίου Κορνηλίου († 19 Μαΐου) καί ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα Γεννάδιος. Τά χαρίσματα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐστόλιζαν τήν ὕπαρξη τοῦ νέου μοναχοῦ.
Πρός τό τέλος τοῦ βίου του ὁ ῞Αγιος Κορνήλιος πῆρε μαζί του τόν ῞Οσιο Γεννάδιο καί ἵδρυσαν μιά νέα μονή στήν Κοστρόμα, τή μονή Λιουμπεμώφ. ᾿Εκεῖ ὁ ῞Οσιος ἔζησε τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς του μέ εἰρήνη καί ἄσκηση. ῾Ο Θεός τόν ἀξίωσε νά κάνει θαύματα καί νά ἔχει τό προορατικό χάρισμα. ῾Ο Τσάρος ᾿Ιβάν ὁ Τρομερός τόν εὐλαβεῖτο πολύ καί τόν ἔκανε παιδαγωγό τῆς θυγατέρας του216.
῾Ο ῞Οσιος Γεννάδιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1565.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αλεξάνδρου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αλέξανδρος τοῦ Βόσκυ ἔζησε μεταξύ τοῦ 15ου καί 16ου αἰῶνος μ.Χ. καί ἀσκήτεψε σέ μονή κοντά στήν Κοστρόμα.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Ανατολίου, ἐπισκόπου ᾿Οδησσοῦ.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ανατόλιος ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1880 στήν πόλη Κοβέλ τῆς Βολυνίας. ᾿Εσπούδασε στή θεολογική ἀκαδημία τοῦ Κιέβου καί συνέχισε τίς σπουδές του στήν ἱστορία καί στή μελέτη ἀρχαίων χειρογράφων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Τό 1913 ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τοῦ Σιστοπόλ καί τό 1927 μετετέθη στήν ᾿Επισκοπή τῆς ᾿Οδησσοῦ.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανατόλιος ἐκδιώχθηκε καί φυλακίσθηκε ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς, γιατί δέν συμφωνοῦσε μέ αὐτά πού προσπαθοῦσαν νά ἐπιβάλουν στή διοίκηση καί τή ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας. Οἱ κακουχίες τόν ἐταλαιπώρησαν καί κατέστρεψαν τήν κλονισμένη ὑγεία του. ῎Ετσι καρδιά του δέν ἄντεξε καί ὁ ῞Αγιος ᾿Ανατόλιος ἐκοιμήθηκε τό ἔτος 1938.
†Τῇ αὐτῇ μέρα, σύναξις πάντων τῶν ἐν Κοστρόμᾳ τῆς Ρωσίας διαλαμψάντων ῾Αγίων.
῾Η ἑορτή καθιερώθηκε τό ἔτος 1981. Οἱ ῞Αγιοι πού ἑορτάζουν εἶναι· ὁ ῾Ιερομάρτυς Νικόδημος τῆς Κοστρόμα, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Ιωνᾶς τῆς Μόσχας, Διονύσιος τοῦ Σουζντάλ, Μητροφάνης τοῦ Βορονέζ, οἱ μοναχοί ᾿Αβραάμ τοῦ Κουκχλόμα, ᾿Ιακώβ τοῦ Ζελεζνομπορόφσκϊυ, Μακάριος τοῦ Πισέμσκϊυ, Παῦλος τοῦ ᾿Ομπνόρσκϊυ, Κύριλλος τοῦ Μπελοζέρο, Γεννάδιος τῆς Κοστρόμα καί Λγιουμπίμογκραντ, Κύριλλος τοῦ Νοβοεζέρσκϊυ, ᾿Αδριανός τοῦ Μονζέσκϊυ, Θεράπων τοῦ Μονζέσκϊυ, ᾿Ιακώβ τοῦ Μπρυλίνσκϊυ, Παΐσιος τοῦ Γκαλίτς, ᾿Αλέξανδρος τοῦ Βόσκϊυ, Μακάριος τοῦ Οὐνζένσκϊυ, Βαρνάβας τοῦ ποταμοῦ Βετολούγκα, Γρηγόριος τοῦ Πελσέμσκϊυ καί Παχώμιος τοῦ Νερέχτσκϊυ.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
