28 Ιανουαρίου
†Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Εφραίμ τοῦ Σύρου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Εφραίμ καταγόταν ἀπό τήν ᾿Ανατολή καί ἐγεννήθηκε στήν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας πιθανῶς τό 308 μ.Χ. ἤ λίγο ἐνωρίτερα. ῎Ηκμασε ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) καί τῶν διαδόχων αὐτοῦ. ᾿Από τή μικρή του λικία ἐδιδάχθηκε τήν πίστη καί τήν ἀρετή ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο τῆς γενέτειράς του ᾿Ιάκωβο (309-364 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος καί τόν ἐχειροτόνησε διάκονο, ἀλλά ὁ ῞Οσιος ἀρνήθηκε νά λάβει μεγαλύτερο ἀξίωμα. ᾿Ακολούθησε πολύ ἐνωρίς τό μοναχικό βίο καί μέ τό φωτισμό τοῦ Παρακλήτου ἔγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικῆς καί ἠθικῆς οἰκοδομῆς. Γι αὐτό καί θαυμάζεται γιά τό πλῆθος καί τό κάλλος τῶν ἔργων του. Γνώστης ἀκριβής ὅλων τῶν δογματικῶν θεμάτων ἤξερε νά καταπολεμᾶ τίς αἱρέσεις καί νά ὑπερασπίζει μέ θαυμάσια σαφήνεια τήν ᾿Ορθοδοξία. ῏Ηταν ἐκεῖνος πού κατετρόπωσε σέ διάλογο τόν αἱρετικό ᾿Απολλινάριο καί ὁδήγησε πολλούς αἱρετικούς νά ἐπιστρέψουν στήν πατρώα εὐσέβεια.
῞Οταν, διά τῆς συνθήκης τοῦ ἔτους 363 μ.Χ., πού ὑπέγραψε ὁ διάδοχος τοῦ ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου ᾿Ιοβιανός (363-364 μ.Χ.), Νίσιβις παραδόθηκε στούς Πέρσες, ὁ ῞Οσιος ᾿Εφραίμ ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του καί ἦλθε στήν ῎Εδεσσα, ὅπου ἀσκήτεψε σέ παρακείμενο ὄρος. Τό ἔτος 370 μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τόν Μέγα Βασίλειο στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καί λίγο ἀργότερα τούς Πατέρες καί ᾿Ασκητές τῆς Αἰγύπτου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Εφραίμ ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 373 μ.Χ. καί Σύναξή του ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο τῆς ῾Αγίας ᾿Ακυλίνας, στήν περιοχή Φιλοξένου, κοντά στήν ἀγορά.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Παλλαδίου.
῾Ο ῞Οσιος Παλλάδιος καταγόταν ἀπό τή Συρία καί ἀσκήτεψε στό ὄρος ῎Ημμη (ἤ ῎Ιμμαι). ᾿Εκεῖ ἔκτισε ἕνα μικρό κελλί καί ἐκλείσθηκε μέσα μέ ἀγρυπνία, νηστεία καί ἀδιάλειπτη προσευχή. ῎Ετσι ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. ῞Ενα ἀπό τά θαύματά του, τό ὁποῖο διηγεῖται ὁ Θεοδώρητος Κύρου, στή Φιλόθεο ῾Ιστορία του, εἶναι καί τό ἑξῆς· Κάποιοι ληστές ἔριξαν πρό τῆς θύρας τοῦ ῾Οσίου ἕναν πλούσιο ἔμπορο, τόν ὁποῖο ἀφοῦ ἐλήστεψαν τόν ἔσφαξαν. ῞Οταν ἐξημέρωσε καί ἔγινε γνωστό τό ἔγκλημα, ὅλοι ἐθεώρησαν ἔνοχο γιά τή σφαγή τοῦ ἐμπόρου τόν ῞Οσιο. ῞Ομως, ὁ ῞Οσιος προσευχήθηκε στόν Θεό καί ἀνέστησε τό νεκρό. ᾿Εκεῖνος, μόλις ἀναστήθηκε ὑπέδειξε τό φονιά καί ἐδήλωσε ὅτι ὁ ῞Οσιος δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό προσαφθέν σέ αὐτόν ἔγκλημα.
῎Ετσι, ἀφοῦ ὁ ῞Οσιος Παλλάδιος ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιακώβου τοῦ ᾿Ασκητοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιάκωβος ἔγινε μοναχός καί ἀσκήτεψε ἐπί δεκαπέντε χρόνια σέ ἕνα σπήλαιο, κοντά στήν κωμόπολη Πορφυρεώνη. Κατά τή διάρκεια τοῦ πνευματικοῦ του ἀγῶνος ὑπέβαλε τόν ἑαυτό του σέ κάθε εἴδους ἄσκηση καί κακουχία.
Κάποτε μερικοί ἀκόλαστοι καί φθονεροί ἄνθρωποι ὁδήγησαν στόν ῞Οσιο μιά πόρνη. Αὐτή, ἀφοῦ μέ δόλο κατόρθωσε νά εἰσέλθει στό κελλί του, τόν προκαλοῦσε νά διαπράξει ἁμαρτία μαζί της. ᾿Εκεῖνος ὅμως τῆς ὑπενθύμισε τήν τιμωρία τοῦ μέλλοντος πυρός. ῎Ετσι, τήν ἔκαμε νά συναισθανθεῖ τήν ἁμαρτωλότητά της, νά μετανοήσει, νά ἀλλάξει τρόπο ζωῆς καί νά ἀκολουθήσει πλέον ἀναγεννημένη πνευματικά τόν Χριστό.
᾿Επειδή ὅμως κανένας δέν ξεφεύγει ἀπό τίς ἐνέδρες τοῦ διαβόλου, συνέβη καί ὁ ῞Οσιος αὐτός νά πέσει σέ μεγάλο παράπτωμα, γιά νά γίνει παράδειγμα σέ ὅλους τούς ἁμαρτωλούς καί ὁδηγός πρός μετάνοια. Νά, λοιπόν, τί συνέβη· Κάποιος ἄνθρωπος ἐπιφανής εἶχε μία θυγατέρα δαιμονισμένη, τήν ὁποία πῆγε στόν ῞Οσιο νά τή θεραπεύσει. ᾿Εκεῖνος προσευχήθηκε καί ἀμέσως τό δαιμόνιο ἔφυγε καί ἄφησε ἐλεύθερη τή νέα. ῾Ο πατέρας της ὅμως, ἐπειδή ἐφοβόταν μήπως καί πάλι τό δαιμόνιο ἐνοχλήσει τή θυγατέρα του, τήν ἄφησε στό σπήλαιο τοῦ ῾Αγίου. Γιά συντροφιά της ἄφησε ἐκεῖ καί τό νεότερο ἀδελφό της. ῾Ο ἀσκητής ὅμως ᾿Ιάκωβος ἐνικήθηκε ἀπό τήν ἐπιθυμία καί διέφθειρε τή νέα. Καί στή συνέχεια, γιά νά μή γνωστοποιηθεῖ μυσαρή του πράξη καί ἐξευτελισθεῖ, ἐφόνευσε καί τή νέα καί τόν ἀδελφό της καί ἔριξε τά σώματά τους στό ποτάμι πού ἦταν ἐκεῖ κοντά.
῞Υστερα ἀπό τά φοβερά αὐτά ἐγκλήματα πού διέπραξε, ἔχασε κάθε ἐλπίδα γιά σωτηρία καί τοῦ ἐδημιουργήθηκε ἀκατάσχετη ἐπιθυμία νά ἀφήσει τήν ἀσκητική ζωή καί νά ἐπανέλθει στόν κόσμο. Στό δρόμο ὅμως τόν συνάντησε κάποιος εὐλαβής μοναχός, στίς παραινέσεις τοῦ ὁποίου ἐπειθάρχησε ὁ ῞Οσιος, πού ἀπεφάσισε νά κλεισθεῖ μέσα σ ἕναν τάφο καί νά ὑπομείνει κάθε σκληραγωγία. ᾿Εκεῖνο τό χρόνο ἐσημειώθηκε στή χώρα μεγάλη ξηρασία καί ὁ Θεός κατά θαυμαστό τρόπο ἐμήνυσε στόν ᾿Επίσκοπο τῆς πόλεως ὅτι, ἄν δέν προσευχηθεῖ ὁ ῞Οσιος ᾿Ιάκωβος πού διαμένει στόν τάφο, δέν θά λάβει τέλος ἀνομβρία. ᾿Αμέσως, λοιπόν, τότε ὁ ᾿Επίσκοπος ἐπισκέφθηκε τόν ῞Οσιο, μαζί μέ ὅλο τό λαό, καί τόν παρακάλεσε νά προσευχηθεῖ, γιά ν᾿ ἀνοίξουν οἱ κρουνοί τοῦ οὐρανοῦ. ῾Ο ῞Οσιος, μετά ἀπό τήν παράκληση τοῦ ᾿Επισκόπου, προσευχήθηκε μέ ἄκρα ταπείνωση καί βαθιά πίστη στόν Θεό. Καί ὁ Θεός ἄκουσε τήν προσευχή του, διότι, ἄν καί εἶχε διαπράξει βαρύτατα ἁμαρτήματα, εἶχε εἰλικρινά μετανοήσει, καί ἔστειλε πλούσια τή βροχή στή γῆ.
Τό θαῦμα αὐτό ἔδωσε στόν ῞Οσιο τήν ἐλπίδα ἀλλά καί τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός τόν ἐσυγχώρησε. Καί μέ τήν ἐλπίδα καί τή βεβαιότητα αὐτή συνέχισε τόν ἐπίπονο ἀσκητικό του βίο. ῎Ετσι ἀγωνιζόμενος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δύο Μαρτύρων, μητρός καί θυγατρός.
Εἶναι ἄγνωστο ποῦ καί πότε ἐμαρτύρησαν διά ξίφους οἱ δύο γυναῖκες Μάρτυρες, μητέρα καί θυγατέρα.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Χάριτος.
Εἶναι ἄγνωστο ποῦ καί πότε ἐμαρτύρησε, ἀφοῦ τῆς ἔκοψαν τά πόδια, Μάρτυς Χάρις.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Γεωργίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Γεώργιος καταγόταν ἀπό τήν Οὐγγαρία, ἀλλά ἔζησε στήν πόλη Ροστώβ τῆς Ρωσίας καί ἦταν στήν ὑπηρεσία τοῦ πρίγκηπος Βόριδος Βαλντιμίροβιτς. ᾿Εμαρτύρησε τό ἔτος 1015.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Εφραίμ, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Εφραίμ τοῦ Νοβοτόρζσκϊυ ἐγεννήθηκε στή Ρωσία καί ἐκάρη μοναχός στή μονή τῶν ῾Αγίων Βόριδος καί Γκλέμπ τοῦ Τορζόκ. ῾Ο ῞Οσιος, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1053.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Εφραίμ, τοῦ ἐκ Κιέβου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Εφραίμ ἐγεννήθηκε στό Κίεβο καί ἦταν οἰκονόμος τοῦ πρίγκηπος τοῦ Κιέβου ᾿Ιζιασλάβου, υἱοῦ τοῦ Γιαροσλάβου (1054-1068). ῎Εγινε μοναχός καί ἀσκήτεψε στή Μεγάλη Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. ᾿Αλλά ὁ μισόκαλος διάβολος ἐφρύαξε βλέποντας νά πληθύνεται οἰκογένεια τῶν μοναχῶν. ῎Εκανε, λοιπόν, τόν γεμόνα ᾿Ιζιασλάβο νά ὀργισθεῖ καί νά προκαλέσει πολλές θλίψεις στούς πατέρες τῶν Σπηλαίων. ῞Οταν δοκιμασία ἐπέρασε, ὁ ῞Οσιος ἐπιδόθηκε μέ ἱερό ζῆλο στήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. ῾Η ἐπιθυμία του νά ἐπισκεφθεῖ ἁγίους τόπους ὁδήγησε τά βήματά του στήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Παλαιστίνη. ῎Ηθελε νά προσκυνήσει τά μέρη πού ἀγωνίσθηκαν καί ἔζησαν οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι, οἱ μεγάλοι Πατέρες καί ᾿Ασκητές τῆς ἐρήμου. ᾿Επιστρέφοντας στή Λαύρα τοῦ Κιέβου ἔφερε τό μοναστικό τυπικό καί τήν ἐκκλησιαστική τάξη τῶν μοναχῶν τῆς μονῆς Στουδίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Εφραίμ ἐξελέγη, περί τό 1090, ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Περεγιασλάβ καί ἐχειροτονήθηκε ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου ᾿Ιωάννη. ῎Ετσι, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1098 καί ἐνταφιάσθηκε στή Λαύρα τοῦ ῾Αγίου ᾿Αντωνίου τοῦ Κιέβου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Θεοδοσίου τῆς Τότμα.
῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος ἐγεννήθηκε τόν 16ο αἰώνα μ.Χ. στήν πόλη Βολογκντά τῆς Ρωσίας. ῾Ο πατέρας του ὀνομαζόταν ᾿Ιουλιανός. ᾿Ασκήτεψε στή μονή τῆς Τότμα καί θεωρεῖται ἀπό τίς μεγαλύτερες ὁσιακές μορφές τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ο ῞Οσιος Θεοδόσιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1568.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
