31 Ιανουαρίου

†Μνήμη τῶν ἁγίων καί θαυματουργῶν ᾿Αναργύρων Κύρου καί ᾿Ιωάννου· καί τῆς ἁγίας μάρτυρος ᾿Αθανασίας καί τῶν τριῶν αὐτῆς θυγατέρων καί παρθένων Θεοδότης, Θεοκτίστης καί Εὐδοξίας.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Κύρος καί ᾿Ιωάννης ἄθλησαν κατά τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). ῾Ο ῞Αγιος Κύρος καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αλεξάνδρεια, ἐνῶ ὁ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης καταγόταν ἀπό τήν ῎Εδεσσα τῆς Μεσοποταμίας.

῞Οταν ἐξέσπασε ὁ διωγμός τοῦ Διοκλητιανοῦ, ὁ ῞Αγιος Κύρος πῆγε σέ ἕναν παραθαλάσσιο τόπο τῆς ᾿Αραβίας καί, ἀφοῦ περιεβλήθηκε τό μοναχικό σχῆμα, ἐκατοίκησε στόν τόπο αὐτό.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης πῆγε στά ῾Ιεροσόλυμα καί ἐκεῖ ἄκουσε γιά τά θαύματα πού ἐπιτελοῦσε ὁ ῞Αγιος Κύρος. Στή συνέχεια μετέβη στήν ᾿Αλεξάνδρεια. ᾿Από ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀπό διάφορες φῆμες ἔμαθε ποῦ διέμενε ὁ ῞Αγιος Κύρος, ἐπῆγε καί τόν βρῆκε καί ἔμεινε μαζί του. Τά θαύματα τῶν ῾Αγίων ᾿Αναργύρων συνέγραψε ὁ ῞Αγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων († 11 Μαρτίου), διότι οἱ ῞Αγιοι ἐθεράπευσαν τά μάτια του.

Κατά τήν περίοδο τοῦ διωγμοῦ συνελήφθη καί ῾Αγία ᾿Αθανασία, πού ἦταν χήρα, καθώς ἐπίσης καί οἱ τρεῖς θυγατέρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη καί Εὐδοξία. ῾Η εἴδηση κατετάραξε τόν Κύρο καί τόν ᾿Ιωάννη. ῎Ετσι, οἱ ῞Αγιοι, ἐπειδή ἐφοβήθησαν μήπως αὐτές δειλιάσουν ἀπό τή σκληρότητα τῶν βασανιστηρίων, ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας τῆς φύσεως τῆς γυναίκας, ἔσπευσαν κοντά τους καί ἔδιναν σ αὐτές θάρρος, ἐνῶ παράλληλα προετοιμάζονταν καί οἱ ἴδιοι γιά τό μαρτύριο. Καί πράγματι, συνελήφθησαν καί αὐτοί καί ὁδηγήθηκαν στόν γεμόνα. ᾿Εκεῖ διεκήρυξαν μέ παρρησία καί θάρρος τήν πίστη τους στόν Θεό. Μάταια ὁ γεμόνας ἐζητοῦσε νά κάμψει τήν ἀνδρεία τῆς μητέρας, δείχνοντας σέ αὐτή τίς θυγατέρες της καί ἐπιρρίπτοντάς της τήν ἐνοχή. ᾿Εκείνη, ἀφοῦ ἐστράφηκε πρός τίς θυγατέρες της, τίς ἐνίσχυε λέγουσα ὅτι σωματική ὡραιότητα εἶναι πρόσκαιρη, ἐνῶ στήν αἰωνιότητα διατηρεῖται ὀμορφιά τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀθάνατη. Αὐτές δέ ἔλεγαν πρός τή μητέρα τους ὅτι αἰσθάνονταν χαρά μεγάλη, ἐπειδή ἔμελλε νά φύγουν ἀπό τό μάταιο αὐτό κόσμο μαζί της γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί νά μή χωρισθοῦν ποτέ ἀπό κοντά της. ῾Ο γεμόνας ἐξαγριώθηκε καί διέταξε νά τούς ὑποβάλουν σέ πολλά καί σκληρά βασανιστήρια. Μετά ἀπό τά βασανιστήρια ἀποκεφάλισαν διά ξίφους τόν ῞Αγιο Κύρο καί τόν ῞Αγιο ᾿Ιωάννη, τό ἔτος 292 μ.Χ. ῎Ετσι ἐμαρτύρησαν καί ῾Αγία ᾿Αθανασία μέ τίς τρεῖς θυγατέρες της. Τό βίο καί τό μαρτύριο αὐτῶν ἔγραψε ὁ Σωφρόνιος ὁ Σοφιστής.

῾Η Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο πού εἶχε ἀνεγερθεῖ πρός τιμήν τους καί βρίσκεται στήν περιοχή Φωρακίου.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Οὐϊκτωρίνου, Οὐΐκτωρος, Νικηφόρου, Κλαυδίου, Διοδώρου, Σαραπίνου καί Παπία τῶν ἐν Κορίνθῳ.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες κατάγονταν ἀπό τήν Κόρινθο καί συνελήφθησαν κατά τήν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ Δεκίου (249-251 μ.Χ.), γιατί ὁμολόγησαν μέ παρρησία τήν πίστη τους στόν Χριστό. ῾Οδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἀνθύπατου Τερτίου, ὁ ὁποῖος ἦταν διοικητής τῆς ῾Ελλάδος. ῾Ο γεμόνας ὑπέβαλε σέ φρικώδη βασανιστήρια τούς ἀθλητές αὐτούς τῆς πίστεως καί ὅλοι τους ἔλαβαν τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. ῾Ο ῞Αγιος Οὐϊκτωρίνος, ὁ ῞Αγιος Οὐΐκτωρ καί ὁ ῞Αγιος Νικηφόρος ἐρρίφθησαν κάτω ἀπό μεγάλη κυλινδρική πέτρα πού τούς συνέτριψε. Οἱ δήμιοι ἀπέκοψαν τά χέρια καί τά πόδια τοῦ ῾Αγίου Κλαυδίου, τήν κεφαλή τοῦ ῾Αγίου Σαραπίνου καί ἔριξαν τόν ῞Αγιο Διόδωρο σέ πυρακτωμένο καμίνι. Τόν ῞Αγιο Παπία τόν ἔπνιξαν στή θάλασσα.

Στό Συναξαριστή τοῦ ῾Αγίου Νικοδήμου μνήμη τους ἀναφέρεται καί στίς 5 ᾿Απριλίου.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Τρυφαίνης.

῾Η ῾Αγία Μάρτυς Τρύφαινα καταγόταν ἀπό τήν Κύζικο τοῦ ῾Ελλησπόντου. ῾Ο πατέρας της ὀνομαζόταν ᾿Αναστάσιος καί ἦταν συγκλητικός. ῾Η μητέρα της, Σωκρατία, ἦταν Χριστιανή.

Κατά τή διάρκεια κάποιας τελετῆς εἰς τιμήν τοῦ θεοῦ Διόνυσου ἐνέπαιξε τούς εἰδωλολάτρες γιά τά τελούμενα καί ἐδίδασκε τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη στήν ἀληθινή πίστη. Μόλις ἄκουσε αὐτά ὁ γεμόνας Καισάριος, ἐξοργίσθηκε καί διέταξε νά συλλάβουν τήν ῾Αγία. ῾Η διαταγή ἐκτελέσθηκε καί ἄρχισαν τά βασανιστήρια. Πρῶτα τήν ἔριξαν σέ πυρακτωμένο καμίνι, ῾Αγία ὅμως διασώθηκε κατά θαυμαστό τρόπο, καί στή συνέχεια τήν ἐκρέμασαν ψηλά καί τήν ἄφησαν νά πέσει ἐπάνω σέ σιδερένια καρφιά. Κατόπιν τήν ἔριξαν σέ πεινασμένα θηρία. ῞Ενας ἄγριος ταῦρος ὅρμησε καί διαμέλισε τό σῶμα αὐτῆς. ῎Ετσι ῾Αγία ἔλαβε τόν ἔνδοξο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Λένε ὅτι στόν τόπο πού ἐχύθηκε τό αἷμα της ἀνέβλυσε μιά πηγή μέ καθαρό νερό. ᾿Από τό νερό αὐτό ἔπαιρναν καί ἔπιναν οἱ γυναῖκες πού μετά τόν τοκετό τους δέν εἶχαν γάλα. ῎Ετσι, ἀμέσως, ὁ ὀργανισμός τους ἐδημιουργοῦσε τό γάλα πού χρειάζονταν, γιά νά θρέψουν τά νεογέννητα παιδιά τους.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ταρσιζίου, Ζωτικοῦ, Κυριακοῦ καί Σωκίου.

Οἱ ῞Αγιοι Ταρσίζιος, Ζωτικός, Κυριακός καί Σώκιος ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αλεξάνδρεια.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Σατουρνίνου, Θύρσου καί Βίκτωρος.

Τό μαρτύριο τῶν ῾Αγίων ἀναφέρεται στό Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Ιουλίου τοῦ πρεσβυτέρου, τοῦ ἐξ Αἰγίνης.

῞Οπως ἀναφέρεται στό Συναξάρι του, ὁ ῞Αγιος ᾿Ιούλιος ἐγεννήθηκε τό 330 μ.Χ. στήν Αἴγινα ἀπό εὔπορους καί εὐσεβεῖς γονεῖς πού τόν ἀνέθρεψαν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. ῎Εμαθε τά ἐγκύκλια γράμματα στήν Αἴγινα καί στή συνέχεια ἐσπούδασε στήν ᾿Αθήνα, μαζί μέ τούς ῾Αγίους Βασίλειο καί Γρηγόριο. ᾿Αφοῦ ἐπανέκαμψε στήν Αἴγινα, ἀπεφάσισε μαζί μέ τόν διάκονο ᾿Ιουλιανό, νά μιμηθεῖ τόν ᾿Απόστολο τῶν ᾿Εθνῶν Παῦλο καί νά κηρύξει τόν Χριστό. ῎Ετσι οἱ δύο ῞Αγιοι πῆραν ἀποστολικές ράβδους καί παρέδωσαν τόν ἑαυτό τους στόν Κύριο. ῾Ο ᾿Επίσκοπος τῶν ᾿Αθηνῶν ἐχειροτόνησε τόν ᾿Ιούλιο πρεσβύτερο. Κοσμημένος μέ τή χάρη τῆς ἱερωσύνης ἐξῆλθε μαζί μέ τόν διάκονο ᾿Ιουλιανό, γιά νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο καί νά βαπτίσει πολλούς ᾿Εθνικούς.

Στά τέλη τοῦ βίου του ἀνεχώρησε στό Κούσιον τῆς λίμνης ῎Ορτα, ὅπου μετά ἀπό ἄσκηση καί προσευχή ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 401 μ.Χ. σέ λικία 71 ἐτῶν.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Νικήτα, τοῦ ἐκ Κιέβου.

῾Ο ῞Οσιος Νικήτας καταγόταν ἀπό τή Ρωσία καί ἦταν κατά σάρκα ἀδελφός τοῦ ῾Οσίου Νίκωνος († 23 Μαρτίου), γουμένου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. ᾿Εμόνασε στή μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ἀλλά τό ἀνυπάκουο τοῦ χαρακτῆρος του τόν ὁδήγησε στό νά ἐγκαταλείψει τήν κοινοβιακή ζωή καί τούς Πατέρες καί νά ζήσει, ὡς μοναχός, ἀπομονωμένος σέ ἕνα κελλί πού ἔφτιαξε γιά τόν ἑαυτό του. ῾Ο ῞Οσιος Νίκων, πού δέν ἔδωσε τήν εὐλογία του γιά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ μοναχοῦ Νικήτα εἶδε μέ θλίψη τήν πράξη του καί ἐπερίμενε μέ φόβο τήν τιμωρία τῆς παρακοῆς του. Πράγματι, δοκιμασία δέν ἄργησε νά ἔλθει. Μιά μέρα καί ἐνῶ ὁ ῞Οσιος Νικήτας προσευχόταν, ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σέ ῎Αγγελο Κυρίου ἐπαρουσιάσθηκε μπροστά του καί τοῦ εἶπε νά μήν προσεύχεται πλέον, ἀλλά νά μελετᾶ τίς ῞Αγιες Γραφές. Τό ἔργο τῆς προσευχῆς θά ἀνελάμβανε ἀντί τοῦ ῾Οσίου ὁ ψευτοάγγελος. ῾Ο ῞Οσιος ὑπέκυψε στόν πειρασμό. ᾿Ενόμισε ὅτι κατά θεία παραχώρηση καί λόγῳ τῶν ἀσκητικῶν του ἀγώνων ὁ Θεός τοῦ ἐχάρισε αὐτή τή μεγάλη δωρεά. ῎Ετσι ἐσταμάτησε τήν προσευχή καί ἄρχισε τή μελέτη. Μελέτη ὅμως τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ χωρίς προσευχή δέν γίνεται. ῎Ετσι καρδιά του περιέπεσε σέ ἀκηδία καί πνευματικό λήθαργο, γι᾿ αὐτό δέν κατάφερε νά τελειώσει οὔτε τή μελέτη τῆς ῾Αγίας Γραφῆς.

῾Ο ῞Οσιος ἄρχισε ξαφνικά νά προφητεύει μόνο τά μέλλοντα κακά· κλοπές, ἐγκλήματα, κακές ἐνέργειες καί πράξεις, ὅλα δηλαδή ἐκεῖνα πού κατεργάζεται ὁ διάβολος, ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους καί τῆς κακίας. ῾Η φήμη του ἁπλώθηκε παντοῦ καί ὅλοι τόν ἐθαύμαζαν γιά τήν ἀκριβή ἐκπλήρωση τῶν προφητικῶν του λόγων. Οἱ Πατέρες τῆς μονῆς ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν ὅτι ὁ ῞Οσιος Νικήτας εἶχε πέσει σέ πλάνη καί εἶχε ὁδηγηθεῖ ἀπό τό σατανᾶ σέ ὁδό ἀπωλείας. ῎Ετσι ἐξεκίνησαν θερμή προσευχή, γιά νά φωτισθεῖ ὁ νοῦς τοῦ ῾Οσίου καί νά σωθεῖ. Χάρη στήν προσευχή τῶν συνασκητῶν του, τῶν ῾Αγίων ἐκείνων Πατέρων, πού ἀπό ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο προσεύχονταν καί γιά τόν ἀδελφό τους, ὁ νοῦς τοῦ ῾Οσίου ἐφωτίσθηκε καί ἄρχισε καί πάλι νά προσεύχεται καί νά βιώνει τούς ἀληθινούς καρπούς τῆς μοναχικῆς πολιτείας, τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀσκήσεως. ῾Ο Θεός ὄχι μόνο ἔκανε δεκτή τή μετάνοιά του, ἀλλά καί τόν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας.

Λόγῳ τῆς ὁσιακῆς ζωῆς του ὁ ῞Αγιος Νικήτας, τό ἔτος 1096, ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος Νόβγκοροντ. ᾿Αφοῦ ἐποίμανε ἀξίως καί θεοφιλῶς τό ποίμνιό του, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1109 καί τό ἱερό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στόν ἱερό ναό τῶν ῾Αγίων καί Δικαίων Θεοπατόρων ᾿Ιωακείμ καί ῎Αννης τοῦ Νόβγκοροντ.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ὁσιομάρτυρος ᾿Ηλία τοῦ ᾿Αρδούνη.

῾Ο ῞Αγιος ῾Οσιομάρτυς ᾿Ηλίας ἐγεννήθηκε στήν Καλαμάτα ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς. ῏Ηταν στό ἐπάγγελμα κουρέας καί ἐτύγχανε μεγάλης ὑπολήψεως ἀπό τούς προεστῶτες τῆς πόλεως. Κάποτε, ἀπευθυνόμενος πρός τούς πρόκριτους τῆς Καλαμάτας, τούς προέτρεψε νά ἐνεργήσουν μέ κάθε τρόπο, γιά νά ἐλαφρυνθοῦν οἱ Χριστιανοί ἀπό τήν ἐπιβαλλόμενη βαριά φορολογία τῶν Τούρκων, ἐπειδή ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νά ἀρνηθοῦν τήν πατρογονική πίστη. Γενομένης λογομαχίας κατά τή συζήτηση αὐτή, ὁ ᾿Ηλίας προσῆλθε στόν κριτή καί ἀπέπτυσε τήν χριστιανική πίστη. ῏Ηλθε ὅμως στόν ἑαυτό του καί μετανόησε γιά τό ἁμάρτημά του. ᾿Ελεγχόμενος ἀπό τή συνείδησή του ἀπῆλθε στό ῞Αγιον ῎Ορος, ὅπου καί ἐμόνασε ἐπί ὀκτώ χρόνια, ἀσκούμενος μέ ἀρετή καί προσευχή γιά τό μαρτύριο. ᾿Επανῆλθε στήν Καλαμάτα καί ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν ῞Αγιο Θεό. Μετά τά φρικτά βασανιστήρια οἱ Τοῦρκοι τόν ἔκαψαν ζωντανό τό ἔτος 1686.

†Τῇ αὐτῇ μέρα, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Κορωνιωτίσσης ἤ Δακρυρροούσης.

῾Η εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Κωρωνιώτισσας ἤ Δακρυρροούσας φυλάσσεται στήν ὁμώνυμη μονή τοῦ Ληξουρίου τῆς νήσου Κεφαλληνίας. ῾Η Παναγία κατά τήν μέρα αὐτή διέσωσε τή μονή ἀπό τόν ἰσχυρό σεισμό τοῦ ἔτους 1867.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αρσενίου τοῦ ἐν Πάρῳ.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Αρσένιος ἐγεννήθηκε στά ᾿Ιωάννινα τό ἔτος 1800 καί ὀνομαζόταν ᾿Αθανάσιος. ᾿Από μικρή λικία ἔμεινε ὀρφανός καί σέ λικία 9 ἐτῶν μετέβη στίς Κυδωνίες τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας, ὅπου ἐσπούδασε στήν ὀνομαστή σχολή τῆς πόλεως ἔχοντας ὡς σχολάρχη τόν περίφημο διδάσκαλο ἱερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη. Κατά τά τελευταῖα ἔτη τῆς φοιτήσεώς του συνδέθηκε μέ τόν πνευματικό Γέροντα Δανιήλ ἀπό τή Ζαγορά τοῦ Πηλίου, ἕναν ἀπό τούς ὀνομαστούς πνευματικούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καί ἔγινε ὑποτακτικός του.

Τό ἔτος 1815 ὁ ῞Αγιος ἀνεχώρησε γιά τό ῞Αγιον ῎Ορος μέ τόν γέροντα Δανιήλ καί ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός. ᾿Αργότερα ἐχειροτονήθηκε διάκονος παρά τίς ἀντιδράσεις του, καθώς δέν θεωροῦσε τόν ἑαυτό του ἄξιο, καί μετά ἀπό ἑξαετή παραμονή στό ῞Αγιον ῎Ορος ἦλθε, καί πάλι μέ τό γέροντά του, στή μονή Πεντέλης, στήν ᾿Αθήνα. ῞Ομως καί ἀπό ἐδῶ ἀναγκάσθηκαν νά φύγουν, γιατί ἄρχισε ἐπανάσταση κατά τῶν Τούρκων. Στή συνέχεια μετέβησαν στίς Κυκλάδες, ὅπου ὁ ῞Οσιος ἐχειροτονήθηκε τό 1817 πρεσβύτερος.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Αρσένιος ἔδρασε κυρίως στήν Πάρο καί τή Φολέγανδρο, ὅπου ἐδίδαξε ἀπό τό 1829 μέχρι τό 1840.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντός του Δανιήλ, ὁ ῞Οσιος ἀσκήτεψε στή μονή Λογγοβάρδας τῆς Πάρου. ᾿Εκοιμόταν καί ἔτρωγε ἐλάχιστα καί συνεχῶς ἀγρυπνοῦσε, προσευχόμενος γιά τά πνευματικά του τέκνα καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Βασική του τροφή ἦταν ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν καί τῶν συγγραμμάτων τῶν ῾Αγίων Πατέρων. Γι᾿ αὐτό καί ὁ ῞Οσιος ἐθεωροῦσε τή μικρή του βιβλιοθήκη ὡς κῆπο τερπνότατο καί ὡραιότατο μέ ἀγλαόκαρπα δένδρα, πλήρη ἀπό εὔχυμους καρπούς.

῾Ο ῞Οσιος ἀγαποῦσε τούς πάντες χωρίς διακρίσεις. Περισσότερο ὅμως ἀγαποῦσε τούς ἀσθενεῖς, τούς ὁποίους διακονοῦσε μέ μεγάλη προθυμία.

῞Οταν τό 1861, ἐκοιμήθηκε ὁ γούμενος τῆς μονῆς, εὐσεβής ἱερομόναχος ᾿Ηλίας, οἱ πατέρες ἐξέλεξαν γούμενο καί προϊστάμενό τους τόν ῞Οσιο ᾿Αρσένιο, ὁ ὁποῖος τούς ἐποίμανε μέ θεοφιλή καί θεάρεστο τρόπο. Λίγα χρόνια ἀργότερα παιραιτήθηκε, γιά νά ἀσχοληθεῖ ἀπερίσπαστα μέ τό ἔργο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.

῾Ο ῞Οσιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1877. ῾Η ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του ἔγινε τό ἔτος 1938 καί ἑορτάζεται στίς 10 Αὐγούστου. Τά ἱερά λείψανά του φυλάσσονται μέ εὐλάβεια στή μονή Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πάρου.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.