6 Ιανουαρίου

Τά ῞Αγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἠμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

᾿Αφοῦ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνδύθηκε τόν παλαιό ᾿Αδάμ, δηλαδή ἔγινε ἄνθρωπος, καί ἀφοῦ ἐκτέλεσε ὅλα τά ἐπιβαλλόμενα ἀπό τόν ἰουδαϊκό Νόμο, πῆγε στόν ᾿Ιωάννη, γιά νά βαπτισθεῖ. ῎Οχι γιατί ὁ ῎Ιδιος τό εἶχε ἀνάγκη, ἀλλά γιά νά ξεπλύνει τήν ἀνθρώπινη φύση ἀπό τή ντροπή τῆς ἁμαρτίας τοῦ ᾿Αδάμ καί νά ἐνδύσει τή γυμνότητά της μέ τήν πρώτη στολή πού ἀστραποβολᾶ τή θεϊκή λάμψη.

῾Ο ᾿Ιωάννης ἐκήρυττε τό βάπτισμα τῆς μετάνοιας καί ἔτρεχε πρός αὐτόν ὁλόκληρη ᾿Ιουδαία. ῾Ο Κύριος κηρύττει τό βάπτισμα τῆς υἱοθεσίας, καί ποιός ἀπό αὐτούς πού ἔχουν ἐλπίσει σ Αὐτόν δέν θά ὑπακούσει; Τό βάπτισμα ἐκεῖνο (τοῦ ᾿Ιωάννου) ἦταν εἰσαγωγή, τό βάπτισμα αὐτό (τοῦ Κυρίου) εἶναι τό τελειωτικό. ᾿Εκεῖνο ἦταν ἀποχώρηση ἀπό τήν ἁμαρτία, αὐτό εἶναι οἰκείωση μέ τόν Θεό. Μέ τή βάπτισή Του ἀπό τόν ᾿Ιωάννη, ὁ Χριστός ἔδωσε ἕνα τέλος καί στό τυπικό αὐτό βάπτισμα, ὅπως τρώγοντας γιά τελευταία φορά τό ᾿Ιουδαϊκό Πάσχα τό κατάργησε καί ἐγκαινίασε τό Πάσχα τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Κατά τή βάπτιση τοῦ Κυρίου ἐφάνηκε ὁ Υἱός Θεός, ἀλλά ἀποκαλύφθηκε καί ῾Αγία Τριάδα, ὅπως χαρακτηριστικά ψάλλει καί ὁ ὑμνωδός στό ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς· «᾿Εν ᾿Ιορδάνῃ βαπτιζομένου Σου, Κύριε, τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις». ῾Ο Υἱός ἐβαπτιζόταν, τοῦ Πατρός φωνή ἀκουγόταν καί τό ῞Αγιο Πνεῦμα κατερχόταν «ἐν εἴδει περιστερᾶς». ῎Ετσι ὁ Χριστός ἔγινε πρωτότοκος ὅλων ἐκείνων πού ἀναγεννιοῦνται πνευματικά καί ὀνομάζει ἀδελφούς ὅσους συμμετέχουν στήν ὅμοια μέ Αὐτόν γέννηση δι ὕδατος καί Πνεύματος.

Μόλις ὁ Χριστός ἐβαπτίσθηκε, ἁγίασε ὅλη τή φύση τῶν ὑδάτων καί ἔθαψε μέσα στά ρεῖθρα τοῦ ᾿Ιορδάνου κάθε ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων. ῎Ετσι λοιπόν ὁ Κύριος ἠμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός ἀνακαίνισε καί ἀνέπλασε τόν παλαιωθέντα ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο καί τοῦ χάρισε τήν οὐράνια Βασιλεία. Αὐτή ἑνότητα οὐρανοῦ καί γῆς φανερώθηκε κατά τή βάπτιση τοῦ Χριστοῦ μέ τό ἄνοιγμα τῶν οὐρανῶν.

῾Ο κατερχόμενος στόν ᾿Ιορδάνη Θεάνθρωπος συντρίβει τίς κεφαλές τῶν ἀοράτων δρακόντων καί ἐλευθερώνει τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν ἐξουσία τους. Μέ τή βάπτισή Του στόν ᾿Ιορδάνη ὁ Χριστός μᾶς ἐξάγει ἀπό τή σκιά τοῦ νόμου καί μᾶς εἰσάγει στήν καινή Χάρη.

῾Ο ᾿Απόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιά τήν ἐπιφάνεια τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. ᾿Αλλοῦ τονίζει ὅτι διά Χριστοῦ «ἐπεφάνη Χάρις τοῦ Θεοῦ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις». Στήν ἐπιφάνεια τῶν ψευδῶν θεῶν ᾿Εκκλησία ἀντέταξε τήν ἐπιφάνεια τοῦ ᾿Αληθινοῦ Θεοῦ καί Βασιλέως Χριστοῦ, τήν ἀληθινή Θεοφάνεια. «Γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Μέ αὐτή τήν προφητεία τοῦ ῾Ησαΐου ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀρχίζει νά ὁμιλεῖ γιά τήν ἔναρξη τῆς δημόσιας δράσεως τοῦ Κυρίου, τῆς ἐπιφανείας Του μεταξύ τοῦ λαοῦ.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Εὐαγρίου.

῾Ο ῞Οσιος Εὐάγριος καταγόταν ἀπό τήν ᾿Ιβηρία καί ἦταν υἱός ἱερέως. ᾿Εχειροθετήθηκε ἀναγνώστης ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο καί ἐχειροτονήθηκε διάκονος ἀπό τόν ἀδελφό τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ᾿Επίσκοπο Νύσσης Γρηγόριο. ῾Ο Θεός τόν ἐπροίκισε μέ τό χάρισμα τῆς ρητορικῆς δεινότητος. ᾿Από αὐτό ὁδηγήθηκε σέ ὑπερηφάνεια καί λίγο ἔλειψε νά χάσει τή σωφροσύνη του, ἀφοῦ ἁμαρτία τοῦ ἐγωϊσμοῦ τόν ὁδήγησε στό νά ἐρωτευθεῖ κάποια πλούσια γυναίκα. ῏Ηλθε ὅμως σέ μετάνοια καί ὁδήγησε τά βήματά του στά ῾Ιεροσόλυμα, ὅπου καί πάλι ἀντιμετώπισε τόν πειρασμό τῆς ὑπερηφάνειας. Πνευματικός του σύμβουλος στάθηκε ῾Οσία Μελάνη Ρωμαία († 31 Δεκεμβρίου), πού ἀσκήτευε σέ ἕνα μικρό καί πενιχρό κελλί τῶν ῾Ιεροσολύμων. ῎Ετσι ὁ ῞Αγιος κατέφυγε σέ κάποιο ὄρος τῆς Νιτρίας, ὅπου ἔζησε τό μοναχικό πολίτευμα μέ προσευχή, νηστεία καί ἐγκράτεια. ῾Ο Θεός δέν τόν ἐγκατέλειψε καί τόν ἀξίωσε τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος.

῾Ο ῞Οσιος Εὐάγριος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη περί τό 415 μ.Χ.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Πέρσου.

῾Ο ῞Αγιος ῾Οσιομάρτυς Γεώργιος ἐμαρτύρησε τό ἔτος 615 μ.Χ.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ μάρτυρος ῎Ασσαντ τοῦ ράπτου.

῾Ο ῞Αγιος ῎Ασσαντ ἐμαρτύρησε τό ἔτος 1218 μ.Χ.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἱερομάρτυρος Ρωμανοῦ τοῦ Λακεδαίμονος.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Ρωμανός καταγόταν ἀπό τή Δομινίτζα τῆς Λακεδαίμονος. ῏Ηταν ἱερομόναχος στήν Κωνσταντινούπολη. ᾿Αρνούμενος νά ὑποκύψει στίς πιέσεις τῶν Τούρκων γιά ἐξωμοσία καί ἐλέγχων μέ παρρησία τήν πλάνη τῶν ἀπίστων, ἐμαρτύρησε, τό ἔτος 1695, διά ξίφους.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Νικολάου.

῾Ο ῞Οσιος Νικόλαος ἀσκήτεψε στή μονή τοῦ Βάλαμο τῆς Φινλανδίας καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1824.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Σεργίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.

῾Ο ῞Αγιος Σέργιος (Γιανόβσκυ) ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1876.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἱερομάρτυρος ᾿Ανδρέου, ἀθλήσαντος μετά τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ καί τῶν νεομαρτύρων γυναικῶν Λυδίας, Δομνίκης καί Μαρίας.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν τό ἔτος 1919.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.