18 Ιουνίου
† Μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Λεοντίου καί τῶν σύν αὐτῷ ῾Υπάτου καί Θεοδούλου, τῶν ἐν Τριπόλει τῆς Συρίας.
 ῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Λεόντιος καταγόταν ἀπό τήν ῾Ελλάδα καί ἄθλησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Βεσπασιανοῦ (69-79 π.Χ.). Καταταγείς στό στράτευμα, διακρινόταν γιά τό ρωμαλέο καί μεγαλοπρεπές παράστημα, τή γενναιότητα καί ἀνδρεία του. ῞Ενεκα τῶν ἀρετῶν του ἀνῆλθε ταχέως τίς στρατιωτικές βαθμίδες, γενόμενος στρατηγός. Διορισθείς στήν ᾿Αφρική, διένεμε ἄφθονα ἀπό τά στρατιωτικά σιτηρέσια στούς φτωχούς Χριστιανούς, μεταξύ τῶν ὁποίων συγκατελέγετο καί ὁ ἴδιος, λατρεύων τόν ἕνα καί ἀληθινό Θεό. Τό γεγονός τοῦτο πληροφορηθείς ὁ γεμόνας τῆς Φοινίκης ᾿Αδριανός, ἀπέστειλε τόν τριβοῦνο ῞Υπατο μέ δύο στρατιῶτες γιά νά συλλάβουν τόν Λεόντιο καί τόν ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του. Αὐτοί, ἀφοῦ ἦλθαν καί συναναστράφησαν μετά τοῦ Λεοντίου, ἐπείσθησαν ἀπό τούς λόγους του καί ἀσπάσθησαν τό Χριστιανισμό, καί ὁ ῞Υπατος καί ὁ ἕνας ἐκ τῶν στρατιωτῶν, ὁ Θεόδουλος.  Μαθόντες τά γενόμενα οἱ εἰδωλολάτρες, εἰδοποίησαν τόν ᾿Αδριανό, ὁ ὁποῖος, ἀφιχθείς ἐκ Φοινίκης στήν Τρίπολη, διέταξε τή σύλληψη αὐτῶν καί τήν ἐνώπιόν του προσαγωγή τους. Καί τούς μέν ῞Υπατο καί Θεόδουλο, ἀφοῦ ἤλεγξε γιά τήν ἀνυπακοή τους, ἀποκεφάλισε, τόν δέ Λεόντιο, ἀφοῦ μάταια προσπάθησε νά ἐπαναφέρει στήν εἰδωλολατρία, διέταξε νά τόν μαστιγώσουν ἀνηλεῶς, νά τόν κρεμάσουν καί νά καταξεσχίσουν τίς σάρκες διά σιδηρῶν ὀνύχων καί νά τόν ἐγκλείσουν στή φυλακή. Τήν ἑπόμενη, καλέσας ἐκ νέου τόν Λεόντιο καί μή δυνηθείς πάλι νά μεταπείσει αὐτόν, διέταξε τήν κατόπιν σκληρῶν βασανιστηρίων θανάτωσή του. ῎Ετσι, ἀφοῦ τόν ἐξάπλωσαν στή γῆ καί τοῦ ἔδεσαν τεντωμένα τά χέρια καί τά πόδια σέ τέσσερις πασσάλους, τόν ἐχτύπησαν μέχρι πού παρέδωσε τό πνεῦμα πρός τόν Κύριο, περιβληθείς τόν ἀμάραντο τοῦ μαρτυρίου στέφανο.
῾Η Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο «πέραν ἐν τῷ Μαρωδίῳ» καί στόν εὐκτήριο οἶκο αὐτοῦ κοντά στήν «Πόρτα τῆς Πηγῆς»262.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Λεοντίου, τοῦ ποιμένος, τοῦ πέραν τοῦ ἄστεως.
῾Ο ῞Οσιος Πατέρας μας Λεόντιος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Αἰθερίου, τοῦ ἐν Νικομηδείᾳ.
Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς τοῦ ῾Αγίου Μάρτυρος Αἰθερίου. ῎Αθλησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). Συλληφθείς ὑπό τοῦ ἄρχοντος ᾿Ελευσίου γιά τήν πρός τόν Χριστό πίστη του καί ἀρνηθείς νά θυσιάσει στά εἴδωλα, ἐκάηκε μέ πυρακτωμένα σίδερα στά ὦτα, ὥστε οἱ κόρες τῶν ὀφθαλμῶν του κατέπεσαν. ᾿Εδέθηκε στή συνέχεια ἐπί τροχοῦ, ἐκρεμάσθηκε διά χαλινοῦ ἀπό τό στόμα, κατακάηκε στίς σάρκες μέ ἀναμμένες λαμπάδες, και ἀφοῦ τόν ἐξάπλωσαν ἐπί πυρακτωμένης σχάρας, τόν ἀπεκεφάλισαν, τό 303 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ελπιδίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ᾿Ελπίδιος ἐτελειώθηκε μαρτυρικά στή Γαλλία κατά τόν 4ο αἰώνα μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δύο Μαρτύρων, τῶν ἐκ Κύπρου.
Οἱ δύο αὐτοί Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν, ἀφοῦ τούς ἔκαψαν τούς πόδες.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν ᾿Εράσμου.
῾Ο ῞Οσιος Πατέρας μας ῎Ερασμος ἐτελειώθηκε εἰρηνικά.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κυριακοῦ καί Παύλης.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Κυριακός καί Παύλα ἐμαρτύρησαν, το 305 μ.Χ., λιθοβολούμενοι στή Μάλαγα τῆς ᾿Ισπανίας ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.).
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ, πλησίον τοῦ ἁγίου ᾿Ιουλιανοῦ, ἐν τῷ Φόρῳ.
῾Ο ναός ἔκειτο κοντά στό Τσεμπερλῆ-Τάς καί ἀνηγέρθηκε ὑπό τοῦ ᾿Αναστασίου τοῦ Θρακός.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων μῶν Γρηγορίου, Δημητρίου καί Καλογήρου, τῶν ᾿Αναχωρητῶν.
῾Ο ᾿Επίσκοπος Γρηγόριος, ὁ Διάκονος Δημήτριος καί ὁ ᾿Ερημίτης Καλόγηρος ἔζησαν περί τά τέλη τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. ᾿Εξεδιώχθησαν ἀπό τή Βόρειο ᾿Αφρική ἀπό τούς αἱρετικούς ᾿Αρειανούς καί κατέφυγαν στή Μεσίνα τῆς ᾿Ιταλίας, κοντά στήν περιοχή Φραγκάλατα, ὅπου ἐκήρυσσαν τό Εὐαγγέλιο καί ἐστερέωναν τούς Χριστιανούς στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. ᾿Εκοιμήθησαν μέ εἰρήνη265.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός μῶν ᾿Αμάνδου, ἐπισκόπου Μπορντώ τῆς Γαλλίας.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αμάνδος, προικισμένος ἀπό τόν Κύριο μέ πνευματικά χαρίσματα, διετέλεσε διδάσκαλος τοῦ ῾Αγίου Παυλίνου τῆς Νόλα († 22 ᾿Ιουνίου), τόν ὁποῖο καί ἐβάπτισε. ᾿Εξελέγη μετά τήν κοίμηση τοῦ ῾Αγίου Δελφίνου († 24 Δεκεμβρίου), ᾿Επισκόπου τῆς πόλεως Μπορντώ τῆς Γαλλίας, ὡς ᾿Επίσκοπος αὐτῆς, γιά νά παραιτηθεῖ, προκειμένου νά ἀσκητέψει, χάριν τοῦ ῾Αγίου Σεβερίνου († 23 ᾿Οκτωβρίου). Μετά τήν κοίμηση τοῦ Σεβερίνου, ὁ ῞Αγιος ᾿Αμάνδος ἐπανῆλθε καί πάλι στό θρόνο του καί ἐποίμανε μέχρι τῆς κοιμήσεώς του τό ποίμνιό του θεοφιλῶς και θεαρέστως. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 431 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός μῶν Φορτουνάτου, τοῦ Φιλοσόφου.
῾Ο ῞Αγιος Φορτουνάτος καταγόταν ἀπό τήν πόλη Βερσέϊλ τοῦ Πεδεμοντίου καί γιά τήν ἁδρότατη παιδεία του ἐπονομάσθηκε Φιλόσοφος. ᾿Εξελέγη γιά τή φιλομάθεια καί εὐσέβειά του ᾿Επίσκοπος στή Λομβαρδία, ἔπειτα δέ ἀποσυρθείς στήν πόλη Σέλλ τῆς Γαλλίας, συνδέθηκε διά φιλίας μέ τόν ᾿Επίσκοπο τῶν Παρισίων ῞Αγιο Γερμανό († 28 Μαΐου). ῎Εγραψε τό βίο τοῦ ῾Αγίου Μαρκέλλου, ᾿Επισκόπου Παρισίων († 1 Νοεμβρίου), καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 569 μ.Χ.266
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Λεοντίου, τοῦ ἐν τοῖς σπηλαίοις τοῦ Κιέβου.
῾Ο ῞Οσιος Λεόντιος ἔζησε στή Ρωσία κατά τό 14ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Στή μονή τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ τό διακόνημα τοῦ Κανονάρχη. ᾿Εκεῖ, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
῾Η ᾿Εκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του καί στίς 28 Αὐγούστου, ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Πατέρων τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Λεοντίου τοῦ Μυροβλύτου, τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ μονῇ Διονυσίου τοῦ ἁγιωνύμου ῎Ορους.
῾Ο ῞Οσιος Λεόντιος καταγόταν ἀπό τό ῎Αργος τῆς Πελοποννήσου καί ἔζησε κατά τό βύ ἥμισυ τοῦ 16ου αἰῶνος. ᾿Εγκαταλείψας τόν κόσμο, ἀποσύρθηκε στήν ῾Ιερά Μονή τοῦ Διονυσίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ὅπου παρέμεινε ἀσκούμενος μέ αὐστηρότητα ἐπί ἑξήντα ὀκτώ ἔτη, κατά τή διάρκεια τῶν ὁποίων δέν ἐξῆλθε οὔτε μία στιγμή ἀπό τή μονή. ᾿Αξιώθηκε ἀπό τόν Τριαδικό Θεό τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος, μετά δέ τήν ὁσιακή κοίμησή του μύρο ἀνέβλυσε ἐκ τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων.
῾Ο ῞Οσιος Λεόντιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη μετά μικρή ἀσθένεια, τό 1605.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Πέτρου, τοῦ ἐκ Σερβίας.
῾Ο ῞Οσιος Πέτρος (Κόρις) ἐγεννήθηκε στίς 18 ᾿Ιουνίου 1215 στό Κόσοβο κοντά στό Πέκ, ἀπό οἰκογένεια ἀρχοντική καί πλούσια. Μετά τό θάνατο τῶν γονέων του ἀκολούθησε μαζί μέ τήν ἀδελφή του τήν ὁδό τοῦ μοναχικοῦ βίου. ᾿Αρχικά ἐκάρη μοναχός στή μονή τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ἀλλά ἀργότερα ἀποσύρθηκε ὡς ἐρημίτης σέ ἕνα σπήλαιο τοῦ ὄρους Σάρα. ᾿Εκεῖ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καί ὁ ῞Αγιος Θεός τόν ἐπροίκισε μέ πολλά πνευματικά χαρίσματα. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε κοντά του, γιά νά τόν συμβουλευθεῖ καί νά ταχθεῖ ὑπό τήν πνευματική του καθοδήγηση.
᾿Αφοῦ ἔφθασε σέ βαθύ γήρας, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Ιωαννικίου, μητροπολίτου Μαυροβουνίου καί Παραθαλασσίας.
 ῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιωαννίκιος (Λίποβατς) ἐγεννήθηκε στίς 16 Φεβρουαρίου 1890 στήν κωμόπολη Στολίβ τῆς περιοχῆς τῆς Μπόκα Κοτόρσκα πού τότε ἀνῆκε στό βασίλειο τῆς Δαλματίας. Μετά τίς ἄριστες θεολογικές σπουδές του, ἐνυμφεύθηκε, ἀλλά γρήγορα ἔχασε τήν πρεσβυτέρα του, ἐχειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος καί ἐδίδαξε θεολογία στό Βουκουρέστι ἀπό τό 1925 μέχρι τό 1940. Τό 1939, ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς ἐπαρ-
χίας Βουντίμ καί τό ἑπόμενο ἔτος ὀνομάσθηκε Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καί Παραθαλασσίας.
῾Η ἀρχιερατεία του ἦταν δύσκολη. Κατά τή διάρκεια τοῦ Βύ παγκόσμιου πολέμου τό Μαυροβούνιο καταλήφθηκε ἀπό τούς ᾿Ιταλούς. Πολλοί ἐφυλακίσθηκαν καί ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Ιωαννίκιος ἐφρόντισε νά ἐπισκέπτεται τούς φυλακισμένους συμπατριῶτες του καί νά τούς μοιράζει τρόφιμα, ἐνῶ τούς ἐνίσχυε πνευματικά.
Τήν ἄνοιξη τοῦ 1945 συνελήφθη ἀπό τίς κομμουνιστικές ἀρχές μαζί μέ 70 ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του καί ὁδηγήθηκε στό Ζάγκρεμπ. Κατηγορήθηκε γιά συνεργασία μέ τούς ᾿Ιταλούς μετά ἀπό ψευδομαρτυρία. Μέ ἐντολή τοῦ Μἂ῝῏ἇὰὃ ἲἂ-
῝ὰὖ267, τόν μετακίνησαν στό Βελιγράδι, ὅπου καί τόν ἐδολοφόνησαν πλησίον τῆς περιοχῆς ᾿Αραντέλοβατς, στίς 18 ᾿Ιουνίου 1945.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, ἐν Μπογκολιούμπσκϊυ τῆς Ρωσίας.
 Τό προσωνύμιο τῆς ἱερῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου, Παναγία τοῦ Μπογκολιούμπσκϊυ, ὀφείλεται στό ὄνομα τοῦ πρίγκιπος ᾿Ανδρέου Μπογκολιούμπσκϊυ († 4 ᾿Ιουλίου), ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία νά ἁγιογραφηθεῖ Θεοτόκος, σέ ἀνάμνηση τῆς παρουσίας τῆς Θεομήτορος σ αὐτόν κατά τό 12ο αἰώνα μ.Χ.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανδρέας ἀνήγειρε πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου ναό καί τή μονή τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου. Κοντά στό μοναστήρι ἐδημιουργήθηκε ἕνα χωριό, τό ὁποῖο ὁ ῞Αγιος ᾿Ανδρέας ὁ πρίγκιψ ὀνόμασε Μπογκολιούμπσκϊυ (=ἀγαπημένο ἀπό τόν Θεό).
῾Η εἰκόνα παριστᾶ τή Θεομήτορα ὁλόσωμη, μέ εἰλητάριο στό χέρι, νά ἀπευθύνεται, σέ στάση μεσιτείας πρός τόν Κύριο, ὁ ὁποῖος εὐλογεῖ διά τῆς Δεξιᾶς Χειρός.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
