2 Ιουνίου

† Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός μῶν Νικηφόρου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ῾Ομολογητοῦ.

῾Ο ῞Αγιος Νικηφόρος, ὁ ῾Ομολογητής, ἐγεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη, τό 758 μ.Χ., ἀπό περιφανεῖς καί εὐσεβεῖς γονεῖς, τό βασιλικό γραμματέα καί νοτάριο Θεόδωρο καί τήν Εἰρήνη. ῾Ο πατέρας του ἐξορίσθηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα Κωνσταντίνο Εύ τόν Κοπρώνυμο (741-775 μ.Χ.) στά Μύλασσα τῆς Καρίας καί μετά στή Νίκαια, ὅπου μετά ἑξαετία ἀπέθανε, διότι ἦταν ὑπέρμαχος τῶν ἱερῶν εἰκόνων.

῾Ο Νικηφόρος εἶχε καλή ἐκπαίδευση καί ἐχρημάτισε βασιλικός γραμματέας, ἀλλά ἐπειδή εἶχε κλίση στή μοναχική πολιτεία, ἐκάρη μοναχός καί ἀποσύρθηκε σέ κάποιο λόφο ἀπέναντι τοῦ Θρακικοῦ Βοσπόρου, ὅπου μαζί μέ ἄλλους μοναχούς διήνυε τήν ὁδό τῆς ἀσκήσεως.

Γενόμενος γνωστός γιά τίς ἀρετές του στήν Κωνσταντινούπολη, προσκλήθηκε καί ἀνέλαβε τή διεύθυνση κάποιου πτωχοκομείου τῆς πόλεως. ῞Οταν ἐκοιμήθηκε ὁ ῞Αγιος Ταράσιος († 25 Φεβρουαρίου), ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Νικηφόρου Αύ τοῦ Λογοθέτου (803-811 μ.Χ.), μέ τήν ψῆφο τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, ἐξελέγη, στίς 5 ᾿Απριλίου 806 μ.Χ., Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί ἐχειροτονήθηκε στίς 12 τοῦ ἰδίου μηνός κατά τήν μέρα τοῦ ῾Αγίου Πάσχα.

῞Οσο ζοῦσε ὁ βασιλεύς Νικηφόρος καί οἱ διάδοχοί του Σταυράκιος (811 μ.Χ.) καί Μιχαήλ Αύ ὁ Ραγκαβές (811-813 μ.Χ.), πατριαρχεία τοῦ ῾Αγίου Νικηφόρου ἦταν ὁμαλή καί ἀπερίσπαστη. ῞Οταν ὅμως αὐτοκράτορας ἔγινε ὁ Λέων Εύ ὁ ᾿Αρμένιος (813-820 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος ἦταν εἰκονομάχος, ὁ ῞Αγιος Νικηφόρος ἦταν ἀντίπαλος καί ἀτρόμητος ἐπιτιμητής τῆς βασιλικῆς ἀσέβειας. ῾Ο Πατριάρχης παρέλαβε τόν ῞Οσιο Θεοφύλακτο Νικομηδείας, τόν ῞Αγιο Αἰμιλιανό Κυζίκου, τόν ῞Αγιο Εὐθύμιο Σάρδεων, τόν Εὐδόξιο ᾿Αμορίου, τόν ῞Αγιο Μιχαήλ Συνάδων καί τόν ῞Αγιο ᾿Ιωσήφ Θεσσαλονίκης, καί ἐπῆγε στό παλάτι, γιά νά ἐλέγξει τόν αὐτοκράτορα καί νά τόν βοηθήσει νά ἐπιστρέψει στήν ὀρθή πίστη. ῾Ο αὐτοκράτορας ἔμενε ἀμετάπειστος καί τούς κατεδίκασε ὅλους σέ ἐξορία. ῾Ο Πατριάρχης Νικηφόρος ἐξορίσθηκε ἀρχικά στή Χρυσούπολη καί στή συνέχεια στή μονή τοῦ ῾Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου κοντά στόν ᾿Ακρίτα. ᾿Εκεῖ συνδέθηκε περισσότερο μέ τόν ῞Αγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, πού ἦταν καί αὐτός ἐξορισμένος.

῞Οταν μετά ἀπό λίγο, δολοφονηθέντος τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος, ἔγινε βασιλέας ὁ Μιχαήλ Βύ ὁ Τραυλός (820-829 μ.Χ.), ὁ ῞Αγιος Νικηφόρος ἐπανῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη καί ἐζήτησε τήν ἀποκατάστασή του. ῾Ο αὐτοκράτορας Μιχαήλ ἐδέχθηκε τήν πρόταση αὐτή, ἀλλ᾿ ὑπό τόν ὅρο ὁ ῞Αγιος νά ἀναγνωρίσει τήν ὑφιστάμενη ἐκκλησιαστική τάξη καί νά μήν κινήσει τό θέμα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. ῾Ο ῞Αγιος ἀπέκρουσε τόν ὅρο αὐτό καί ἐπροτίμησε τήν ἐξορία, ὅπου καί ἀπέθανε τό 829 μ.Χ.

῾Ο ῞Αγιος Νικηφόρος ὁ ῾Ομολογητής εἶναι ἐπίσημος στήν ἱστορία τῆς ᾿Εκκλησίας, ὄχι μόνο διότι μέ ἐνθουσιασμό καί ἱερό ζῆλο ἐπολέμησε τούς εἰκονομάχους, ἀλλά καί γιά τή σπάνια αὐτοῦ συγγραφική ἱκανότητα. ᾿Επισημότερα τῶν συγγραμμάτων του εἶναι «Σύντομος ῾Ιστορία», τό «Χρονολογικόν σύντομον», «Στιχομετρία», «Λόγοι ἀντιρρητικοί», «᾿Επιστολαί» καί διάφοροι ἐκκλησιαστικοί κανόνες.

῾Η μεγάλη συμβολή τοῦ ῾Αγίου Νικηφόρου στήν ὑπερίσχυση καί ἐπικράτηση τῶν ᾿Ορθοδόξων ἀπόψεων ἔγκειται στήν ὑπ᾿ αὐτοῦ συστηματική ἀνασκευή καί ἀναίρεση τῶν εἰκονοκλαστικῶν θέσεων καί μάλιστα καί τῶν ἀναφερομένων στό Χριστολογικό δόγμα.

Οἱ εἰκονομάχοι, ἀθετήσαντες τήν τιμή τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀπέβαλαν εὐθύς ἐξ ἀρχῆς καί τίς εἰκόνες τῶν ᾿Αγγέλων. ῾Ο ῞Αγιος Νικηφόρος ἀπέδειξε μέ βάση τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι οἱ ᾿Αγγελικές δυνάμεις, ἄν καί ἀσώματοι, ἄυλοι καί (σχετικῶς) ἀπεριόριστοι, εἰκονίζονται καί οἱ εἰκόνες προσαγορεύονται διά τοῦ ὀνόματος τῶν ἀρχετύπων, διά τοῦ ὁποίου μεταβιβάζονται σέ αὐτές χάρη καί εὐλογία ἐκείνων, τῶν ὁποίων καί μεταλαμβάνουν οἱ ἀξίως τιμῶντες αὐτές. ῎Ετσι, κατά τόν ἱερό Πατέρα, οἱ εἰκόνες τῶν ᾿Αγγέλων δέν εἶναι ἄψυχα, ἀναίσθητα, ἀπό ἄψυχη καί ἄλογη ὕλη, ἐπιτεύγματα ἀνθρωπίνων χειρῶν, δέν εἶναι εἴδωλα, ἀλλά τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων «ἀφομοιώματα τίμια καί ἅγια», «ἱερά ἀπεικάσματα καί ἀπεικονίσματα», τήν κατασκευή τῶν ὁποίων «Θεός ἐστιν ὁ προστάττων, Θεός ὁ κελεύων»18.

῾Η ᾿Εκκλησία ἑορτάζει τήν ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ λειψάνου αὐτοῦ στίς 13 Μαρτίου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Βλανδίνης, τῆς ἐν Λουγδούνῳ ἀθλησάσης.

῾Η ῾Αγία Μάρτυς Βλανδίνα19 ἔζησε κατά τό 2ο αἰώνα μ.Χ. στή Γαλλία καί ἦταν δούλη. ῾Η μνήμη της ἀναφέρεται ἀπό τόν ἱστορικό Εὐσέβιο. ᾿Επειδή ἦταν Χριστιανή, τήν συνέλαβαν καί ἀφοῦ τήν ἐβασάνισαν σκληρά, τήν ἔδεσαν ἐπάνω σέ ἕνα σταυρό μέσα στό ἀμφιθέατρο. ᾿Εκεῖ ῾Αγία προσευχήθηκε μεγαλοφώνως καί ἔδωσε ἔτσι δύναμη καί θάρρος στούς ἄλλους Χριστιανούς. ᾿Ετελειώθηκε μαρτυρικά, τό 177 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου (161-180 μ.Χ.), στή Λυών τῆς Γαλλίας καί τό ἱερό λείψανό της ἀποτεφρώθηκε ἀπό τούς εἰδωλολάτρες20.

Οἱ ῞Αγιοι ῾Ιερομάρτυρες Φωτεινός, πού ἦταν ᾿Επίσκοπος21, καί Σάνκτιος ὁ διάκονος, ὡς καί οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Βέτιος, ᾿Επάγαθος, Ποντικός, Βιβλίδης, ῎Ατταλος, ᾿Αλέξανδρος καί Μάτουρος, ἐτελειώθηκαν μαρτυρικά, μαζί μέ ἄλλους Μάρτυρες, τό 177 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου (161-180 μ.Χ.), στή Λυών τῆς Γαλλίας22.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Αλκιβιάδου, τοῦ ἐν Λουγδούνῳ ἀθλήσαντος.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ᾿Αλκιβιάδης23 ἔζησε τό 2ο αἰώνα μ.Χ. στή Γαλλία. ᾿Επειδή ἦταν Χριστιανός συνελήφθη καί ἐτελειώθηκε μαρτυρικά, τό 177 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Μάρκου Αὐρηλίου (161-180 μ.Χ.), στήν πόλη τῆς Λυών.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Εράσμου καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων δισμυρίων μαρτύρων.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ῎Ερασμος ἔζησε κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.) καί Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.) καί καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αντιόχεια τῆς Συρίας.

᾿Από μικρή λικία ἀγάπησε τήν ἄσκηση καί τή μοναχική πολιτεία καί ἀργότερα ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. ᾿Από ἀποστολικό ζῆλο κινούμενος περιερχόταν διάφορα μέρη καί ἐκήρυττε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ τελώντας πλῆθος θαυμάτων καί προσελκύοντας πολλούς εἰδωλολάτρες στήν ἀληθινή πίστη. ᾿Εκήρυξε στή Θράκη, τή Μακεδονία καί στήν πόλη τῶν Λυχνιδῶν τῆς ᾿Αχρίδος24. Γιά τήν ἀποστολική δράση αὐτοῦ καταγγέλθηκε στόν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό, πού διέτριβε στήν ῾Ερμούπολη τοῦ ᾿Ιλλυρικοῦ, καί ἀρνηθείς νά θυσιάσει στά εἴδωλα ἐβασανίσθηκε καί ἐκλείσθηκε στή φυλακή. ῞Οταν ὁ αὐτοκράτορας ἐκάλεσε καί πάλι τόν ῞Αγιο ῎Ερασμο ἐνώπιόν του, τόν ἐρώτησε ποιός εἶναι ὁ Θεός του καί γιατί Τόν προσκυνᾶ. ᾿Αλλά ἐπειδή ὁ ῞Αγιος ἐσιωποῦσε, ὁ τύραννος ὀργίσθηκε καί διέταξε νά τόν κτυπήσουν. ῾Ο ῞Αγιος ἐρώτησε τό βασιλέα, γιατί τόν κτυποῦν. ῾Ο τύραννος τοῦ ἀποκρίθηκε ὅτι τόν ἐκτύπησε, γιατί δέν θυσιάζει στούς θεούς. Τότε ὁ ῞Αγιος ἐζήτησε νά τοῦ δείξει ὁ βασιλέας ποιούς θεούς νά προσκυνήσει. ᾿Εκεῖνος τότε ἐνόμισε ὅτι ὁ ῞Αγιος ἤθελε νά θυσιάσει στά εἴδωλα καί τόν ὁδήγησε στό ναό τοῦ Δία δείχνοντάς του τό εἴδωλό του, τό ὁποῖο ἦταν χάλκινο, δώδεκα μέτρα ὕψος καί ἕξι μέτρα πλάτος. Τότε ὁ ῞Αγιος ἔστρεψε πρός αὐτό βλοσυρό τό βλέμμα. Καί τό θαῦμα ἔγινε! Τό εἴδωλο ἀμέσως ἔπεσε καί ἔγινε κομμάτια. ᾿Από τό εἴδωλο, λέγει τό Συναξάρι, ἐξῆλθε ἕνας δράκοντας. ῾Ο αὐτοκράτορας ἐφοβήθηκε καί τό πλῆθος προσέπεσε στά πόδια τοῦ Μάρτυρος καί πολλοί ἐπίστεψαν στόν Χριστό. ῏Ησαν δέ οἱ βαπτισθέντες περί τούς 20.000. Οἱ στρατιῶτες συνέλαβαν καί πάλι τόν ῞Αγιο καί τόν ὁδήγησαν ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος μαζί μέ τούς πιστούς πού ἐβαπτίσθηκαν. ῾Ο γεμόνας ἔδωσε ἐντολή οἱ 20.000 Χριστιανοί πού ἐπίστεψαν στόν Χριστό νά ἀποκεφαλισθοῦν καί ὁ ῞Αγιος νά ἐνδυθεῖ μέ πυρακτωμένο χαλκό. ῞Ομως Χάρη τοῦ Θεοῦ μετέβαλε τόν πυρακτωμένο χαλκό σέ ψυχρό μέταλλο. Μετά ἀπό αὐτά ὁ ῞Αγιος ὁδηγήθηκε καί πάλι στή φυλακή, ἀπό τήν ὁποία ἐλυτρώθηκε, ὅπως ὁ ᾿Απόστολος Πέτρος ἀπό τή φυλακή τοῦ ῾Ηρώδου. ῎Αγγελος Κυρίου τόν ἐλευθέρωσε καί τόν ὁδήγησε στήν Καμπανία, στήν πόλη πού ὀνομαζόταν Φρυμός, γιά νά κηρύξει καί ἐκεῖ τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Γι᾿ αὐτό καί θεωρεῖται ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Φόρμι τῆς ᾿Ιταλίας.

Λίγο πρίν τήν κοίμησή του ὁ ῞Αγιος ῎Ερασμος ἐπέστρεψε στή Χερμελία τῆς ᾿Αχρίδος. Προαισθανόμενος τό τέλος του, προσκύνησε τρεῖς φορές κατά ἀνατολάς καί παρεκάλεσε τόν Θεό νά χαρίζει ἄφεση ἁμαρτιῶν καί ζωή αἰώνια σέ ἐκείνους πού θά ἐπικαλοῦνταν τό ὄνομά του καί θά ἐτελοῦσαν τή μνήμη του. ῾Ο ῞Αγιος Θεός ἄκουσε τήν παράκλησή του καί ἀμέσως ἀκούσθηκε φωνή ἀπό τόν οὐρανό πού ἔλεγε· «῎Ετσι, ὅπως προσευχήθηκες, θά γίνει». Μόλις ὁ ῞Αγιος ἄκουσε αὐτό, ψυχή του ἐγέμισε χαρά. Κατόπιν ἔστρεψε τά μάτια του στόν οὐρανό, ὅπου εἶδε ὑπέρλαμπρο στεφάνι νά κατέρχεται ἐπ᾿ αὐτόν καί τάγματα ᾿Αγγέλων, χορούς Προφητῶν καί ᾿Αποστόλων, πλῆθος Μαρτύρων καί τάξεις Δικαίων, πού ἔρχονταν νά τόν προϋπαντήσουν. ᾿Από τά βάθη τῆς καρδιᾶς του ἀνεφώνησε· «Κύριε, ᾿Ιησοῦ Χριστέ, δέξαι τό πνεῦμα μου». ῎Ετσι ὁ ῞Αγιος ῎Ερασμος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 303 μ.Χ., καί ἐκληρονόμησε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

῾Ο ῞Αγιος ῎Ερασμος θεωρεῖται προστάτης τῶν ἀσθενῶν πού πάσχουν ἀπό στομαχικές ἀσθένειες καί κολικό.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δισμυρίων Μαρτύρων, τῶν πιστευσάντων εἰς Χριστόν διά τοῦ ἁγίου ᾿Εράσμου καί ἐν ῾Ερμουπόλει τοῦ ᾿Ιλλυρικοῦ ἀθλησάντων.

Στήν ἱερά μονή Θεοτοκίου ῎Αρτης φυλάσσονται ἱερά λείψανα τῶν ῾Αγίων δισμυρίων Μαρτύρων.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἱερομαρτύρων Μαρκελλίνου καί Πέτρου.

Οἱ ῞Αγιοι ῾Ιερομάρτυρες Μαρκελλίνος καί Πέτρος ἐμαρτύρησαν, τό 304 μ.Χ., κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.)25. Ναός αὐτῶν ἀνοικοδομήθηκε ἀπό τόν Μεγάλο Κωνσταντίνο στή Ρώμη.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων τριάκοντα ὀκτώ Μαρτύρων.

Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἐτελειώθησαν μαρτυρικά, ἀφοῦ τούς ἐνέκλεισαν σέ λουτρό καί ἐσφράγισαν τή θύρα.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Μητρός μετά τῶν ἁγίων τριῶν τέκνων αὐτῆς, τῶν ρωικῶς μαρτυρησάντων.

Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἐτελειώθησαν διά ξίφους.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός μῶν Εὐγενίου, ἐπισκόπου Ρώμης.

῾Ο ῞Αγιος Εὐγένιος26, ᾿Επίσκοπος Ρώμης, ἐγεννήθηκε στή Ρώμη καί ἦταν υἱός τοῦ Ρουφινιανοῦ. ᾿Εξελέγη ᾿Επίσκοπος Ρώμης ἀπό τόν κλῆρο καί τό λαό στίς 10 Αὐγούστου 654 μ.Χ. καί διαδέχθηκε τόν Πάπα Μαρτίνο Αύ, τόν ὁποῖο ὁ αὐτοκράτορας Κώνστας Βύ (642-668 μ.Χ.), ἐπειδή δέν ὑπέγραψε κείμενο διά τοῦ ὁποίου ἀπαγορευόταν νά ὁμιλεῖ περί μιᾶς ἤ δύο ἐν Χριστῷ θελήσεων, τόν συνέλαβε, τό 653 μ.Χ., καί τόν ἐξόρισε ἀσθενή καί κλινήρη στή Χερσώνα, ὅπου καί ἀπέθανε. ῞Οταν ἐστάλη ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, ὑπό τοῦ Πατριάρχου Πύρρου27, ἔκθεσις πίστεως, στήν ὁποία συνιστᾶτο ἀντί μιᾶς ἤ δύο θελήσεων ἐν Χριστῷ παραδοχή τριῶν θελήσεων, ὁ Εὐγένιος ἦταν ἕτοιμος νά ἀποδεχθεῖ αὐτήν, ἀλλ᾿ ὁ λαός καί ὁ κλῆρος τῆς Ρώμης ἀντιστάθηκε καί ἀπαγόρευσε σέ αὐτόν τή Θεία Λειτουργία. ῎Ετσι δέν συμφώνησε μέ τό κείμενο τῆς ἐπιστολῆς καί ἐτήρησε σθεναρή στάση κατά τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ μέ ἀποτέλεσμα ὁ αὐτοκράτορας νά ὀργισθεῖ ἐναντίον του. Αὐτό ὅμως δέν ἐπτόησε τόν ῞Αγιο, ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε ὑπέρ τῆς πατρώας εὐσέβειας καί τή διδασκαλία τῆς Δύ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

῾Ο ῞Αγιος Εὐγένιος διακρίθηκε γιά τήν ὁσιότητα τοῦ βίου του, τήν εὐγένεια καί τή φιλανθρωπία καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 657 μ.Χ.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν ᾿Αδαλγίου, τῆς Νοβάρα.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Αδάλγιος καταγόταν ἀπό τήν ᾿Ιρλανδία καί ἔζησε κατά τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. ῏Ηταν μαθητής τοῦ ῾Οσίου Φουρσᾶ († 16 ᾿Ιανουαρίου), ὁ ὁποῖος ἦταν ᾿Απόστολος τῆς Πικαρδίας. ῾Ο ῞Οσιος, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καί ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 686 μ.Χ.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Βοδφανοῦ, τοῦ ἐξ Οὐαλίας.

῾Ο ῞Οσιος Βοδφανός καταγόταν ἀπό τήν Οὐαλία καί ἔζησε τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Μαρίνου, τοῦ Βαάνου.

῾Ο ῞Αγιος Μαρίνος, ὁ Βαάνης, εἶναι ἄγνωστος στούς Συναξαριστές καί στά Μηναῖα. ᾿Αναφέρεται στό Βυζαντινόν ῾Εορτολόγιον28. Κατ᾿ αὐτό ὁ ῞Αγιος ἐγεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη ἀπό γονεῖς ἐνάρετους καί ἐπιφανεῖς, τό δρουγγάριο Νικηφόρο καί τή Μαρία. ᾿Αφοῦ ἀνατράφηκε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου, ἀσπάσθηκε τό μοναχικό βίο καί ἐκάρη μοναχός ὑπό τοῦ ἀδελφοῦ του Συμεών, ὁ ὁποῖος γι᾿ αὐτό τό σκοπό ἦλθε στή Βιζύη τῆς Θράκης ἀπό τή μονή τοῦ Κυμηνᾶ.

῾Ο ῞Οσιος Μαρίνος διακρίθηκε γιά τήν αὐστηρή ἄσκηση καί τήν ἐλεημοσύνη του. ᾿Εκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη καί τό ἱερό λείψανό του «κατατίθεται εἰς τήν μονήν τῆς Θεοτόκου τήν Τά Κορώνης ἐπονομαζομένην»29.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Ανδρέου, πρίγκιπος τῆς Σουζδαλίας.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανδρέας ἔζησε τό 14ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρωσία καί ἦταν υἱός τοῦ πρίγκιπος Κωνσταντίνου Βασίλεβιτς. Μετά τό θάνατο τοῦ πατέρα του, τό 1355, ἔλαβε ἀπό τό χάνο Κανιμπέκα τήν ἐξουσία τῆς Σουζδαλίας, τοῦ Νίζνϊι-Νόβγκοροντ καί τοῦ Γκοροντέκ. Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, παραιτήθηκε ἀπό τό θρόνο, τό 1359, ὑπέρ τοῦ μικρότερου ἀδελφοῦ του Δημητρίου.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανδρέας, ἀφοῦ ἔζησε μέ εὐσέβεια, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 1365.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Ιωάννου τοῦ Τραπεζουντίου, τοῦ ἐν ᾿Ασπροκάστρῳ ἀθλήσαντος.

῾Η μνήμη τοῦ ῾Αγίου Νεομάρτυρος ᾿Ιωάννου τοῦ Τραπεζουντίου ἑορτάζεται, ἐπίσης, στίς 12 ᾿Ιουνίου. Σήμερα ἑορτάζεται ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τῆς διασώσεως τῆς πόλεως τῆς Σουτσεάβα τῆς Ρουμανίας, στήν ὁποία φυλάσσονται τά ἱερά λείψανα τοῦ ῾Αγίου, ἀπό τήν πολιορκία τῶν Τατάρων, κατά τό 1622.

Κατά τήν μέρα αὐτή, ὅταν οἱ Τάταροι ἀπειλοῦσαν τή Σουτσεάβα, οἱ ἐφημέριοι τοῦ ναοῦ, στόν ὁποῖο ἐφυλάσσονταν τά ἱερά λείψανα τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου, ἠθέλησαν, φοβούμενοι τήν ἐπιδρομή τῶν βαρβάρων, νά μεταφέρουν τή λειψανοθήκη τοῦ ῾Αγίου στό κάστρο. ῞Ομως δέν μποροῦσαν μέ κανένα τρόπο νά μετακινήσουν τή λειψανοθήκη τοῦ ῾Αγίου, πού ἔγινε ἀσήκωτη. Τότε κατάλαβαν ὅτι αὐτό ἦταν θέλημα τοῦ ῾Αγίου, ὁ ὁποῖος θά τούς ἐπροστάτευε. ᾿Αμέσως κληρικοί καί λαϊκοί ἄρχισαν νά προσεύχονται. Πράγματι! Μία καταρρακτώδης βροχή ἐμπόδισε τούς ἐπιδρομεῖς νά πολιορκήσουν τήν πόλη καί νά εἰσβάλουν σέ αὐτήν.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Δημητρίου, τοῦ ἐκ Φιλαδελφείας.

῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Δημήτριος καταγόταν ἀπό τή Φιλαδέλφεια τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας καί ἦταν υἱός κάποιου ἱερέως, πού ὀνομαζόταν Δούκας. Μετά τό θάνατο τοῦ πατρός του, σέ λικία δεκατριῶν ἐτῶν, παρασύρθηκε ἀπό τίς δελεαστικές ὑποσχέσεις τῶν Τούρκων, καί, ἀφοῦ ἐξόμωσε, ἀσπάσθηκε τό Μωαμεθανισμό. ῾Υποστηριχθείς δέ ὑπό τῶν νέων ὁμοθρήσκων του, τόσο προόδευσε, ὥστε συγκαταλεγόταν μεταξύ τῶν πρώτων τῆς πόλεως, σέ πλοῦτο καί ἀνδρεία. ῞Οταν ὅμως ἔφθασε σέ λικία εἴκοσι πέντε ἐτῶν, ἄρχισαν νά γεννιοῦνται στήν καρδιά του τύψεις, πόθος δέ τόν κατέλαβε νά ἐπανέλθει στήν πατρώα Χριστιανική πίστη. Κατόπιν τούτου μετέβη στόν γεμόνα τῆς Φιλαδελφείας καί μέ πνευματική ἀνδρεία ἐδήλωσε σέ αὐτόν ὅτι μετά βδελυγμίας ἀπεκήρυσσε τό Μωαμεθανισμό καί ὅτι ἐπανερχόταν στή Χριστιανική πίστη, τήν ὁποία, παρασυρθείς, εἶχε ἀπαρνηθεῖ. ῾Ο γεμόνας, ἀφοῦ μάταια προσπάθησε νά μεταπείσει τόν Δημήτριο, διέταξε τή σκληρή μαστίγωση αὐτοῦ καί τόν ἐγκλεισμό του στή φυλακή. Κατά τή διάρκεια τῆς φυλακίσεως τοῦ Δημητρίου, κατεβλήθησαν μεγάλες προσπάθειες ἀπό σημαίνοντες Τούρκους, γιά νά συγκρατήσουν αὐτόν στή θρησκεία τους, πλήν ὅμως ὅλες προσέκρουσαν στήν κατηγορηματική ἄρνηση τοῦ Νεομάρτυρος, ὁ ὁποῖος παρέμενε ἀκλόνητος στήν ἀπόφασή του. Πρό τῆς ἐπιμονῆς του αὐτῆς, ὁ γεμόνας διέταξε, τό 1657, τή θανάτωσή του. Παραλαβόντες τόν Δημήτριο οἱ δήμιοι καί ὁ ὄχλος τόν ὁδήγησαν στόν τόπο τῆς ἐκτελέσεως, ὅπου, ἀφοῦ κατέσφαξαν καί κατετεμάχισαν αὐτόν διά μαχαιρῶν, τόν ἔριξαν ἐπί τῆς πυρᾶς. Περιεβλήθη ἔτσι τόν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Κωνσταντίνου, τοῦ ἐξ ᾿Αγαρηνῶν, ἐξ ῾Υψηλομετώπου Μηθύμνης.

῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος ἐγεννήθηκε στό χωριό Ψιλομέτωπο τῆς Λέσβου ἀπό πατέρα Μωαμεθανό καί μητέρα Χριστιανή, ὁποία καί ἐγαλούχησε αὐτόν μέ τά νάματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Μετά τό θάνατο τοῦ πατέρα του, ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του καί ἀφοῦ μετέβη στή Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἐβαπτίσθηκε καί ἔλαβε τό Χριστιανικό ὄνομα Κωνσταντίνος. ᾿Επισκεφθείς κάποτε τή Σκήτη τοῦ ῾Αγίου Προδρόμου καί ἀσπασθείς τά ἱερά λείψανα τῶν Νεομαρτύρων, πού ἐφυλάσσονταν ἐκεῖ, τόσο ἐπηρεάσθηκε, ὥστε ἀμέσως τοῦ ἐγεννήθηκε ὁ πόθος νά μαρτυρήσει ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ.

῞Οταν ἐπέστρεψε στή Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, ἐκμυστηρεύθηκε τόν πόθο του στόν πνευματικό του, ὁ ὁποῖος, εὐχαρίστως, ἀφοῦ ἄκουσε τήν ἀπόφαση τοῦ Κωνσταντίνου, ὑπέβαλε ἀμέσως αὐτόν στήν κατάλληλη προετοιμασία. ῞Οταν αὐτή συντελέσθηκε, ὁ Κωνσταντίνος, συνοδευόμενος ὑπό τῶν εὐχῶν τοῦ πνευματικοῦ του καί τῶν συνασκητῶν του, ἀπῆλθε στήν ᾿Ανατολή, πρός ἐκπλήρωση τοῦ διακαοῦς πόθου του. ᾿Αποβιβάσθηκε στίς Κυδωνίες, ὅπου, κατά τή διάρκεια τῆς ἀναμονῆς πλοίου γιά τή Σμύρνη, ἐθεώρησε καλό νά ἐργασθεῖ σέ κατάστημα τροφίμων. ᾿Εκεῖ ὅμως ἀναγνωρίσθηκε ἀπό κάποιον Τοῦρκο συμπολίτη του καί καταγγέλθηκε στόν ἀγᾶ, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ συνέλαβε αὐτόν, τόν ἐρωτοῦσε περί τῆς ἀλήθειας ἤ μή τῶν καταγγελθέντων. ῾Ο Κωνσταντίνος μέ θάρρος ὁμολόγησε ὅτι ναί μέν προηγουμένως ἦταν Μωαμεθανός, ἀλλά, ἐπειδή ἐφωτίσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἔγινε Χριστιανός, διότι ἐπείσθηκε ὅτι πίστη αὐτή εἶναι μόνη ἀληθινή καί ἄμωμη. ᾿Εξοργισθείς ὁ ἀγᾶς, ἀφοῦ ὑπέβαλε τόν Κωνσταντίνο σέ παντοειδή βασανιστήρια, τόν ἀπέστειλε στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά ληφθεῖ ἐκεῖ ὁριστική ἀπόφαση περί αὐτοῦ. ᾿Αλλά καί ἐκεῖ ὁ Κωνσταντίνος παρέμεινε ἀκλόνητος στή Χριστιανική ὁμολογία του καί ἀπέρριψε ὅλες τίς γενόμενες σέ αὐτόν δελεαστικές προτάσεις. Κατόπιν τούτου, τό 1819, διατάχθηκε δι ἀπαγχονισμοῦ θανάτωσή του. Τό τίμιο λείψανο τοῦ Μάρτυρος, γιά νά μήν παραληφθεῖ ἀπό τούς Χριστιανούς, ἐνταφιάσθηκε κρυφά στό Τουρκικό νεκροταφεῖο, μεταξύ τῶν ἐκεῖ ἐνταφιασμένων Μωαμεθανῶν.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Λεάνδρου, τοῦ ᾿Ηπειρώτου30.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.