22 Ιουνίου
† Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου, ἐπισκόπου Σαμοσάτων.
 ῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Εὐσέβιος ἔζησε κατά τόν 4ο αἰώνα μ.Χ. καί ἦταν ᾿Επίσκοπος τῶν Σαμοσάτων στήν Κομμαγηνή τῆς Συρίας. Διακρίθηκε γιά τούς ἀγῶνες του κατά τῶν αἱρετικῶν ᾿Αρειανῶν καί ἐξορίσθηκε γιά τά ὀρθόδοξα φρονήματά του ἀπό τόν ἀρειανίζοντα αὐτοκράτορα Οὐάλεντα στίς παρά τό Δούναβη χῶρες. Μετά τό θάνατο τοῦ Οὐάλεντος (378 μ.Χ.) ἐπανῆλθε στήν ᾿Επισκοπή του καί ἐξακολούθησε τόν ἀγώνα του γιά τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη. ᾿Αφοῦ ἐχειροτόνησε πολλούς ᾿Επισκόπους πρός καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν Μάρη, ᾿Επίσκοπο τῆς ἀρειανίζουσας πόλεως Δολιχῆς, ἐφονεύθηκε διά κεράμου πού ἔρριψε ἐπί τῆς κεφαλῆς του αἱρετική γυναίκα.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ζήνωνος καί Ζηνᾶ τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Ζήνων καί Ζηνᾶς κατάγονταν ἀπό τή Φιλαδέλφεια286 τῆς ᾿Αραβίας καί ἄθλησαν ἐπί τῆς βασιλείας Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). ῾Ο μέν Ζήνων ἦταν στρατιώτης, ὁ δέ Ζηνᾶς δοῦλος του. ᾿Επιθυμώντας ὁ Ζήνων νά ζήσει κατά Χριστόν ζωή, διεμοίρασε στούς φτωχούς τά ὑπάρχοντά του, ἀπελευθέρωσε τούς δούλους του, καί, ἀφοῦ προσῆλθε ἐνώπιον τοῦ γεμόνος Μαξίμου, τόν ἔλεγξε γιά τήν ἀπιστία αὐτοῦ. ᾿Οργισθείς ὁ γεμόνας, τόν συνέλαβε καί τόν ἐνέκλεισε στή φυλακή μέ τόν οἰκέτη του Ζηνᾶ. Μετά ἀπό σκληρά βασανιστήρια, ἔδωσε ἐντολή καί ἀπέκοψαν τίς κεφαλές αὐτῶν.
῾Η Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῷ ὄντι ἐν τῷ Κυπαρισσίῳ»287.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Γαλακτίωνος καί Πομπιανοῦ.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων καί Πομπιανός ἐμαρτύρησαν σέ ἄγνωστο χρόνο καί τόπο, ἀφοῦ ἐρρίφθησαν στή θάλασσα.
῾Η Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ αὐτῶν τῷ ὄντι πλησίον τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφημίας ἐν τῷ Πετρίῳ»288.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Ιουλιανῆς καί Σατορνίνου τοῦ υἱοῦ αὐτῆς.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ᾿Ιουλιανή καί ὁ υἱός αὐτῆς Σατορνίνος ἐτελειώθησαν διά πυρός.
῾Η Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ αὐτῶν τῷ ὄντι πλησίον τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφημίας ἐν τῷ Πετρίῳ»289.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλησάντων.
Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν κατά τόν 7ο αἰώνα μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου Πατελαρίας.
῾Η μνήμη τοῦ ῾Αγίου Βασιλείου, ᾿Επισκόπου Πατελαρίας, εἶναι ἄγνωστη στούς Συναξαριστές. ᾿Αναφέρεται στό Μορσελλιανόν ῾Εορτολόγιον290.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας ὁσιοπαρθενομάρτυρος Εὔας τῆς Νέας καί τῶν σύν αὐτῇ.
Βλ. †\2 ᾿Απριλίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός μῶν Γρηγορίου τοῦ Διδασκάλου, μητροπολίτου Οὑγγροβλαχίας.
 ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος, ὁ ἐπονομαζόμενος Διδάσκαλος, ἐγεννήθηκε, τό 1765, στό Βουκουρέστι ἀπό εὐσεβή οἰκογένεια. ῾Ο νεαρός Γεώργιος Μινσκουλέσκου ἐσπούδασε στίς πλέον φημισμένες σχολές τῆς ἐποχῆς του, ὅπως τήν ῾Ηγεμονική ᾿Ακαδημία τοῦ ῾Αγίου Σάββα, καί ἀπέκτησε ἐξαιρετική μόρφωση καί θεολογική παιδεία.
Στή συνέχεια ἀναχώρησε γιά τή μονή τοῦ Νεάμτς καί ἐκεῖ ἔθεσε τόν ἑαυτό του ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ ῾Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Τό 1790, ἐκάρη μοναχός ἀπό τόν ῞Οσιο Παΐσιο καί ἔλαβε τό ὄνομα Γρηγόριος καί ἄρχισε ἀμέσως τή μετάφραση τῶν ἁγιοπατερικῶν ἔργων. Μετά ἀπό λίγα χρόνια ἀπεστάλη μέ τό μοναχό Γερόντιο στό Βουκουρέστι, ὅπου τοῦ ἀνατέθηκε φροντίδα τῆς βιβλιοθήκης τῆς Μητροπόλεως.
᾿Από ἐδῶ ἀναχώρησε ἀργότερα μέ τόν Γερόντιο γιά τό ῞Αγιον ῎Ορος καί ἐμόνασε γιά πολύ καιρό σέ Κελί τῆς περιοχῆς Καλαμίτσι πού ἀνήκει στήν ἱερά μονή Βατοπαιδίου.
Τό 1812, ὁ Γρηγόριος ἐπέστρεψε στή μονή Νεάμτς, ὅπου συνέχισε τή μεταφραστική του ἐργασία καί ἄρχισε τήν ἐκτύπωση τῶν ἱερῶν βιβλίων. Τό 1820, μετέβη καί πάλι στό Βουκουρέστι. ῎Εμεινε ἀρκετές φορές στή μονή ᾿Αντίμ καί κατόπιν στή μονή Καλνταρουσάνι, στήν ὁποία ἐφαρμοζόταν ἁγιορειτικό τυπικό, καθιερωμένο ἀπό τόν ῞Οσιο Γεώργιο τῆς Τσερνίκα.
Τό 1823, ὁ γεμόνας τῆς Ρουμανίας, πληροφορούμενος τήν εὐσέβεια καί τήν ἀρετή τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου, τόν ἐκάλεσε καί τοῦ ἐπρότεινε τήν ἀνάρρησή του στό μητροπολιτικό θρόνο τῆς Οὑγγροβλαχίας. ῾Ο ῞Αγιος ἐδέχθηκε μέ ἀρκετή δυσκολία.
Μετά τήν ἐκλογή καί χειροτονία του, ἀμέσως ἐγκατέστησε καλούς ᾿Επισκόπους στίς περιοχές ῎Αρτζες, Ρίμνικ καί Μπουζάου, ἀνήγειρε πολλούς ναούς καί ἵδρυσε σχολεῖα στίς πόλεις καί στά χωριά. Μέ τή φροντίδα του ἱδρύθηκαν τά Σεμινάρια τοῦ Βουκουρεστίου, τοῦ Μπουζάου, τῆς Κούρτεα Ντέ ῎Αρτζες καί τοῦ Ρίμνικ. Διακρίθηκε γιά τήν ἀγάπη καί τή φιλανθρωπία του πρός τούς φτωχούς, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά. Τό συγγραφικό του ἔργο ἐπεκτάθηκε καί ἐκτύπωσε ἐπί πλέον τούς Βίους τῶν ῾Αγίων σέ 12 τόμους.
᾿Εξορίσθηκε, τό 1829, στή Βεσσαραβία ἀπό τή Ρωσική διαχείριση καί ἐπανῆλθε στό Βουκουρέστι, τό 1833.
῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τήν ὥρα τῆς ἀγρυπνίας, τό 1834, καί ἐνταφιάσθηκε κάτω ἀπό τή στέγη τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶχε ἐπιλέξει. Τό 1934, τά ἱερά λείψανά του ἐτοποθετήθηκαν σέ ξύλινη λειψανοθήκη καί ἐτοποθετήθηκαν στό παρεκκλήσιο τοῦ κοιμητηρίου τῆς μονῆς, καί τό 1961, ἐπανενταφιάσθηκαν στό νάρθηκα τῆς μεγάλης ἐκκλησίας τῆς μονῆς.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
