27 Ιουνίου
† Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Σαμψών, τοῦ ξενοδόχου.
῾Ο ῞Οσιος Σαμψών ἐγεννήθηκε στή Ρώμη ἀπό εὔπορους καί εὐσεβεῖς γονεῖς και ἦταν συγγενής τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. ᾿Εσπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία καί ἰατρική. Μεταχειρίσθηκε ὅμως τήν ἰατρική ὄχι σάν ἐπικερδές ἐπάγγελμα, ἀλλά γιά εὐεργετικούς καί φιλανθρωπικούς σκοπούς. ῾Οδηγός στό βίο του ἦταν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου· «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί»324. ῎Ετσι ὁ ῞Οσιος Σαμψών ἦταν προστάτης ἰατρός τῶν φτωχῶν. Τήν οἰκία του τήν εἶχε μετατρέψει σέ νοσοκομεῖο καί περιέθαλπε πάσχοντες ἀστέγους.
῞Οταν ἀπέθαναν οἱ γονεῖς του, μέ τόν ἴδιο τρόπο ὁ Σαμψών συνέχισε τή ζωή του στήν Κωνσταντινούπολη προσευχόμενος στούς ναούς τῶν ῾Αγίων Προφητῶν. ῾Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μηνᾶς (536-552 μ.Χ.)325, βλέποντας τό ἔργο καί τήν ἀρετή τοῦ Σαμψών, τόν ἐχειροτόνησε ἱερέα.
 Μέ ὅση περιουσία τοῦ ἀπέμεινε, ὁ ῞Οσιος ἔκτισε νοσοκομεῖο, πού ἀναδείχθηκε σέ φημισμένο φιλανθρωπικό ἵδρυμα. ῾Η φήμη του προσείλκυσε τήν εὔνοια καί αὐτοῦ τοῦ αὐτοκράτορος ᾿Ιουστινιανοῦ (541 μ.Χ.), τόν ὁποῖο ἐθεράπευσε ἀπό βαριά ἀσθένεια. ῾Ο αὐτοκράτορας ἀπό εὐγνωμοσύνη ἀνακαίνισε τόν ξενώνα, πού εἶχε καταστραφεῖ ἀπό πυρκαγιά τό 532 μ.Χ., δίδοντάς του τό ὄνομα τοῦ ἰατροῦ πού τόν ἐθεράπευσε326.
῾Ο ξενώνας τοῦ ῾Οσίου Σαμψών κατεῖχε ξεχωριστή θέση ἀνάμεσα σέ ὅλα τά νοσηλευτικά ἱδρύματα τῆς ἐποχῆς του327. Εὑρισκόταν μεταξύ τῶν ναῶν τῆς ῾Αγίας Σοφίας καί τῆς ῾Αγίας Εἰρήνης, σύγχρονοι δέ μελετητές τόν τοποθετοῦν στά βόρεια τῆς ῾Αγίας Σοφίας. Τό Δεκέμβριο τοῦ 536 μ.Χ. καταστράφηκε πάλι ἀπό πυρκαγιά καί ξανακτίσθηκε. ῾Η «Σύνοψις τῶν Βασιλικῶν» στό τέλος τοῦ 9ου αἰῶνος μ.Χ. ὅριζε πώς ὅλα τά προνόμια πού εἶχαν δοθεῖ στήν ἐκκλησία τῆς ῾Αγίας Σοφίας στόν ξενώνα τοῦ ἀειμνήστου Σαμψών πρέπει νά διατηρηθοῦν328. ῾Ο Κωνσταντίνος ὁ Πορφυρογέννητος γράφει στό ἔργο του «Περί Βασιλείου Τάξεως», ὅτι ὁ διευθυντής τοῦ ξενῶνος τοῦ Σαμψών ἐκρατοῦσε στή λιτανεία τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων τό ἕκτο λάβαρο329. ῾Ο ξενώνας ἐλειτούργησε ἄριστα μέχρι τό 13ο αἰώνα καί αὐτό φαίνεται ἀπό τό κείμενο τοῦ Μανουήλ Φιλῆ (1275-1345)330, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τήν εὐχή ὁ ἀνιψιός τοῦ Μιχαήλ Ηύ Παλαιολόγου νά γίνει δεύτερος Σαμψών331.
῾Ο ῞Οσιος Σαμψών ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, σέ βαθύ γήρας, στόν ξενώνα του. Τό τίμιο λείψανό του τοποθετήθηκε στό ναό τοῦ ῾Αγίου Μάρτυρος Μωκίου.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός μῶν ᾿Ιωάννας, τῆς Μυροφόρου.
῾Η ῾Οσία ᾿Ιωάννα Μυροφόρος ἦταν σύζυγος τοῦ Χουζᾶ, ἐπιτρόπου τοῦ ῾Ηρώδη, καί διακονοῦσε τόν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες γυναῖκες332. ᾿Εκοιμήθηκε με εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ανέκτου, τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ῎Ανεκτος, εὐσεβής καί ζηλωτής Χριστιανός, πού μέ τούς λόγους καί τά ἔργα του, ἀποτελοῦσε πολύτιμη δύναμη τῆς ᾿Εκκλησίας στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, ἐμαρτύρησε ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ). ῾Ο γεμόνας τῆς πόλεως αὐτῆς, Οὐρβανός, ἀφοῦ συνέλαβε τόν ῎Ανεκτο καί δέν μπόρεσε νά τόν ἀποσπάσει ἀπό τήν πίστη του, κατέφυγε στήν ὠμή καί θηριώδη βία τῶν βασανιστηρίων. Στήν ἀρχή τόν ἐράβδισαν καί ἔπειτα τοῦ ἔσχισαν τά πλευρά μέ σιδερένια νύχια, ἐτρύπησαν τούς ἀστραγάλους του καί ἔκαψαν τίς πληγές του μέ ἀναμμένες λαμπάδες. ῞Οταν οἱ δήμιοι εἶδαν ὅτι ἀκόμα ἀνέπνεε, τόν ἀποκεφάλισαν, τό 298 μ.Χ. ῎Ετσι ὁ Μάρτυς ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί εἰσῆλθε στή χαρά τοῦ Κυρίου του.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Θεράποντος, Μακαρίου, Μαρκίου και Μαρκίας.
Περί τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων Θεράποντος καί Μακαρίου δέν ἔχουμε ἱκανά ἁγιολογικά στοιχεῖα καί μνήμη τους ἀποσιωπᾶται σέ διάφορους Συναξαριστές. ῾Η Μάρτυς Μαρκία ἐμαρτύρησε διά ξίφους, ἐνῶ ὁ Μάρτυς Μάρκιος ὁδηγήθηκε στόν ἄρχοντα τοῦ ᾿Ικονίου Περίνιο καί ἐπειδή ὁμολογοῦσε τόν Χριστό, ἔγδαραν τό σῶμα του, τόν ἔβαλαν ἐπάνω σέ πυρακτωμένη σχάρα, ἔκοψαν τή γλώσσα του, καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πιερίου, πρεσβυτέρου ᾿Αντιοχείας.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Πιέριος ἦταν πρεσβύτερος στήν ᾿Αντιόχεια καί ἐτελειώθηκε διά πυρός. ῾Ορισμένοι Συναξαριστές, μαζί μέ τή μνήμη τοῦ ῾Ιερομάρτυρος Πιερίου, ἀναφέρουν καί αὐτή τοῦ ἀδελφοῦ του ᾿Ισιδώρου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός μῶν Λουκᾶ, τοῦ ἐρημίτου.
῾Ο ῞Οσιος Λουκᾶς, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, διήγησις Συνεσίου, ἐπισκόπου Κυρήνης, περί Εὐαγρίου τινός φιλοσόφου.
῾Η διήγηση αὐτή εὑρίσκεται στό Λειμωνάριον τοῦ ῾Αγίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Ιακώβου, ἐξ ᾿Εμέσης τῆς Συρίας καί ἐν Τριπόλει τοῦ Λιβάνου ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς ᾿Ιάκωβος ἐμαρτύρησε κατά τό 15ο ἤ 16ο αἰώνα μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ Σεραπίωνος, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος Σεραπίων τῆς λίμνης τοῦ Κόζε ἔζησε στή Ρωσία τό 16ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Εβαπτίσθηκε στήν οἰκία τοῦ βογιάρου Ζαχαρία Πλέσεεβ, στή Μόσχα, καί ἔλαβε τό ὄνομα Σέργιος. Τό 1560 ἀποσύρθηκε στήν περιοχή τῆς λίμνης Κόζε καί ἔζησε κοντά στόν ἐρημίτη Νήφωνα πού τόν ἔκειρε μοναχό μέ τό ὄνομα Σεραπίων. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καί ἀνήγειρε μονή, τό 1611.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων νέων ἱερομαρτύρων Γρηγορίου († 1918), ᾿Αλεξάνδρου καί Βλαδιμήρου († 1918), καί Πέτρου († 1939), τῶν ἐν Ρωσίᾳ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κυριῶνος Β', πατριάρχου πάσης Γεωργίας.
 ῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Κυρίων Βύ, κατά κόσμον Γεώργιος Σαντζαγκλισχβίλι, ἐγεννήθηκε τό 1855 στό χωριό Νικόζι τῆς περιοχῆς Γκόρι τῆς Γεωργίας ἀπό ἱερατική οἰκογένεια. Μετά τά ἐγκύκλια γράμματα, καί ἀφοῦ ἀνατράφηκε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου, παρακολούθησε μαθήματα στή θεολογική ᾿Ακαδημία τοῦ Κιέβου καί μετά τήν ἀποφοίτησή του διορίσθηκε ὡς βοηθός τοῦ κοσμήτορος τῆς ᾿Ακαδημίας τῆς ᾿Οδησσοῦ. ᾿Εκάρη μοναχός, τό 1886, καί ἔλαβε τό ὄνομα Κυρίων. ᾿Από τότε ἀφιερώθηκε μέ ἱερό ζῆλο στή συγγραφή καί τή μελέτη.
Μέ τόλμη ὁ ῞Αγιος ἀγωνίσθηκε κατά τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν πού λυμαίνονταν τούς ναούς τῆς Γεωργίας καί ἀγωνίσθηκε μέ θάρρος γιά τήν ἐπιστροφή τῶν δημευμένων ἀπό τό κράτος ἐκκλησιῶν.
Τό 1901, ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς ἐπαρχίας Γκόρι καί διακόνησε στή συνέχεια στή Χερσώνα, τό ᾿Ορέλ καί τό Σοχούμι. Τό Ρωσικό καθεστώς ἔδωσε τήν ἄδεια, μετά ἀπό συνεχεῖς διώξεις τοῦ ῾Αγίου, νά ἀνυψωθεῖ σέ ᾿Αρχιεπίσκοπο Πολώτσκ καί Βιτέμπσκ, ἀλλά δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά ἐπιστρέψει στή Γεωργία. Αὐτό ἔγινε τό 1917 καί τό Σεπτέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ὁ Κυρίων ἐξελέγη Πατριάρχης τῆς Γεωργίας. ᾿Από τή θέση αὐτή ἀγωνίσθηκε σθεναρά γιά τά δίκαια τῆς Γεωργιανῆς ᾿Εκκλησίας καί τό αὐτοκέφαλό της, ἀλλά αὐτό ἐξόργισε πολλούς. ῎Ετσι στίς 27 ᾿Ιουνίου 1918 ὁ Πατριάρχης Κυρίων εὑρέθηκε δολοφονημένος στήν πατριαρχική κατοικία στή μονή Μερτκόπι. Οἱ ἔρευνες πού ἀκολούθησαν ἦσαν τυπικές καί ὁ δολοφόνος δέν εὑρέθηκε ποτέ.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
