1 Μαρτίου
† Μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐδοκίας.
 ῾Η ῾Αγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπό τήν ῾Ηλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης, καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Στόν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωή ἀκόλαστη μέσα στά πάθη καί τήν ἁμαρτία. ῞Ομως Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐφώτισε τήν καρδιά της καί μέ τίς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, πού ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στή συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στόν ᾿Επίσκοπο Θεόδοτο καί ἐβαπτίσθηκε. ῾Η ὀπτασία ἦταν ἑξῆς· Παρατηροῦσε ῎Αγγελο Θεοῦ νά ὁδηγεῖ αὐτήν πρός τόν οὐρανό καί ἄλλους ᾿Αγγέλους νά τή συγχαίρουν, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καί ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδή Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.
Μετά τήν πνευματική ἀναγέννησή της καί τήν καλή ἀλλοίωσή της, διεμοίρασε τά πλούτη της στούς πτωχούς καί κατέφυγε σέ μοναστήρι, ὅπου ἐσχόλαζε στά ἔργα τῆς ἀρετῆς.
῞Ομως κατηγορήθηκε ἀπό τούς πρώην ἐραστές της ὡς Χριστιανή καί συνελήφθη. ῾Οδηγήθηκε στό βασιλέα Αὐρηλιανό, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησε τήν πίστη της στόν Χριστό καί ἐτιμωρήθηκε. ᾿Αλλά ἀφοῦ ἀνέστησε μέ τήν προσευχή της τόν υἱό τοῦ βασιλέως, πού εἶχε πεθάνει, τόν ἔπεισε νά πιστέψει στόν Κύριο. Καί τότε ἀπελευθερώθηκε. ᾿Αργότερα ὅμως συνελήφθη ἀπό τόν ἄρχοντα τῆς ῾Ηλιουπόλεως Βικέντιο καί ἀποκεφαλίσθηκε.
῎Ετσι ῾Αγία Μάρτυς Εὐδοκία ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας καί εἰσῆλθε στή χαρά τοῦ Κυρίου της.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος ᾿Αντωνίνης.
 ῾Η ῾Αγία Μάρτυς ᾿Αντωνίνα καταγόταν ἀπό τήν πόλη Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). ῎Οντας Χριστιανή, ἐφανερώθηκε στόν Μαξιμιανό, ὅταν ἀνεχώρησε γιά τή Νίκαια, καί ὁμολόγησε μέ τόλμη γνώμης τόν Χριστό. Γι αὐτό ἐβασανίσθηκε καί ὁδηγήθηκε στή φυλακή. ᾿Αφοῦ τήν ἔβγαλαν ἀπό τή φυλακή, τήν ἐπίεσαν μέ τή βία νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. ῾Η ῾Αγία δέν ἐδέχθηκε καί παρέμενε σταθερή στήν πίστη της. Τότε οἱ δήμιοι τήν ἐκρέμασαν καί τῆς ἔγδαραν τά πλευρά. ῎Επειτα τήν ἐτοποθέτησαν ἐπάνω σέ πυρακτωμένη σχάρα, ἀλλά καί μετά ἀπό αὐτό τό μαρτύριο ῾Αγία παρέμεινε ἀβλαβής.
Στή συνέχεια, ἀφοῦ τήν ἔβαλαν σέ σάκο, τήν ἔριξαν στή λίμνη τῆς Νίκαιας, στήν ὁποία βρῆκε τό μαρτυρικό θάνατο καί ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Δομνίνης τῆς Νέας.
Τό βίο τῆς ῾Οσίας Δομνίνας συνέγραψε ὁ Θεοδώρητος Κύρου στή Φιλόθεο ῾Ιστορία του.
῾Η ῾Οσία Δομνίνα ἐγεννήθηκε στήν πόλη Κύρο τῆς ᾿Αντιόχειας ἀπό εὐσεβεῖς καί φιλόθεους γονεῖς. ᾿Από μικρή λικία ἐζήλωσε
τό βίο τῶν ᾿Ασκητῶν καί ἐμιμήθηκε τόν ῞Οσιο Μάρωνα
(† 14 Φεβρουαρίου) κτίζοντας στό γονικό κῆπο αὐτῆς καλύβα, ὅπου ἀσκήτευε καθημερινά, τή δέ νύχτα μετέβαινε στήν ἐκκλησία, γιά νά προσευχηθεῖ καί νά δοξολογήσει τό ῎Ονομα τοῦ Θεοῦ.
῎Ετσι ῾Οσία Δομνίνα, ἀφοῦ ἔζησε μέ αὐστηρή ἄσκηση, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Αντωνίου, Μαρκέλλου, Σιλβέστρου καί Σωφρονίου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ᾿Αντώνιος, Μάρκελλος, Σίλβεστρος καί Σωφρόνιος συνελήφθησαν, ἐπειδή ἦσαν Χριστιανοί, καί παρέστησαν στόν ἄρχοντα τῆς Παλαιστίνης, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησαν μέ θάρρος τόν Χριστό καί ἀνεκήρυξαν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό. Γι᾿ αὐτό ἐφυλακίσθηκαν καί ἐβασανίσθηκαν σκληρά. Τούς ἄφησαν ἄσιτους, τούς ἐτέντωσαν ἀπό τά χέρια καί τά πόδια, τούς κατέφλεξαν τά σκέλη, τούς ἔσκισαν τίς σάρκες καί, τέλος, τούς ἀποκεφάλισαν.
῎Ετσι οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες εἰσῆλθαν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Νεστοριανοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Νεστοριανός ἐτελειώθηκε διά ξίφους.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Αγαπίου, Νικηφόρου καί Χαρισίου.
Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καί ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου αὐτῶν.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Γερβασίου καί Λέοντος, τῶν αὐταδέλφων.
Οἱ ῞Αγιοι Γερβάσιος καί Λέων ἐμαρτύρησαν κατά τό 2ο αἰώνα μ.Χ. ῾Ο ῞Αγιος Λέων ἦταν ᾿Απόστολος τῶν Βάσκων1.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Σιλβέστρου.
῾Η μνήμη τοῦ ῾Αγίου Σιλβέστρου ἀναγράφεται στό ῾Ιεροσολυμιτικόν Κανονάριον ὡς ἀκολούθως· «᾿Εν τῇ ᾿Αναστάσει, τοῦ ἁγίου πατριάρχου Σιλβέστρου». ῾Η Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο στό ναό τῆς ᾿Αναστάσεως.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αγαπίου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αγάπιος ἀσκήτεψε στή Σκήτη τῆς ῾Αγίας Τριάδος κοντά στά ὅρια τῆς μεγίστης μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καί συνελήφθη ἀπό τούς Σαρακηνούς. ᾿Αφοῦ ὁδηγήθηκε στή Μαγνησία τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας, ἐκήρυξε σέ αὐτούς τό λόγο τοῦ Θεοῦ, τούς ἐκατήχησε καί τούς ἐβάπτισε. Στή συνέχεια ἀφέθηκε ἐλεύθερος καί ἐτελειώθηκε μέ εἰρήνη στό ῞Αγιον ῎Ορος.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Συνεσίου, τοῦ ἐν Λύσῃ τῆς Κύπρου ἀθλήσαντος.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δαβίδ, ἀρχιεπισκόπου καί προστάτου τῆς Οὐαλλίας.
 ῾Ο ῞Αγιος Δαβίδ καταγόταν ἀπό τήν Οὐαλλία καί ἀνατράφηκε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. ᾿Από νεαρά λικία ἀκολούθησε τό μοναχικό βίο καί ἐκάρη μοναχός. ᾿Αποσύρθηκε στή νῆσο τοῦ Οὐάϊτ, καθοδηγούμενος ἀπό τό Γέροντα Παυλίνο. ᾿Εκήρυξε πρός τούς Βρεττανούς καί ἀνοικοδόμησε ναό στήν πόλη Γκλαστένμπουρυ, ὅπου κατά τήν παράδοση ἐκήρυξε ὁ ᾿Ιωσήφ ὁ ἀπό ᾿Αριμαθαίας πού εἶχε, κατά τήν παράδοση, μαζί του τό Ποτήριον τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί τόν ᾿Ακάνθινο Στέφανο τοῦ Κυρίου.
῾Ο ῞Αγιος Δαβίδ ἵδρυσε δώδεκα μοναστήρια στά ὁποῖα ἐπέβαλε τούς κανόνες τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας. Οἱ μοναχοί ὁμιλοῦσαν σπάνια καί ὡς κύριο ἔργο τους εἶχαν τήν προσευχή.
῾Ο ῞Αγιος ἔλαβε μέρος σέ δύο Συνόδους κατά τοῦ Πελαγιανισμοῦ, πού ἔγιναν στήν πόλη Μπρέβυ τό 512 ἤ 519 μ.Χ. καί στήν πόλη Βικτόρια λίγο ἀργότερα. Κατά τή διάρκεια τῆς Συνόδου ἐξελέγη ᾿Αρχιεπίσκοπος Οὐαλλίας, ἀλλά ἀποδέχθηκε τήν ἐκλογή του μετά ἀπό πολλές πιέσεις.
῾Ο ῞Αγιος Δαβίδ ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη τό ἔτος 544 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Λουκᾶ, τοῦ ἐκ Σικελίας.
῾Ο ῞Οσιος Λουκᾶς, κατά κόσμον Λέων, ἐγεννήθηκε στήν Κορλεόνε τῆς Σικελίας κατά τό 10ο αἰώνα μ.Χ. ἀπό εὐσεβεῖς καί φιλόθεους γονεῖς, τόν Λέοντα καί τήν Θεοκτίστη, οἱ ὁποῖοι τόν ἀνέθρεψαν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. ῞Οταν οἱ γονεῖς του ἀπέθαναν, ἐκεῖνος κατέφυγε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Φιλίππου στήν ῎Αγκυρα. ῞Ομως, λόγῳ τῶν ἐπιδρομῶν τῶν Σαρακηνῶν, ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ καί ἦλθε στήν Καλαβρία, στή μονή τοῦ ὄρους Μουλᾶ, κοντά στό Κασσίνο4, ὅπου ἐκάρη μοναχός. ᾿Εκεῖ ἔμεινε ἕξι χρόνια.
Στή συνέχεια, μαζί μέ τόν γούμενο τῆς μονῆς Χριστοφόρο, πῆγαν στήν περιοχή τοῦ Μερκουρίου. ᾿Εκεῖ εὑρῆκαν ἕνα νέο μοναστήρι στό ὁποῖο ἔζησαν ἀσκητικά ἑπτά χρόνια, γιά νά συ-
νεχίσουν ἀργότερα τόν πνευματικό τους ἀγώνα καί σέ ἄλλο μοναστικό τόπο ἐπί δέκα χρόνια.
῾Ο ῞Αγιος Θεός ἐχάρισε στόν ῞Οσιο Λουκᾶ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Πλῆθος πιστῶν συνέρρεε στόν ῞Αγιο ἀσκητή, γιά νά λάβει τήν εὐλογία του καί νά θεραπευθεῖ.
Λίγο ἀργότερα, μετά τό θάνατο τοῦ γουμένου Χριστοφόρου, ἀναλαμβάνει τήν γουμενία τῆς μονῆς στό ὄρος Μουλᾶ. ᾿Εδῶ ἀρχίζουν νέοι ἀσκητικοί ἀγῶνες. ῾Ο ῞Οσιος θεραπεύει ἀσθενεῖς, ἀποδιώκει τούς δαίμονες, ἐγείρει παραλυτικούς, καθοδηγεῖ πρός τήν ὁδό τῆς σωτηρίας τούς χαμένους. Προσεύχεται ἀδιάλειπτα. Μένει ἔξω στό κρύο ἐπί εἴκοσι μέρες, γιά νά ἐντείνει τόν ἀσκητικό του ἀγώνα.
Σέ βαθύ γῆρας καλεῖ πιά κοντά του τούς μοναχούς καί τούς προλέγει τό τέλος του. ᾿Αναθέτει τά καθήκοντα τοῦ προεστῶτος τῆς μονῆς στόν μοναχό Θεόδωρο καί ὁρίζει βοηθό του τόν πρεσβύτερο Εὐθύμιο. ῾Ο ῞Οσιος Λουκᾶς, ἀφοῦ ἐκοινώνησε τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί ἐνταφιάσθηκε στό ναό τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαρτυρίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
 ῾Ο ῞Οσιος Μαρτύριος τοῦ Ζελένσκ, κατά κόσμον Μηνᾶς, ἐγεννήθηκε στήν πόλη Βελίκι Λούκι τῆς Ρωσίας κατά τόν 16ο αἰώνα μ.Χ. ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί φιλόθεους, τόν Κοσμᾶ καί τήν Στεφανίδα, οἱ ὁποῖοι ἀπέθαναν δέκα χρόνια μετά τή γέννησή του. Τήν κατά Θεόν διαπαιδαγώγησή του καί φροντίδα τοῦ μικροῦ Μηνᾶ ἀνέλαβε ἕνας πνευματικός καί ἀγαθός λευΐτης τοῦ ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς γενέτειράς του, πού λίγο ἀργότερα ἔγινε μοναχός στή μονή τῆς ῾Αγίας Τριάδος καί ὀνομάσθηκε Βογολέπιος. ῾Ο ῞Οσιος ἐπισκεπτόταν τακτικά τό γέροντά του καί λίγο ἀργότερα, ἱκανοποιώντας τόν πόθο τῆς ψυχῆς του, κείρεται μοναχός καί λαμβάνει τό ὄνομα Μαρτύριος. Μετά ἀπό ἑπτά χρόνια ἀσκήσεως καί προσευχῆς ὁ ῞Οσιος, μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ του, πῆρε μαζί του τήν εἰκόνα τῆς ῾Αγίας Τριάδος καί τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Τιχβίν καί ἦλθε στή νῆσο Βέρντε, κοντά στήν περιοχή τοῦ Ζελένσκ, ὅπου καί ἀσκήτευε. ᾿Εκεῖ ἔκτισε ἕνα μικρό ναό πρός τιμήν τοῦ Κυρίου καί τῆς Θεοτόκου.
῞Ενα βράδυ, μετά τήν προσευχή του, εἶδε ξαφνικά στό ὄνειρό του τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας νά ἐπιπλέει ἐπάνω στό νερό. ῾Ο ᾿Αρχάγγελος Γαβριήλ ἐκάλεσε τόν ῞Οσιο νά πάει νά βρεῖ τήν ἱερά εἰκόνα. Πράγματι, ὁ ῞Οσιος Μαρτύριος κατέβηκε στή λίμνη καί εἶδε τήν εἰκόνα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου νά ἐπιπλέει ἐπάνω στό νερό. Τότε τήν πῆρε μέ εὐλάβεια καί δέος καί τήν μετέφερε στόν τόπο τῆς ἀσκήσεώς του.
Τό ἔτος 1570, ὁ ῞Οσιος ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο τοῦ Νόβγκοροντ καί διορίσθηκε ὡς γούμενος τό ἔτος 1582.
῾Ο ῞Οσιος Μαρτύριος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1603. Παραδίδοντας τήν ἁγία του ψυχή στόν Κύριο ἀνέπεμψε τήν τελευταία ἐπί γῆς ἱκεσία του· «Κύριε, χάρισε τήν εἰρήνη σέ ὅλους τούς ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς».
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Παρασκευᾶ.
῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Παρασκευᾶς καταγόταν ἀπό τήν Τραπεζούντα καί ἦταν ἀπό τούς προύχοντες τῆς πόλεως. ᾿Εμαρτύρησε τό ἔτος 1659 στήν Τραπεζούντα δι᾿ ἀπαγχονισμοῦ. Τό ἱερό λείψανο αὐτοῦ ἐνταφιάσθηκε στό ναό τοῦ ῾Αγίου Γρηγορίου Νύσσης καί ἀπό ἐκεῖ ἀνακομίσθηκε στή μονή Θεοσκεπάστου Τραπεζοῦντος.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μεθοδίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Μεθόδιος ἐμαρτύρησε τό ἔτος 1920.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος ᾿Αντωνίνης τῆς Νέας, τῆς ἐκ Ρωσίας.
῾Η ῾Αγία ῾Οσιομάρτυς ᾿Αντωνίνα ἐμαρτύρησε τό ἔτος 1924.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας νεομάρτυρος ᾿Αναστασίας, τῆς διά Χριστόν σαλῆς.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
