19 Μαρτίου
† Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Χρυσάνθου καί Δαρείας.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος καί Δαρεία ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ (243-284 μ.Χ.). ῾Ο ῞Αγιος Χρύσανθος καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αλεξάνδρεια καί ἦταν υἱός ἐπιφανοῦς εἰδωλολάτρου. ῞Ομως κατηχήθηκε στή χριστιανική πίστη ἀπό κάποιο Χριστιανό καί ἐβαπτίσθηκε. ῞Οταν ὁ πατέρας του ἐπληροφορήθηκε τό γεγονός, τόν ἐφυλάκισε καί, γιά νά τόν ἀποσπάσει ἀπό τή χριστιανική πίστη, τοῦ ἔδωσε γυναίκα τήν ὡραία Δαρεία, ὁποία καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αθήνα καί ἦταν εἰδωλολάτρισσα.
᾿Αντί ὅμως νά προσελκύσει Δαρεία τόν σύζυγό της Χρύσανθο στήν εἰδωλολατρία, συνέβη τό ἀντίθετο. ᾿Επίστεψε καί αὐτή στόν Χριστό καί ἐβαπτίσθηκε. Τότε τούς κατήγγειλαν στόν ὕπαρχο Κελερίνο, ὁ ὁποῖος τούς παρέδωσε στόν τριβοῦνο115 Κλαύδιο. Τό μαρτύριο ἄρχισε. ᾿Αλλά καρτερία καί ἐπιμονή τῶν Μαρτύρων ἐξέπληξε τόν Κλαύδιο, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τή σύζυγό του ῾Ιλαρία, τούς υἱούς του ᾿Ιάσονα καί Μαῦρο καί τούς στρατιῶτες του ἐπίστεψε στόν Χριστό.
Στή συνέχεια ἔριξαν τούς ῾Αγίους Χρύσανθο καί Δαρεία μέσα σέ λάκκο καί τούς ἐνταφίασαν ζωντανούς. ῏Ηταν τό ἔτος 283 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κλαυδίου τοῦ τριβούνου, ῾Ιλαρίας, τῆς συζύγου αὐτοῦ, ᾿Ιάσονος καί Μαύρου, τῶν τέκνων αὐτοῦ, καί τῶν σύν αὐτοῖς μαρτυρησάντων.
Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἦσαν εἰδωλολάτρες καί ἐπίστεψαν στόν Χριστό, ὅταν ἔβλεπαν τό μαρτύριο τῶν ῾Αγίων Χρυσάνθου καί Δαρείας. ῾Ο ῞Αγιος Κλαύδιος ἐρρίφθη στή θάλασσα, ἀφοῦ τόν ἔδεσαν μέ πέτρα, καί ἔτσι ἐτελείωσε τό δρόμο τοῦ μαρτυρίου. Οἱ υἱοί αὐτοῦ καί οἱ στρατιῶτες ἀποκεφαλίσθηκαν. Τότε παρέλαβε τά ἱερά λείψανα αὐτῶν ῾Ιλαρία καί τά ἐνταφίασε μέ εὐλάβεια. ῞Οταν, κάποια μέρα, μετέβαινε στούς τάφους τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων, συνελήφθη ἀπό τούς στρατιῶτες, πού εἶχαν σκοπό νά τή θανατώσουν. Τότε ἐζήτησε μακαρία ῾Ιλαρία νά ἐπιτρέψουν σέ αὐτή νά προσευχηθεῖ γιά λίγο. ῎Ετσι καί ἔγινε, καί ῾Αγία τήν ὥρα τῆς προσευχῆς παρέδωσε τό πνεῦμα. Κατ᾿ ἄλλη παράδοση ἐτελειώθηκε διά ξίφους.
Οἱ ὑπηρέτριές της περισυνέλεξαν τό ἱερό λείψανο καί τό ἐνταφίασαν στούς τάφους τῶν τέκνων της.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Παγχαρίου, τοῦ ἐν Νικομηδείᾳ ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Παγχάριος καταγόταν ἀπό τή Βιθλαπάτη ἤ Βιλλαπάτη6 καί ἐγεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. ῞Οταν ἦλθε στή Ρώμη, ἐγνωρίσθηκε καί συνδέθηκε φιλικά μέ τόν αὐτοκράτορα Διοκλητιανό (284-305 μ.Χ.). Γιά τίς ὑψηλές τιμές, τίς ὁποῖες ἀπολάμβανε, ἀρνήθηκε τήν πατρώα εὐσέβεια, καί, γιά νά φανεῖ εὐάρεστος στό βασιλέα, ἀσπάσθηκε τή θρησκεία τῶν εἰδώλων.
῞Οταν μητέρα του ἐπληροφορήθηκε τήν ἄρνηση τοῦ υἱοῦ της καί τή μεταστροφή του στήν εἰδωλολατρία, τοῦ ἔγραψε ἐπιστολή καί τόν παρακαλοῦσε νά προσέλθει καί πάλι στό πῦρ τῆς εὐσέβειας. Οἱ συμβουλές καί προσευχή τῆς μητέρας του ὁδήγησαν τόν ῞Αγιο Παγχάριο σέ μετάνοια καί θεογνωσία.
῞Οταν ὁ Διοκλητιανός ἔμαθε ὅτι ὁ Παγχάριος ὁμολόγησε τόν Χριστό, τόν ἐβασάνισε, τόν ἐφυλάκισε, καί, τέλος, τόν ἐξόρισε στή Νικομήδεια, ὅπου μετά ἀπό μύριες θλίψεις καί κακουχίες, τό ἔτος 305 μ.Χ., ἀποκεφαλίσθηκε.
Ναός τοῦ ῾Αγίου Παγχαρίου ὑπῆρχε στήν Κωνσταντινούπολη πρό τοῦ 10ου αἰῶνος μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἱερομαρτύρων Διοδώρου πρεσβυτέρου καί Μαριανοῦ διακόνου.
Οἱ ῞Αγιοι ῾Ιερομάρτυρες Διόδωρος ὁ πρεσβύτερος καί Μαριανός ὁ διάκονος ἐτελειώθησαν, ἀφοῦ τούς ἐνέκλεισαν μέσα σέ σπήλαιο.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Μαρίας ἤ Μάρθας τῆς πριγκιπίσσης.
῾Η ῾Οσία Μαρία ἤ Μάρθα (Σβάρνοβα) ἦταν πριγκίπισσα τοῦ Βλαντιμίρ κατά τήν περίοδο τοῦ μεγάλου πρίγκιπα Βσέβολοντ Γύ Γεωργίεβιτς. ῎Εγινε μοναχή στή μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Βλαντιμίρ καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1206.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιννοκεντίου, τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιννοκέντιος ἐγεννήθηκε στή Ρωσία καί ἀσκήτεψε στήν περιοχή τοῦ Κόμελ καί Βολογκντά. ᾿Εκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη τό ἔτος 1521.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Τορναρᾶ.
Περί τῆς καταγωγῆς καί τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου τοῦ ῾Αγίου Νεομάρτυρος Δημητρίου δέν γνωρίζουμε τίποτε. ῾Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος στό ἔργο του Οἱ Νεομάρτυρες ἀναφέρει αὐτόν μέ τό ὄνομα Δημήτριος Τορνάρας ὡς μαρτυρήσαντα στίς 19 Μαρτίου 1564.
῾Ο Νεομάρτυς Δημήτριος συναναστρεφόμενος καί συνομιλώντας μέ τούς Τούρκους ἐκίνησε κάποια μέρα τό φθόνο τους.
Τόν ἐξεβίαζαν νά ἀσπασθεῖ τή Μουσουλμανική θρησκεία. Προσκρούοντες ὅμως στήν πίστη καί τή θέληση τοῦ Μάρτυρος νά παραμείνει στήν πατρώα εὐσέβεια, τόν ὁδήγησαν στόν κριτή, τόν ἐσυκοφάντησαν γιά ἐξύβριση τῆς θρησκείας τοῦ Μωάμεθ καί ἐπέτυχαν τή θανατική καταδίκη του. ῎Ετσι ὁ Νεομάρτυς Δημήτριος, μή ὑποκύπτοντας στούς βασάνους καί στούς δαρμούς, πού τόν ὑπέβαλαν οἱ Τοῦρκοι, ἐδέχθηκε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου δι᾿ ἀποκεφαλισμοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Καραμάνου ἤ Κασσέτου, ἐν Σμύρνῃ ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Νικόλαος Καραμάνος ἤ Κασσέτης ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1623. ῏Ηταν ἔγγαμος καί ἐζοῦσε στή Σμύρνη. ῞Οταν κάποτε ἀγανάκτησε, εἶπε ἐπάνω στό θυμό του ὅτι θά γίνει Τοῦρκος. Οἱ παρευρισκόμενοι Τοῦρκοι μόλις ἄκουσαν αὐτό τό λόγο, τόν ἅρπαξαν καί τόν ὁδήγησαν στόν κριτή. ᾿Ανακρινόμενος στό κριτήριο ὁ Νικόλαος εἶπε μέ παρρησία ὅτι δέν θά ἀρνηθεῖ ποτέ τόν Ποιητή καί Σωτήρα του, τόν Κύριο ᾿Ιησοῦ Χριστό, ὁ ῾Οποῖος μέλλει νά κρίνει ζῶντες καί νεκρούς. Παρά τά μαρτύρια, τούς ραβδισμούς καί τή φυλάκιση, ἀκόμη καί τήν πίεση πού τοῦ ἄσκησαν μητέρα του καί σύζυγός του, ὁ ῞Αγιος παρέμεινε ἀμετάθετος στήν πίστη. ῾Ο κριτής τότε διέταξε καί ἔκαναν περιτομή στό Μάρτυρα μέ τή βία. ῾Ο ῞Αγιος συνεχῶς ὁμολογοῦσε τόν Χριστό καί ἐφυλακίσθηκε γιά δεύτερη φορά.
῾Η ἀντοχή καί καρτερία τοῦ ῾Αγίου Νικολάου κατέπληξε τούς πάντες. Μετά ἀπό σκληρά βασανιστήρια, τά ὁποῖα ἐκράτησαν ἐπί τριάντα ἕξι μέρες, ὁ ῞Αγιος ὁδηγήθηκε στήν ἀγχόνη. ῎Ετσι ἐτελειώθηκε μαρτυρικά τήν μέρα τῆς Μεγάλης Πέμπτης τοῦ ἔτους 1657.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Τρυφερῆς, ἐν Σμολένσκ τῆς Ρωσίας.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
