24 Μαρτίου

† Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αρτέμονος, ἐπισκόπου Σελευκείας τῆς Πισιδίας.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αρτέμων ἐγεννήθηκε στή Σελευκεία τῆς Πισιδίας. ῞Οταν ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος ἦλθε σέ ἐκεῖνο τόν τόπο, ὁ ῞Αγιος ᾿Αρτέμων ἔγινε μαθητής του, ἐνῶ στή συνέχεια ἀναδείχθηκε ᾿Επίσκοπος τῆς ἴδιας πόλεως, διδάσκαλος τοῦ λαοῦ καί κήρυκας τῆς ἀλήθειας. Διενέργησε πολλά θαύματα καί ὁδήγησε πολλούς ἀπό τούς εἰδωλολάτρες πρός τόν Κύριο, κάνοντάς τους Χριστιανούς. Διοικώντας μέ εὐσέβεια καί θεάρεστο τρόπο τό ποίμνιο, πού τοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεός, καί διακυβερνώντας μέ ἀρετή καί σοφία τήν ᾿Εκκλησία, ἦταν σωτήριο λιμάνι γιά ὅλους πού εἶχαν ἀνάγκη, προστάτης τῶν χηρῶν, ὑπερασπιστής τῶν ὀρφανῶν, χορηγός πτωχῶν καί πενήτων.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αρτέμων, ἀφοῦ πολιτεύθηκε κατά Θεόν καί ὑπηρέτησε σέ ὅλα τόν Κύριο, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γῆρας, ἀπολαμβάνοντας τήν αἰώνια ζωή.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ρωμύλου καί Σεκούνδου τῶν αὐταδέλφων.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Ρωμύλος καί Σεκοῦνδος ἐμαρτύρησαν στή Μαυριτανία τῆς ᾿Αφρικῆς2.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Αρτέμων ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.) καί ἦταν πρεσβύτερος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Λαοδικείας. Μπαίνοντας μετά τοῦ ᾿Επισκόπου τῆς πόλεως Σισιννίου στόν εἰδωλολατρικό ναό, κατέστρεψε τά ἀγάλματα τῶν εἰδώλων τοῦ ᾿Απόλλωνος καί τοῦ ᾿Ασκληπιοῦ. Γι᾿ αὐτό συνελήφθη καί ὑποβλήθηκε σέ μαρτύρια. ῎Ετσι ἄθλησε ὁ ῞Αγιος ᾿Αρτέμων καί ἐστεφανώθηκε ἀπό τόν Κύριο τῆς δόξας.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Τιμόλαος καταγόταν ἀπό τόν Πόντο. ᾿Εμαρτύρησε περί τό 305 μ.Χ. στήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης μαζί μέ ἄλλους ἑπτά Χριστιανούς. Στά Μηναῖα καί στό ῾Αγιολόγιο τοῦ Σωφρονίου Εὐστρατιάδου ἀναφέρονται ὡς Μάρτυρες ὀκτώ ἐν Καισαρείᾳ, πού ἑορτάζουν σήμερα, χωρίς νά σημειώνεται τό ὄνομα τοῦ ῾Αγίου Τιμολάου. Σέ ἄλλα Μηνολόγια ἀναφέρονται τριάντα πέντε Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν ἐπί αὐτοκράτορος ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (360-363 μ.Χ.), ἐνῶ σέ ἄλλα Μαρτυρολόγια ἀναφέρονται πενήντα Μάρτυρες. ῾Η ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἐτιμοῦσε ἀρχικά τή μνήμη τους στίς 15 Μαρτίου3.

Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί Μάρτυρες, ὅταν ἀπεστάλη ἀπόφαση ἀπό τόν ἀσεβή καί παράνομο βασιλέα ᾿Ιουλιανό (361-363 μ.Χ.), πού διέταζε τούς πιστούς νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό καί νά προσκυνοῦν τούς θεούς τῶν ᾿Εθνικῶν, ὄχι μόνο δέν ὑπάκουσαν νά κάνουν αὐτό, ἀλλά καί μέ μεγάλο θάρρος περιέρχονταν ὅλη τήν πόλη καί ἔλεγαν μέ μεγάλη φωνή· «Νά τιμᾶτε καί νά λατρεύετε τόν Χριστό ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Καί οἱ θεοί πού δέν δημιούργησαν τόν οὐρανό καί τή γῆ, ἄς καταστραφοῦν μαζί μέ ὅσους τούς λατρεύουν». ᾿Εξαιτίας αὐτῆς τῆς ἐνέργειάς τους συνελήφθησαν ἀπό τούς εἰδωλολάτρες καί παραδόθηκαν στή φυλακή. Κατηγορούμενοι ἀπό τόν ᾿Ιουλιανό καί μέ διαταγή ἐκείνου πρόθυμα ἀποδέχθηκαν τό μαρτύριο. ᾿Αποκεφαλίσθηκαν, ἀνεβαίνοντας πρός τόν Χριστό, τόν ῾Οποῖο εἶχαν ποθήσει ἀπό τή βρεφική τους λικία, καί χωρίς νά Τόν ἀρνηθοῦν ἔλαβαν βραβεῖο ἀθανασίας.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Ζαχαρίου, τοῦ ἐν Χαρσικίῳ.

Εἶναι ἄγνωστο πότε ἤκμασε ὁ ῞Οσιος Ζαχαρίας, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἀσκητικό ἔγκλειστο βίο4. ῾Ο ῞Αγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης θεωρεῖ ὅτι ὁ ῞Οσιος Ζαχαρίας εἶναι ὁ πνευματικός υἱός τοῦ ῾Οσίου Καρίωνος († 24 Νοεμβρίου), περί τοῦ ὁποίου γίνεται λόγος στό Γεροντικόν, ἀλλά ὁ προσδιορισμός «ὁ ἐν Χαρσικίῳ» ἀποκλείει τόν ᾿Ερημίτη τῆς Αἰγύπτου Ζαχαρία. ῎Ισως τό Χαρσίκιον πρέπει νά ταυτίζεται μέ τή μονή «τήν ἐν Χαρσιανῷ», στήν Καππαδοκία, τήν ὁποία ἔκτισε ὁ ῞Οσιος Νικηφόρος († 23 ᾿Οκτωβρίου).

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαρτίνου τοῦ Θηβαίου.

῾Ο ῞Οσιος Μαρτίνος ἔζησε καί ἀσκήτεψε στή Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αβραάμ, τοῦ ἐν τῷ ὄρει Λάτρῳ ἀσκήσαντος.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Αβραάμ ἀπό τήν παιδική λικία ἀγάπησε τήν ἀγγελική καί μοναχική πολιτεία καί ἀφοῦ διένειμε ὅλη τήν περιουσία του στούς πτωχούς, ἔγινε μοναχός. ῏Ηταν τύπος καί παράδειγμα ὁσιακῆς βιοτῆς καί πολιτείας, καί πολλοί προσέτρεχαν σέ αὐτόν γιά νά ὠφεληθοῦν πνευματικά καί νά λάβουν τήν εὐχή του. ᾿Επειδή, ὅμως, ὁ ῞Οσιος ἀγαποῦσε τήν συχία, ἔφυγε ἀπό τόν τόπο πού ἀσκήτευε καί ἦλθε στό ὄρος τοῦ Λάτρου, ὅπου διῆλθε τό ὑπόλοιπο τοῦ βίου του μέ νηστεία, προσευχή, δάκρυα καί ἐγκράτεια. ῎Ετσι, ἀφοῦ ὑπερέβαλε στήν ἀρετή ὅλους ὅσοι βρέθηκαν κοντά του, καί ἀφοῦ τούς ἐνουθέτησε σχετικά μέ τή σωτηρία τους, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Ζαχαρίου, τοῦ ἐν τῇ Λαύρᾳ τοῦ Κιέβου ἀσκήσαντος.

῾Ο ῞Οσιος Ζαχαρίας ἔζησε κατά τά τέλη τοῦ 11ου καί τίς ἀρχές τοῦ 12ου αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψε στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου καί Στεφάνου, τῶν ἐν Καζάν μαρτυρησάντων.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Πέτρος καί Στέφανος ἐμαρτύρησαν τό ἔτος 1552 στήν περιοχή τοῦ Καζάν ἀπό τούς Μογγόλους.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παρθενίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Παρθένιος καταγόταν ἀπό τή Μυτιλήνη καί ἐγεννήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί ἐνάρετους, οἱ ὁποῖοι ἐφρόντισαν γιά τήν κατά Θεόν ἀνατροφή του. ῾Ο Παρθένιος ἀφοσιώθηκε στίς μελέτες καί ἔγινε ἕνας ἀπό τούς λόγιους τῆς ἐποχῆς του. ᾿Εχειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί λίγο ἀργότερα ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Χίου. Μετά παρέλευση ἀρκετοῦ χρόνου ἐκλήθηκε στόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, περί τά τέλη τοῦ ἔτους 1656.

῾Ως Πατριάρχης ἀναδείχθηκε ἄνδρας εὐλαβής, χρηστός στόν τρόπο, λόγιος καί ζηλωτής ὅλων τῶν ἔργων τῆς εὐσέβειας καί τῆς ἀρετῆς καί ὑποστηρικτής τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. ῾Η ἀγάπη του πρός τήν παιδεία καί τό ἐνδιαφέρον του γιά νά μή σβήσει τό καντήλι τοῦ φωτός καί τῆς γνώσεως, τόν ὁδήγησαν στό νά ἀπευθύνει ἐπιστολή πρός τό Μητροπολίτη πρώην Νικαίας, ὁ ὁποῖος ἦταν πολύ πλούσιος καί διέμενε στήν Ταυρίδα, πλησίον τοῦ βασιλέως τῶν Κοζάκων, διά τῆς ὁποίας τόν παρακαλοῦσε νά ἐνισχύσει τό ἔργο τῆς ἀναπτύξεως τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. ῾Η ἐπιστολή αὐτή περιέπεσε στά χέρια τῶν Τούρκων. ῎Ετσι ὁ Σουλτάνος ᾿Ιμπραήμ ὁ Αύ διέταξε τή θανάτωση τοῦ ῾Αγίου Παρθενίου.

῾Ο ῾Ιερομάρτυς Παρθένιος συνελήφθη τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου, τοῦ ἔτους 1657, καί πιεζόμενος νά δεχθεῖ τόν ᾿Ισλαμισμό γιά νά ἀποφύγει τό θάνατο, ἐστάθηκε σταθερός καί ἀκλόνητος στή χριστιανική πίστη. Γιά τό λόγο αὐτό τόν ἐκρέμασαν στήν καγκελωτή πύλη τή λεγόμενη Παρμάκ-Καποῦ. Τό ἱερό λείψανό του παρέμεινε κρεμασμένο ἐπί τρεῖς μέρες καί μετά ρίχτηκε στή θάλασσα. ᾿Αργότερα τό περισυνέλεξαν οἱ Χριστιανοί καί τό ἐνταφίασαν μέ εὐλάβεια στή λεγόμενη νῆσο «τῶν Πριγκίπων».

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ ῎Ορους τοῦ Συννέφου, ἐν Τβέρ τῆς Ρωσίας.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, ἀνάμνησις τοῦ θαύματος ἐν τῇ Λαύρᾳ τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.

Δύο Χριστιανοί φίλοι, ὁ ᾿Ιωάννης καί ὁ Σέργιος, ἔταξαν νά υἱοθετήσουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο σάν σαρκικοί ἀδελφοί, μπροστά στήν ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας στή μονή τῶν Σπηλαίων τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. ῾Ο ᾿Ιωάννης ἦταν πλούσιος καί εἶχε ἕναν ἑπτάχρονο υἱό, τόν Ζαχαρία. ῞Ομως ὁ ᾿Ιωάννης ἀρρώστησε πολύ. Πρίν τό θάνατό του ἀνέθεσε τήν ἐπιμέλεια καί τή φροντίδα τοῦ υἱοῦ του Ζαχαρία στό φίλο του Σέργιο, στόν ὁποῖο ἐμπιστεύθηκε καί μιά μεγάλη ποσότητα χρυσοῦ, ὥστε νά τή δώσει στόν υἱό του Ζαχαρία, ὅταν αὐτός θά ἔφθανε σέ ὥριμη λικία.

῞Οταν ὁ Ζαχαρίας ἐμεγάλωσε, ἐζήτησε τό χρυσάφι ἀπό τόν Σέργιο. ᾿Εκεῖνος, ὅμως, ἀρνήθηκε ὅτι εἶχε παραλάβει κάτι τέτοιο ἀπό τόν πατέρα τοῦ Ζαχαρία. Τότε ὁ Ζαχαρίας εἶπε· «᾿Αφήσατέ τον νά ὁρκισθεῖ μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἔγινε σαρκικός ἀδελφός μέ τόν πατέρα μου. Καί ἄν ὁρκισθεῖ ὅτι δέν πῆρε τίποτε ἀπό τόν πατέρα μου ᾿Ιωάννη, ἐγώ δέν θά ζητήσω τίποτε ἀπό αὐτόν». ῞Οταν ὁ Σέργιος ὁρκίσθηκε αὐτό πού ἰσχυριζόταν, ἤθελε νά πλησιάσει γιά νά ἀσπασθεῖ τήν εἰκόνα, ἀλλά μιά δύναμη τόν ἐκρατοῦσε καί δέν τόν ἄφησε. ῎Αρχισε τότε νά κλαίει καί νά φωνάζει πρός τούς ῞Οσιους Πατέρες ᾿Αντώνιο καί Θεοδόσιο· «Μήν ἀφήνετε αὐτόν τόν ἀνελέητο δαίμονα νά μέ καταστρέψει!». ῏Ηταν δαίμονας πού τοῦ ἐπιτέθηκε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ.

Μετά ἀπό αὐτό ὁ Σέργιος ἀποφάσισε νά παραδώσει τό χρυσό στόν Ζαχαρία. ῞Οταν ἄνοιξαν τό κιβώτιο διεπίστωσαν ὅτι ποσότητα εἶχε διπλασιασθεῖ. ῾Ο Ζαχαρίας, ἀφοῦ παρέλαβε τό χρυσό, τόν προσέφερε στό μοναστήρι καί ἔγινε μοναχός. ᾿Εκεῖ ἔζησε γιά πολύ καιρό μέ ἄσκηση καί προσευχή, καί ἔγινε πλούσιος σέ οὐράνια χαρίσματα.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.