3 Μαρτίου
† Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδωρήτου, ἐπισκόπου ᾿Αντιοχείας.
῾Ο ῞Αγιος Θεοδώρητος ἦταν πρεσβύτερος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ᾿Αντιόχειας καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (360-363 μ.Χ.).
῞Οταν ὁ θεῖος τοῦ αὐτοκράτορος, πού ὀνομαζόταν καί αὐτός ᾿Ιουλιανός καί ἦταν προηγουμένως Χριστιανός καί ἀναγνώστης τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ᾿Αντιόχειας, ἔγινε εἰδωλολάτρης, ἐστράφηκε κατά τῶν ἱερέων τῆς πόλεως καί κατέστρεψε τά ἱερά ἀναθήματα. Τότε συνελήφθη καί ὁ πρεσβύτερος Θεοδώρητος, τόν ὁποῖο ἐκρέμασαν καί ἐξέσκισαν τά πλευρά του. Τά μαρτύρια δέν ἐλύγισαν τήν πίστη τοῦ ῾Αγίου, ὁ ὁποῖος συνεχῶς ὁμολογοῦσε τήν πίστη του στόν Χριστό. Οἱ εἰδωλολάτρες, ἀφοῦ ἀγωνίσθηκαν μάταια γιά νά μεταστρέψουν τό εὐσεβές φρόνημα αὐτοῦ, τόν ἀποκεφάλισαν.
῎Ετσι ὁ ῞Αγιος Θεοδώρητος ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου τῆς δόξας.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βασιλίσκου, Εὐτροπίου καί Κλεονίκου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Εὐτρόπιος καί Κλεόνικος κατάγονταν ἀπό τήν ᾿Αμάσεια τοῦ Πόντου καί ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). ῏Ησαν στρατιῶτες καί συγγενεῖς τοῦ ῾Αγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. ῾Ως Χριστιανοί διεβλήθησαν στόν γεμόνα ᾿Ασκληπιόδοτο, ὁ ὁποῖος τούς συνέλαβε καί τούς ἐβασάνισε σκληρά. ῞Ομως οἱ Μάρτυρες, ἀφοῦ ἐπαρουσιάσθηκε σέ αὐτούς ὁ Κύριος καί ὁ ῞Αγιος Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος, ἔγιναν ὑγιεῖς.
Μέσα στή φυλακή οἱ τρεῖς νέοι δέν ἔχασαν οὔτε τό θάρρος οὔτε τήν πίστη τους. ᾿Αντιθέτως, ἐξακολουθοῦσαν νά λατρεύουν τόν ῞Ενα καί ᾿Αληθινό Θεό. Μέ τό κήρυγμά τους καί τό παράδειγμα πού προσέφερε τό ἦθος, ἀπαντοχή καί τό θάρρος τους, ὁδήγησαν πολλούς συγκρατούμενούς τους στήν ἀληθινή πίστη. ῾Ο ᾿Ασκληπιόδοτος ἐπληροφορήθηκε τή χριστιανική δράση τῶν τριῶν κρατουμένων καί τήν ἐπίδραση πού ἀσκοῦσαν στούς φυλακισμένους εἰδωλολάτρες καί διέταξε νά τούς ὁδηγήσουν καί πάλι ἐνώπιόν του.
῾Ο γεμόνας τότε ἄρχισε νά κολακεύει τόν ῞Αγιο Κλεόνικο, γιά νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενος δῶρα καί τιμές. ῾Ο ῞Αγιος ὅμως ἀφοῦ ἐγέλασε, ἐχλεύασε τήν ἀρρώστια τῶν εἰδώλων. Καί ἐνῶ ἐτελεῖτο θυσία, μέ προσευχή κατέρριψε τό εἴδωλο τῆς ᾿Αρτέμιδος. ᾿Αμέσως ὁ γεμόνας ἔδωσε ἐντολή νά βασανισθοῦν. Τότε ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε στούς τρεῖς νέους καί στό πλῆθος τῶν εἰδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν τό μαστίγωμα τῶν Χριστιανῶν, ἔχοντας στό πλευρό Του τόν ῞Αγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Οἱ τρεῖς Χριστιανοί ἀξιώθηκαν τῆς θαυματουργικῆς ἰάσεως τῶν τραυμάτων τους, ἐνῶ πολλοί εἰδωλολάτρες πού εἶδαν τό θαῦμα ἐβαπτίσθησαν Χριστιανοί. ῾Ο ᾿Ασκληπιόδοτος ὅμως ὄχι μόνο δέν ἄλλαξε στάση, ἀλλά διέταξε νά ἀποκεφαλισθοῦν ὅλοι οἱ νεοφώτιστοι Χριστιανοί. ῾Ο ᾿Ασκληπιόδοτος καί οἱ εἰδωλολάτρες, τυφλοί ἀπό ὀργή, διέταξαν τούς δήμιους νά περιχύσουν τούς τρεῖς Μάρτυρες μέ καυτή πίσσα. ῞Ομως, νέα θαυματουργική ἐνέργεια ἀπό τή Θεία Χάρη δὲν ἐπέτρεψε οἱ πιστοί νέοι νά πάθουν τό παραμικρό, ἐνῶ καυτή πίσσα ἔπεσε καί κατέκαψε τούς δήμιους.
῞Ομως, ὁ σκληρόκαρδος γεμόνας δέν μποροῦσε νά δεῖ τήν ἀλήθεια, ὁποία παρουσιαζόταν μπροστά στά μάτια του. ῎Ετσι, πρόσταξε τή σταυρική καταδίκη τοῦ Εὐτροπίου καί τοῦ Κλεονίκου, καί τή φυλάκιση τοῦ Βασιλίσκου. Οἱ δύο νέοι ἐπέρασαν τήν τελευταία νύχτα τῆς ζωῆς τους προσευχόμενοι. Καί πάλι ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε μπροστά τους, γιά νά τούς ἐνθαρρύνει.
Στίς 3 Μαρτίου τοῦ 308 μ.Χ. ὁ Εὐτρόπιος καί ὁ Κλεόνικος ἐκοσμήθηκαν μέ τούς στεφάνους τῆς ἁγιότητος καί τοῦ μαρτυρίου διά τοῦ σταυρικοῦ τους θανάτου. ῾Ο Βασιλίσκος παρέμεινε ἔγκλειστος στή φυλακή, ὅπου καί ἀπέθανε μετά ἀπό μερικά χρόνια, κερδίζοντας τήν αἰώνια ζωή.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Ζήνωνος καί Ζωΐλου.
Εἶναι ἄγνωστο ποῦ καί πότε ἐτέλεσαν τό δρόμο τῆς ἀσκήσεως οἱ ῞Οσιοι Ζήνων καί Ζωΐλος, οἱ ὁποῖοι ἐκοιμήθησαν μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Πιαμοῦντος τῆς παρθένου.
῾Η ῾Οσία Πιαμοῦν, καταγόταν ἀπό τήν Αἴγυπτο ὅπου ἔζησε τόν 4ο αἰώνα μ.Χ. Σέ νεαρή λικία ἔμεινε ὀρφανή ἀπό τόν πατέρα της, ἀλλά Χριστιανή μητέρα της τήν ἀνέθρεψε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. ῞Οταν δέ ἐμεγάλωσε, ἐπιδόθηκε μαζί μέ τή μητέρα της σέ ἔργα ἐλεημοσύνης καί εὐσπλαχνίας. Δέν ἦταν βέβαια πλούσιες, ἀλλά ἀπό τό φτωχικό τούς εἰσόδημα, συνέδραμαν τούς πτωχούς καί τούς ἀδύνατους ἀδελφούς τους. ῞Οταν μητέρα της ἐκοιμήθηκε, ῾Οσία, μόνη της πλέον, ἐπιδόθηκε στή διακονία τῶν πασχόντων ἀδελφῶν της. ᾿Επισκεπτόταν τά σπίτια τους, τούς παρηγοροῦσε καί τούς ἐστήριζε στήν πίστη. Τόση φήμη ἀπέκτησε Πιαμοῦν, ὥστε ὅταν οἱ ἐχθροί ἐπολιορκοῦσαν τή γενέτειρά της, ἀκούγοντας τό ὄνομά της ἔλυσαν τήν πολιορκία καί ἔφυγαν.
῾Η ῾Οσία Πιαμοῦν ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν ᾿Αλεξάνδρας.
῾Η ῾Οσία ᾿Αλεξάνδρα ἀσκήτεψε στήν ᾿Αλεξάνδρεια καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βολοκολάμσκ, ἐν Ρωσίᾳ.
῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Βολοκολάμσκ εἶναι ἀντίγραφο τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Βλαντιμίρ καί φυλάσσεται στό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Κρεμλίνου. Τήν εἰκόνα μετέφερε ἀπό τή μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Ζβενιγκόροντ ὁ ῞Οσιος ᾿Ιωσήφ τοῦ Βολοκολάμσκ († 9 Σεπτεμβρίου) στίς 2 Μαρτίου τοῦ ἔτος 1572.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Ιωάννου, πατριάρχου Γεωργίας.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ἔζησε κατά τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐπατριάρχευσε στή Γεωργία ἀπό τό 1033 μέχρι τό 1048. Πρίν τήν ἐκλογή του, ὡς Πατριάρχου, εἶχε μονάσει στή μονή τοῦ Καλίπου, στήν ᾿Αντιόχεια τῆς Συρίας, ὅπου ἐμόναζαν πολλοί Γεωργιανοί μοναχοί.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1048.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἐννέα ἁγίων Μαρτύρων, τῶν ἐκ Γεωργίας.
Οἱ ἐννέα αὐτοί ῞Αγιοι Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν στό χωριό Μαραμπντά τῆς ἀνατολικῆς Γεωργίας, στήν περιοχή τῆς Καχέτης, κατά τό ἔτος 1625.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
