30 Μαρτίου
† Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιωάννου, συγγραφέως τῆς Κλίμακος.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης τῆς Κλίμακος ἐγεννήθηκε περί τό ἔτος 525 μ.Χ. καί ἦταν υἱός εὐσεβοῦς καί εὔπορης οἰκογένειας. ῎Ελαβε πλούσια μόρφωση, γι᾿ αὐτό καί τόν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλά σέ λικία δεκαέξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τόν κόσμο, παραδόθηκε στήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στό ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔμεινε μέχρι τό θάνατό του.
Στή συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικές κοινότητες στή Σκήτη καί Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δέ ἐγκαταστάθηκε σέ κελλί τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, πού ἀπεῖχε δύο ὧρες ἀπό τή μονή τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης.
῾Ο βιογράφος τοῦ ῾Οσίου ᾿Ιωάννου, Δανιήλ ὁ Ραϊθηνός, μᾶς δίνει μερικές πληροφορίες γιά τό βίο του, κυρίως ὅμως μᾶς παρουσιάζει τό πῶς ἀναδείχθηκε δεύτερος Μωϋσῆς καθοδηγώντας τούς νέους ᾿Ισραηλίτες ἀπό τή γῆ τῆς δουλείας στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Μέ τή λίγη τροφή ἐνίκησε τό κέρας τοῦ τύφου τῆς οἰήσεως καί τῆς κενοδοξίας, πάθη πολύ λεπτά καί δυσδιάκριτα γιά τούς ἀνθρώπους πού ἐμπλέκονται στίς κοσμικές ἐνασχολήσεις. Μέ τήν συχία, νοερά καί σωματική, ἔσβησε τή φλόγα τῆς καμίνου τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας. Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τό δικό του ἀγώνα ἐλευθερώθηκε ἀπό τή δουλεία στά εἴδωλα. ᾿Ανέστησε τήν ψυχή του ἀπό τό θάνατο πού τήν ἀπειλοῦσε. Μέ τήν ἀπονέκρωση τῆς προσπάθειας καί μέ τήν αἴσθηση τῶν ἀύλων καί οὐρανίων ἔκοψε τά δεσμά τῆς λύπης. ῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης ἔγινε ὁ κατ᾿ ἐξοχήν ἄνθρωπος, ὁ ὑπό τοῦ Θεοῦ πλασμένος καί ὑπό τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἀνακαινισμένος. Καί μέ ὅσα ἔγραψε δέν μετέφερε σέ μᾶς μόνο τίς ἀνθρώπινες γνώσεις ἀλλά τήν ἴδια του τήν ὕπαρξη, γι᾿ αὐτό ὁ λόγος του εἶναι ἀφοπλιστικός καί θεραπευτικός180.
Μετά ἀπό σαράντα χρόνια ἄσκηση στήν ἔρημο, σέ προχωρημένη πλέον λικία, ἐξελέγη γούμενος τῆς μονῆς Σινᾶ, ἐνῶ πρός τό τέλος τοῦ βίου του ἀποσύρθηκε πάλι στήν ἔρημο, ὅπου ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη σέ λικία ἑβδομήντα ἐτῶν, κατά τό ἔτος 600 μ.Χ.
῾Η μνήμη του ἑορτάζεται, ἐπίσης, τήν Δύ Κυριακή τῶν Νηστειῶν.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης ἔγραψε δύο περίφημα συγγράμματα· τήν «Κλίμακα» καί τό «Λόγο πρός τόν ποιμένα». ῾Η «Κλίμακα» εἶναι συνέχεια τῶν συχαστικῶν κειμένων τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης παρουσιάζει τά στάδια τῆς τελειώσεως σέ τριάντα κεφάλαια. Τήν ἰδέα τῆς κλίμακος ἐμπνεύσθηκε ἀπό τό ὅραμα τοῦ ᾿Ιακώβ1, τόν δέ ἀριθμό τριάντα ἀπό τήν λικία τῆς ὡριμότητας κατά τήν ὁποία ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός ἄρχισε τή δημόσια δράση Του.
Κατ᾿ ἀρχάς περιγράφει τό πρῶτο στάδιο τῆς μοναχικῆς ζωῆς, πού συνίσταται στήν ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο καί ἀπό καθετί πού ὑπενθυμίζει τόν κόσμο, τήν ξενιτεία. ῎Επειτα ἔρχεται περιγραφή τοῦ ἀγῶνος τοῦ ἀσκητοῦ μεταξύ τῶν ἀρετῶν καί κακιῶν, οἱ ὁποῖες περιγράφονται ἀνάμεικτες· λύπη, ὑπακοή, μετάνοια, μνήμη θανάτου, κατά Θεόν πένθος, ἀοργησία, μνησικακία, καταλαλιά, σιωπή. Τά τελευταῖα κεφάλαια ὁμιλοῦν γιά τήν ἐν ἀγάπῃ τελείωση, τήν συχία καί τήν ἐσωτερική προσευχή.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου προφήτου ᾿Ιωήλ.
῾Ο Προφήτης ᾿Ιωήλ εἶναι ἕνας ἀπό τούς Δώδεκα Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τό ὄνομα ᾿Ιωήλ προῆλθε ἀπό τή σύντμηση τοῦ Γιχβέλ (=ὁ Γιεχωβᾶ εἶναι Θεός). ῏Ηταν υἱός τοῦ Βαθουήλ. ᾿Από τή συχνή καί ἀποκλειστική ἀναφορά του στόν ᾿Ιούδα καί τήν ῾Ιερουσαλήμ, τή Σιών καί τό ναό, φαίνεται ὅτι προεφήτευσε στήν ᾿Ιουδαία καί μάλιστα στήν ῾Ιερουσαλήμ. ῾Ορισμένοι ἐρευνητές ἀναβιβάζουν χρονικά τόν Προφήτη ᾿Ιωήλ σέ πολύ παλιά ἐποχή, πρίν ἀπό τόν Προφήτη ᾿Αμώς καί τόν Προφήτη ῾Ησαΐα, κατά τά πρῶτα ἔτη τῆς βασιλείας τοῦ ᾿Ιωάς (836-797 π.Χ.), ἐνῶ ἄλλοι τάσσουν τό βιβλίο του μετά τή Βαβυλώνιο αἰχμαλωσία (500-400 π.Χ.).
 ᾿Εκτός ἀπό τίς ἄλλες προφητεῖες, ὁ Προφήτης ᾿Ιωήλ προεφήτευσε περί τῆς καθόδου τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος κατά τήν μέρα τῆς Πεντηκοστῆς· «Κατά τήν περίφημη ἐκείνη μέρα στά ὄρη θά τρέχει τό γλυκό μέλι καί στούς λόφους θά ρέει ἄφθονα τό γάλα καί ὅλες οἱ πηγές θά ἀναβλύζουν ὕδατα. Κύρια πηγή θά πηγάζει ἀπό τό ναό τοῦ Κυρίου καί θά φθάνει τό πότισμά της μέχρι τοῦ μακρινοῦ χειμάρρου τῶν σχοίνων»2.
῾Ο Προφήτης ᾿Ιωήλ ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη. ῾Η ᾿Εκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του, ἐπίσης, στίς 19 ᾿Οκτωβρίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιωάννου, τοῦ ἐν τῷ ξηρῷ φρέατι τῆς Αἰγυπτιακῆς ἐρήμου ἀσκήσαντος.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης, λόγῳ τῶν διωγμῶν κατά τῶν Χριστιανῶν, κατέφυγε στήν Αἰγυπτιακή ἔρημο, μέσα σέ ἕνα ξερό πηγάδι, ὅπου ἐτρεφόταν ἀπό τούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου, καί διῆλθε τό βίο του μέ προσευχή καί νηστεία. ᾿Εκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Ιωάννου, πατριάρχου ῾Ιεροσολύμων.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἀρχαίους Πατριάρχες τῶν ῾Ιεροσολύμων. ῎Ισως νά πρόκειται γιά τόν ῞Αγιο ἐκεῖνο, ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ὁποίου ἐκτίσθη στήν Κύπρο, κατά τό ἔτος 1091, μονή ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Φαίνεται ὅτι καί ὁ ῞Αγιος αὐτός Πατριάρχης ἔφερε τό ἴδιο ἐπίθετο μέ τόν προγενέστερο ῞Αγιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Χρυσόστομο, καί ἦταν στήν καταγωγή Κύπριος.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Εὐβούλης, μητρός τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος.
῾Η ῾Αγία Εὐβούλη ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ζαχαρίου, ἐπισκόπου Κορίνθου.
῾Ο ῞Αγιος Ζαχαρίας ἦταν ᾿Επίσκοπος Κορίνθου. Συκοφαντήθηκε ἀπό τούς Τούρκους ὅτι συνεργαζόταν μέ τούς ᾿Ενετούς κατά τήν ἐκστρατεία τοῦ Μοροζίνη στήν ῾Ελλάδα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῶν ῾Ελλήνων. Γιά τό λόγο αὐτό συνελήφθη καί, ἀφοῦ βασανίσθηκε σκληρά, ὁδηγήθηκε στόν κριτή, ὁ ὁποῖος τόν προέτρεψε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του καί νά ἀσπασθεῖ τή μουσουλμανική θρησκεία. ῾Ο Ζαχαρίας μέ ἀποστροφή ἀρνήθηκε καί καταδικάσθηκε νά καεῖ ζωντανός στή φωτιά. ῞Ομως οἱ Χριστιανοί τῆς Κορίνθου κατόρθωσαν, διά χρημάτων, νά μεταβάλουν τό φρικτό αὐτό τρόπο τῆς θανατικῆς καταδίκης. ῎Ετσι ὁ ῞Αγιος ἀποκεφαλίσθηκε στήν Κόρινθο τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως τοῦ ἔτους 1684 καί ἐδέχθηκε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Σωφρονίου, ἐπισκόπου ᾿Ιρκούτσκ καί πάσης Σιβηρίας.
 ῾Ο ῞Αγιος Σωφρόνιος, κατά κόσμον Στέφανος Κρισταλέφσκϊυ, ἐγεννήθηκε στίς 25 Δεκεμβρίου 1703 στήν Οὐκρανία, κοντά στήν περιοχή τοῦ Τσέρνιγκωφ, ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. ᾿Από τήν παιδική του λικία ἀγάπησε τήν ᾿Εκκλησία καί τό μοναχικό βίο. ᾿Ανέπτυξε σπουδαία ἱεραποστολική δράση καί ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως ᾿Ιρκούτσκ.
῾Ο ῞Αγιος Σωφρόνιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1771, κατά τή δευτέρα μέρα τοῦ Πάσχα. ᾿Ενῶ ἀναμενόταν ἀπόφαση τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου περί τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, σορός του παρέμεινε ἄταφη ἐπί ἕξι μῆνες, χωρίς νά ὑποστεῖ τήν παραμικρή ἀλλοίωση. Τό γεγονός αὐτό, καθώς καί φήμη τοῦ αὐστηροῦ ἀσκητικοῦ του βίου, προσείλκυσαν πλήθη πιστῶν, οἱ ὁποῖοι προσκυνοῦσαν τό ἱερό λείψανο ὡς σκήνωμα ῾Αγίου τοῦ Θεοῦ. Τά ἱερά λείψανα τοῦ ῾Αγίου διεσώθησαν θαυματουργικά ἀπό τήν πυρκαϊά πού κατέστρεψε ὁλοσχερῶς τόν καθεδρικό ναό τοῦ ᾿Ιρκούτσκ στίς 18 ᾿Απριλίου 1917 καί ἐπιτελοῦν πλῆθος θαυμάτων.
῾Η ἀνακήρυξη τῆς ἁγιοποιήσεώς του ἔγινε ἀπό τή Ρωσική ᾿Εκκλησία στίς 23 ᾿Απριλίου 1918.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
