6 Μαρτίου
† Μνήμη τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μετά τῶν Τιμίων ῞Ηλων ὑπό τῆς ῾Αγίας ῾Ελένης.
 ῾Η ῾Αγία ῾Ελένη (247-328 μ.
Χ.), μητέρα τοῦ πρώτου Χριστιανοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Αύ τοῦ Μεγάλου (280/288-337 μ.Χ.), τό ἔτος 326 μ.Χ. πῆγε στήν ῾Ιερουσαλήμ, ὅπου «μέ μέγαν κόπον καί πολλήν ἔξοδον καί φοβερίσματα ηὗρεν τόν τίμιον σταυρόν καί τούς ἄλλους δύο σταυρούς τῶν λῃστῶν», ὅπως γράφει ὁ Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαι. Κατά τήν παράδοση, ὕστερα ἀπό τήν πληροφορία κάποιου ῾Εβραίου, μέ τό ὄνομα ᾿Ιούδας, ὑποδείχθηκε θέση ὅπου ἔγινε ἀνασκαφή, κατά τήν ὁποία εὑρέθησαν τρεῖς σταυροί, ἤτοι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί τῶν δύο ληστῶν. ᾿Επειδή, ὅμως, δέν ἦταν δυνατόν νά ἀναγνωρισθεῖ ποιός ἀπό τούς τρεῖς σταυρούς ἦταν τοῦ Κυρίου, ῾Αγία ῾Ελένη παρεκάλεσε νά τεθεῖ διαδοχικά ἐπάνω στούς σταυρούς ἕνας νεκρός πού τόν πήγαιναν πρός ἐνταφιασμό. Μόλις λοιπόν ὁ νεκρός ἐτέθη ἐπί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἀναστήθηκε. ῾Η ῾Αγία ῾Ελένη ἔθεσε τότε τά θεμέλια τοῦ Ναοῦ τῆς ᾿Αναστάσεως, τήν ἀνέγερση τοῦ ὁποίου διέταξε ὁ Μέγας Κωνσταντίνος, ὅταν πληροφορήθηκε τήν εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
῾Ο Μέγας Κωνσταντίνος τό μέν ἥμισυ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τό ἄφησε στά ῾Ιεροσόλυμα, ὅπου μεγάλο μέρος φυλάσσεται μέχρι σήμερα, τό δέ ἄλλο ἥμισυ μετά τῶν ἥλων (καρφιῶν) τό μετακόμισε στήν Κωνσταντινούπολη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Αετίου, Βασσόου, Θεοδώρου, Θεοφίλου, Καλλίστου, Κωνσταντίνου καί τῶν σύν αὐτοῖς ἐν ᾿Αμορίῳ μαρτυρησάντων.
Οἱ 42 ῞Αγιοι Μάρτυρες ἔζησαν στά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου (829-842 μ.Χ.) καί ἦσαν στρατηγοί καί ταξιάρχες, πλούσιοι καί εὐγενεῖς. ῾Ο ῞Αγιος Θεόφιλος ἦταν στρατηγός καί πατρίκιος, ὁ ῞Αγιος ᾿Αέτιος στρατηγός, ὁ ῞Αγιος Βασσόης δρομεύς, ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος πρωτοσπαθάριος, ὁ ῞Αγιος Κάλλιστος τουρμάρχης καί ὁ ῞Αγιος Κωνσταντίνος δρουγγάριος.
᾿Εκεῖνο τόν καιρό, ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τή Συρία ὁ ᾿Αμηρᾶς μέ ἀναρίθμητο στρατό κατά τῶν ἀνατολικῶν μερῶν τῆς ἐπικράτειας τῶν Ρωμαίων, ἀπεστάλησαν ἀπό τό βασιλέα στρατιῶτες, γιά νά προστατέψουν τήν πόλη τοῦ ᾿Αμορίου, πρωτεύουσας τῆς Φρυγίας. Καί ὅταν εἶδαν τό ἄπειρο πλῆθος τῶν Σαρακηνῶν, εἰσῆλθαν στό ἐσωτερικό μέρος τοῦ κάστρου ἀγωνιζόμενοι μέ καρτερία. ᾿Εκεῖ, ἀφοῦ συνελήφθησαν, τό ἔτος 838 μ.Χ., ἀπό τό χαλίφη Μοτασέμ, ὁδηγήθηκαν εἰς Σάμαρα τῆς Μεσοποταμίας καί ἐκλείσθηκαν στή φυλακή. ῾Ο χαλίφης τούς ὑποσχέθηκε νά τούς ἀποκαταστήσει στά ἀξιώματά τους, ἐάν ἀλλαξοπιστήσουν καί γίνουν Μωαμεθανοί. ῞Ομως οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ἀρνήθηκαν μέ γενναιότητα καί ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στόν Χριστό. Καί ἀφοῦ ὑπέστησαν πολλές ταλαιπωρίες καί ἀπάνθρωπα βασανιστήρια, ἀποκεφαλίσθηκαν, τό ἔτος 842 μ.Χ., καί ἔτσι ἐσφράγισαν τήν ὁμολογία τους γιά τόν Χριστό μέ τό αἷμα τους.
Ναό ἐπ᾿ ὀνόματι τῶν ῾Αγίων τεσσαράκοντα δύο τούτων Μαρτύρων ἀνήγειρε στό παλάτι τῶν Πηγῶν ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος Βύ (976-1025).
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Κρατεροῦ.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Θεόδωρος ὁ Κρατερός ἦταν ἕνας ἀπό τούς 42 Μάρτυρες πού ἐμαρτύρησαν τό ἔτος 842 μ.Χ. ῏Ηταν εὐνοῦχος κουβικουλάριος στήν αὐλή τοῦ βασιλέως τοῦ Βυζαντίου Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.), ἄριστος ἱππεύς καί δεξιότατος χειριστής τῶν ὅπλων.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μελισσινοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Μελισσηνός συμμετεῖχε στήν ἄμυνα τοῦ ᾿Αμορίου κατά τόν ᾿Αράβων, τόν Αὔγουστο τοῦ ἔτους 838 μ.Χ., καί ὑπέστη μαρτυρικό θάνατο, τό 842 μ.Χ., μαζί μέ τούς ἄλλους ῾Αγίους Μάρτυρες.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Εὐφροσύνου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Εὐφρόσυνος ἐμαρτύρησε μέσα σέ καυτό νερό.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αρκαδίου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αρκάδιος ἀσκήτεψε στήν Κύπρο κατά τόν 4ο αἰώνα μ.Χ. καί ἦταν «ὀσφύν νοητήν ἀρεταῖς ἐζωσμένος». ῎Εκανε πολλούς ἀγῶνες στά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί ὠφελοῦσε πολλούς, ὄχι μόνο μέ τό βίο καί τήν ἀρετή, ἀλλά καί μέ τή διδασκαλία καί τή συμβουλή. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Ιουλιανοῦ καί Εὐβούλου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ᾿Ιουλιανός καί Εὔβουλος ὁ ἰατρός ἦσαν μαθητές τοῦ ῾Οσίου ᾿Αρκαδίου. ᾿Ερχόμενοι πρός αὐτόν καί στηριζόμενοι στά λόγια του ἐφρόντιζαν γιά τήν ἀρετή καί τήν κατά Θεόν αὔξησή τους.
Συνελήφθησαν ἀπό τούς εἰδωλολάτρες κατά τή βασιλεία τοῦ ἀσεβοῦς ᾿Ιουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ.), καί, ἀφοῦ ἐβασανίσθησαν ὑπερβολικά, ἀποκεφαλίσθηκαν.
῞Οταν ἔμαθε τά γενόμενα ὁ ῞Οσιος ᾿Αρκάδιος ἐλυπήθηκε, εὐχαρίστησε ὅμως τόν Θεό, ὁ ῾Οποῖος τά οἰκονόμησε ἔτσι.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Μαξίμου.
῾Ο ῞Αγιος ῾Οσιομάρτυς Μάξιμος ἐτελειώθηκε διά λιθοβολισμοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αρκαδίου, ἀρχιεπισκόπου Κύπρου.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αρκάδιος συγκαταριθμεῖται ὑπό τοῦ Λεοντίου Μαχαιρᾶ μεταξύ τῶν ῾Αγίων τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου. Διετέλεσε ᾿Αρχιεπίσκοπος Κύπρου καί ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη19.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ῾Ησυχίου τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ῾Ησύχιος καταγόταν ἀπό τήν ἀρχαία πόλη ῎Ανδραπα τῆς Γαλατίας. Σέ νεαρή λικία, φλεγόμενος ἀπό πόθο γιά τή μοναχική πολιτεία, ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του καί κατέφυγε στά πρός τή θάλασσα μέρη τῆς ᾿Αρδανίας, πρός τό ὄρος τοῦ Μαΐωνος, ὅπου ἔκτισε καλύβα καί διέμενε καλλιεργώντας τούς ἔρημους ἀγρούς πού εὑρίσκονταν γύρω ἀπό τό κελλί του. Γιά τό ἄνυδρο τοῦ τόπου κατέβηκε στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ, ὅπου βρῆκε πηγή νεροῦ καί ἐκεῖ ἔκτισε ναό ἀφιερωμένο στόν ᾿Απόστολο ᾿Ανδρέα. ῎Εζησε αὐστηρό ἀσκητικό βίο καί ὁ Θεός τοῦ ἐδώρισε τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
῾Ο ῞Οσιος ῾Ησύχιος ἐκοιμήθηκε σέ βαθύ γῆρας μέ εἰρήνη καί ἐνταφιάσθηκε ἐντός τοῦ ναοῦ, πού εἶχε οἰκοδομήσει, πλησίον τῆς δεσποτικῆς πύλης καί μέσα σέ λίθινη λάρνακα. Κατά τό ἔτος 781 μ.Χ., ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Αμασείας Θεοφύλακτος μετέφερε τό ἱερό λείψανο αὐτοῦ στήν ᾿Αμάσεια καί ἀπέθεσε αὐτό στό δεξιό μέρος τοῦ Θυσιαστηρίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Αβρααμίου, τοῦ ἐκ Βουλγαρίας.
(Βλ. † 1 ᾿Απριλίου).
῾Η ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ ἔγινε στίς 6 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1230 ἀπό τό μεγάλο πρίγκιπα τοῦ Βλαντιμίρ Γεώργιο († 4 Φεβρουαρίου), ὁ ὁποῖος τά ἐναπέθεσε στόν ἱερό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς μονῆς τοῦ Κνυατζινίν.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιώβ τοῦ ᾿Ερημίτου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιώβ, κατά κόσμον ᾿Ιωάννης, ἐγεννήθηκε στή Μόσχα τό ἔτος 1635. Στίς 3 ᾿Απριλίου 1701 ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα ᾿Ιώβ στή μονή τοῦ Σολόφκι καί ἄρχισε τούς πνευματικούς ἀγῶνες ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ στάρετς ᾿Ιωνᾶ. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1720.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Τσζεστόκοβα, ἐν Ρωσίᾳ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Καρδίας, ἐν Σελτομέζᾳ τῆς Ρωσίας.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Οὐρανίου Χαρᾶς, ἐν Μόσχᾳ τῆς Ρωσίας.
 ῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς «Οὐρανίου Χαρᾶς» φυλάσσεται στό παρεκκλήσι τοῦ ᾿Αρχαγγέλου Μιχαήλ στόν καθεδρικό ναό τοῦ Κρεμλίνου. ῾Η εἰκόνα εὑρισκόταν ἀρχικά στό Σμολένσκ καί τή μετέφερε στή Μόσχα Σοφία, θυγατέρα τοῦ Λιθουανοῦ πρίγκιπα Βίτοβτ.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
