18 Μαΐου
† Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίας, ᾿Ανδρέου, Παύλου, Χριστίνης, ῾Ηρακλείου, Παυλίνου καί Βενεδίμου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονυσία, ᾿Ανδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, ῾Ηράκλειος, Παυλίνος καί Βενέδιμος, ἐμαρτύρησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249-251 μ.Χ.). ῾Ο Πέτρος καταγόταν ἀπό τή Λάμψακο καί, ὅταν τόν ὁδήγησαν μπροστά στόν ἄρχοντα τῆς ᾿Αβύδου Δέκιο, γιά νά θυσιάσει στήν ᾿Αφροδίτη, ἐκεῖνος ἀντίθετα, ὁμολόγησε μέ παρρησία τόν Χριστό. Τότε ἐβασανίσθηκε σκληρά καί τελικά παραδόθηκε στό δήμιο.
῾Ο Παῦλος καί ὁ ᾿Ανδρέας κατάγονταν ἀπό τή Μεσοποταμία καί συνυπηρετοῦσαν στό στρατό τοῦ Δεκίου ὑπό τόν στρατηγό Δάκνο. ῞Οταν ἐπισκέφθηκαν τήν ᾿Αθήνα, ἐπληροφορήθησαν γιά τή χριστιανική πίστη, κατηχήθηκαν καί ἐβαπτίσθηκαν Χριστιανοί, καταγγέλθηκαν, συνελήφθησαν μέ τόν Διονύσιο καί τήν παρθένο Χριστίνα καί ὁμολόγησαν μέ θάρρος τήν πίστη τους στόν Κύριο. ῎Ετσι ὑπέστησαν τόν διά λιθοβολισμοῦ θάνατο, ἐνῶ ῾Αγία Χριστίνα ἀποκεφαλίσθηκε.
Οἱ ῞Αγιοι ῾Ηράκλειος, Παυλίνος καί Βενέδιμος κατάγονταν ἀπό τήν ᾿Αθήνα. ᾿Εκεῖ ἀγωνίζονταν σκληρά κατά τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων καί τῶν φιλοσόφων, οἱ ὁποῖοι ἐπολεμοῦσαν τή Χριστιανική πίστη. Μετά ἀπό καταγγελία συνελήφθησαν, ἐβασανίσθηκαν καί ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος τῆς πόλεως τῶν ᾿Αθηνῶν, ὁ ὁποῖος τούς συνεβούλευσε νά ἐπιστρέψουν στήν εἰδωλολατρία. ᾿Εκεῖνοι ἀρνήθηκαν καί τελικά ἀποκεφαλίσθηκαν δίδοντας τήν ἰδική τους μαρτυρία Χριστοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Βεναντίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Βενάντιος ἄθλησε στήν πόλη Καμερίνο, κοντά στήν πόλη ᾿Αγκώνα τῆς ᾿Ιταλίας τό 250 μ.Χ. Οἱ εἰδωλολάτρες τόν συνέλαβαν, τόν ἐκρέμασαν καί τόν ἔκαψαν, καί τελικά τόν ἀποκεφάλισαν.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὀκτώ παρθενομαρτύρων, τῶν ἐν ᾿Αγκύρᾳ, ᾿Αλεξανδρίας ἤ ᾿Αλεξάνδρας, Εὐφρασίας, Θεοδότης, ᾿Ιουλίας, Κλαυδίας, Ματρώνης, Τεκούσης καί Φαεινῆς.
Οἱ ῾Αγίες Μάρτυρες ᾿Αλεξανδρία ἤ ᾿Αλεξάνδρα, Εὐφρασία, Θεοδότη, ᾿Ιουλία, Κλαυδία, Ματρώνα, Τεκοῦσα καί Φαεινή κατάγονταν ἀπό τήν ῎Αγκυρα τῆς Γαλατίας καί ἄθλησαν στήν ῎Αγκυρα τό 304 μ.Χ., κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.). ᾿Ασχολούμενες μέ ἔργα ἐλέους καί φιλανθρωπίας καί μέ τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν κατήχηση εἰδωλολατρισσῶν γυναικῶν, συνελήφθησαν καί ἐφυλακίσθηκαν. ᾿Ανακρινόμενες ὁμολόγησαν τόν Χριστό, ἐπειδή δέ ἀρνήθηκαν νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, παρεδόθησαν στούς στρατιῶτες πρός ἀτίμωσιν. ᾿Αφοῦ ἐξῆλθαν ἀπό τή δοκιμασία αὐτή, μέ τή Θεία Χάρη, ἁγνές καί ὑπέστησαν πλεῖστα ἄλλα βασανιστήρια, ἐρίχθησαν τέλος σέ λίμνη, ὅπου ἔλαβαν τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Θεόδοτος ἦταν ἀνιψιός τῆς ῾Αγίας Μάρτυρος Τεκούσης καί ἐμαρτύρησε στήν ῎Αγκυρα τό 304 μ.Χ., κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.). ᾿Αφοῦ ἀνέσυρε κατά τή νύχτα τά ἱερά λείψανα τῶν ῾Αγίων γυναικῶν, ἐνταφίασε αὐτά μέ εὐλάβεια. ῞Οταν πληροφορήθηκε τό γεγονός αὐτό ὁ τύραννος Θεότεκνος, συνέλαβε τόν ῞Αγιο καί μετά ἀπό πολλά βασανιστήρια τόν ἀποκεφάλισε, τά δέ ἱερά λείψανα αὐτῶν παρέδωσε στήν πυρά.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Φήλικος, ἐπισκόπου Σπολέτο.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Φήλικας ἦταν ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Σπολέτο τῆς Οὐμβρίας τῆς ᾿Ιταλίας καί ἐμαρτύρησε τό 304 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Διοσκόρου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Διόσκορος160 ἐμαρτύρησε στήν Κυνόπολη τῆς Αἰγύπτου161 τό 305 μ.Χ., ἐπειδή ἦταν Χριστιανός καί ἐκήρυττε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ποταμῶνος, ἐπισκόπου ῾Ηρακλείας.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Ποταμών ἦταν ᾿Επίσκοπος ῾Ηρακλείας τῆς Αἰγύπτου καί ἔνθερμος ὑπερασπιστής τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστεως καί τοῦ Μεγάλου ᾿Αθανασίου. Τό 310 μ.Χ. συνελήφθη καί ἐφυλακίσθηκε σέ ὀρυχεῖα. Συμμετεῖχε στήν Αύ Οἰκουμενική Σύνοδο καί τή Σύνοδο τῆς Τύρου τό 335 μ.Χ. ᾿Εμαρτύρησε τό 340 μ.Χ., ἀπό τούς αἱρετικούς ὀπαδούς τοῦ ᾿Αρείου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Γαλακτίας162.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφρασίας.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Εὐφρασία ἐτελειώθηκε, ἀφοῦ ἐρίχθηκε στή θάλασσα.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ιουλιανοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ᾿Ιουλιανός ἐτελειώθηκε, ἐνῶ ἐβασανίστηκε καί ἐσύρθηκε μέσα σέ ἀγκάθια.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλλη.
῞Οταν ὁ ἀρειανόφιλος αὐτοκράτορας Οὐάλης (364-378 μ.Χ.) διέμενε στή Νικομήδεια, ἐπιτροπή ἀπό ὀγδόντα ᾿Ορθοδόξους κληρικούς ἐπισκέφθηκε αὐτόν, γιά νά συνομιλήσει ἐπί τοῦ ζητήματος τῆς αἱρέσεως τοῦ ᾿Αρείου. Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἐτελειώθησαν μαρτυρικά, ἀφοῦ τούς ἔβαλαν σέ πλοῖο, τό ὁποῖο κατέκαυσαν κοντά στή Δακυβίζη163.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Θεόδωρος θεωρεῖται ῞Ελληνας στήν καταγωγή, ἀλλά ἐγεννήθηκε στήν Παλαιστίνη. ῞Οπως σημειώνει ὁ ῞Αγιος Νικόδημος, ἔγινε ᾿Επίσκοπος Ρώμης ἐπί αὐτοκράτορος Κώνσταντος Βύ, στίς 24 Νοεμβρίου τοῦ 642 μ.Χ. ᾿Ετάχθηκε εὐθύς κατά τῆς «᾿Εκθέσεως», αὐτοκρατορικοῦ διατάγματος διά τοῦ ὁποίου ὁ ῾Ηράκλειος εἶχε ὁμολογήσει τό Μονοθελητισμό, καί ἀγωνίσθηκε ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστεως κατά τῶν αἱρετικῶν Μονοθελητῶν. Προσπάθησε νά ἐπιτύχει ἀπό τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παῦλο πού ἀναδείχθηκε τό 641 μ.Χ., κι ἐνῶ ὁ προκάτοχός του Πύρρος δέν εἶχε καθαιρεθεῖ κανονικῶς, νά γίνει κανονική διαδικασία καί νά ἀποκηρύξει αὐτός τήν «῎Εκθεση». ῾Ο Παῦλος ἀρνήθηκε. ῾Ο Θεόδωρος τότε τόν ἐκήρυξε ἔκπτωτο καί ἐδέχθηκε εὐμενῶς στή Ρώμη τόν Πύρρο, ὁ ὁποῖος ἀπεκήρυξε ἐπίσημα τό Μονοθελητισμό. ᾿Αλλά ἀποκήρυξη τοῦ Πύρρου ἦταν φαινομενική. Πράγματι, αὐτός τήν ἀνεκάλεσε, ὅταν ἔχασε κάθε ἐλπίδα ἐπανόδου του στόν πατριαρχικό θρόνο. Γι᾿ αὐτό, Σύνοδος πού συνῆλθε στή Ρώμη, τόν κατεδίκασε σέ καθαίρεση. ῾Ο ῞Αγιος Θεόδωρος ἀπέθανε τό 649 μ.Χ., ἐνῶ κατ᾿ ἄλλους ἐτελειώθηκε μαρτυρικά, ἀφοῦ ἐγδάρθηκε ἀνηλεῶς. ᾿Ενταφιάσθηκε στό ναό τοῦ ῾Αγίου Πέτρου καί ἀργότερα τά ἱερά λείψανά του μετακομίσθηκαν στό ναό τοῦ ῾Αγίου Στεφάνου (ροτόντα) τῆς Ρώμης164.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Δαβίδ καί Ταριχάνι, τῶν ἐκ Γεωργίας.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Δαβίδ καί Ταριχάνι ἦσαν ἀδέλφια καί ἐμαρτύρησαν τό 693 μ.Χ., κατά τούς χρόνους τοῦ Πέρσου βασιλέως ᾿Αμπντούλ, διότι ἀρνήθηκαν νά ἀλλαξοπιστήσουν καί νά ἀσπασθοῦν τό Μουσουλμανισμό.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Στεφάνου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
῾Ο ῞Αγιος Στέφανος ἦταν νεότερος υἱός τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Αύ τοῦ Μακεδόνος (867-886 μ.Χ.) καί τῆς Εὐδοκίας. Γεννήθηκε περί τό 868 μ.Χ. καί ἦταν ἀδελφός τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ (886-912 μ.Χ.) καί εἶχε χρηματίσει μαθητής καί σύγκελλος τοῦ Πατριάρχου Φωτίου. Γιά τό ἄκακο τοῦ χαρακτῆρος του, τήν ἁπλότητα τοῦ βίου, τό ἐξαίρετο ἦθος, τή σύνεση, τή μεγάλη μόρφωση καί τή βαθιά εὐσέβεια, τό 886 μ.Χ., μετά τή δεύτερη πατριαρχία τοῦ Φωτίου, ἐνῶ βασίλευε ὁ Λέων, ἐξελέγη σέ νεαρή λικία ἀπό τήν ῾Ιερά Σύνοδο καί ἐχειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Διακρίθηκε γιά τήν ἐγκράτεια καί ἀσκητικότητα τοῦ βίου καί τή φιλάνθρωπη δράση του. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη νεότατος τό 893 μ.Χ. καί ἐνταφιάσθηκε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Γεωργίου «ἐν τῷ Δευτερίῳ», τήν ἐπιλεγόμενη τοῦ Συκιώτου165.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν ᾿Αναστασῶς, τῆς ἐν τοῖς Λευκαδίου.
῾Η ῾Οσία ᾿Αναστασώ ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη. Τό Λευκάδιον ἤ Λευκάτιον ἔκειτο κατά τή βιθυνική παραλία, ὄχι μακριά ἀπό τήν περιοχή τοῦ ᾿Ακρίτα, πολύ πιθανῶς κοντά στή Δακιβύζη166.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μαρτινιανοῦ, τοῦ ἐν τοῖς ᾿Αρεοβίνθου.
Εἶναι ἄγνωστος ὁ χρόνος κατά τόν ὁποῖο ἔζησε ὁ ῞Οσιος Μαρτινιανός, ὁ ὁποῖος ἀσκήτεψε στό ναό τῆς Θεοτόκου τῶν ᾿Αρεοβίνδου167 καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Στεφάνου, τοῦ Χωρηβίτου, τοῦ ἐκ Σινᾶ.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μακαρίου, τοῦ ῾Ιεραποστόλου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Αγιος Μακάριος, ὁ ῾Ιεραπόστολος τῶν ᾿Αλταΐων, ἐγεννήθηκε τό 1792. ᾿Εσπούδασε στήν ἐκκλησιαστική ἀκαδημία τῆς ῾Αγίας Πετρουπόλεως καί διακρίθηκε γιά τή μετάφραση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στή Ρωσική γλώσσα. ᾿Εκεῖ συνδέθηκε μέ τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο καί ἐχειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος. Τό 1821 ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτου. ᾿Εδίδαξε στίς σχολές τοῦ Αἰκατερινοσλάβ καί τῆς Κοστρόμα καί τό 1829 ἔφυγε, γιά νά ἐργασθεῖ ἱεραποστολικά στή Σιβηρία. ῞Ιδρυσε στήν ᾿Επισκοπή τοῦ Τόμσκ τό ἱεραποστολικό πνευματικό σεμινάριο καί ἐπεξέτεινε τήν ἱεραποστολική του δράση μέχρι τήν περιοχή τῶν ᾿Αλταΐων. Τό 1843 ἀποσύρθηκε στή μονή Μπολκχώβ τῆς ἐπαρχίας τοῦ ᾿Ορέλ, ὅπου ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
