2 Μαΐου
 † Μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱ. λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αθανασίου τοῦ Μεγάλου, πατριάρχου ᾿Αλεξανδρείας.
(Βλ. † 18 ᾿Ιανουαρίου).
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁ-
γίων μαρτύρων ῾Εσπέρου καί
Ζωῆς καί τῶν τέκνων αὐτῶν Κυριακοῦ καί Θεοδούλου.
Κατά τίς μέρες τοῦ βασιλέως ᾿Αδριανοῦ (117-138 μ.Χ.) ἄρχισε καί πάλι δίωξη τῶν Χριστιανῶν. ᾿Εκείνη τήν περίοδο ἐμαρτύρησε καί ῾Αγία Ζωή μέ τόν ἄνδρα της ῞Εσπερο καί τά παιδιά της Κυριάκο καί Θεόδουλο, πού κατάγονταν ἀπό τήν Πισιδία.
Οἱ ῞Αγιοι εἶχαν ἀγορασθεῖ ὡς δοῦλοι ἀπό τόν Ρωμαῖο συγκλητικό Κάτλο καί τή γυναίκα του Τετραδία, πού κατοικοῦσαν στήν ᾿Αττάλεια τῆς Παμφυλίας. Βλέποντας οἱ ῞Αγιοι τίς θυσίες τῶν ἀρχόντων στά εἴδωλα παρατηροῦσαν τή μάταιη λατρεία αὐτῶν καί ἐπρόσεχαν πολύ μήπως καί τροφή πού τούς προσέφεραν ἦταν ὑπολείμματα ἀπό εἰδωλολατρικές θυσίες.
 Στό Συναξάρι τους ἀναφέρεται ὅτι ῾Αγία Ζωή πήγαινε τό βράδυ στό φρουρό πού ἐφύλασσε τό ἀνάκτορο τῶν ἀρχόντων καί τοῦ ἔλεγε νά πάει νά κοιμηθεῖ, γιατί ἦταν κουρασμένος, καί τόν ἀνεπλήρωνε στά καθήκοντά του. ῎Εξω ὅμως ἀπό τίς πύλες τοῦ ἀρχοντικοῦ ἦσαν σκυλιά τά ὁποῖα κατασπάρασσαν ὅποιον φτωχό ἐπήγαινε νά ζητήσει βοήθεια καί εὐποιία. ῾Η ῾Αγία Ζωή ἔπαιρνε τό ψωμί πού τῆς ἔδιναν γιά τήν καθημερινή συντήρηση τῆς οἰκογένειάς της, ἔριχνε λίγο στά σκυλιά γιά νά σωπάσουν, καί τό ὑπόλοιπο τό ἐμοίραζε στούς φτωχούς, λέγοντάς τους· «Νά γίνεσθε Χριστιανοί, Χριστοῦ δοῦλοι, διότι μόνο ᾿Εκεῖνος εἶναι ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου».
῎Ετσι, λοιπόν ἔπραττε ῾Αγία Ζωή διδάσκοντας καί τά παιδιά της. ῾Ο δέ σύζυγός της ῞Εσπερος ἀπεστάλη ἀπό τόν ἄρχοντα Κάτλο στήν πόλη Τριτόνιο, ὡς ἐπίτροπος αὐτοῦ καί ἐζοῦσε ἐκεῖ. ῾Ο Κάτλος ἔμαθε ὅμως ὅτι οἰκογένεια τοῦ ῾Εσπέρου καί τῆς Ζωῆς ἦσαν Χριστιανοί καί ἐταράχθηκε διάνοιά του. ᾿Επειδή σύζυγός του Τετραδία ἦταν ἔγκυος, ἀνέμενε τή γέννηση τοῦ βρέφους καί ἐπιθυμοῦσε νά προσφέρει θυσίες στή θεά Τύχη, ἀνέβαλε τό θέμα καί τούς ἀπέστειλε στό Τριτόνιο, ἐκεῖ πού ἦταν ὁ ῞Εσπερος.
῞Οταν ἐγεννήθηκε τό παιδί τοῦ Κάτλου καί ἐθυσίαζαν γι᾿ αὐτό στή θεά Τύχη, ὁ Κάτλος ἀπέστειλε στόν ῞Εσπερο καί τήν οἰκογένειά του κρασί καί κρέατα. ῾Η δέ ῾Αγία Ζωή, μόλις εἶδε τά εἰδωλόθυτα, ἀτένισε στόν οὐρανό καί εἶπε· «Θεέ, καρδιογνῶστα, ἀληθινέ, αἰώνιε, βοήθησέ μας, διότι δέν ἔχουμε κανένα πλήν Σοῦ καί τοῦ Υἱοῦ Σου». Καί ἔριξε στά σκυλιά τά μολυσμένα κρέατα καί ἔχυσε τό κρασί.
῞Οταν ὁ Κάτλος ἐπληροφορήθηκε τό γεγονός ἐθύμωσε καί διέταξε νά ὁδηγήσουν ἀμέσως ἐνώπιόν του τήν ῾Αγία Ζωή, τόν ἄνδρα αὐτῆς καί τά παιδιά της. Βλέποντας ὁ γεμόνας τήν ἔνσταση τῶν ῾Αγίων καί τήν ἀμετάθετη πίστη τους πρός τόν Χριστό, ἐγέμισε καρδιά του ἀπό ὀργή καί ἀπό τήν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου. ῎Εδωσε ἐντολή νά τούς βάλουν σέ φοῦρνο ἀσφαλισμένο ἀπό παντοῦ, ἔτσι ὥστε νά μήν ἀναπνέουν κἄν, καί τό μαρτύριο νά εἶναι μεγαλύτερο καί φρικτότερο. Μέσα στή φωτιά οἱ ῞Αγιοι ἐδοξολογοῦσαν τό ῎Ονομα τοῦ ῾Αγίου Θεοῦ, ὅπως οἱ ῞Οσιοι Παῖδες στήν κάμινο ἐπί Ναβουχοδονόσορος.
Τήν ἑπόμενη μέρα ἦλθαν στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου ὁ Κάτλος καί οἱ στρατιῶτες του, πού ἄκουγαν ψαλμωδίες μέσα ἀπό τό φοῦρνο. ῎Αρχισαν νά ἀναρωτιοῦνται ἀπό ποῦ ἔβγαινε αὐτός ὁ ἦχος τοῦ πλήθους. ᾿Ενόμισαν ὅτι ἄνθρωποι εἶχαν εἰσέλθει μέσα στό φοῦρνο καί ἀμέσως τόν ἐκύκλωσαν, γιά νά τούς συλλάβουν. Μόλις ἄνοιξαν τό φοῦρνο δέν εὑρῆκαν τίποτε καί δέν εἶδαν κανένα, παρά μόνο τά τίμια λείψανα τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων πού κείτονταν κατά ἀνατολάς σάν νά ἐκοιμοῦντο.
῎Ετσι ἐμαρτύρησαν οἱ ῞Αγιοι Ζωή καί ῞Εσπερος καί τά τέκνα αὐτῶν, ἀφοῦ ἐνίκησαν τό δόλιο καί ἐνάντιο διάβολο καί τούς παράνομους εἰδωλολάτρες αὐτοῦ23.
Ναό στή Μάρτυρα Ζωή ἀνήγειρε ὁ αὐτοκράτορας ᾿Ιουστινιανός (527-565 μ.Χ.), κοντά στό ναό τῆς ῾Αγίας ῎Αννας στό Δεύτερον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. ῾Ο βασιλέας Βασίλειος Αύ (867-886 μ.Χ.) τόν ἀνοικοδόμησε ἐκ βάθρων, διότι εἶχε πέσει.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιορδάνου, τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιορδάνης ὁ Θαυματουργός ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Σάββα, ἐπισκόπου Δαφνουσίας.
῾Η μνήμη τοῦ ῾Αγίου Σάββα ἀγνοεῖται στό Συναξαριστή τοῦ ῾Αγίου Νικοδήμου καί τά Μηναῖα. ᾿Αναφέρεται στό Συναξαριστή τοῦ ῾Ιππολύτου ἲὸ῝ὸ῍ὰὗὸ, χωρίς ὑπόμνημα, καί στό Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70 φ. 202β, ὅπου ἀναφέρεται ὅτι ὁ ῞Αγιος Σάββας γιά τήν ἐνάρετη πολιτεία του, τήν ὁποία ἀπό βρέφος ἐνέδειξε μέ κάθε εὐλάβεια καί σεμνότητα, ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος Δαφνουσίας24. ᾿Αφοῦ ἀνέλαβε τό πηδάλιο τῆς τοπικῆς ᾿Εκκλησίας ἐκήρυττε τήν ἀληθινή πίστη καί πολλούς ἀπό τούς εἰδωλολάτρες ἔστρεψε πρός τόν Χριστό καί ἐβάπτισε. ῾Ο ῞Αγιος Σάββας, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βόριδος-Μιχαήλ, τοῦ πρίγκιπος, ᾿Ισαποστόλου καί Φωτιστοῦ τοῦ Βουλγαρικοῦ λαοῦ.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ισαπόστολος τσάρος Βόρις, ὁ μετονομασθείς Μιχαήλ, ἦταν βασιλέας τῆς Βουλγαρίας καί γιά τό ἱεραποστολικό του ἔργο εἶχε προφητεύσει ὁ θεῖος του ῞Αγιος Μποϋάν († 28 Μαρτίου).
 Μόλις ἀνῆλθε στό θρόνο, διαδεχόμενος κατά πάσα πιθανότητα τόν Πρεσσιάμ, ἔδειξε ὅτι εἶχε συνείδηση τῶν σκοπῶν του καί τῶν μέσων τῆς ἐπιτεύξεώς τους. ῞Ομως τά πρῶτα χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Βόριδος ἐσημαδεύθηκαν ἀπό ἀνεπιτυχεῖς ἐκστρατεῖες κατά τῶν Κροατῶν καί τῶν Σέρβων. Κατόπιν ὅμως διά πολιτικῶν ἐνεργειῶν καί πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων ἐπέτυχε μερικές ἐδαφικές ἐπεκτάσεις πρός τά βορειοδυτικά, ὅταν κατέλαβε καί τήν ᾿Αχρίδα, καί πρός τά νοτιοανατολικά.
Κατά τή διάρκεια μιᾶς μάχης, ἀπό τίς πολλές μεταξύ τῶν Βουλγάρων καί τῶν ῾Ελλήνων, αἰχμαλώτισε τόν ἐπιφανή σύμβουλο Θεόδωρο Κουφαρᾶ, ὁ ὁποῖος εἶχε γίνει μοναχός. ῏Ηταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πού ἐφύτευσε τό σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου στήν ψυχή τοῦ Βουλγάρου τσάρου. Σέ μία ἀπό τίς ἐκστρατεῖες τῶν ῾Ελλήνων, νεότερη ἀδελφή τοῦ τσάρου αἰχμαλωτίσθηκε ἀπό τόν Λέοντα τόν ᾿Αρμένιο καί ἐγαλουχήθηκε μέ τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη στήν αὐλή τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορος. ῞Οταν ὁ Θεόφιλος ἀπέθανε, ὁ τσάρος Βόρις ἀπεφάσισε νά ἐκμεταλλευθεῖ αὐτή τήν περίσταση, γιά νά ἐκδικηθεῖ τούς ῞Ελληνες γιά προηγούμενες ἧττες. ῎Ετσι καί κάτω ἀπό τήν ἐντύπωση τῆς βυζαντινῆς λάμψεως ἐφιλοδόξησε νά καταλάβει τό Βυζάντιο. Τό 853 μ.Χ. ὁ Βόρις ἐνόμισε ὅτι ἦταν δυνατό νά ἐπωφεληθεῖ ἀπό τό γεγονός ὅτι τό θρόνο τοῦ Βυζαντίου ἐκυβερνοῦσε Θεοδώρα καί ἐκήρυξε ἀπότομα τόν πόλεμο. Λέγουν μάλιστα ὅτι Θεοδώρα ἀπάντησε σέ αὐτόν· «῎Αν ἐπιτεθεῖς κατά τῆς χώρας μου, θά σέ ἀντιμετωπίσω ἐλπίζουσα στή νίκη. ῎Αν ὅμως νικηθῶ, δέν θά εἶναι μεγάλη δόξα γιά σένα ὅτι ἐνίκησες γυναίκα».
῾Η θαρραλέα αὐτή ἀπάντηση ἄρεσε στόν Βούλγαρο μονάρχη καί ἐδέχθηκε νά διαπραγματευθεῖ. ῎Αλλωστε, καθώς πείνα καί πανώλη περιστοίχιζαν τή χώρα, Βουλγαρία ἀντιμετώπισε τρομερές δυσκολίες. ῾Ο Βόρις εἶδε τή σωτηρία τῆς χώρας του, ὁποία εὑρισκόταν στό σκοτάδι ἐξ αἰτίας τῆς εἰδωλολατρίας, στήν ᾿Ορθόδοξη πίστη. ῎Ετσι ὁ τσάρος Βόρις συμφώνησε σέ μία συνθήκη εἰρήνης. ῾Ο Θεόδωρος Κουφαρᾶς ἀνταλλάχθηκε μέ τή Βουλγάρα πριγκίπισσα, ὁποία κατήχησε τόν Βόριδα ἀναδεικνύοντας τήν οἰκτρότητα τῶν εἰδώλων καί τό ὕψος τῆς διδασκαλίας τοῦ Θεανθρώπου. ῎Ετσι, πρός τό τέλος τοῦ 864 μ.Χ. ἤ στίς ἀρχές τοῦ 865 μ.Χ., ἐβαπτίσθηκε ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο ᾿Ιωσήφ καί μετονομάσθηκε Μιχαήλ.
᾿Αμέσως κατηχητές ἐστάλησαν παντοῦ πρός φωτισμό καί βάπτισμα τοῦ λαοῦ. ῾Ο Πατριάρχης Φώτιος, μετά ἀπό αἴτηση τοῦ ῾Αγίου Μιχαήλ, ἀπέστειλε στή Βουλγαρία πολλούς κατηχητές. ῾Ο Μιχαήλ ἐζήτησε ἀκόμη ὄχι μόνο ᾿Αρχιεπισκόπους καί ᾿Επισκόπους, ἀλλά καί τήν ἵδρυση Πατριαρχείου. ᾿Εφιλοδοξοῦσε νά περιβληθεῖ ὁ θρόνος του μέ τήν ἴδια πολιτική, στρατιωτική καί ἐκκλησιαστική λαμπρότητα, μέ τήν ὁποία ἐπιδεικνυόταν ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου. ῾Ο ἱερός Φώτιος ἀπέφυγε κάτι τέτοιο καί ὁ Μιχαήλ ἐστράφηκε πρός τή Ρώμη. ῾Ο Πάπας Νικόλαος ἀπέφυγε καί αὐτός νά συντελέσει στήν ἵδρυση αὐτοκεφάλου ᾿Εκκλησίας, διότι ἐφοβόταν τήν ἀφομοίωσή της μέ τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία, καί διότι ὁ πολλαπλασιασμός τῶν Αὐτοκεφάλων ᾿Εκκλησιῶν ἦταν ἀντίθετος πρός τήν καισαρική ἀντίληψη περί ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος τοῦ Βατικανοῦ. ῎Εστειλε μόνο δύο ᾿Επισκόπους, τόν Φορμόζο ντέ Πόρτο καί τόν Παῦλο τῆς Ποπουλανίας καί ἀπάντησε σέ 106 δογματικά καί ἄλλα ἐκκλησιαστικά ἐρωτήματά του, στά ὁποῖα καί ὁ ἱερός Φώτιος, ἀφοῦ ἐρωτήθηκε, ἀπάντησε.
Κατά τό 888 μ.Χ. ὁ ῞Αγιος Βόρις-Μιχαήλ παραιτήθηκε ἀπό τό θρόνο καί εἰσῆλθε σέ μοναστήρι, ἀφήνοντας τό βασίλειό του στούς υἱούς του Βλαδίμηρο καί Συμεών. ᾿Επειδή ὅμως ὁ Βλαδίμηρος, ὁ ὁποῖος τόν εἶχε διαδεχθεῖ, εἶχε ἀποκηρύξει τόν Χριστιανισμό καί ἐργαζόταν μαζί μέ τούς βογιάρους γιά τήν ἐκρίζωσή του, ὁ ῞Αγιος Βόρις-Μιχαήλ ἐπανῆλθε, συνέλαβε καί ἐτιμώρησε τόν υἱό του. ᾿Αφοῦ ἔδωσε τό θρόνο στό νεότερο υἱό του, τόν Συμεών, ἐπέστρεψε στό μοναστήρι.
῾Ο ῞Αγιος Βόρις-Μιχαήλ ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 907 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αθανασίου, τοῦ Πατελλαρίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος Γύ, ὁ Πατελλάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, καταγόταν ἀπό τό Ρέθυμνο τῆς Κρήτης. ᾿Εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καί ἀργότερα, ὅταν ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ὁ Λούκαρις ἐξορίσθηκε στήν Τένεδο, ὁ ᾿Αθανάσιος ἀνῆλθε στόν πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό Μάρτιο τοῦ 1634. Μετά ὅμως σαράντα μέρες ἐκδιώχθηκε καί στό θρόνο ἐπανῆλθε ὁ Κύριλλος ὁ Λούκαρις. ῾Ο ᾿Αθανάσιος ἔγινε καί πάλι Πατριάρχης τό 1651, ἀλλά μόνο γιά δέκα πέντε μέρες, ὅταν, ὑποκύπτοντας στήν ἀντίδραση τῶν Μητροπολιτῶν, ἐξαναγκάσθηκε σέ παραίτηση καί ἀπῆλθε στό Γαλάζιον καί ἀπό ἐκεῖ στή Ρωσία. ᾿Εκεῖ ἔγινε εὐμενῶς δεκτός στή Μόσχα καί τέλος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη στήν πόλη τῆς Λούβνας.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αθανασίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
(Βλ. † 18 ᾿Ιανουαρίου).
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Βασίλειος, κατά κόσμον Βασίλειος Πέτροβιτς Καντόμσκϊυ ἐγεννήθηκε μεταξύ τῶν ἐτῶν 1775-1780 στήν περιοχή τοῦ Ριαζάν τῆς Ρωσίας. ᾿Ακολούθησε τή σκληρή ἀσκητική ὁδό τῆς σαλότητος καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1848.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Ματρώνας, τῆς ἐκ Ρωσίας.
 ῾Η ῾Οσία Ματρώνα ἐγεννήθηκε τό 1881 στό χωριό Σέμπινο ᾿Επιφανίσκαγια τοῦ νομοῦ τῆς Τούλα, πού σήμερα ὀνομάζεται Κιμόφσκι, ἀπό εὐσεβεῖς καί ἐνάρετους γονεῖς, τόν Δημήτριο καί τήν Ναταλία. ῾Η ῾Οσία εἶχε ἀκόμη τρία ἀδέλφια, τόν ᾿Ιβάν, τόν Μιχαήλ καί τήν Μαρία. Οἱ γονεῖς της, ἐπειδή ἦσαν φτωχοί, ἐσκέφθηκαν νά δώσουν τό παιδί πού ἐπερίμεναν στό ὀρφανοτροφεῖο τοῦ Γκολίτσιν. ῞Ομως μητέρα τῆς Ματρώνας εἶδε, πρίν τή γέννησή της, στό ὄνειρό της ὅτι ἦλθε καί ἐκάθισε ἐπάνω στό δεξί της χέρι ἕνα πουλί μέ ἀνθρώπινη μορφή ἀλλά χωρίς μάτια. Τότε ἐθεώρησε τό ὄνειρό της ὡς σημεῖο ἀπό τόν Θεό, ὅτι τό παιδί πού θά φέρει στόν κόσμο θά εἶναι σκεῦος ἐκλογῆς, καί ἔτσι ἀποφάσισαν νά μή τό δώσουν στό ὀρφανοτροφεῖο.
῾Η ῾Οσία ἐγεννήθηκε τυφλή. Στή βάπτισή της, πού ἔγινε ἀπό τόν ἱερέα Βασίλειο, εὐλαβή καί προορατικό, ἐσχηματίσθηκε ἐπάνω ἀπό τήν κολυμβήθρα ἕνα ἀνάλαφρο σύννεφο πού ἀνέδιδε εὐωδία. ῏Ηταν καί αὐτό σημεῖο πού ἐφανέρωνε τήν πνευματική πρόοδο πού θά εἶχε ῾Αγία.
Τό μόνο μέρος πού πήγαινε συνέχεια, ἐπειδή ἦταν τυφλή, ἦταν ἐκκλησία. ῞Οταν μητέρα της δέν τήν εὕρισκε στό σπίτι, ἤξερε ὅτι Ματρώνα ἦταν στήν ἐκκλησία. ᾿Από τήν παιδική της λικία ἀκόμη τῆς εἶχε δοθεῖ τό προορατικό καί διορατικό χάρισμα. ᾿Εγνώριζε τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, τά προβλήματά τους, τίς ἀστοχίες τους, καί ἔτσι τούς προειδοποιοῦσε καί τούς συμβούλευε.
῾Η ῾Οσία ἐπισκέφθηκε πολλά προσκυνήματα τῆς Ρωσίας. Σέ ἕνα ἀπό τά προσκυνήματά της εὑρέθηκε μπροστά στόν ῞Αγιο ᾿Ιωάννη τῆς Κροστάνδης, πού τότε ἐζοῦσε ἀκόμη. Χωρίς νά δεῖ τήν ῾Οσία, εἶπε νά ἀνοίξουν χῶρο καί ἐφώναξε· «Ματρώνα, ἔλα ἐδῶ», χωρίς νά τή γνωρίζει. Καί συνέχισε ὁ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης· «Αὐτή θά εἶναι διάδοχός μου. Αὐτή εἶναι ὁ ὄγδοος στῦλος τῆς Ρωσίας». ῾Η ῾Αγία ἦταν τότε δέκα τεσσάρων ἐτῶν.
 Σέ λικία δέκα ἑπτά ἐτῶν Ματρώνα ὄχι μόνο δέν ἔβλεπε, ἀλλά ἐσταμάτησε καί νά περπατάει. ῎Εζησε ἔτσι παράλυτη πενήντα χρόνια. Παρ᾿ ὅλα αὐτά ποτέ δέν παραπονέθηκε καί ἔλεγε ὅτι εἶναι πνευματική αἰτία γιά ὅλα αὐτά πού τῆς συνέβαιναν καί μόνο ὁ Θεός γνωρίζει τίς αἰτίες. ῎Ελεγε σ᾿ ἐκείνους πού τήν ἐπισκέπτονταν· «Θά ἔλθει καιρός πού θά σᾶς βάλουν μπροστά σας ψωμί καί σταυρό, γιά νά διαλέξετε. Θά περάσουμε δύσκολους καιρούς κι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί πρέπει νά διαλέξουμε τό σταυρό».
Τόν κόσμο πού τήν ἐπισκεπτόταν τόν εὐλογοῦσε, ἔβαζε τά χέρια της ἐπάνω στήν κεφαλή τους καί τούς ἐδιάβαζε προσευχές. Στό μέτωπό της, ἀπό τούς πολλούς σταυρούς πού ἔκανε, ἐσχηματίσθηκε λακουβίτσα. ῾Ο Θεός τήν ἀξίωσε καί μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας καί ἔτσι πολλούς ἐθεράπευσε καί ὠφέλησε πνευματικά.
῾Ο ῞Αγιος Θεός τῆς ἀποκάλυψε πώς ἐπλησίαζε μέρα τῆς ἐξόδου της ἀπό τό μάταιο τοῦτο κόσμο. Τρεῖς μέρες πρίν τήν κοίμησή της, ἔδωσε ὁδηγίες γιά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία της καί τόν ἐνταφιασμό της. ῾Η ῾Οσία Ματρώνα ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1952 καί ἐνταφιάσθηκε στό κοιμητήριο τῆς μονῆς τοῦ Δανιήλ25.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, ἐν Πουτίβλ τῆς Ρωσίας.
῾Η ἱερή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Πουτίβλ ἐμφανίσθηκε στίς 2 Μαΐου τοῦ 1635 στήν πόλη τοῦ Πουτίβλ, στήν περιοχή τοῦ Κούρκ, στίς εἰσόδους τοῦ Νικόλσκι. Σύμφωνα μέ κάποιες ἄλλες πληροφορίες, εἰκόνα ἐμφανίστηκε ἀρχικά τό 1238. ῾Η θαυματουργή εἰκόνα ἦταν γιά μεγάλο χρονικό διάστημα στίς εἰσόδους τῆς πόλεως καί ἦταν ξακουστή γιά τά πολυάριθμα θαύματα καί σημεῖα πού ἐπιτελοῦσε.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
