23 Μαΐου
† Μνήμη τοῦ ἁγίου Μανήν, τοῦ Προφήτου.
῾Ο ῞Αγιος Μανήν ἔζησε τόν 1ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀναφέρεται στίς Πράξεις τῶν ᾿Αποστόλων ὡς προφήτης καί διδάσκαλος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ᾿Αντιοχείας· «῏Ησαν δέ τινες ἐν ᾿Αντιοχείᾳ κατά τήν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καί διδάσκαλοι, ὅ τε Βαρνάβας καί Συμεών ὁ ἐπικαλούμενος Νίγερ, καί Λούκιος ὁ Κυρηναῖος, Μαναήν τε ῾Ηρῴδου τοῦ τετράρχου σύντροφος καί Σαῦλος. Λειτουργούντων δέ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον· ἀφορίσατε δή μοι τόν Βαρνάβαν καί τόν Σαῦλον εἰς τό ἔργον ὅ προσκέκλημαι αὐτούς. Τότε νηστεύσαντες καί προσευξάμενοι καί ἐπιθέντες αὐτοῖς τάς χεῖρας ἀπέλυσαν»206.
῾Ο Προφήτης Μανήν ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Μαρίας, τῆς Μυροφόρου, τῆς τοῦ Κλωπᾶ.
῾Η ῾Αγία Μαρία ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί ἦταν σύζυγος τοῦ Κλωπᾶ καί μητέρα τοῦ ᾿Ιωσῆ. ᾿Ακολούθησε τόν Χριστό μέχρι τό Γολγοθᾶ καί μαζί μέ τή Μητέρα Αὐτοῦ καί τή Μαρία τήν Μαγδαληνή εἶδε τή σταύρωση καί τήν ταφή Αὐτοῦ. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη207.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σαλωνᾶ, τοῦ Ρωμαίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Σαλωνᾶς ἐτελειώθηκε διά ξίφους.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σελεύκου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Σέλευκος ἐτελειώθηκε διά πριονισμοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἠμῶν ᾿Επιτακίου καί Βασιλείου.
Οἱ ῞Αγιος ᾿Επιτάκιος καί Βασίλειος ἔζησαν τόν 1ο αἰώνα μ.Χ. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Επιτάκιος θεωρεῖται ὡς ὁ πρῶτος ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Τούι τῆς ᾿Ισπανικῆς Γαλικίας, ὁ δέ ῞Αγιος Βασίλειος ἀναφέρεται στούς ἐπισκοπικούς καταλόγους ὡς δεύτερος ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Μπράγα τῆς Πορτογαλίας τό 60 μ.Χ.
Οἱ ῞Αγιοι ἐκοιμήθηκαν μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Δονατιανοῦ καί Ρογατιανοῦ, τῶν αὐταδέλφων.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Δονατιανός καί Ρογατιανός ἦσαν ἀδέλφια καί κατάγονταν ἀπό εὐγενή Ρωμαϊκή εἰδωλολατρική οἰκογένεια, ὁποία ἐζοῦσε στήν πόλη Νάντη τῆς Γαλλίας. ῾Ο Δονατιανός ἐβαπτίσθηκε Χριστιανός καί ἐκήρυττε μέ ζῆλο τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου. ῞Ομως συνελήφθη, κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.), καί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ γεμόνος Ρικτοβάρου, ὁ ὁποῖος τόν ἐκάλεσε νά θυσιάσει στά εἴδωλα, γιά νά σώσει τή ζωή του. ῾Ο Μάρτυρας μέ γενναιότητα ἀρνήθηκε καί ὁμολόγησε τόν Χριστό. Τό παράδειγμα τοῦ ἀδελφοῦ του παρακίνησε σέ ὁμολογία πίστεως καί τόν Ρογατιανό, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ἐπρόλαβε νά βαπτισθεῖ. ῾Ο ἄρχοντας ἔδωσε ἐντολή νά τούς ρίξουν στή φυλακή καί νά τούς βασανίσουν σκληρά. Κατά τή διάρκεια τῆς νύχτας οἱ δύο ἀδελφοί Μάρτυρες προσευχήθηκαν θερμά πρός τόν Θεό καί Κύριό μας. Τήν ἑπόμενη μέρα ἄρχισαν καί πάλι τά βασανιστήρια. Διεπέρασαν τίς κεφαλές τους μέ λόγχες καί τελικά τούς ἀποκεφάλισαν. ῾Ο Ρογατιανός ἐβαπτίσθηκε στό αἷμα τοῦ μαρτυρίου. ῎Ετσι οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ἔλαβαν τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας καί εἰσῆλθαν στή χαρά τοῦ Κυρίου τους.
Περί τά τέλη τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. οἱ Χριστιανοί ἀνήγειραν ναό στόν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ τῶν Μαρτύρων καί τό 1145 τά ἱερά λείψανά τους μετεκομίσθηκαν στόν καθεδρικό ναό τῆς Νάντης.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Μερκουλιαλίου, ἐπισκόπου Φόρλι τῆς ᾿Ιταλίας.
῾Ο ῞Αγιος Μερκουλιάλιος ἔζησε κατά τόν 4ο καί 5ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Εξελέγη πρῶτος ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Φόρλι τῆς κεντρικῆς ᾿Ιταλίας καί ἦταν σθεναρός ἀντίπαλος τῶν εἰδωλολατρῶν καί τῶν αἱρετικῶν ᾿Αρειανῶν. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 406 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Δεσιδερίου, ἐπισκόπου Λανγκρέ τῆς Γαλλίας.
῾Ο ῞Αγιος Δεσιδέριος καταγόταν ἀπό τήν πόλη Γένοβα τῆς ᾿Ιταλίας καί ἔζησε κατά τόν 4ο καί 5ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Εκήρυξε τό Εὐαγγέλιο στήν πόλη Λανγκρέ τῆς Γαλλίας καί ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος αὐτῆς. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 407 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Κουϊντιανοῦ, Λουκίου καί ᾿Ιουλιανοῦ καί τῶν σύν αὐτῶν δέκα ἐννέα μαρτυρησάντων.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Κουϊντιανός, Λούκιος καί ᾿Ιουλιανός ἐμαρτύρησαν μαζί μέ ἄλλους δέκα ἐννέα Χριστιανούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, στήν ᾿Αφρική, τό 430 μ.Χ., ἀπό τούς αἱρετικούς ᾿Αρειανούς.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Πατρικίου, ἐπισκόπου Βαϋέξ τῆς Γαλλίας.
῾Ο ῞Αγιος Πατρίκιος ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐξελέγη τέταρτος ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Βαϋέξ στή Νορμανδία τῆς Γαλλίας. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 469 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Εὐτυχίου καί Φλωρεντίου.
Οἱ ῞Οσιοι Εὐτύχιος καί Φλωρέντιος ἔζησαν τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψαν σέ ἕνα μοναστήρι τῆς περιοχῆς Βαλκαστορία, κοντά στή Νουρσία τῆς ᾿Ιταλίας. ᾿Εκοιμήθησαν μέ εἰρήνη τό 540 μ.Χ. ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος ἐγκωμίασε σέ λόγους του τίς ἀρετές καί τά θαύματά τους.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Δεσιδερίου, ἐπισκόπου Βιέννης.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Δεσιδέριος ἔζησε τόν 6ο καί 7ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐγεννήθηκε στήν πόλη ᾿Αουτούν τῆς Γαλλίας. ᾿Εσπούδασε στή Βιέννη, ὅπου ἐχειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος. ᾿Αργότερα ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος αὐτῆς. ᾿Εργάσθηκε μέ ἔνθεο ζῆλο καί ἔλεγξε τούς ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς γιά τόν ἔκλυτο τρόπο τοῦ βίου καί τήν ἀδικία τους. Γι᾿ αὐτό καί τόν διέβαλαν στόν ᾿Επίσκοπο Ρώμης ῞Αγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο († 12 Μαρτίου), ὁ ὁποῖος ὅμως ἀνεγνώρισε τήν ἀθωότητα τοῦ ῾Αγίου.
῾Ο ῞Αγιος ἔλεγξε, ἐπίσης, καί τό βασιλέα Τιέρρυ τόν Βύ τῆς Βουργουνδίας, τοῦ ὁποίου ὁ βίος ἦταν ἀνήθικος. Γι᾿ αὐτό καί ἐξορίσθηκε. ᾿Επέστρεψε στήν ᾿Επισκοπή του μετά ἀπό λίγα χρόνια, ἀλλά ἐδολοφονήθηκε τό 608 μ.Χ., μέ διαταγή τοῦ βασιλέως.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Συαγρίου, τοῦ ἐν Νικαίᾳ.
῾Ο ῞Οσιος Συάγριος ἔζησε τόν 8ο αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τή Γαλλία. ῎Εγινε μοναχός στή νῆσο τῶν Λερίνων καί ἀργότερα ἵδρυσε μονή στήν περιοχή τῆς Προβηγκίας. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 787 μ.Χ., στήν πόλη Νίκαια τῆς Γαλλίας.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Μιχαήλ, ἐπισκόπου Συνάδων, τοῦ ῾Ομολογητοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Μιχαήλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας208 ἀπό γονεῖς πλούσιους καί εὐσεβεῖς, ἔζησε δέ κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος Εύ τοῦ ᾿Αρμενίου (813-820 μ.Χ.). ᾿Από τήν παιδική του λικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στόν Θεό καί ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καί ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξύ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. ᾿Επί Πατριάρχου Παύλου Δύ τοῦ Κυπρίου (780-784 μ.Χ.) μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καί τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανές ἀξίωμα στά ἀνάκτορα. Συνδέθηκε μέ στενότατη φιλία μέ τόν ῞Αγιο Θεοφύλακτο († 8 Μαρτίου), πού ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καί μορφωμένος, μέ τόν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στή μονή πού εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπό τόν Πατριάρχη Ταράσιο στόν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοί. Γιά τή μεγάλη τους ἀρετή καί τή βαθύτατη θεολογική κατάρτιση ἐπείσθησαν καί ἐχειροτονήθησαν ἀπό τόν Ταράσιο κατ᾿ ἀρχάς μέν ἱερεῖς, στή συνέχεια δέ ὁ μέν Θεοφύλακτος ᾿Επίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δέ Μιχαήλ ᾿Επίσκοπος Συνάδων.
Καί στή νέα αὐτή θέση του διέλαμψε γιά τόν ἔνθεο ζῆλο του, διδάσκοντας καί ὑπερασπιζόμενος τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη. ᾿Αλλά ὁ ἱερός ζῆλος τοῦ Μιχαήλ πρός τήν ᾿Ορθοδοξία καταφάνηκε, ὅταν ἐνέσκηψε ὁ πόλεμος κατά τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἐπί αὐτοκράτορος Λέοντος Εύ τοῦ ᾿Αρμενίου. Μέ ἀνυπέρβλητο θάρρος καί παρρησία δέν ἐδίστασε νά ἐλέγξει δημόσια αὐτόν γιά τό ἄθεο καί ἀσεβές διάταγμά του καί νά ἀναθεματίσει ἐκείνους πού δέν προσκυνοῦσαν τίς ἅγιες εἰκόνες.
῞Οταν ἀποφασίσθηκε νά ζητηθεῖ γνώμη καί βοήθεια τοῦ ᾿Επισκόπου Ρώμης, ὁ ῞Αγιος Μιχαήλ ἐκρίθηκε ὡς ὁ καταλληλότερος καί ἐστάλη πρός τοῦτο στή Ρώμη. ῾Ο Πάπας Λέων Γύ (795-816 μ.Χ.) κατεδίκασε τήν εἰκονομαχία καί ἐνθάρρυνε τόν Πατριάρχη στόν ἀγώνα του, ἀφοῦ ἐγνωστοποίησε τίς ἀποφάσεις του καί δι᾿ ἐπιστολῆς, τήν ὁποία παρέδωσε στόν ῞Αγιο Μιχαήλ. Παρά ταῦτα ὁ αὐτοκράτορας παρέμενε ἀμετάθετος στά ἀσεβή φρονήματά του καί ἐξαπέλυσε ἄγριο διωγμό κατά τῶν ἀντιτιθεμένων κληρικῶν. ῎Ετσι, ἀφοῦ συνελήφθη καί ὁ ῞Αγιος Μιχαήλ, κατ᾿ ἀρχάς ἐξορίσθηκε στό φρούριο τῆς ᾿Ανατολῆς Εὐδοκιάς, στή συνέχεια δέ σέ διάφορα μέρη, καταταλαιπωρούμενος καί στερούμενος τά πάντα, ἀλλά διατηρώντας ἀκμαῖο τό φρόνημα καί ἐξακολουθώντας, μέ τούς ἐμπνευσμένους λόγους του, νά ὑπερασπίζεται τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη.
Κατά τήν ὑπερδεκαετή αὐτή ἐξορία του ἐξ αἰτίας τῶν κακουχιῶν καί τῆς μεγάλης λικίας, ἀφοῦ ἀσθένησε, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Γράφοντας ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης πρός τό Μητροπολίτη Νικαίας Πέτρο ἱστορεῖ τίς τελευταῖες στιγμές καί τήν κοίμηση τοῦ ῾Αγίου Μιχαήλ, τοῦ ὁποίου τίς ἀρετές ἐπαινεῖ· τήν ἁγνεία, τή φιλοξενία, τήν ταπείνωση, τή μετριοφροσύνη.
῾Η ἁγία κάρα αὐτοῦ εἶναι ἀποθησαυρισμένη στή μονή Μεγίστης Λαύρας τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἀφοῦ δωρήθηκε ἀπό τούς βασιλεῖς Βασίλειο καί Κωνσταντίνο.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Λεοντίου, ἐπισκόπου Ροστώβ.
 ῾Ο ῞Αγιος Λεόντιος ἔζησε στή Ρωσία κατά τόν 11ο αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τήν πόλη τοῦ Κιέβου. ᾿Εσπούδασε στή Ρωσία καί στήν Κωνσταντινούπολη καί μετά ἐγκαταβίωσε στή μονή Πετσέρσκϊυ τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, ἀπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ ῾Οσίου ᾿Αντωνίου († 10 ᾿Ιουλίου). ᾿Αργότερα ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος Ροστώβ καί ἀφιερώθηκε στήν ἀρχιερατική διακονία του μέ ἔνθεο ζῆλο.
῾Ο ῞Αγιος Λεόντιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1073.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Δαμιανοῦ, τοῦ ἐκ Γεωργίας.
 ῾Ο ῞Οσιος Δαμιανός, κατά κόσμον Δημήτριος, ἦταν βασιλέας τῶν Γεωργιανῶν (1125) καί υἱός τοῦ βασιλέως Δαβίδ Βύ τοῦ ᾿Ισχυροῦ ἤ ᾿Επανορθωτοῦ (1089-1124). ῎Εζησε κατά τόν 11ο καί 12ο αἰώνα μ.Χ. καί, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τήν κοσμική ἐξουσία, ἔγινε μοναχός, λαμβάνοντας τό ὄνομα Δαμιανός. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1156.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Σίμωνος, ἐπισκόπου Σουζδαλίας.
῾Ο ῞Αγιος Σίμων, ᾿Επίσκοπος Σουζδαλίας, ἔζησε κατά τό 12ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Εὐφροσύνης, γουμένης τῆς μονῆς τοῦ Σωτῆρος, ἐν Πολώκ τῆς Ρωσίας.
 ῾Η ῾Οσία Εὐφροσύνη, κατά κόσμον Πρεντισλάβα, ἐγεννήθηκε περί τό 1105 στή Ρωσία. ῏Ηταν θυγατέρα τοῦ πρίγκιπος τοῦ Πολώκ Σβιατοσλάβου Γεωργίου Βσελόντοβιτς, ἀνιψιά τοῦ βασιλικοῦ πρίγκιπος Βσέσλαν Μπραγιασλάβιτς καί ἐξαδέλφη τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορος ᾿Εμμανουήλ τοῦ Κομνηνοῦ.
᾿Εζοῦσε μέ τόν πατέρα της στήν αὐλή τοῦ πατρογονικοῦ της θείου Μπόρις Βσεσλάβιτς, στό Πολώκ. ῎Ηδη ἀπό νηπιακή λικία Πρεντισλάβα ἄκουσε τήν κλήση τοῦ Κυρίου. ῎Ετσι, ὅταν ἔφθασε στήν λικία πού οἱ πριγκίπισσες συνήθιζαν νά παντρεύονται (12 χρονῶν), ἄρχισε νά ἀρνεῖται ὅλους ὅσοι τῆς προτείνονταν καί ἀποφάσισε νά ἐγκαταβιώσει σ᾿ ἕνα μοναστήρι πού ἵδρυσε θεία της, μέχρι νά πάρει τήν ἄδεια ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο νά μείνει στόν καθεδρικό ναό τῆς ῾Αγίας Σοφίας.
᾿Επειδή ἦταν πολύ μορφωμένη, ἀφιερώθηκε στήν ἀντιγραφή βιβλίων καί μέ τά ἔσοδα βοηθοῦσε τούς ἀναξιοπαθοῦντες καί τούς φτωχούς. ῾Ο ᾿Επίσκοπος ᾿Ηλίας τῆς ἐμπιστεύθηκε τό ναό τοῦ Σωτῆρος μαζί μέ τή γειτονική περιοχή, γνωστή μέ τό ὄνομα Σέλκο. Στήν πράξη τῆς παραδόσεως ἦταν ἐπίσης παρών καί ὁ Μπόρις, ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός τοῦ πατέρα της, πού ἀπέθανε τό 1128.
᾿Αμέσως ῾Οσία ἄρχισε τήν ἀνοικοδόμηση γυναικείας μονῆς στήν ὁποία ἔμελλε νά μονάσουν καί ἀδερφή της Γκορισλάβα ἤ Γκραντισλάβα, πού ἔλαβε τό ὄνομα Εὐδοξία, καί μία ἐξαδέλφη της. ῾Ο παλαιός βιογράφος διέσωσε τήν πνευματική της συνομιλία μαζί τους καί μαζί μέ ἄλλες πού εἶχαν τή μοναχική κλήση. ᾿Αργότερα, ἔβαλε τίς βάσεις γιά τήν κατασκευή μιᾶς ἀνδρικῆς μονῆς ἀφιερωμένης στή Θεοτόκο.
Τήν ἴδια περίοδο, ὅμως, οἰκογένεια περνοῦσε μία δραματική στιγμή. ᾿Αφοῦ ἐδέχθηκε ἐπίθεση ἀπό τούς Πολόφσκυ, φανατικούς ἐχθρούς τῶν Ρώσων, ὁ μεγάλος πρίγκιπας Μστισλάβ ἐζήτησε βοήθεια ἀπό τούς πρίγκιπες τοῦ Πολώκ, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, προτιμοῦσαν νά ἀσκήσουν μία πολιτική παρελκυστική. ᾿Αφοῦ βγῆκε ἀβλαβής ἀπό τή σύγκρουση, ὁ Μστισλάβ ἐτιμώρησε τήν οἰκογένεια τῆς Εὐφροσύνης ἐξορίζοντάς την στήν Κωνσταντινούπολη τό 1130. Μιά ἀδελφή της, ὅμως, ἐνυμφεύθηκε τόν υἱό τοῦ αὐτοκράτορος καί ἔτσι οἱ Ρῶσοι πρίγκιπες ἔγιναν δεκτοί μέ εὔνοια στήν πρωτεύουσα. Καί γιά νά ἀντικρούσουν τίς φῆμες περί ἀνανδρίας πού τούς ἀποδόθηκε ἀπό τόν Μστισλάβ, συμμετεῖχαν μέ ἀνδρεία σέ ὁρισμένες μάχες κατά τῶν ᾿Αράβων. Μετά τό θάνατο τοῦ Μστισλάβ ὁ ἀδερφός τῆς Εὐφροσύνης Δαβίδ καί ὁ πατέρας της Σβιατοσλάβος ἐπέστρεψαν στό Πολώκ φέρνοντας μάλιστα καί δῶρα ἐκ μέρους τοῦ αὐτοκράτορος Μανουήλ τοῦ Κομνηνοῦ.
῾Ο πατέρας της, ἀπό τήν πλευρά του, συνεισέφερε στήν ὑλοποίηση τοῦ ὀνείρου του, νά μεταμορφώσει τήν ξύλινη ἐκκλησία πού Εὐφροσύνη εἶχε κτίσει γιά τό μοναστήρι της σέ πέτρινη. ῾Ο ναός ὀνομάστηκε Σπασγιούρεβιτς Μστισλάβ καί ἀφιερώθηκε στόν Σωτήρα Χριστό. Οἱ ἐργασίες, ὑπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ ἀρχιτέκτονος ᾿Ιβάν, ὁλοκληρώθηκαν τό 1160, ἔτος τό ὁποῖο ἀφιερώθηκε στή Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος. Μιά ἐπιγραφή πού ἐτοποθετήθηκε σκόπιμα ἐκεῖ ἐδήλωνε μέ ἀρκετά λεπτομερειακό τρόπο τά ἔξοδα πού ἐχρειάσθηκαν. Τόν ἑπόμενο χρόνο καθαγιάσθηκαν ἕνας Σταυρός μέ ἕξι πλευρές, ἔργο τοῦ δασκάλου Λάζαρου Μπογκός.
῾Η ῾Οσία Εὐφροσύνη ἔφερε πάντα μαζί της αὐτό τό Σταυρό πού περιεῖχε λείψανα ῾Ελλήνων ῾Αγίων, ὅπως ἐπίσης καί μία εἰκόνα τῆς ᾿Εφέσου, πού ἀποδιδόταν στόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ, πού ἦταν μέρος τῶν δώρων τοῦ αὐτοκράτορος. ᾿Αργότερα ἐμπιστεύθηκε τήν πνευματική καθοδήγηση τῆς μονῆς στήν ἀδελφή της Γκορισλάβα, γιά νά πραγματοποιήσει μαζί μέ τόν ἀδελφό της ἕνα προσκυνηματικό ταξίδι στούς ῾Αγίους Τόπους, διερχόμενη ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη.
Στήν ῾Ιερουσαλήμ ἐπισκέφθηκε τό Ρωσικό μοναστήρι τῆς Θεοτόκου καί ἀπό ἐκεῖ ἐπῆγε στόν Πανάγιο Τάφο, γιά νά προσκυνήσει καί ἐκπληρώσει τό τάμα της. Εἶχε σκοπό νά πάει στόν ᾿Ιορδάνη ποταμό, ἀλλά οἱ δυνάμεις της τήν ἐγκατέλειψαν καί γιά εἴκοσι τέσσερις μέρες ἔπρεπε νά παραμείνει κλινήρης στό Ρωσικό μοναστήρι. ᾿Εκεῖ παρέδωσε τήν ἁγία της ψυχή καί ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1173. Εἶχε ἐκφράσει τήν ἐπιθυμία νά ἐνταφιασθεῖ στή μονή τοῦ ῾Αγίου Σάββα, ἀλλά οἱ μοναχοί ὑπενθύμισαν ὅτι ἕνα ἄρθρο ἀπό τόν Κανόνα τῆς μονῆς ἀπαγόρευε τήν ταφή γυναικῶν στήν ἐκκλησία τους. Γι᾿ αὐτό ἐνταφιάσθηκε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Θεοδοσίου στήν ῾Ιερουσαλήμ.
Σύμφωνα μέ μία παράδοση πού συμπεριλαμβάνεται στό Πατερικόν τοῦ Κιέβου, μέ τήν ἐπανάκτηση τῆς ῾Ιερουσαλήμ ἀπό τόν Σαλαντίν τό 1187, οἱ Ρῶσοι μοναχοί μετέφεραν τό ἱερό λείψανό της στό Κίεβο, στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ ῾Αγίου Θεοδοσίου, ὅπου ἀναπτύχθηκε μία τοπική τιμή πρός τό πρόσωπό της.
᾿Από τίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος μ.Χ. οἱ κάτοικοι τοῦ Πολώκ ἐζήτησαν ἐπανειλημμένα τήν ἐπιστροφή τῶν ἱερῶν λειψάνων στήν πόλη τους. Τό 1833, ὁ Γαβριήλ, ᾿Επίσκοπος τοῦ Βιτέμπσκ καί Μογκίλεβ, ἔκανε αἴτηση στόν τσάρο γι᾿ αὐτό τό σκοπό.
Κάτι ἄρχισε νά συζητεῖται περί τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ τό 1871, ὅταν ὁ μητροπολίτης τοῦ Κιέβου ᾿Αρσένιος συναίνεσε στήν ἐπιστροφή τμήματος τῶν ἱερῶν λειψάνων. Τό 1893, ὡστόσο, ὄχι μόνο αἴτηση ἀπορρίφθηκε, ἀλλά ἀπαγορεύθηκε ὁποιαδήποτε ἐπιμονή στό ζήτημα, τό ὁποῖο ἐφαινόταν νά ἔχει φθάσει σέ μηδενικό σημεῖο. ᾿Αντίθετα τό ζήτημα ἐτέθηκε ἐκ νέου στήν πανρωσική ἱεραποστολική διάσκεψη τοῦ Κιέβου (12-26 ᾿Ιουλίου 1908). ῾Ορίσθηκε μία ἐπιτροπή, ὁποία στίς 29 Μαΐου 1909 ἐξέφρασε ἄποψη ὑπέρ τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων. ᾿Αφοῦ ἐλήφθη συγκατάθεση τόσο τῆς ῾Αγίας Συνόδου, ὅσο καί τοῦ τσάρου Νικολάου Βύ, τόν ᾿Απρίλιο τοῦ 1910, τά ἱερά λείψανα μέ κάθε ἐπισημότητα μετεκομίσθηκαν στό Πολώκ καί τό πρωί τῆς 23ης Μαΐου ἐτοποθετήθησαν στή μονή τοῦ Σωτῆρος τῆς ῾Αγίας Εὐφροσύνης.
Μέ τόν ἐρχομό τῶν Σοβιέτ τά ἱερά λείψανα ἀπομακρύνθηκαν ἐκ νέου καί ἐτοποθετήθηκαν ἀρχικά στό μουσεῖο τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Κατά τή διάρκεια τῆς ἐκκενώσεως τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1941 οἱ πιστοί τά ἀνέσυραν καί τά ἐτοποθέτησαν στήν ἐκκλησία τῆς Θεοτόκου Προστάτιδος τοῦ Βιτέμπσκ. Τελικά, στίς 23 ᾿Οκτωβρίου 1943 ἐπεστράφησαν στό μοναστήρι τοῦ Πολώκ. Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν εἰκόνα τῆς ᾿Εφέσου, πού ἐφυλασσόταν στό καθολικό τῆς ἀνδρικῆς μονῆς, εἶναι γνωστό ὅτι τό 1239 σύζυγος τοῦ ᾿Αλεξάνδρου Νέφσκϊυ τήν ἐπῆρε καί τή μετέφερε στήν ἐκκλησία τοῦ Τοροπέτς στό πριγκιπάτο τοῦ Πσκώφ. ῾Η ἐκκλησία τοῦ Σωτῆρος μέ τό μοναστήρι της, ἀνάμεσα στό 1579 καί τό 1580, παραχωρήθηκε ἀπό τό βασιλέα Στέφανο στούς ᾿Ιησουΐτες. ῞Οταν τό 1656 περιοχή τοῦ Πολώκ ἀνακαταλήφθηκε ἀπό τούς Ρώσους, ὁ ναός παραδόθηκε στούς ᾿Ορθοδόξους. Μετά ἀπό μικρό χρονικό διάστημα ἐπεστράφη στούς ᾿Ιησουΐτες, μέχρι πού τό 1835, μέ τήν ἐκδίωξη τῶν ᾿Ιησουϊτῶν ἀπό τή Ρωσία, ὁ τσάρος Νικόλαος Αύ τόν παρέδωσε ὁριστικά στούς ᾿Ορθοδόξους. Πέντε χρόνια ὁ ναός μετά ξαναπῆρε ζωή μέ μία γυναικεία μοναστική κοινότητα.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αβραμίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αβράμιος τοῦ Γιαροσλάβλ ἔζησε στή Ρωσία κατά τό 12ο καί 13ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Εμόνασε στή μονή τοῦ Σωτῆρος τῆς πόλεως Γιαροσλάβλ, τῆς ὁποίας διετέλεσε καί γούμενος, καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1219.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αντωνίου, ἐπισκόπου Ροστώβ.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αντώνιος ἔζησε κατά τό 13ο καί 14ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρωσία. ᾿Εξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Ροστώβ τό 1328, καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1336.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Κυρίλλου, ἐπισκόπου Ροστώβ.
῾Ο ῞Αγιος Κύριλλος ἔζησε κατά τό 14ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρωσία καί ἦταν ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Ροστώβ. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1384.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Παϊσίου, τοῦ Γκαλίτς.
῾Ο ῞Οσιος Παΐσιος ἔζησε τό 14ο καί 15ο αἰώνα μ.Χ. καί ἔφθασε στήν πόλη Γκαλίτς τῆς Ρωσίας ἀπό τό νότο περί τό 1385. ᾿Εκάρη μοναχός στή μονή τοῦ ῾Αγίου Νικολάου τοῦ Γκαλίτς καί ἀμέσως ἄρχισε τό σκληρό πνευματικό ἀγώνα.
Στό Βίο ἀναφέρεται ὅτι μία φορά ὁ ῞Οσιος Παΐσιος εὑρισκόταν σέ ἕνα κελλί μαζί μέ τόν ἐρημίτη Κασσιανό, τόν ἐπονομαζόμενο «῞Ελληνα», στόν ποταμό Οὔκμα, καί τούς μοναχούς ᾿Αδριανό καί Γεράσιμο. ᾿Ενῶ ἔψελναν τόν ᾿Ακάθιστο ῞Υμνο, ξαφνικά ἐπάνω σέ ὁλόκληρο τό μοναστήρι ἐμφανίσθηκε ἕνα ὑπέρλαμπρο φῶς καί οἱ μοναχοί ἄκουσαν μία φωνή πού τούς ἐκαλοῦσε νά ἐξέλθουν ἀπό τό κελλί. Τρομαγμένοι, ἐξῆλθαν καί ῎Αγγελος Κυρίου τούς ἔδειξε ἕνα ὅραμα· τή Θεοτόκο, πού καθόταν σέ ἕνα θρόνο καί στά χέρια της ἐκρατοῦσε τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό ὡς Βρέφος. Οἱ μοναχοί ἔπεσαν στή γῆ, ἀλλά ὁ ῎Αγγελος τούς εἶπε νά σηκωθοῦν καί τούς διεβίβασε τήν ἐντολή τῆς Θεοτόκου νά οἰκοδομήσουν σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο μία ἐκκλησία πρός τιμήν τῆς Προστάτιδος Μητέρας τοῦ Θεοῦ. ῾Ο ναός οἰκοδομήθηκε τό 1482 καί ὁ ᾿Αδριανός συμμετεῖχε στήν κατασκευή τῆς πέτρινης ἐκκλησίας, ἐνῶ τό 1489 ἐβοήθησε τόν ῞Οσιο Παΐσιο στήν κατασκευή τῆς μονῆς τοῦ ῾Αγίου Νικολάου, στό μικρό ποταμό Γκρέκοφ, στή δεξιά ὄχθη τοῦ ποταμοῦ τοῦ Βόλγα, πού ἐξαρτιόταν ἀπό τή μονή τῆς Προστάτιδος ῾Υπεραγίας Θεοτόκου.
῾Ο ῞Οσιος Παΐσιος ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἑνότητα τῆς Ρωσικῆς γῆς καί τῶν γεμόνων τῆς περιοχῆς καί ἀντιστάθηκε στούς φεουδαρχικούς πολέμους. Γιά τό λόγο αὐτό ἐπισκέφθηκε καί τή Μόσχα.
Μετά ἀπό θεοφιλή βίο καί ἀδιάλειπτη προσευχή ὁ ῞Οσιος προαισθάνθηκε τό τέλος του. ῎Ετσι ἄρχισε νά ἐντείνει τούς πνευματικούς του ἀγῶνες καί νά προετοιμάζεται ἐσωτερικά, γιά νά συναντήσει τόν Κύριο καί Θεό του. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 1460 ἤ τό 1463, καί ἐνταφιάσθηκε στή νότια πλευρά τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τοῦ Οὐσπένσκι.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Αθανασίου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ.
(Βλ. † 18 ᾿Ιανουαρίου).
† Τῇ αὐτῇ μέρα, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν ᾿Αδριανοῦ καί Βογολεπίου, τῶν ἐκ Ρωσίας.
Οἱ ῞Οσιοι ᾿Αδριανός καί Βογολέπιος ἔζησαν στή Ρωσία κατά τό 15ο αἰώνα μ.Χ. ῾Υπῆρξαν πνευματικά τέκνα τοῦ ῾Οσίου Παϊσίου τοῦ Οὔγκλιχ, ἱδρυτοῦ τῆς μονῆς τῆς Θεοτόκου τῆς Προστάτιδος στό Οὔρλικ, καί τά ὀνόματά τους ἐμφανίζονται στό Βίο τοῦ ῾Οσίου Παϊσίου, πού συντέθηκε κατά τό 16ο ἤ 17ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Από αὐτή τή διήγηση πληροφορούμεθα ὅτι ὁ ῞Οσιος ᾿Αδριανός ἦταν ἕνας ἀπό τούς πρώτους δέκα μαθητές τοῦ ῾Οσίου Παΐσιου καί ἀποθηκάριος τῆς μονῆς. ῏Ηταν πρωταγωνιστής, μαζί μέ τόν ῞Οσιο Παΐσιο, σέ μία θαυματουργική ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου, κατά τό 1472.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αδριανός ἐνταφιάσθηκε κοντά στόν τάφο τοῦ ῾Οσίου Παΐσιου.
῾Ο ἄλλος μαθητής τοῦ ῾Οσίου Παΐσιου, ὁ Βογολέπιος, πρίν νά ἐγκαταβιώσει στό μοναστήρι, ἐργαζόταν σέ ἕνα φοῦρνο καί συνέχισε αὐτό τό διακόνημα καί μέσα στό μοναστήρι.
Καί μέ τόν ῞Οσιο Βογολέπιο συνδέεται, ἐπίσης, μία διήγηση γιά μία θαυμαστή ἐμφάνιση τῆς Παναγίας. ᾿Ενῶ ἀντλοῦσε νερό ἀπό τόν ποταμό Βόλγα, εἶδε νά ἐπιπλέει στά ὕδατα τοῦ ποταμοῦ μία εἰκόνα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου λουσμένη σέ οὐράνιο φῶς· ἦταν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Προστάτιδος. ᾿Αφήνοντας τό δοχεῖο στό νερό ὁ ῞Οσιος Βογολέπιος ἔτρεξε βιαστικά στό μοναστήρι καί διηγήθηκε τό γεγονός στόν ῞Οσιο Παΐσιο. ῾Ο ῞Αγιος μοναχός, μαζί μέ τόν ῞Οσιο ᾿Αδριανό, τόν ῞Οσιο Βογολέπιο καί ἕναν ἄλλο μοναχό, πού ὀνομαζόταν Βασσιανός, μετέφεραν μέ εὐλάβεια τήν εἰκόνα στό μοναστήρι.
῾Ο ῞Οσιος Βογολέπιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν ᾿Αντωνίου καί ᾿Ιωαννικίου, τῶν ἐκ Ρωσίας.
Οἱ ῞Οσιοι ᾿Αντώνιος καί ᾿Ιωαννίκιος τοῦ Ζαονικιέφ ἔζησαν στή Ρωσία κατά τό 16ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Ασκήτεψαν στήν ἔρημο τοῦ Ζαονικιέφ, στήν περιοχή τοῦ Βλαδιμίρ, κοντά στήν πόλη Βολογκντά. ᾿Εκοιμήθησαν μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Δανιήλ καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων.
῾Ο ῞Αγιος ῾Οσιομάρτυρας Δανιήλ τοῦ Γκρεχοζαρούσκϊυ ἐμαρτύρησε μαζί μέ ἄλλους τριάντα μοναχούς καί διακόσιους λαϊκούς τοῦ Οὔγκλιχ κατά τή διάρκεια τοῦ Ρωσοπολωνικοῦ πολέμου τό 1608.
† Τῆ αὐτῇ μέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αλεξάνδρου, τοῦ ἐκ Ρωσίας, τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος τοῦ Περεγιασλάβλ ἔζησε στή Ρωσία καί ἐξελέγη, ὅπως ἀναφέρεται σέ χειρόγραφο τοῦ 17ου αἰῶνος μ.Χ., ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Περεγιασλάβλ. ῾Ο Θεός τόν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας, γι᾿ αὐτό καί ἀποκαλεῖται «Θαυματουργός».
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Δωροθέου καί ῾Ιλαρίωνος, τοῦ Γιουγκσκΐε τῆς Ρωσίας.
Οἱ ῞Οσιοι Δωρόθεος καί ῾Ιλαρίων ἔζησαν στή Ρωσία κατά τό 16ο καί 17ο αἰώνα μ.Χ.
῾Ο ῞Οσιος Δωρόθεος καταγόταν ἀπό τό χωριό Νικούλσκϊυ κοντά στό Νίζνϊθ καί ἔγινε μοναχός στή Λαύρα τοῦ Πσκώφ. ᾿Αξιώθηκε νά εὕρει τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς ῾Οδηγήτριας, τήν ὁποία ἐπῆρε μαζί του καί ἔζησε ὡς ἐρημίτης. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη περί τό 1622.
Περί τοῦ ῾Οσίου ῾Ιλαρίωνος δέν ἔχουμε ἐπαρκεῖς ἁγιολογικές πληροφορίες. Τό ὄνομά του συναντᾶμε σέ χειρόγραφα τοῦ 17ου-18ου αἰῶνος μ.Χ. ᾿Ασκήτεψε στή μονή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου κοντά στήν πόλη Γιούρεβετς Ποβόλζσκ καί ἀκολούθως στήν ἔρημο.
῾Ο ῞Οσιος ῾Ιλαρίων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιωακείμ, τοῦ ἐν Σαρτόμᾳ τῆς Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωακείμ ἔζησε στή Ρωσία κατά τό 17ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Ασκήτεψε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Νικολάου τῆς Σαρτόμα καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις πάντων τῶν ἐν Ροστώβ-Γιαροσλάβλ τῆς Ρωσίας διαλαμψάντων ῾Αγίων.
 ῾Η ἑορτή ὅλων τῶν ῾Αγίων τοῦ Ροστώβ-Γιαροσλάβλ τῆς Ρωσίας καθιερώθηκε τό 1964, μέ τή συγκατάθεση τοῦ Πατριάρχου Μόσχας ᾿Αλεξίου Βύ καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Οἱ ῞Αγιοι, οἱ ὁποῖοι μνημονεύονται, εἶναι· ὁ ῾Ιερομάρτυς Λεόντιος, ᾿Επίσκοπος τοῦ Ροστώβ, οἱ ῞Οσιοι ᾿Αδριανός τοῦ Ποσεσόνε, Δανιήλ Γκρεχοζαρούσκϊυ καί τριάντα μοναχοί καί μαζί μέ αὐτόν διακόσιοι πιστοί Μάρτυρες τοῦ Οὔγκλιχ, ῾Αγία ᾿Αναστασία τοῦ Οὔγκλιχ καί οἱ μαζί μέ αὐτήν τριάντα πέντε μοναχές Μάρτυρες, οἱ ῾Οσιομάρτυρες ᾿Αντωνίνος Ποκρόφσκϊυ, Γεράσιμος, Εὐθύμιος, Βαρσανούφιος, Μακάριος, Ματθαῖος, Βασσιανός, Γουρίας, ᾿Ιωήλ, ῾Ιλαρίων, ᾿Ιωήλ, ᾿Ακάκιος, ᾿Ονούφριος, ᾿Ιωσήφ, Γερόντιος, Λεόντιος, Τύχων, Φιλάρετος, Γελάσιος, ᾿Ιωσήφ, Βασσιανός, Χριστόφορος, Σεραφείμ, Γερμανός, Μάρκελλος, Νικήτας, ᾿Αρσένιος, Θεοδόσιος, ᾿Ιωνᾶς, ᾿Ιούδας, Συμεών, Μιχαήλ, ᾿Ιωάννης, Μακάριος, Μάμων, Γρηγόριος, Νικηφόρος, ῾Ιλαρίων, ᾿Αθανάσιος, Πολύευκτος, Κοσμᾶς καί οἱ μαζί μέ αὐτόν χίλιοι πιστοί Μάρτυρες τοῦ Οὔγκλιχ, ὁ ῞Αγιος Βασίλειος τῆς Μανγκαζίας, οἱ ᾿Επίσκοποι Θεόδωρος Αύ τοῦ Ροστώβ, ῾Ησαΐας τοῦ Ροστώβ, Συμεών τοῦ Ροστώβ, Λουκᾶς τοῦ Ροστώβ, Κύριλλος Αύ τοῦ Ροστώβ, ᾿Ιγνάτιος τοῦ Ροστώβ, Πρόχορος τοῦ Ροστώβ, ᾿Αντώνιος τοῦ Ροστώβ, Κύριλλος Βύ τοῦ Ροστώβ, ᾿Ιακώβ τοῦ Ροστώβ, Θεόδωρος Βύ τοῦ Ροστώβ, Στέφανος τῆς Πέρμ, Γρηγόριος ὁ Σοφός τοῦ Ροστώβ, Διονύσιος τοῦ Ροστώβ, ᾿Εφραίμ τοῦ Ροστώβ, Τρύφων τοῦ Ροστώβ, Βασσιανός Αύ τοῦ Ροστώβ, Βασσιανός Βύ τοῦ Ροστώβ, ᾿Αλέξανδρος τοῦ Περεγιασλάβλ καί Δημήτριος τοῦ Ροστώβ. Οἱ μοναχοί ᾿Αβραάμ τοῦ Ροστώβ, Νικήτας ὁ Στυλίτης τοῦ Περεγιασλάβλ, ᾿Αβραάμ τοῦ Περεγιασλάβλ, Πέτρος ᾿Ορντύνσκϊυ, Σύλβεστρος τῆς ᾿Ομπνόρα, Σέργιος τοῦ Ραντονέζ, Κύριλλος καί Μαρία τοῦ Ραντονέζ, Στέφανος τῆς Μόσχας, ᾿Ονήσιμος ὁ Φύλακας καί ᾿Ελισαῖος, διάκονος τοῦ Ραντονέζ, Θεόδωρος καί Παῦλος τοῦ Ροστώβ, ᾿Επιφάνιος ὁ Σοφός, Βαρλαάμ Οὐλέγμνσκϊυ, Σεβαστιανός τοῦ Ποσεσόνε, Παΐσιος τοῦ Οὔγκλιχ, ᾿Αδριανός τοῦ Οὔγκλιχ, Βογολέπιος τοῦ Οὔγκλιχ, Κασσιανός τοῦ Οὔγκλιχ, Βασσιανός τοῦ Οὔγκλιχ, ᾿Ιγνάτιος Πριλούκϊυ, Δανιήλ τοῦ Περεγιασλάβλ, Λεωνίδας τοῦ Ποσεσόνε, Κυπριανός Τρόπσκϊυ, Γεράσιμος Μπολντίνσκϊυ, Γεννάδιος τῆς Κοστρόμα καί τοῦ Λγιουμπιμογκράντ, ᾿Ιγνάτιος τῆς Λόμα, ᾿Ισαάκ τῆς Λόμα, Εἰρήναρχος ὁ ᾿Ερημίτης τοῦ Ροστώβ, Δωρόθεος Γιούγκσκϊυ, Νικόδημος Κοζεοζέρσκϊυ, Διονύσιος τοῦ Περεγιασλάβλ, ᾿Ιωακείμ τῆς Σαρτόμα, Κορνήλιος τοῦ Περεγιασλάβλ, Κύριλλος Μπορισσογκλέμπσκϊυ, Ποιμήν τοῦ Ροστώβ. Οἱ εὐσεβεῖς πρίγκιπες Βασίλειος τοῦ Ροστώβ, Βασίλειος καί Κωνσταντίνος τοῦ Γιαροσλάβλ, ᾿Αλέξανδρος Νέφσκϊυ, Γκλέμπ τοῦ Ροστώβ, Ρωμανός τοῦ Οὔγκλιχ, Θεόδωρος τοῦ Σμολένσκ, καί οἱ υἱοί του Δαβίδ καί Κωνσταντίνος, Βασίλειος τοῦ Γιαροσλάβλ, ᾿Ανδρέας τοῦ Σμολένσκ, ᾿Ανδρέας τοῦ Οὔγκλιχ, Δημήτριος τοῦ Οὔγκλιχ, Δημήτριος Ζαρέβιτς τοῦ Οὔγκλιχ καί τῆς Μόσχας. Οἱ «δίκαιοι» Θέκλα, ᾿Ιωάννης ὁ Νέος τοῦ Οὔγκλιχ, οἱ «διά Χριστόν σαλοί» ᾿Ισίδωρος τοῦ Ροστώβ, Σέργιος τοῦ Περεγιασλάβλ, ᾿Ιωάννης ὁ Τριχωτός τοῦ Ροστώβ, ᾿Ιωάννης τῆς Μόσχας, Στέφανος τοῦ Ροστώβ, ᾿Ηλίας τοῦ Ντανίλοβο, ᾿Αθανάσιος τοῦ Ροστώβ, ᾿Ονούφριος τοῦ Ρομανώφ.
 † Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιωακείμ, τοῦ ᾿Ιθακησίου.
(Βλ. † 2 Μαρτίου).
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
