ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ 

ΜΗΝΥΜΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ 

† Βαρθολομαίος ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης

Αριθμ. Πρωτ.763

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, εν Χριστώ τω θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε αδελφέ καί συλλειτουργέ της ημών Μετριότητας κύριε Χριστόδουλε, Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Μετά χαράς εδεξάμεθα το από της θ' του παρελθόντος μηνός Αυγούστου γράμμα της Υμετέρας αγαπητής ημίν και περισπουδάστου Μακαριότητος, δια του οποίου γνωρίζετε τη ημετέρα Μετριότητι ότι η Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος διωργάνωσε Πανελλήνιον Μοναστικόν Συνέδριον, πραγματοποιηθησόμενον εν Μετεώροις από ιβ' έως ιδ' τρέχοντος μηνός με θέμα "Ό αναλλοίωτος Ορθόδοξος Μοναχισμός, ελπίδα σωτηρίας στην ανατολή της τρίτης χιλιετίας" και παρακαλείτε δια τον ορισμόν εκπροσώπου ημών ίνα απευθύνη χαιρετισμόν εις αυτό.

Εις απάντησιν προαγόμεθα όπως απευθύνωμεν τον ολοκάρδιαν χαιρετισμόν της Μητρός Αγίας του Χριστου Μεγάλης Εκκλησίας και ημών προσωπικώς εις τε την Υμετέραν πεφιλημένην Μακαριότητα ως πρώτον και πρόεδρον των συνέδρων καί εις άπαντας τους λοιπούς αγαπητούς συνέδρους, ευχόμενοι ολοθύμως ευόδωσιν των εργασιών του Συνεδρίου τούτου έπ' ωφελεία όλης της άνθρωπότητος. Διότι, όντως ο αναλλοίωτος Ορθόδοξος Μοναχισμός, ο συγκροτούμενος υπό μοναχών πυρπολουμένων υπό του θείου έρωτος καί λογιζομένων τα πάντα σκύβαλα ίνα Χριστόν κερδήσωσιν, ένδεικνυόντων δε την αγάπην των αυτήν δια της εγκαταλείψεως πάσης κοσμικής παραμυθίας και αναλήψεως του χρηστού ζυγού του Κυρίου, προορώντων δε τον Κύριόν των ενώπιον αυτών δια παντός ίνα μη από της οδού σαλευθώσι και αποστώσι της τηρήσεως των εντολών, και ιδία των βαρύτερων, της κρίσεως δηλονότι και του ελέους και της υπέρ της των πάντων σωτηρίας αδιαλείπτου προσευχής, αποτελεί φως δια τους εν ταις κοσμικαίς μερίμναις αναλισκομένους, φωτίζον αυτούς εις την ορθήν αξιολόγησιν των επιδιώξεων του βίου, ως εκ τούτου δε διαρκή ελπίδα της ανθρωπότητος τόσον λόγω του τοιούτου σιωπηλού και εμπράκτου καθοδηγητικού χαρακτήρος της έναντι των προσκαίρων και των αιωνίων διακριτικής και ισορροπημένης στάσεώς του, όσον καί λόγω της εφελκύσεως πλούσιας της θείας Χάριτος και της συνακολούθου αναδείξεως Αγίων ζώντων εντός των ακτίστων θείων ενεργειών και καθισταμένων αγωγών αυτών προς τους λοιπούς πιστούς.

Επί δε τούτοις, γνωρίζομεν ότι κατά το εν λόγω Συνέδριον θέλει εκπροσωπήσει την Μητέρα Εκκλησίαν και την ημετέραν Μετριότητα ο Οσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κύριος Αντίπας Νικηταράς, Ηγούμενος της Ιεράς καθ' ημάς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Ιωάννου του θεολόγου και Εύαγγελιστου και Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου, όστις θα διαβίβαση και δια ζώσης τον εγκάρδιον ημών χαιρετισμόν, συν τη διαπύρω ευχή όπως η χάρις και το πλούσιον έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του άκρου των εφετών μοναχοίς και λαικοίς, η μετά πάντων. Αμήν.

,β Σεπτεμβρίου ζ'

Της Υμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος

αγαπητός εν Χριστώ αδελφός 

† ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος

 

 

ΜΗΝΥΜΑ Α.Θ.Μ. ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

 

Αριθ. Πρωτ. 628.

….Βαθυτάτην συγκίνησιν προξενεί τη των Αλεξανδρέων Εκκλησία η υπό της Αδελφής Αγιωτατης Εκκλησίας της Ελλάδος διοργάνωσις και πραγματοποίησις του παρόντος Μοναστικού Συνεδρίου, έχοντος ως θέμα : "Ο αναλλοίωτος Ορθόδοξος Μοναχισμός, ελπίδα σωτηρίας εις την ανατολήν της τρίτης χιλιετίας ", το οποίον, ως αποδεικνύεται, ουδόλως αποβλέπει εις μίαν απλήν ιστορικήν παρουσίασιν ή προβολήν του μοναχικού ιδεώδους και του μοναστικού τρόπου του ζην αλλ' αντιθέτως προσβλέπει εις την προβολήν και παρουσίασιν του διαχρονικού και αναλλοιώτου μηνύματος του σωτηριώδους και ελπιδοφόρου τρόπου ζωής εν τη μοναστική αδελφότητι, ο οποίος αποδεικνύεται, ότι εν τη σύγχρονω εκκοσμικευμένη πραγματικότητι, αποτελεί τον "άλλον" τρόπον βιώσεως της εν Χριστφ ζωής και κοινωνίας, ως ασκήσεως, ως αυταπαρνήσεως, ως απομακρύνσεως εκ της φιλαυτίας και της εγωκεντρικότητος αλλά και ως αντικαταστάσεως της ραθυμίας δια της εργατικότητας και της πνευματικής εγρηγόρσεως.

Η εγρήγορσις, η παραφυλακή, ο έλεγχος των λογισμών και η τήρησις των θείων εντολών αποτελούν τας επισημάνσεις της οδού της ασκήσεως και αποδοχής αυτής, ως ένδειξις απομακρύνσεως της υπάρξεως εκ της οδού της ανέσεως και της ραθυμίας, αι οποίαι άγουν εις απώλειν, και ως προσεγγίσεως του μοναχικού τρόπου του ζην. Εν ταυτώ όμως δεικνύει και τον προσεκτικόν τρόπον ζωής δια της αποφυγής εκ της οδού της ανθρωποκεντρικής και εκκοσμικευμένης κατανοήσεως του Μυστηρίου της Εκκλησίας και της μοναχικής πολιτείας, δηλαδή εκ της εωσφορικής εκείνης οιήσεως και υπερηφανίας.

Υπό τοιαύτας σκέψεις και ευγνώμονα αισθήματα, ασπαζόμενοι εν Χριστώ τους συνηγμένους και πιστώς φέροντας το μοναχικόν τριβώνιον, ευχόμεθα διαπρυσίως τω Κυρίω, όπως φωτίσει πάντας υμάς, δια του ζωαρχικού Αυτού Πνεύματος, και οδηγήση εις την κατά Θεόν αλήθειαν, η οποία γνωρίζεται υπό των καθαρών τη καρδία, απηλλαγμένων ιδιοτελών και εγωιστικών διαθέσεων και επιδιώξεων, δηλαδή των τεθεωμένων εν Χριστώ προσωπικοτήτων, οδηγεί δε εις την εν Χριστώ χαράν, ανάπαυσιν και ειρήνην έναντι του «θορυβοκρατουμένου» κόσμου, εις ον διαζωγραφείται η έλλειψις του Πνεύματος, σημαίνουσα εν ταυτώ και την απώλειαν της εν Χριστώ αληθείας και ελευθερίας….