Ἱερεύς Ἀλέξανδρος. Ἐφημέριος Πρεμετῆς τῆς Βορείου Ἠπείρου. Κατά τή διάρκεια τῆς Κατοχῆς τόν ἔσφαξαν οἱ Ἀλβανοί, γιατί ἐφώναξε “Εἶμαι Ἕλληνας καί ἡ Ἑλλάδα ποτέ δέν πεθαίνει”[1].
Ἡ θυσία ἄλλων Ἱερέων.
Ἀρχιμανδρίτης Βενέδικτος Κατσανεβάκης. Ἐφημέριος στήν Νεάπολη Ἰταλίας. Γιά τήν ἐθνική δράση του συνελήφθη ἀιχμάλωτος τήν πρώτη ἡμέρα τῆς κηρύξεως τοῦ Πολέμου καί μεταφέρθηκε σέ στρατόπεδο
Συλληφθέντες καί μαρτυρήσαντες Μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Μοναχός Χρυσόστομος Ἀναγνωστόπουλος. Ἀδελφός τῆς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, Πρωτεπίτροπος, καί μετέπειτα Ἐπίσκοπος Ροδοστόλου[1]. Μοναχός Γαβριήλ Διονυσιάτης, (κατά κόσμον Ἀντώνιος Χαραλάμπους Γεωργιλάκης), Δεκέμβριος 1941. Καταγόταν
Μαρτυρικό Συναξάρι τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης.
Ἱερεύς Κωνσταντῖνος Ἀγγελάκης, 20 Ἀπριλίου 1943. Ἐφημέριος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας. Συνελήφθη ἀπό τούς Γερμανούς καί ἐκτελέσθηκε. Ἱερομόναχος Παρθένιος Ἀναγνωστάκης, 1 Σεπτεμβρίου 1941.
