Θα εξέβαινεν εις μήκος ανεπίτρεπτον η έστω και εν αδραίς γραμμαίς ανάλυσις των θεμελιωδών θέσεων της θεολογίας και της προσωπικής προσφοράς ενός εκάστου εκ των
‘Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Ο Αρχιεπίσκοπος της αγάπης
Εις το στερέωμα της Εκκλησίας ιδιαιτέραν θέσιν διαλαμβάνει η μορφή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ενός των τριών Ιεραρχών, των προστατών των γραμμάτων και των
Ο Δ΄ περί ιερωσύνης λόγος του Ιωάννου Χρυσοστόμου
Ὁ Δ΄ περί Ἱερωσύνης λόγος τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου μπορεῖ νά διακριθεῖ σέ τρεῖς ἐπιμέρους θεματικές ἑνότητες, οἱ ὁποῖες πραγματεύονται: α) Τήν ἐκλογή ἀναξίων γιά τό
Ο άνθρωπος κατά τον ‘Aγιον Ειρηναίον εν αντιθέσει προς την περί ανθρώπου εικόνα των Γνωστικών
Εισαγωγικά Ο Γνωστικισμός έβλεπε τον άνθρωπον εντός ενός διαρχικού σχήματος. Όπως ο Θεός Πατήρ ευρίσκεται εν αντιθέσει προς τον Θεόν Δημιουργόν, και ο πνευματικός κόσμος
Το ενδιαφέρον του ιερού Χρυσοστόμου για τους νέους
1. Εισαγωγικά Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στα πολυπληθή έργα του πολλές φορές κάνει λόγο για τους νέους. Έχει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς που αφορούν τη νεότητα
Η ηθική της γλώσσας στον Χρυσόστομο
Είναι γνωστό ότι στους Τρεις Ιεράρχες οφείλεται κατ’ εξοχήν η υπέρβαση της αντιθέσεως Ελληνισμού και Χριστιανισμού και η οικοδόμηση του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους. Είναι επίσης γνωστό
Η περί θεώσεως του ανθρώπου διδασκαλία των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας
Κεντρική και αρκούντως χαρακτηριστική διδασκαλία της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλη- σίας είναι η «περί θεώσεως του άνθρωπου». Η διδασκαλία αύτη διατυπωθείσα το πρώτον υπό του Μικρασιάτου
Αι περί ιστορίας θεολογικαί αντιλήψεις του Ιγνατίου Αντιοχείας
Το πρόβλημα της ιστορίας θέτει ο Ιγνάτιος ένθεν μεν εν όψει του Γνωστικισμοΰ, ένθεν δε ένεκα των διαμαχών προς τους ιουδαΐζοντας της Μαγνη- σίας και
Οι πατέρες της Εκκλησίας ως ερμηνευταί των Αγιών Γραφών
Μέ τήν ἔννοιαν πού ἔχει τό ἑκάστοτε “νῦν” τοῦ περιεχομένου τῶν Ἁγίων Γραφῶν ἐν τῇ ἑρμηνευτικῇ ἀρχῇ τῶν Πατέρων ἑρμηνευτῶν θά κλείσῃ ὁ παρών λόγος.
Απόψεις των τριών Ιεραρχών για τον πλούτο και την φτώχεια
Ἡ ἔντονη κριτική τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί ἰδιαίτερα τοῦ Χρυσοστόμου κατά τῶν ἄσπλαχνων πλουσίων δέν ἦταν περιστασιακή, ἀλλά μόνιμη καί συστηματική, γιατί τό ἴδιο ἐνδημική