«Τοῖς τήν ἱερατικήν λαχοῦσιν ἀξίαν, μαρτύρια καί κατορθώματα αἱ τῶν κανονικῶν διατάξεων εἰσίν ὑποτυπώσεις… Τούτων οὖν οὕτως ὄντων καί διαμαρτυρομένων ἡμῖν, ἀγαλλιώμενοι ἐπ’ αὐτοῖς ὡς
Κανόνες τῆς ἐν Χαλκηδόνι Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Δ´ Συνόδου (451 μ.Χ.)
Κανὼν Α´ Τοὺς παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων καθ᾿ ἑκάστην σύνοδον ἄχρι τοῦ νῦν ἐκτεθέντας κανόνας κρατεῖν ἐδικαιώσαμεν. Κανὼν B´ Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἐπὶ χρήμασι
Κανόνες τῆς ἐν Ἐφέσῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Γ´ Συνόδου (431)
Κανὼν Α´ Ἐπειδὴ ἐχρῆν καὶ τοὺς ἀπολειφθέντας τῆς ἁγίας συνόδου, καὶ μείναντας κατὰ χώραν, ἢ πόλιν, διά τινα αἰτίαν, ἢ ἐκκλησιαστικήν, ἢ σωματικήν, μὴ
Κανόνες τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Νέᾳ Ῥώμῃ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Β´ Συνόδου (381)
Κανὼν Α´ Ὥρισαν οἱ ἐν Κωνσταντινούπολει συνελθόντες ἅγιοι Πατέρες, μὴ ἀθετεῖσθαι τὴν πίστιν τῶν Πατέρων τῶν τριακοσίων δέκα ὀκτώ, τῶν ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας
Το δικαίωμα αρνήσεως υπακοής προς τον Επίσκοπο κατά τους Ιερούς Κανόνες
1. Εισαγωγικά Αφορμή για τη μελέτη αυτή αποτέλεσε η επί μακρό χρονικό διάστημα «διάσταση» απόψεων μεταξύ της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους και του
Αὐτοκράτωρ και Οἰκουμενική σύνοδος
Ὁ ρόλος τοῦ αὐτοκράτορα στή σύγκληση, τή συγκρότηση, τή λειτουργία, τή λήψη καί τήν ἐπικύρωση τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων καθορίσθηκε μέ γνώμονα ἀφ’ἑνός μέν τήν ἀποστολική παράδοση γιά τήν ἱερότητα ὅλων τῶν ἐξουσιῶν, οἱ ὁποῖες ἀσκοῦνται στόν
Σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους (κεφάλαιο 3)
ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ (κεφάλαιο 3) 3. Ἡ συνταγματική σύνθεση συναλληλίας καί ὁμοταξίας στήν Ἑλλάδα Τό σύγχρονο συνταγματικό καί θεσμικό πλαίσιο τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας
Σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους (κεφάλαιο 2)
ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ (κεφάλαιο 2) 2. Ἡ κρίση τῆς ἀρχῆς τῆς συναλληλίας τῶν δύο ἐξουσιῶν Ἡ μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση γιά τό θεσμικό πλαίσιο τῶν σχέσεων
Σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους
1. Δύο τέλειες κοινωνίες καί ἡ ἀρχή τῆς βυζαντινῆς συναλληλίας Οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καί Κράτους ἀποτελοῦν μία ἰδιαίτερη πτυχή τοῦ γενικώτερου ζητήματος τῆς σχέσεως Ἐκκλησίας καί
Oι έννοιες του «αυτοκεφάλου» και του «αυτονόμου»
Το αυτοκέφαλο καθεστώς συνιστά εντός των κόλπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας την πληρέστερη μορφή διοικητικής αυτοτέλειας και αυτενέργειας μιάς εκκλησιαστικής περιφέρειας. Το καθεστώς αυτό παρουσιάζεται διαχρονικώς