ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

 

πίσω


Προοίμιον

Περί του μεγάλου Γέροντος Βαρσανουφίου

Περί του Οσίου Ιωάννου, του προφήτου, του άλλου Γέροντος

Περί της Ψυχωφελεστάτης Βίβλου των Οσίων

Χειρόγραφα καί α' εκδοση της Βίβλου Βαρσανουφίου καί Ιωάννου

Είδησις προς τους αναγινώσκοντας την βίβλον ταύτην

Α'. ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΗΣ ΜΗΡΩΣΑΒΗΣ

(α' - ιθ')

(κ' - λθ')

(μ' - νδ')

Β' ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΑΒΡΑΑΜ, ΠΑΥΛΟ & ΘΕΟΔΩΡΟ.

(ν' - νθ')

Γ' ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΗΣΥΧΑΣΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

(ξθ' - οθ')

(π' - ρθ')

(ρι' - ρκθ')

(ρλ' - ρμα')

Δ' ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΔΥΟ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ Δ' ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ

(ρμβ' - ρν')

Ε' ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΕΥΘΥΜΙΟ

(ρνα' - ρξζ')

ς' ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΝΔΡΕΑ

(ρξη' - ροθ')

(ρπ' - ρπθ')

(σ' - σιη')

 

ρι'

Ὁ αὐτός ὑποπτεύσας τόν θάνατον τοῦ αὐτοῦ μεγάλου Γέροντος ἐγγύς εἶναι καί λυπηθείς ἕνεκεν τῆς ἰδίας σωτηρίας καί παντός τοῦ κοινοβίου, ἐγνώρισε τοῦτο τῷ αὐτῷ μεγάλῳ Γέροντι, ὅς καί δηλοῖ αὐτῷ ταῦτα.

 

Ἀπόκρισις

Ἀδελφέ ποθεινότατε, κινηθείς κατά θείαν ἀγάπην, ἐλάλησας ρήματα ταπεινώσεως, ἑλκύοντα εἰς συμπάθειαν καί τούς ἀνελεήμονας ἀνθρώπους πρός ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν καί ἐλάχιστον. Καί τί ἔχω σοι εἰπεῖν ἄνθρωπος μή ἔχων συμπάθειαν μηδέ εὐσπλαγχνίαν; Συνέχομαι ἐκ τῶν λόγων σου καί τί δώσω σοι οὐκ ἔχων˙ εἰ εἶχον τίποτε, εἶχόν σε εἰπεῖν:

Οὐκ ἀφῶ ὑμᾶς τέως εἰς ταῦτα τά ἔτη, οὐδέ εἰς τόν καιρόν τοῦτον ὀρφανούς. Ἀλλ᾿ ἰδού μενῶ μεθ᾿ ὑμῶν, προστάξει Θεοῦ, τοῦ πρός τό συμφέρον ποιοῦντος τά πάντα πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν τῶν δούλων αὐτοῦ˙ οὐ δι᾿ ἐμέ, ἀλλά δι᾿ ὑμᾶς τούς ταῦτα αἰτήσαντας, ἵνα καρποφορήσητε τῷ Θεῷ δι᾿ ἐμοῦ, προσφερόμενοι τήν ὑμῶν σωτηρίαν. Κἀγώ εἴπω˙ ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκας, φύλαξον αὐτά ἐν τῷ ὀνόματί σου˙ σκέπασον αὐτούς τῇ δεξιᾷ σου. Ὁδήγησον ἡμᾶς ἐπί λιμένα θελήματός σου καί γράψον τά ὀνόματα αὐτῶν ἐν τῇ βίβλῳ. Δός αὐτοῖς τόν ἀρραβῶνα τῆς ζωῆς, χαροποιῶν αὐτούς καί λέγων˙ «μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον˙ εὐδόκησε γάρ ὁ Πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν». Καί εὖξαι ἵνα δώῃ μοι εἰπεῖν. Πάτερ, δός μοι ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ, ὦσι καί τά ἐμά τέκνα. Πείσθητί μοι, ἀδελφέ, ὅτι τό πνεῦμα πρόθυμόν ἐστιν εἰπεῖν τῷ ἐμῷ Δεσπότῃ, χαίροντι ἐπί τῇ αἰτήσει τῶν δούλων αὐτοῦ˙ Δέσποτα, ἤ συνεισένεγκέ μοι τά τέκνα μου εἰς τήν βασιλείαν σου, ἤ κἀμέ ἐξάλειψον ἐκ τῆς βίβλου σου. Ἡ δέ ἀσθένειά μου καί ἡ ἀμέλεια κωλύει με (σελ. 246) ἔχειν τοιαύτην παρρησίαν˙ ἀλλ᾿ ὅμως τό ἔλεος αὐτοῦ μέγα ἐστίν. Ἔχοντες οὖν τοιοῦτον Δεσπότην παρακληθῶμεν, πιστεύοντες ὅτι πάντως ποιεῖ τό ἔλεος αὐτοῦ μεθ᾿ ἡμῶν. Οὐκ ἔχει ὁ Θεός παριδεῖν τόν κόπον τῆς ἀσκήσεως τῶν Πατέρων ἡμῶν τῶν κοιμηθέντων καί τῶν νῦν ζώντων, ἀλλ᾿ εἴπῃ˙ φείσομαι τοῦ τόπου τούτου δι᾿ ἐμέ καί τούς δουλεύοντά μοι γνησίως ἐν αὐτῷ. Ἐγώ γάρ πιστεύω ἀδιστάκτως, ὅτι εἰσί τινες ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ δυνάμενοι δυσωπῆσαι τόν Θεόν ὑπέρ μυριάδων ἀνθρώπων καί οὐκ ἀθετοῦνται˙ θέλημα γάρ αὐτῶν ποιήσει Κύριος καί αἰτῆσαι ἔχουσιν, ἵνα οἱ ὀφθαλμοί Κυρίου, ὦσιν ἐπί τόν τόπον τοῦτον. Αἱ γάρ προσευχαί αὐτῶν ἀνέρχονται πρός αὐτόν, ὡς ἀστραπαί ἀστράπτουσαι καί ὡς ἀκτῖνες ἡλίου, ἐν αἷς εὐφραίνεται ὁ Πατήρ καί χαίρει ὁ Υἱός καί ἀγάλλεται τό Πνεῦμα τό ἅγιον.

Ἑαυτοῖς οὖν προσέχωμεν μόνον, ἀδελφέ, τῷ Θεῷ γάρ μέλλει περί τοῦ τόπου τούτου˙ κατάπαυσις γάρ ἐγένετο τῶν δούλων αὐτοῦ καί ἐν αὐτοῖς πληροῦται τό «φωνή ἀγαλλιάσεως καί σωτηρίας ἐν σκηναῖς δικαίων». Λοιπόν τῆς δεξιᾶς Κυρίου ἐστί τό ποιῆσαι δύναμιν˙ τό δοῦναι ἡμῖν ἰσχύν, τό χαρίσασθαι ἡμῖν ἐξαξολουθῆσαι τοῖς ἴχνεσι τῶν Πατέρων ἡμῶν, τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, ὅσα ἐγένετο αὐτοῖς ὑπό τοῦ ἐχθροῦ καί αἰσθητῶς καί νοητῶς˙ ἐάν γάρ μή κτησώμεθά τι τοῦ βίου αὐτῶν, πῶς ἐσόμεθα τέκνα αὐτῶν, τοῦ Κυρίου λέγοντος «εἰ τέκνα Ἀβραάμ ἦτε, τά ἔργα Ἀβραάμ ἐποιῆτε ἄν»; Ἐάν μή συμπάσχομεν αὐτοῖς κατά τήν δύναμιν τῆς ἀσθενείας ἡμῶν, πῶς συνδοξασθῶμεν αὐτοῖς ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ; Ἐάν μή συναποθάνωμεν αὐτοῖς κόπτοντες τό θέλημα, πῶς συνεγερθῶμεν αὐτοῖς, προσδοκῶντες ἀκοῦσαι, τό «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν» καί τά λοιπά;

Ἀδελφέ, εἰ τά αἰτήματα ἡμῶν ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός ἵνα ἔχωμεν τούς Πατέρας ἡμῶν ὁδηγοῦντας ἡμᾶς, πρόσχωμεν, μή ἡ ὀκνηρία ἡμῶν ἤ ἡ χαυνότης ἤ (σελ. 248) ἡ ραθυμία ἤ ἡ ἀπιστία ἡμῶν χωρίσῃ ἡμᾶς ἀπ᾿αὐτῶν. Φησί γάρ «εἰ δέ ὁ ἄπιστος χωρίζεται χωριζέσθω. Μνημονεύσωμεν τοῦ εἰπόντος ὅτι ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται». Εὐξώμεθα τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως, τοῦ μή χωρισθῆναι ἑνός τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, μήτε ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ μήτε ἐν τῷ μέλλοντι. Μή ἀφήσωμεν τό φῶς καί ζητήσωμεν τό σκότος˙ μή φθονήσωμεν ἡμῖν αὐτοῖς καί ἀγαπήσωμεν τόν θάνατον˙ μή ἀντί εὐλογιῶν δεξώμεθα τάς κατάρας˙ μή παροργίσωμεν τόν Χριστόν θεραπεύοντες τόν ἐχθρόν˙ νήψωμεν, γρηγορήσωμεν, ὀξυποδήσωμεν, ἕτοιμοι γενώμεθα, ἐξυπνήσωμεν ἐκ τοῦ βαθυτάτου ὕπνου.

Νοήσωμεν τί ἡμῖν ἐχαρίσατο ὁ Θεός, οὐ τό εἶναι ἡμᾶς ὑπό τούς πόδας τῶν ἁγίων, ἀλλά καί τέκνα καί συγκληρονόμους. Μακαρία ἡ ψυχή ἡ γευσαμένη τούτων˙ μακαρία ἡ ψυχή ἡ τρωθεῖσα εἰς τήν τοιαύτην ἀγάπην˙ μακαρία ἡ ψυχή ἡ κολληθεῖσα τούτοις˙ μακαρία ἡ ψυχή ἡ τελειωθεῖσα ἐν τούτοις˙ ἐκδέχεται γάρ αὐτήν ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίασις καί ἡ μισθαποδοσία ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν˙ εἰς δόξαν Πατρός καί Υἱοῦ καί ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, ἀδελφέ.

 

ρια'

Αἴτησις εὐχῆς τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα, ἵνα χαρίσηται αὐτῷ ὁ Θεός προκοπήν.

 

Ἀπόκρισις

Ἀδελφέ, παρακάλεσον τήν ἀγαθότητα τοῦ πάντας ἀνθρώπους θέλοντος σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, τοῦ δοῦναί σοι γρήγορσιν πνευματικήν, τήν ἀνάπτουσαν τό πνευματικόν πῦρ, ὅ ὁ Κύριος ἦλθε βαλεῖν ἐπί τήν γῆν, ὁ Δεσπότης οὐρανοῦ καί γῆς. Καί συμπαρακαλῶ κἀγώ κατά τήν δύναμίν μου, ἵνα χαρίσηται αὐτήν ὁ Θεός, ὁ παρέχων πᾶσι τοῖς πόνῳ καί πόθῳ αἰτοῦσι χάριν. Καί ἐλθοῦσα ὁδηγήσοι σε ἐν τῇ ἀληθείᾳ˙ φωτίζει γάρ ὀφθαλμούς˙ ἀνορθοῖ τόν νοῦν˙ ἐξορίζει τόν ὕπνον τῆς χαυνότητος καί τῆς ἀμελείας˙ στιλβοῖ τά ἰωθέντα ἐν τῷ χώματι τῆς ραθυμίας ὅπλα˙ λαμπρύνει τά (σελ. 250) ρυπωθέντα ἱμάτια ἐν τῇ αἰσχμαλωσίᾳ τῶν βαρβάρων καί ποιεῖ τοῦ μισῆσαι τά βδελύγματα τῶν θνησιμαίων αὐτῶν, καί ποθῆσαι τοῦ ἐμφορηθῆναι τῆς πνευματικῆς θυσίας τῆς τυθείσης διά τοῦ μεγάλου ἡμῶν Ἀρχιερέως, περί ἧς ἤκουσεν ὁ προφήτης, ὅτι καθαίρει ἁμαρτίας καί ἀφαιρεῖ ἀνομίας. Τοῖς πενθοῦσι χαρίζεται, τοῖς ταπεινοῖς δωρεῖται˙ ἐν τοῖς ἀξίοις ἀποτίθεται καί ζωήν αἰώνιον δι᾿ αὐτῆς κληρονομοῦσιν˙ ἐν ὀνόματι Πατρός, Υἱοῦ καί ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, ἀδελφέ.

 

ριβ'

Ὁ αὐτός ἠρώτησε τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα εὔξασθαι ὑπέρ αὐτοῦ, ὅπως καταξιωθῇ τῇ νεκρώσει τοῦ Ἰησοῦ ἑαυτόν κατορθῶσαι.

 

Ἀπόκρισις

Πᾶν αἴτημα ἀγαθόν, χαίρων αἰτῶ τόν Θεόν παρασχεῖν ὑμῖν. Καί πιστεύω ὅτι παρέχει, οὐ ψεύδεται ὁ λέγων, «αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν»˙ ὁ Θεός οὖν παράσχοι τά αἰτήματα ὑμῶν. Ἀμήν. Ὅμως μή ἀμεριμνήσῃς εἰς τό καί αὐτός κοπιάσαι μικρόν˙ καί γάρ οἱ θέλοντες ἀρχάς παρά τοῦ βασιλέως, κἄν ἔχωσι πολλύς προϊσταμένους, ὑπομένουσι καί αὐτοί θλίψεις καί κινδύνους καί πόνους ἕως ἄν ἐπιτύχωσιν. Οὕτως οὖν καί αὐτός συνεισένεγκε μικρόν πόνον, ἵνα εὕρῃς τό μέγα ἔλεος˙ «πολλά γάρ ἰσχύει δέησις τοῦ δικαίου ἐνεργουμένη».

Εἰπέ τῷ ἀδελφῷ τῷ μετά σοῦ, τῷ ἀγαπητῷ ἐν Κυρίῳ, τῷ ἀεί σε παιδεύοντι κἀκεῖ σοι παρέχοντι ἔλεος μέγα˙ μή ραθυμήσῃ παιδεύων˙ «ὅν γάρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει».

Ἀσπάζομαι πάντας ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ, καί παρακαλῶ εὔξασθε ὑπέρ ἐμοῦ διά τήν ἀγάπην.

 

ριγ'

Ὁ αύτός παρεκάλεσε τόν μέγαν Γέροντα εὔξασθαι ὑπέρ αὐτοῦ τοῦ ἐξελθεῖν ἀπό τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου.

 

Ἀπόκρισις

Ἄκουσον, ἀδελφέ ἀγαπητέ, καί δός τήν καρδίαν σου φυλάξαι τά λαλούμενά σοι θεῖα ρήματα, οὐκ ἐξ ἀνθρώπου, ἀλλ᾿ ἐκ Πνεύματος ἁγίου. Ὁ Ἰησοῦς ἰατρός ἐστι τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων. Εἰ τραῦμα ἔχεις, εἰσάγω σε πρός αὐτόν καί δέομαι αὐτοῦ θεραπεῦσαι σε, ἄν καί σύ θελήσῃς˙ δοτήρ γάρ ἐστι πάντων τῶν ἀγαθῶν δωρημάτων˙ παρέχει δέ σοι οὐ μόνον τά αἰτήματά σου, ἀλλ᾿ ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτεῖς. Υἱός Θεοῦ καί φῶς καί δύναμίς ἐστιν ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἐκ τῆς ἁγίας Παρθένου σαρκωθείς Μαρίας, ὅς ἐπί γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. Καί ἑαυτόν προσήνεγκε θυσίαν ζῶσαν εὐάρεστον τῷ Θεῷ καί Πατρί ἡμῶν, τοῦ κατασκευάσαι ἡμᾶς ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον. Ὁ ταῦτα δι᾿ ἡμᾶς ὑπομείνας, ὑπογραμμόν ἡμῖν κατέλιπεν ὑπομονῆς καί χαίρει ὅταν αἰτῶμεν αὐτόν. Αἰτῶ αὐτόν φωτίσαι σου τήν καρδίαν˙ συγκοπίασον καί ἵδρωσον καί αὐτός. Λέγει γάρ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ˙ «δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Προσέρχομαι οὖν αὐτῷ ὑπέρ σοῦ μετά ἀναιδείας πολλῆς, ἐάν μή καί σύ προσέρχῃ, αἰσχύνη ἐστί μεγάλη. Ἰησοῦς οὐδένα ἀποβάλλεται˙ καί γάρ τῇ ἐνδεκάτῃ ὥρᾳ ἐμισθώσατο ἐργάτας εἰς τόν ἑαυτοῦ ἀμεπελῶνα. Κολλήθητι αὐτῷ καί ποίησον μικρόν κόπον, ἵνα ἀπολάβῃς τόν μισθόν τοῖς ἅπασιν ἴσως. Ἄνθρωπος γέγονεν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ διά σέ, γενοῦ καί σύ δι᾿ αὐτόν θεός. Νοῦν σοί ἔδωκεν ὁ Θεός, αὐτόν αὐτῷ δός εἰς τόν οὐρανόν, τά ἄνω ζητῶν, τά ἄνω φρονῶν, ὅπου αὐτός τυγχάνει. Ἐκεῖ γάρ δυσωπῷ ἵνα φθάσῃς, σύν πᾶσι τοῖς ἀγαπῶσι τό ὄνομα αὐτοῦ˙ τούτῳ γάρ τῷ τρόπῳ ἐλευθεροῦταί τις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου.

(σελ. 254) Ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς Ἀποστόλοις˙ ὑμεῖς ἐστε τό ἅλας τῆς γῆς˙ γῆν τό σῶμα ἐκάλεσε˙ φησί γάρ γῆ εἶ, καί εἰς γῆν ἀπελεύσῃ. Γενοῦ σεαυτῷ ἅλας ἁλίζον καί ἀναξηραῖνον τάς σηπεδόνας καί τούς σκώληκας, τοῦτ᾿ ἔστι τούς κακούς λογισμούς˙ καί εἰ τοῦτο ποιήσεις, συγκοπιῶ καί <συναλίζω> σοι, ἵνα μή ὀζέσωσι καί ἀηδίσωσιν ἀλλήλους. Σωθῆναι ἡμᾶς θέλει ὁ Θεός καί Σωτήρ ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἡμῶν ἐστι τό βοᾶν ἀδιαλείπτως˙ σῶσόν με Κύριε, καί σώζει σε. Καί γάρ ἐβόησαν τινές καί εἰσῆλθον εἰς τόν λιμένα τοῦ θελήματος αὐτοῦ, εἰς ὅν ἐλπίζω σε εἰσελθεῖν, ἐάν δώσῃς μοι χεῖρα κατά τό δυνατόν. Νόησον τά ρηθέντα καί ἀκολουθήσας, φθάνεις κατά τόν εἰπόντα, οὕτω τρέχετε ἵνα καταλάβητε.

Εὔχου ὑπέρ ἐμοῦ, ἵνα μή κατακριθῶ λαλῶν καί μή ποιῶν.

 

ριδ'

Ἐρώτησις τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα. Περί διαφόρων λογισμῶν καί περί τῆς ἀκριβείας τῆς ὁδοῦ τοῦ Θεοῦ.

 

Ἀπόκρισις

Ὅλα ἅ ἔγραψας αἰτῶν τόν Θεόν διά τῆς ἐμῆς εὐτελείας, ἀδελφέ λήθαργε, εἰς ἕν συντείνει, τό ἐλευθερωθῆναι τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, καί εὑρεθῆναι τῷ ἁγιασμῷ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, καί σωθῆναι μετά τῶν ἁγίων εἰς τήν τοῦ Θεοῦ βασιλείαν. Τοῦτο γάρ ἐστιν ὅ εἶπόν σοι μέτρον τοῦ ἀπαλλαγῆναι, καί καθαρισθῆναι ἀπό τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Ὑπερεκπερισσοῦ δέ ὧν αἰτεῖς αἰτῶ τόν Θεόν ἐγώ, συνεχόμενος τῇ ἀγάπῃ, τοῦ παρασχεῖν σοι. Καί ἐάν μή ἐμποδίσῃς διά τήν χαυνότητά σου καί ἀμέλειαν, θαυμάσια ἔχεις καί δοξάσαι τόν Θεόν, πῶς καταλλάσσει σε ἀπό τοῦ μή εἶναι εἰς τό εἶναι. Ὁ Θεός συγχωρήσοι σοι ἅ ἥμαρτες, καί τοῖς μετά ταῦτα ἑτοιμάσοι σοι συγχώρησιν.

Περί δέ τῶν νυκτερινῶν φαντασιῶν, κατά φθόνον πειράζει σε ὁ διάβολος, διότι μετανοεῖς τῷ Θεῷ, θέλων χλευάσαι σε, ὅτι οὐδέν ὠφελεῖ ἡ πάντα (σελ. 256) ἰσχύουσα μετάνοια. Ἀλλά σύ μή ἐνδώσῃς˙ καί γάρ πολλήν ἔχεις βοήθειαν, δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων. Σπουδήν ἐστιν ἐάν συναρπαγῇς ἐν λόγῳ, ἤ ἔργῳ εἴς τινα ἁμαρτήσας, ἵνα ἀπέλθῃς καί βάλῃς μετάνοιαν αὐτῷ καί βλέπων ὁ Θεός σκεπάζει σε ἀπό τῶν ἐχθρῶν σου.

Περί δέ τῶν βιωμάτων, μή πάνυ φροντίσωμεν τοῦ σώματος, συμβαίνει γάρ εἶναι τοῦτο πόλεμον τῶν δαιμόνων, ἵνα βάλωσιν ἡμᾶς εἰς μέριμναν, καί ἐν ταύτῃ ἀδολεσχοῦντες, ἀφήσωμεν τά προκείμενα ἡμῖν ἀγαθά.

Περί δέ τῆς ἀκριβείας τῆς ὁδοῦ τοῦ Θεοῦ, οὐ χρή εἰπεῖν ἄρτι, ἵνα μή εἰς ἀπόγνωσιν φέρω σε. Ἀλλά πίστευσον ὅτι δωρεάν σέ σώζει ὁ Θεός δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων˙ δύνανται γάρ αὐτόν δυσωπῆσαι.

Εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, ἀδελφέ.

 

ριε'

Ἐρώτησις τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα, περί ἀκηδίας καί ἄλλων τινῶν λογισμῶν.

 

Ἀπόκρισις

Ὁ Θεός ὁ μόνος ἀναμάρτητος, ὁ σώζων τούς ἐλπίζοντας ἐπ᾿ αὐτόν, ἐνδυναμώσοι σου τήν ἀγάπην, λατρεύειν αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, ἐν τῷ ναῷ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ ἔσω ἀνθρώπου˙ ἐν ᾧ νοηταί θυσίαι προσφέρονται τῷ Θεῷ, χρυσός καί λίβανος καί σμύρνα, ἐν ᾧ θύεται ὁ μόσχος ὁ σιτευτός καί ραντίζεται τό τίμιον αἷμα τοῦ ἀμώμου ἀμνοῦ˙ ἐν ᾧ κραυγαί τῶν ἁγίων Ἀγγέλων μετά συμφωνίας γίνονται˙ «τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους». Τότε, πότε; Ὅτε παραγίνεται ὁ Κύριος ἡμῶν ὁ μέγας Ἀρχιερεύς ὁ τήν ἀναίμακτον θυσίαν προσφέρων καί προσδεχόμενος, ὅταν ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἀκουστή γένηται ἐν τοῖς ὠσί τοῦ παρά τήν ὡραίαν πύλην καθημένου παραλυτικοῦ, ἡ φωνή τῆς χαρᾶς˙ ἔγειρε καί περιπάτει. Τότε εἰσέρχεται εἰς τό ἱερόν περιπατῶν καί ἀλλόμενος καί αἰνῶν τόν Θεόν˙ τότε παύεται ὁ ὕπνος τῆς ἀκηδίας καί τῆς ἀμαθείας˙ τότε ἅπτουσιν αἱ φρόνιμοι πέντε παρθένοι τάς λαμπάδας αὐτῶν, καί συγχορεύουσι τῷ νυμφίῳ ἐν τῇ ἁγίᾳ παστάδι, συνᾴδουσαι ἀλλήλαις ἀθορύβως˙ «γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος, μακάριος ἀνήρ ὅς ἐλπίζει ἐπ᾿ αὐτόν». Τότε καταργοῦνται οἱ πόλεμοι καί οἱ μολυσμοί καί αἱ κινήσεις, (σελ. 458) καί βραβεύει ἡ ἁγία εἰρήνη τῆς ἁγίας Τριάδος καί σφραγίζεται ὁ θησαυρός καί ἄσυλος μένει.

Εὖξαι ἵνα νοήσῃς καί φθάσῃς καί χαρῇς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

 

ρις'

Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα, περί πειρασμοῦ κρυπτοῦ καί περί προκοπῆς.

 

Ἀπόκρισις.

Θαυμάζω σου τήν ἀγάπην, ἀδελφέ, πῶς ἀγνοεῖς τάς τέχνας τῶν δαιμόνων˙ ὅτι ὡς ἐμαρτύρησεν ὁ Θεός τῷ Ἰώβ, παρωξύνθησαν κατ᾿ αὐτοῦ˙ καί ὡς ἔμαθον ὅτι ἐγγύς ἦν τοῦ καθαρισθῆναι ὁ παῖς, ἐσπάραξαν αὐτόν. Οὕτω καί ὅταν ἴδωσι τινά εἰς προκοπήν ἐλθόντα, πειράζουσιν αὐτόν φθόνῳ. Οὐ πειράζουσι δέ τόν ἐλθόντα εἰς προκοπήν ἀπό τῶν αὑτοῦ ἔργων, οὗτος γάρ ἐνίκησεν αὐτούς. Ἀλλά τόν ἐλθόντα δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων χάριτι, κατά συγχώρησιν Θεοῦ, ἵνα γνῷ τήν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν καί μή ἐπαρθῇ ἐπί τῷ χαρίσματι. Καθώς στρατιαί πολλαί εἰσιν ὑπερέχουσαι ἀλλήλων, οὕτως εἰσί μοναί παρά τῷ Πατρί τῶν φώτων ὑπερέχουσαι ἀλλήλων. Εἰ μή γάρ οὕτω, διατί πολλαί;

Ὁ Θεός ἐνισχύσοι σε ἐν τῷ φόβῳ αὐτοῦ.

Εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ.

 

ριζ'

Ἐρώτησις τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα περί προκοπῆς ψυχῆς καί περί νουθεσίας πρός ἀδελφόν καί περί πίστεως πρός τόν κοινόν πατέρα.

 

(σελ. 260) Ἀπόκρισις

Πίστευσόν μοι, ποθεινότατε, ὅτι σύν Θεῷ οὐκ ἔξω στήκεις τῶν πυλῶν τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας˙ ἀλλά καλῶς προσέχων σεαυτῷ μετά ἀκριβείας τοῦ μή ἐκεῖθεν ἐξωσθῆναι. Τοῦ γάρ Θεοῦ ἐστι τό εἰσενεγκεῖν τόν ἄνθρωπον διά τῶν δεομένων αὑτοῦ ἁγίων, τοῦ δέ ἀνθρώπου ἐστί τό μεῖναι ἤ ἐξωσθῆναι. Καί κατά πρόσφασιν θελήματι Θεοῦ εἰς ὑπεροχάς σε ἄγω. Εὐθύμει οὖν ἐν Κυρίῳ καί προθύμως βάδιζε ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ καί λαμβάνεις παρ᾿ αὐτοῦ βοήθειαν ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Περί δέ τοῦ ἀδελφοῦ, ταπεινῇ καρδίᾳ δέξαι αὐτόν καί λάλησον αὐτῷ εἴ τι πέμψει ὁ Θεός ἐν τῇ καρδίᾳ σου εἰπεῖν. Προσέχων ὅτι χρείας γενομένης καί τό στόμα ἤνοιξε τῆς ὄνου˙ καί εἰ ἐξ αὐτοῦ ἐστι τό πᾶν, τήν διά σοῦ γενομένην ὠφέλειαν αὐτῷ ἐπίγραψον. Καί ἐάν ἴδῃ σου τήν ταπείνωσιν ὁ Θεός, σοί ἐπιγράφει τόν μισθόν τῆς νουθεσίας, ὁ δούς ἐν τῷ στόματί σου τόν λόγον καί πληροῦται εἰς ἡμᾶς τό γεγραμμένον˙ «ἀδελφός ὑπ᾿ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά καί τετειχισμένη». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός συνεργήσει ἡμῖν πάντα εἰς ἀγαθόν.

Περί δέ τοῦ ἐλαχίστου δούλου, εἰ ὁ Θεός ἐδωρήσατό σοι τήν πίστιν, αὐτός ἐστιν ὁ αὐξάνων καί φυλάσσων. Οὐ γάρ δύναταί τις ἐλάχιστος ἀποκαλύψαι μυστήριον ἀνθρώποις, ἀλλ᾿ ὁ Θεός γίνεται τά πάντα ἐν πᾶσι.

Συγχώρησον, ἀδελφέ, καί εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ.

 

ριη'

Ἐρώτησις τοῦ αὐτοῦ πρός τόν ἄλλον Γέροντα.

Τί ποιήσει ὁ θέλων ἡσυχάζειν, διά τό ὄνομα τό γινόμενον αὐτῷ; Μήποτε τό ὑπέρ αὐτόν βλάψῃ αὐτόν, καθώς εἶπον οἱ Πατέρες, ὅτι οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ οὗ τό ὄνομα μεῖζόν ἐστι τοῦ ἔργου αὐτοῦ.

Καί εἰ ὀφείλει τισί συντυγχάνειν, ἤ μηδενί παντελῶς.

 

Ἀπόκρισις

Τό ἔχειν τινά ὄνομα ἤ δόξαν ὑπέρ τήν ἐργασίαν αὑτοῦ, οὐδέν βλάπτει τόν μή συνηδόμενον ἤ συγκαταθέμενον τοῖς λεγομένοις˙ ὥσπερ καί ἐπί τοῦ συκοφαντουμένου εἰς φόνον, μηδέν δέ τοιοῦτον πεπραχότος. Ὀφείλει δέ ὁ τοιοῦτος λογίζεσθαι ὅτι ἔχουσι περί ἐμοῦ οἱ ἄνθρωποι ὑπόληψιν, καί οὐκ οἴδασι τίς εἰμι.

Τό δέ τισί συντυγχάνειν, τισί δέ οὔ ἤ ἀποβάλλειν τινάς, τινάς δέ ἀποδέχεσθαι, φέρει τοῦτό τινα εἰς τό διακρῖναι τούς ἀνθρώπους. Ὁ οὖν δυνάμενος ἀμεριμνῆσαι, κατά τήν ἀφροσύνην μου λέγω, καλῶς ποιεῖ ἐπιγνούς τήν ἰδίαν ἀσθένειαν.

 

ριθ'

Ἐρώτησις τοῦ αὐτοῦ πρός τόν μέγαν Γέροντα.

Παρακαλῶ σε, τίμιε Πάτερ, συγκαταβῆναί μου τῇ ἀσθενείᾳ καί ἐπιτρέψαι μοι ἐάν τις τῶν Πατέρων θελήσῃ ἐλθεῖν ἐν τῷ κελλίῳ τοῦ ποιῆσαι μοι εὐχήν, ἵνα δέξωμαι αὐτόν – εἶδον γάρ ἐμαυτόν βαρυνθέντα ἐκ τῆς ἀκηδίας - ἕως οὗ ὁ Θεός διά τῶν εὐχῶν ὑμῶν στερεώσῃ μου τήν ψυχήν.

 

Ἀπόκρισις

Παρακαλῶ τήν ἀγάπην σου, ἀδελφέ μου, μή βάλλῃς με ἄνω, ἄφρων γάρ εἰμι καί ἐπαίρομαι˙ καί ὤφειλον γνῶναι ὅτι κάτω εἰμί. Τό γάρ εἰπεῖν συγκατάβηθι, σημαίνει ὅτι ἄνω κάθημαι ἐν τῷ ὕψει, καί οὐκ οἶδας ὅτι ἀπαιτοῦμαι εἶναι ὑπό κάτω παντός ἀνθρώπου. Ὁ ὑποκάτω ὤν, οὐκ ἔχει ποῦ κατελθεῖν.

Τήν νουθεσίαν ἔχεις τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου λέγοντος (σελ. 264) «πάντα δοκιμάζοντες τό καλόν κατέχετε». Πᾶν πρᾶγμα ὅ ἐάν ποιήσῃ ἄνθρωπος κατά φόβον Θεοῦ, τοῦτο ὠφελεῖ τήν ψυχήν αὐτοῦ. Εἰ οὖν ὠφελεῖ σε ἡ συνστυχία, ἐγώ οὐ κωλύω ἀπό σοῦ τήν ὠφέλειαν, ἀλλά καί περίψημά εἰμι τῶν ἐρχομένων ὑπερεύξασθαί σου καί ὠφελῆσαι. Εἴτε οὖν συντυγχάνεις, εἴτε μή, ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐνδυναμώσοι τήν σήν γνησίαν ἀγάπην. Τί γάρ ψηφίζομαι ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἵνα καί τοῦτο ἐμαυτόν ἀπαιτήσω; Τό κέρδος σου ἐμή χαρά ἐστι. Συντυγχάνων οὖν τοῖς ἐρχομένοις ἁγίοις ὠφελούμενος, παρακάλεσον αὐτούς εὔξασθαι ὑπέρ ἐμοῦ διά τήν ἀγάπην. Τοῦτο δέ λογίζομαι, ὅτι τό συντυγχάνειν διά τόν Θεόν, καλόν ἐστι, καί τό μή συντυγχάνειν διά τόν Θεόν, καλόν ἐστι.

Ἔρρωσο.

 

ρκ'

Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα.

Αἴτησις εὐχῆς καί περί τελείας ἡσυχίας.

 

Ἀπόκρισις

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ εὐλογημένου καί Ὑψίστου Θεοῦ, ἐνδυναμώσοι καί ἐνισχύσοι ὑμᾶς εἰς ὑποδοχήν τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Πνεύματος, ἵνα τῇ ἀγαθῇ παρουσίᾳ αὑτοῦ διδάξῃ ὑμᾶς περί πάντων, καί φωτίσῃ τάς καρδίας ὑμῶν καί ὁδηγήσῃ ὑμᾶς ἐν ἀληθείᾳ˙ καί ἵνα ἴδω ὑμᾶς ὡς φοίνικας θάλλοντας ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ, καί εὑρεθῆτε ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἐν μέσῳ τῶν ἁγίων, καί ὡς ἄμπελος καρποφόρος ἐν τῷ θείῳ χώρῳ, ὅλη ἀληθινή. Καταξιώσοι δέ ὑμᾶς ὁ Κύριος πιεῖν ἐκ τῆς πηγῆς τῆς σοφίας˙ ὅσοι γάρ ἔπιον ἐξ αὐτῆς ἐπαλάθοντο ἑαυτῶν, ὅλοι ἔξω γενόμενοι τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, καί ἀπό τῆς πηγῆς τῆς σοφίας, ὡδηγήθησαν εἰς ἄλλην πηγήν ἀγάπης, τῆς μηδέποτε πιπτούσης. Καί ἐν ταύτῃ γενόμενοι τῇ τάξει, κατέλαβον τό ἀρέμβαστον καί ἀμετέωρον μέτρον, ὅλοι θεοί. Ἐπόνησαν, ἐμεγαλύνθησαν, ἐδοξάσθησαν, ἀλαμπρύνθησαν, ἔζησαν, ἐπειδή πρῶτον ἀπέθανον. Εὐφραίνονται καί εὐφραίνουσιν˙ εὐφραίνονται ἐν τῇ ἀχωρίστῳ Τριάδι, καί εὐφραίνουσι τάς ἄνω δυνάμεις. Ποθήσατε τήν αὐτῶν τάξιν, δράμετε τόν αὐτῶν δρόμον, ζηλώσατε τήν αὐτῶν πίστιν, κτήσασθε αὐτῶν τήν ταπείνωσιν, τήν ὑπομονήν ἐν πᾶσιν, ἵνα καταλάβητε αὐτῶν τήν κληρονομίαν. Τήν ἄπτωτον αὐτῶν ἀγάπην κρατήσατε, ἵνα εὑρεθῆτε ἐν τοῖς ἀνεκλαλήτοις ἀγαθοῖς «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε, καί οὖς οὐκ ἤκουσε» καί τά ἑξῆς.

(σελ. 266) Περί δέ τῆς ἡσυχίας, τέως γύμνασον σεαυτόν ἔτι μικρόν, καί ὁ Θεός ποιεῖ τό ἔλεος αὐτοῦ.

 

ρκα'

Πρός τόν μέγαν Γέροντα, εἰ ἐπιτρέπει αὐτῷ τήν τελείαν ἡσυχίαν.

 

Ἀπόκρισις

Εἶπον τῇ ἀγάπῃ σου, ἀγαπητέ ἀδελφέ, περί τῆς ἡσυχίας, τῷ τέως ἐκδέξασθαι, οὐχ ὡς μή θέλων σε ἐλθεῖν εἰς τήν κατάστασιν τοῦ τοιούτου μέτρου, μή γένοιτο˙ Ἀλλά θέλων καί εὐχόμενος, ἵνα χαρίσηταί σοι αὐτήν ὁ Θεός καί ἐπί πλεῖον. Καί γάρ ἡ χαρά μου ἡ μεγάλη ἐστίν, ἡ ὑμῶν πάντων προκοπή. Χαρίσματα δέ εἰσι πνευματικά, ὑπό τοῦ Θεοῦ διδόμενα καιροῖς ἰδίοις, καί αὐτός καλεῖ καί βοηθεῖ καί φυλάττει. Φησί γάρ «οὐχ ὁ συνιστάνων ἑαυτόν, οὗτος δόκιμός ἐστιν, ἀλλ᾿ ὅν ὁ Κύριος συνίστησιν».

Εἰ οὖν τόν οἶκόν σου θέλεις οἰκοδομῆσαι, πρῶτον ἑτοίμασον τήν ὕλην καί ὅλα τά ἐπιτήδεια˙ καί τοῦ τεχνίτου λοιπόν ἐστι τό ἐλθεῖν καί οἰκοδομῆσαι. Εἰσί δέ τά ἐπιτήδεια τῆς τοιαύτης οἰκοδομῆς, ἡ στερεά πίστις εἰς οἰκοδομήν τῶν τοίχων. Ξύλιναι θυρίδες φωτοειδεῖς εἰσφέρουσαι τό φῶς τοῦ ἡλίου πρός τό καταυγάσαι τόν οἶκον, ἵνα μηδεμίαν σκοτία εὑρεθῇ ἐν αὐτῇ˙ αἱ δέ ξύλιναι θυρίδες εἰσί τά πέντε αἰσθητήρια τά ἐν τῷ τιμίῳ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ ἠσφαλισμένα, καί εἰσφέροντα τό φῶς τοῦ νοητοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης, καί μή συγχωροῦντα μηδεμίαν φαίνεσθαι σκοτίαν ἐν τῷ οἴκῳ, τοῦ ἐχθροῦ λέγω καί μισοκάλου. Λοιπόν θέλεις στέγην σκέπουσαν τόν οἶκον, «ἵνα μή ἡμέρας ὁ ἥλιος συγκαύσῃ (σελ. 268) σε, μηδέ ἡ σελήνη τήν νύκτα». Ἑρμηνεύεται δέ ἡ στέγη, ἡ πρός τόν Θεόν ἀγάπη, ἥτις οὐδέποτε πίπτει, σκεπάζουσα τόν οἶκον καί μή ἐῶσα τήν ἥλιον δύναι ἐπί τῷ παροργισμῷ ἡμῶν, ἵνα μή εὕρωμεν αὐτόν κατήγορον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, καίοντα ἡμᾶς ἐν πυρί τῆς γεέννης˙ μηδέ τήν σελήνην μαρτυρῆσαι τῇ τῆς νυκτός ἡμῶν χαυνότητι καί ραθυμίᾳ. Χρῄζει λοιπόν ἔχειν θύραν ὁ οἶκος εἰσφέρουσαν καί φυλάττουσαν τόν ἔσω μένοντα. Ὅταν δέ εἴπω θύραν, νόησον σύ, ἀδελφέ, τήν νοητήν θύραν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν λέγοντα «ἐγώ εἰμι ἡ θύρα». Ἐάν οὕτως ἑτοιμάσῃς τόν οἶκον σου, μή ἔχοντά τι τῶν μισουμένων ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἔρχεται μετά τοῦ εὐλογημένου Πατρός καί τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, καί μονήν παρά σοί ποιεῖ˙ καί διδάσκει σε τί ἐστιν ἡσυχία, καί φωτίζει σου τήν καρδίαν ἐν χαρᾷ ἀνεκληλήτῳ. Ἀμήν.

 

ρκβ'

Αἴτησις εὐχῆς καί διδασκαλίας πρός τόν ἐνάρετον βίον.

 

Ἀπόκρισις

Ὁ Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός φωτίζει σου (ἴσ. φωτίσαι σου) τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας, υἱέ ποθεινότατε καί ἀγαπητέ, πρός τό καταυγᾶσαι ἐν αὐτοῖς τόν φωτισμόν τῆς ἁγίας μονάρχου καί ζωοποιοῦ καί προσκυνητῆς Τριάδος˙ πρός τό ὁδηγηθῆναι τοῦ νοῆσαι τά ἅγια αὐτοῦ μυστήρια, καί χαρῆναι αἰωνίως, καί ἐξελθεῖν τῆς Αἰγύπτου, καί σχίσαι ράβδῳ τήν θάλασσαν καί ἐξειλῆσαι τάς χεῖρας τοῦ βαρβάρου Φαραώ, καί πανηγυρίζει Θεῷ θύοντα. Καί ἐσθίοντα ἐν ἁγιασμῷ πάσχα, φοινικίζοντά τε τά χείλη σου, ἐν τῷ ἁγίῳ καί τιμίῳ αὐτοῦ αἵματι˙ περιεζωσμένον τάς ὀσφύας καί τήν ράβδον κατέχοντα χερσί καθαραῖς˙ καί ὑποδήματα φοροῦντα ἐν ποσίν ἀπροσκόπως. καί μαννατροφοθήσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διά τῶν συνδούλων σου νεφελῶν. Μηκέτι παλαιωθείη σου τό ἔνδυμα, μηδέ μεγαλυνθείη σου ἡ θρίξ τῆς κεφαλῆς˙ καθαρισθείη δέ ἡ καρδία σου πρός ὑποδοχήν τοῦ δεσποτικοῦ νόμου˙ καί συντρίψεις τόν χωνευτόν μόσχον ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ σου, καί καταπίοι ἡ γῆ τούς (σελ. 270) ἐχθρούς σου τούς ἀντιλέγοντάς σοι˙ καί κατακυριεύσεις τῶν βασιλέων τῶν Ἀμορραίων˙ καί ἐξαλείψει ὁ Θεός τά ἑπτά ἔθνη ἀπό προσώπου σου˙ καί κατακληρονομήσεις τήν γῆν αὐτῶν εἰς τόν αἰῶνα˙ καί παρέλθῃς τόν Ἰορδάνην δυνάμει θείας θαυματουργίας˙ καί κρατήσεις τήν τῶν φοινίκων πόλιν˙ καί σώσῃς Ραάβ τήν πιστεύσασαν εἰς τόν Θεόν σου πόρνην˙ καί σπείρεις, καί φυτεύσεις, καί φάγεις, καί ἐμπλησθῇς καί δοξάσεις τόν Θεόν τόν δεδωκότα σοι καί μή εὑρεθῇ ἐν σοί Θεός ἕτερος.

Ὅτι λοιπόν ἅγιος ἔσῃ τῷ Θεῷ καί οὐ λυμανοῦσί σου τήν χώραν ἀλλόφυλοι, ὅτι φοβερός γίνῃ αὐτοῖς˙ καί φονεύσεις τόν Γολιάθ, ἵνα τῷ Δαβίδ συμβασιλεύσῃς, καί ἐκβῇς ἐκ παλαιότητος, τήν καινότητα εὑρών˙ καί πιστεύσεις τῷ Χριστῷ ἵνα συσταυρωθῇς καί συναποθάνῃς καί συνταφῇς αὐτῷ καί συνεγερθῇς λαμπρῶς, καί συναναληφθῇς ἐνδόξως, καί συζήσῃς αἰωνίως. Μάλαξον λοιπόν τό κηρίον καί ἀπαλύνεται˙ ὅσον γάρ μαλάξεις αὐτό, εὑρήσεις τά ἐν αὐτῷ νοήματα εἰς ζωήν αἰώνιον, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Ἀμήν.

Καί περί τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ μετά σοῦ, βάστασον αὐτόν κατά δύναμίν σου˙ ὁ γάρ ὑγιαίνων ὀφείλει βαστάζειν τόν ἀσθενοῦντα, ἕως οὗ ποιήσει ὁ Θεός συμφέρον αὐτῷ. Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

 

ρκγ'

Αἴτησις τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα.

Ἅγιε Πάτερ, εὐλόγησόν με πνευματικήν εὐλογίαν, καί ἁγίασόν μοι τό ἀποσταλέν σοι κουκούλιον καί τόν ἀνάλαβον ἵνα ἔχω αὐτά σκέπην ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ἀπό παντός κακοῦ.

 

(σελ. 272) Ἀπόκρισις

Ἀδελφέ ἀγαπητέ, εἰ ὁ Δεσπότης Χριστός ὁ πάντα δυνάμενος, ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἔλεγε τῷ προσελθόντι αὐτῷ κατά τήν πίστιν σου γενηθήτω σοι, ἐγώ ὁ πτωχός καί πένης τί ἔχω εἰπεῖν; Ἀλλ᾿ ὁ Θεός τῶν εὐλογιῶν, εὐλογήσοι σε ἐν πάςῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ, καί πάσῃ χάριτι δικαιοσύνης καί ποιήσοι σε συμμέτοχον τῆς λαμπρότητος τῶν ἁγίων, κληρονόμον τῆς βασιλείας, ἐλευθερούμενον ἀπό τῶν παθῶν τῆς ἀτιμίας, εὐχαῖς καί πρεσβείαις πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Περί δέ ὧν ᾔτοισας, ὁπότε οὕτω πληροφορῇ, φορῶ αὐτά τρεῖς ἡμέρας καί πέμπω σοι αὐτά, ὅταν ἁγιάζωνται διά τῆς πρός Θεόν συντυχίας τῆς διά τῶν ἁγίων προσευχῶν˙ δι᾿ ἧς καί σύ εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, παρακαλούμενος.

 

ρκδ'

Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα.

Πῶς Πάτερ ἐπιγινώσκων ἐν τῷ κελλίῳ, εἰ κόπῳ τό θέλημά μου˙ ὁμοίως δέ καί ὤν μετά τῶν ἀνθρώπων. Καί τί ἐστι θέλημα σαρκικόν καί θέλημα τό ἐκ τῶν δαιμόνων κεκαλυμμένον τῷ ἀγαθῷ καί τό τοῦ Θεοῦ θέλημα;

 

Ἀπόκρισις

Τό κόψαι τό θέλημα ἐν τῷ κελλίῳ καθήμενόν ἐστι, τό καταφρονῆσαι τῆς σαρκικῆς ἀναπαύσεως κατά πάντα. Τό δέ θέλημα τῆς σαρκός ἐστι, τό ποιῆσαι ἀνάπαυσιν αὐτῆς εἰς οἱονδήποτε πρᾶγμα. Εἰ οὐ ποιεῖς τήν ἀνάπαυσιν αὐτῆς, κόπτεις τό θέλημά σου καθήμενος ἐν τῷ κελλίῳ σου. Τό δέ κόψαι τό θέλημα ὄντα μετά τῶν ἀνθρώπων, τό ἀποθανεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν ἐστι καί εἶναι μετ᾿ αὐτῶν ὡς μή ὄντα. Τό δέ θέλημα τό κατά Θεόν ἐστι τό κόψαι τό θέλημα τῆς σαρκός κατά τόν Ἀπόστολον. Τό δέ θέλημα τό ἀπό τῶν δαιμόνων, (σελ. 274) τό δικαίωμά ἐστι, καί τό πιστεύειν ἑαυτῷ καί τότε παγιδεύεται.

Εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, ἀδελφέ, καί συγχώρησόν μοι.

 

ρκε'

Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα.

Ποίαν δεῖ καθ᾿ ἡμέραν ἑμαυτῷ διοικῆσαι τροφήν.

 

Ἀπόκρισις

Τό διοικῆσαι τήν καθ᾿ ἡμέραν τροφήν εἰς τό κελλίον καθώς ἠρώτησας, εἰς μέριμναν βάλλει σε καί πόλεμον, ἀλλ᾿ ὡς κατευοδοῖ ὁ Θεός, δίαγε˙ «ὅς γάρ πορεύεται ἁπλῶς, πορεύεται πεποιθώς».

 

ρκς'

Τοῦ αὐτοῦ πρός αὐτόν,

Ἆρα καλόν ἐστι τό ἀδολεσχεῖν με εἰς τό, Κύριε Ἰησοῦ ἐλέησόν με, ἤ μᾶλλον ἀποστηθίζειν ἐκ τῆς θείας Γραφῆς καί στιχολογεῖν Ψαλμούς;

 

Ἀπόκρισις

Τά ἀμφότερα δεῖ ποιεῖν, ὀλίγον οὕτως καί ὀλίγον οὕτως˙ γέγραπται γάρ, «ταῦτα ἔδει ποιεῖν, κἀκεῖνα ἀφιέναι».

 

ρκζ'

Τοῦ αὐτοῦ πρός αὐτόν

Ὅτε ψάλλω, ὀφείλω καθ᾿ ἕκαστον Ψαλμόν τό Πάτερ ἡμῶν λέγειν, ἤ ἐν καιρῷ τό Πάτερ ἡμῶν, καί τά λοιπά εἰς δεήσεις ἀναλίσκειν;

 

Ἀπόκρισις

Τό ἅπαξ εἰπεῖν τό Πάτερ ἡμῶν, καί ἅπαξ δεήσεις τό αὐτό ἐστι.

 

ρκη'

Τοῦ αὐτοῦ πρός τόν αὐτόν μέγαν Γέροντα.

Εἰ δεῖ ἐπί τέλει τῆς ἑσπερινῆς ἤ νυκτερινῆς δοξολογίας μνημονεύειν τῆς εἰρήνης τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν, τοῦ βασιλέως, τῶν ἀρχόντων, τῶν λαῶν καί πτωχῶν καί χηρῶν καί ὅσα τοιαῦτα. Κἄν ὁ αἰτηθείς οἶδεν ἑαυτόν ἐμπαθῆ, ὀφείλει εὔξασθαι.

 

Ἀπόκρισις

Καλόν ἐστι μνημονεύειν ἐν τῇ εὐχῇ τῆς εἰρήνης τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν, καί τῶν ἄλλων ἑπομένων, ἀλλ᾿ ὡς ἀνάξιον καί μή ἔχοντα δύναμιν εἰς τοῦτο˙ ἀποστολικόν γάρ ἐστι παράγγελμα, καί ὑπέρ τοῦ αἰτοῦντος καλόν ἐστιν εὔξασθαι. Ἔστι γάρ εὐαγγελικός, καί ἀποστολικός ὁ λόγος, παντί τῷ αἰτοῦντί σε δός˙ καί τό, εὔξασθε ὑπέρ ἀλλήλων ὅπως ἰαθῆτε˙ καί πάλιν, καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ὁμοίως ποιεῖτε αὐτοῖς. Καί ὑπέρ Ἀποστόλων ηὔχοντό τινες˙ ὁ οὖν ἀμελῶν τῆς ἐντολῆς, ἑαυτόν κατακρίνει˙ ὥστε οὖν δυνάμενος μή δυνάμενος, ἀναγκάζω ἐμαυτόν διά τήν ἐντολήν.

 

ρκθ'

Τοῦ μεγάλου Γέροντος πρός τόν αὐτόν καί τούς συνόντας αὐτῷ ἀδελφούς, αἰτήσαντας τήν ἐκ τῆς εὐχῆς βοήθειαν κατά τῶν ἐχθρῶν˙ καί ὥστε εἰπεῖν αὐτοῖς τόν βίον τοῦ ἄλλου Γέροτος, Ἀββᾶ Ἰωάννου.

 

Ἀπόκρισις

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ, παιδία ποθεινότατα καί προσφιλέστατα. Ὁ Κύριος πληρώσοι ὑμῶν τά αἰτήματα ἐν πολλοῖς ἀγαθοῖς, καί ἀσθενήσοι ἐν ὑμῖν τό τόξον τῶν δυνατῶν, καί ὑμεῖς περιζώσοισθε δύναμιν. Θαυμάζω εἰ θέλετε τήν ὠφέλειαν τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς ἐγώ θέλω, καί παρακαλῶ τόν Θεόν νύκτα καί ἡμέραν περί τῆς ὑμῶν σωτηρίας. Οὐκ εἶπον οὐ θέλετε, ἀλλ᾿ ὅτι οὐκ οἴδατε˙ ἀπεντεῦθεν γάρ, φανεροί εἰσιν αἱ τάξεις καί οἱ βαθμοί καί τά (σελ. 278) μέτρα˙ καί ποῦ ἔσται ἡ κληρονομία. Καί καθώς ἄνθρωπος λαμπρός κατά τόν κόσμον καί πεπειραμένος ἐν ταῖς τοῦ βίου τούτου πραγματείαις, καί γινώσκων τήν μεγαλειότητα καί ὑπεροχήν καί τάς τιμάς τῶν στρατιωτῶν, πυκτεύει στρατεῦσαι ἐν μεγαλειότητι τά τέκνα αὑτοῦ, αὐτά δέ ὡς ἄπειρα ἀμεριμνοῦσι, τάχα δέ μή γινώσκοντα τάς τιμάς τῶν μεγάλων στρατιωτῶν, ἐπιποθοῦσιν εἶναι τεχνῖται τῶν χειροτεχνῶν, οὕτως εἰμί πρός ὑμᾶς. Ἀλλά συγχωρήσατέ μοι, ὡς γάρ ἄνθρωπος παραφρονῶν ἐλάλησα. Ἐλθών γάρ εἰς ἐμαυτόν, ἐμνήσθην, ὅτι γῆ εἰμι καί σποδός, πάντων τῶν κακῶν θύλαξ, ἐπένθησα. Τί ἐλάλησα καί εἶπα; Τί ἐκαυχήσατο γῆ καί σποδός; Ἀλλ᾿ ὅμως ἐπειδή ἔφθασα εἰπεῖν ὅτι ἐπιποθῶ τήν σωτηρίαν ὑμῶν καί παντός ἀγαθοῦ πρόξενος ὑμῖν θέλω γενέσθαι, ἐάν τοῦτο δυνηθῶ, ποιῶ τήν δύναμίν μου.

Περί δέ τῆς διαγωγῆς τοῦ ὁμοψύχου τέκνου, εὐλογημένου καί ταπεινοῦ ὑπηκόου, τοῦ κατά πάντα ἀρνησαμένου ἕως θανάτου τά θελήματα αὐτοῦ πάντα, τί ἔχω εἰπεῖν; Εἶπεν ὁ Κύριος˙ «ὁ ἑωρακώς ἐμέ ἑώρακε τόν Πατέρα». Καί περί τοῦ μαθητοῦ εἶπεν˙ ὅτι δύναται κατά τόν διδάσκαλον αὐτοῦ. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Συγχωρήσατέ μοι, καί εὔξασθε ὑπέρ ἐμοῦ.

 

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.