ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

«Δι᾿ ο τ πντα γνετο».

Η φρση ατ στηρζεται σ ντστοιχη φρση το τετρτου Εαγγελου· «Πντα δι᾿ ατο γνετο»126, τν ποαν ερς Εαγγελιστς συνδει μ τ θετητα κα τν χρονη προλευση το Λγου π τν Πατρα· «᾿Εν ρχ ν Λγος κα Λγος ν πρς τν Θεν κα Θες ν Λγος»127. Ατ φυσικ δν σημανει τι Θες δν μποροσε ν πλσει μνος του κα π᾿ εθεας τ ντα, λγ τς πολτου περβατικτητος τς φσες του κα τς ντεθεν δυναμας του ν λθει σ μεση πικοινωνα μ τν ασθητ κσμο, πως δδασκαν ο δεοκρατικο φιλσοφοι. Η δημιουργικ μεσιτικ νργεια το Λγου δν τν ποχωρζει π τν Πατρα, πρτα λγ ντητος φσεως κα πειτα λγ ντητος βουλς κα νργειας, πο τς χει κοινς μ τν Πατρα (κα μ τ Πνεμα τ γιον).

Τ δι το Λγου δημιουργα τν ντων, σ᾿ να διαφορετικ ββαια βθος, γνριζε κα λληνικ φιλοσοφα, τν ποαν –ς φανεται– εχεν πψει του γιος Εαγγελιστς. Η φιλοσοφα μως ξεκινοσε π τν πλυτη περβατικτητα το Θεο, δυνμει τς ποας οτος εχεν νγκην π νδιμεσα ντα (πλατωνικς δες) γι ν λθει σ παφ μ τν ασθητ κσμο. ᾿Ανλογη δα παντμε κα σ κεμενα ρχαων κκλησιαστικν συγγραφων (κυρως τν ᾿Απολογητν) μ τ μορφ τς διδασκαλας περ δο καταστσεων το Λγου, γνωστν ς διδασκαλαν περ νδιαθτου κα προφορικο Λγου. Κα νδιθετος μν εναι Λγος ς ἀΐδια πρσωπη δναμη πο πρχει σωτερικ στν Θεν· προφορικς δ, ταν γνεται πρσωπο, σρεται δηλαδ ξω π τν πρτη του πρσωπη κατσταση, ν ψει τς δημιουργας κα μ σκοπ ν χρησιμεσει ς ργανο πραγματοποισεως τς δημιουργας. Η σχετικ διδασκαλα τν ᾿Απολογητν εναι συγκεχυμνη. Τ ββαιον εναι τι αἰώνια γννηση το Λγου δν μφισβητεται π᾿ ατος, τσι στε ν κτθεται σ κνδυνο πλυτη θετητ του.

᾿Ανλογες δες υοθετοσαν τσον Φλων ᾿Ιουδαος σο κα Αρειος128.

Κατ τν Φλωνα τ στδια τς πρξεως το Λγου εναι δο. Κατ τ πρτον Λγος ποτελε διτητα πρσωπη συνυπρχουσαν στν Θε, γνεται δ ν πραγματικν (πρσωπον), ς μονογενς Υἱός το Θεο, μνο κατ τν εσοδ του στ δετερο στδιο τς πρξες του δι τος σκοπος τς δημιουργας. Κατ τ φιλσοφο Θες, ταν θλησε ν δημιουργσει τ ντα, προεξετπωσε τ νοητ κσμο, ποος ς τπο του εχε τ Λγο, δι το ποου πλστηκαν τ ντα.

Τ φιλνεια διδγματα πανελμβανε κα Αρειος, ποος στ «Θλει» του γραφε, τι στν ρχ πρχε μονχα Θες, δν πρχαν δ κμη Λγος κα Σοφα. Κατπιν, ταν θλησε ν μς δημιουργσει, ποησεν «να τιν», τν ποον νμασε Λγον κα Σοφαν κα Υἱόν, στε δι᾿ ατο ν δημιουργσει τν κσμον.

Τσο δι τν Φλωνα σο κα δι τν Αρειο (λλ κα δι τν γιο ᾿Ιωννη τν Εαγγελιστ), τ νδιμεσο ργο το Λγου εναι καθαρ πουργικ. Ο Αρειος τ χαρακτηρζει μ τς λξεις «βοηθς», «συνεργς», «μεστης». Ο δ Φλων χρησιμοποιε τ λξη «συνεργο» γι ν περιγρψει τς δυνμεις πο περιλαμβνονται στ Λγο, ο ποες πραν ντολν π τν Θε ν δημιουργσουν τ σμα κα τν ψυχ το νθρπου129.

Τ διπλ γννηση το Λγου πως τν δδαξαν ο ᾿Απολογητς, παρ τ πιλψιμα στοιχεα, τς σφειες κα τος κινδνους πο γκυμονοσε, κριβς πειδ δν πρριπτε τν αἰώνια γννηση το Λγου, δν τν κατεδκασε ᾿Εκκλησα. Οτε κα τν Αρειο κατεδκασε γι τ διδασκαλα του ατν. Τν κατεδκασε μονχα ταν προβη να βμα περαιτρω, ρνθηκε τν αωνιτητα τς γεννσεως το Λγου, τν ποον δχτηκε σν τλειο κτσμα το Θεο, πο λαβε τ εναι του στ χρνο. Μ λλα λγια, πειδ ρνθηκε τ θετητα το Λγου. Τ διδγματα φυσικ τν ᾿Απολογητν, τ ποα υοθτησαν κα λλοι κκλησιαστικο συγγραφες (Κλμης ᾿Αλεξανδρες), κα φτου ᾿Εκκλησα ξεκαθρισε πσημα τ πργμα στ βση τς διδασκαλας το γου ᾿Ιωννη το Θεολγου, δν βρκαν περαιτρω νπτυξη στ θεολογικ γραμματεα τς ρχαας ᾿Εκκλησας.

Τν ᾿Αρειανισμ ναθεμτισε Α Οκουμενικ Σνοδος· «Τος δ λγοντας ‘‘ν ποτε τε οκ ν’’, κα ‘‘πρν γεννηθναι οκ ν’’, κα τι ‘‘ξ οκ ντων’’ γνετο, ‘‘ξ τρας ποστσεως’’ όὐσας’’ φσκοντας εναι, ‘‘κτιστν’’ ‘‘τρεπτν’’ ‘‘λλοιωτν’’ τν Υἱόν το Θεο, ναθεματζει Καθολικ κα ᾿Αποστολικ ᾿Εκκλησα»130.

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.