ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

«Πιστεω ες να Θεν, Πατρα, παντοκρτορα, ποιητν ορανο κα γς, ρατν τε πντων κα ορτων».

Στ ρθρο ατ κφρζεται συνοπτικ πστη τς ᾿Εκκλησας στν να χριστιανικ Θε, πο εναι Πατρας παντοδναμος κα δημιουργς λων τν κτισμτων. Οπως εναι φυσικ, στς λιτς ατς γραμμς λγα μονχα κφρζονται κα πολ περισστερα πονοονται. Ατ θ προσπαθσουμε στ συνχεια ν σκιαγραφσουμε σο γνεται πλοστερα κα συνοπτικτερα.

«Πιστεω».

Τ ρμα εναι νδεικτικ τς πνευματικς στσεως το μολογοντος τ Σμβολο προσπου, καθς κα τς φσεως τν ληθειν στς ποες τοτο εσγει.

Ο λθειες το Συμβλου δν εναι λθειες μπειρικς, λλ μεταφυσικς κα περαισθητς, στ μτρο πο μεταφυσικς κα περαισθητς εναι κα Θες, π τν ποον πορρουν κα στν ποον ναφρονται. Δν ποτελον μγεθος φυσικ, στ ποο ν μπορε ατοδναμα ν᾿ ναχθε νθρωπος, κτι πο χει τ δυναττητα ν βρε διος κα ν διατυπσει μ τ μυαλ του. Δν μοιζουν μ λθειες πιστημονικς στς ποες δουλεει διασκεπτικς λγος κα κριτικ δινοια το νθρπου, μ ξιματα πο συνγονται κατπιν πιστημονικς παρατηρσεως κα πειραμτων κα πο εναι τσο καταφαν κα ατδηλα, στε ν μ μπορε κανες ν τ᾿ ρνηθε, ν δν θλει ν θεωρεται ξωπραγματικς κα παρλογος. Τος φυσικος νμους, λ.χ., δν μπορε ν᾿ μφισβητσει νθρωπος· ν τ πρξει, θ εναι νητος. Ο γκσμιες λθειες χουν φυσικ τν ξα τους, ς προερχμενες π τ λογικ πλσμα, πο, ς «εκνα» Θεο, χει μ τ φυσικ λγο κα τ δινοι του, τ δυναττητα ν δημιουργε πιστμη κα ν μορφνει τ περιεχμενο τς γνωστικς του συνειδσεως. Πρς τ σκοπ ατν λλωστε, ν᾿ νιχνεει δηλαδ κα ν κατακτ τ φση, λαβε προσταγν π τν Πλστη του14. Σ τελικ νλυση ο φυσικς λθειες νγονται μμεσα στν διο τν Θε.

Σ ντθεση μ τς λθειες ατς πο εναι ποκυματα νθρπινα, κινονται στ χρο τς φυσικς μπειρας, χουν κρος πιστημονικ κα λειτουργον μ ργανο τν νθρπινο λγο, ο λθειες τς πστεως δν προρχονται π τν νθρωπο, λλ᾿ χουν μοναδικ πηγ τους τν Θε. ᾿Αποτελον φανρωση, ποκλυψη Θεο. Σ᾿ ατς μιλε τ Πνεμα το Θεο, πο φανερνει στν νθρωπον χι μονχα τ κεκρυμμνο, ατ πο δν γνωρζει, λλ κα ατ πο δν χει τ δυναττητα ν γνωρσει. Στς λθειες ατς νθρωπος δχεται, κοει, σιωπ. Ο λγος εναι ποκλειστικ το Θεο, φανρωση τς πειρης θεας λθειας κα το γου του θελματος. Ενητον φυσικ τι ο λθειες τς πστεως καννα δν μπορον ν πεσουν ναγκαστικ. Τς ποδχεται μονχα κενος πο τς πιστεει κα στ μτρο πο φωτζεται π τ χρη το Θεο.

Ο μεταφυσικς λθειες τς πστεως βρσκονται σ λγο εθως νλογο πρς τ φση το ποκειμνου π τ ποον πορρουν. Οπως Θες, τ πειρον κα πλυτον πνεμα, εναι διγνωστος κα κατληπτος, τσι κα ο λθειες πο πορρουν π᾿ ατν εναι στ διο μτρο διγνωστες κα κατληπτες. Τν Θε καννας δν εδε ποτ, οτε χει τ δυναττητα ν δε15. Η οσα του καλπτεται π πυκν γνφο γνωσας16. Οκε «φς πρσιτον»17, δηλαδ εναι νφικτη σ κθε κτιστ καταληπτικ δυναττητα18. Καννα πλσμα, σο τελειτερο κα ν εναι, δν μπορε ν προσεγγσει τ νεξντλητο βθος της, ν διασχσει τ μυστηριδη ππλο πο σφυκτικ τν περιβλλει κα ν τν κατανοσει. Η θεα οσα εναι γνωστ μονχα στ τρα πρσωπα τς γας Τριδος, γιατ κθε πρσωπο εναι πλρης κα τλειος φορας ατς. Τ πλοιπα ντα, γγελοι κα νθρωποι, νεξρτητα π τ βαθμ τελειτητος πο μπορον ν διαθτουν, βρσκονται σ παντελ γνωσα, σθμανοντα μπροστ στ βυσσδες μυστριο τς θεας πειρας.

Ο χριστιανικς «γνωστικισμς», τ γεγονς δηλαδ τι γνοομε τν οσα το Θεο, εναι μγεθος δεδομνο στν ρθδοξη γνωσιολογα. Εναι τ πρτο γρμμα στ λφαβητρι τς πστεως. Δν γνωρζουμε τν Θε μ τν τρπο μ τν ποο γνωρζουμε τ φυσικ πργματα. Αν συνβαινε κτι ττοιο, Θες θ παυε ν εναι Θες, νθρωπος θ παυε ν εναι νθρωπος. Ο μν Θες θ μεταχωροσε στν τξη τν κτισμτων, ν νθρωπος θ᾿ νυψωνταν στν τξη το Θεο, τσι στε ν πρξει ξισορρπηση τν δο (Θεο κα νθρπου) κα νθρωπος ν γνωρσει ς σος τν σον Θε. Ατ μως εναι δνατο ν συμβε.

Στ σημεο ατ πρπει ν κνουμε μι διευκρνηση. Οταν μιλμε γι χριστιανικ γνωστικισμ, ατ δν σημανει τι γνοομε παντελς τν Θε, τι βρισκμαστε λτελα στ σκοτδια κα τι σ τελικ νλυση δεχμαστε να «μηδν», φο ατ περ το ποου καμι πολτως ασθηση δν μπορομε ν χουμε, εναι σν ν μν πρχει γι μς, σοται μ τ τποτε. Μι ττοια σκψη ποτελε τερστιο λθος π τ ποο μς προφυλσσει ρθδοξη τριαδολογα. Δν χουμε μονιστικ οσιολογα. Τουναντον χουμε «πλουραλισμ», πολλτητα στ περινητο μυστριο το Θεο, πο κφρζεται σ διφορα πεδα –χωρς ατ ν καταστρφει τν πλτητα τς θεας οσας, πιφροντας μερισμ κα σνθεση σ᾿ ατν– πως στς ἀΐδιες τριαδικς ποστσεις, στς ποες ενως περιχωρεται Θες κα πληροται πειρη οσα του· καθς κα στς κτιστες θεες νργειες, πο εναι φυσικς πλοτος τς θετητος κα εναι κοινς κα στ τρα πρσωπα τς μακαρας Τριδος. Κα ν θεα οσα παραμνει πντοτε σκοτειν κα διγνωστη, στς τριαδικς δ ποστσεις γνεται σωτερικ κυκλοφορα –ν μπορομε ν πομε– το Θεο, στς κτιστες θεες νργειες γνεται πικοινωνα το Θεο μ τ φυσικ δημιουργα. Κα ν θεα οσα εναι ξωτερικς μθεκτη κα κοιννητη, ο θεες νργειες εναι κοινωνητς κα μεθεκτς. Σ᾿ ατς εναι ριζωμνο τ ντολογικ θεμλιο τν ντων, μ ατς γνεται ξωτερικ φανρωση το Θεο στν κτση, πρχει κα λειτουργε πρνοια πο συγκρατε κα κατευθνει τ ντα στν προορισμ τους, ς κα δυναττητα σωτηρας το πεπτωκτος στν μαρταν νθρπου. Στ σοφ ατ δδαγμα πο εναι ποκλειστικ γνρισμα τς ρθδοξης τριαδολογας, μθεξη Θεο κα μεθεξα ταιριζουν κατ ττοιο τρπο, στε οτε Θες ν εναι ποξενωμνος π τ κτσματ του, λλ᾿ οτε κα ατ ν μνουν μοιρα Θεο. Ετσι, κα γνωρζουμε κα γνοομε τν Θε. Τν γνωρζουμε σν κτιστη θεα νργεια κα τν γνοομε σν οσα περινητη κα περληπτη. Στ περινητο ατ θαμα τ πντα μετχουν Θεο, ν συγχρνως εναι ποξενωμνα π τν Θε!

Σμφωνα μ θεμελιδη δογματικ ρχ, Θες δν φησεν αυτν μρτυρο στ λογικ πλσμα του. Ατ θ ταν νξιο τς θεας του πατρτητος κα ντιφατικ στν ννοια το δημιουργικο ργου του.

Σ μι πρτη φση δα το Θεο πηχεται στν πνευματικ φση το λογικο πλσματος. Στν ψυχ το νθρπου πρχει μφυτα χαραγμνη δα το Θεο. Ο νθρωπος φρεται ατματα πρς τν Θε19. Η πυξδα το πνεματς του εναι σταθερ προσανατολισμνη πρς τν Πλστη του. Τ τι πρχουν θεοι, ατ δν καταργε τ μεγλη λθεια. Τουναντον στηρζει, ς ξαρεση, τν καθολικτητα το θρησκευτικο φαινομνου, πο πλνει βαθεις τς ρζες του στ συνεδηση τν νθρπων κθε κλματος κα κθε ποχς. Ο νθρωπος εναι ν φσει θρησκευτικν. Ατ φυσικ δν σημανει τι θρησκευτικτητα εναι καταβολ πηρτισμνη στν ψυχ. Υπρχει «δυνμει» σ᾿ ατν, πκειται σ ξλιξη κα φσταται πντοτε τ νδεχμενο ν κφυλισθε κα ν κλεψει, ταν βρεθε κτω π συνθκες ντξοες γι τν καλλιργεια κα τν νπτυξ της. Η μφυτη θρησκευτικτητα στν ψυχ εναι πρτος δκτης τς δας το Θεο κα τς καλλιργειας τς μετ᾿ ατο πνευματικς σχσεως.

επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.