ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΕΝΔΕΚΑΤΟΝ

«Προσδοκ νστασιν νεκρν».

Στ ρθρο ατ τ ερ Σμβολο τς Πστεως γγζει τ μεγλη λπδα πο φλογζει τν ψυχ τς ᾿Εκκλησας. «Προσδοκ», μολογε πιστς, «νστασιν νεκρν». Περιμνω νυπμονα κα μ λαχτρα τν νσταση τν νεκρν. Τ θμα τς ναστσεως πετλεσε π παλαι τν πεμπτουσα τς πστεως κα το κηργματος τς ᾿Εκκλησας. Ατ ταν τ πκεντρο το κηργματος τν ᾿Αποστλων σ συσχετισμ μ τν νδοξη ᾿Ανσταση το Κυρου ᾿Ιησο Χριστο. Ο Παλος πιμνει στ μεγλη ατ λθεια, γιατ, ν Κριος δν ναστθηκε, παρμεινε δηλαδ σν νας κοινς νθρωπος αχμλωτος τς φθορς κα το θαντου, ττε τ κρυγμα ατο κα τν λλων ᾿Αποστλων χνει λοσχερς τ νημ του, ο κρυκες το Εαγγελου εναι «λεειντεροι πντων νθρπων»413, στηρζοντες τν πστη τους σ᾿ να τερστιο ψμα κα πλανντες σστολα τν κσμο! ᾿Αντθετα· Χριστς ναστθηκε π τν τφο, «παρχ τν κεκοιμημνων γενμενος»414. Κα πως ατς, πατσας τ θνατο, ναστθηκε τριμερος, τσι κα «τος κοιμηθντας ξει σν ατ»415. Η καθολικ νσταση τν νεκρν θ᾿ κολουθσει στ μεγλη ᾿Ανσταση το Χριστο. Αν ᾿Εκκλησα, τ σμα το Κυρου, κολουθε σ λα τν ἀόρατη κα μυστικ της κεφαλ, θ τν κολουθσει κα στ ζωηφρο κ τν μνημεων ξανσταση. Η νσταση το σματος τς ᾿Εκκλησας συνχεται γενετικ μ τν ᾿Ανσταση το ρχηγο τς ᾿Εκκλησας.

Τ σημανει μως ᾿Ανσταση, τν προσδοκα τς ποας τσο συχν μνημονεουμε, ταν παγγλλουμε τ Σμβολο τς Πστεως σ κθε θεα Λειτουργα κα στς τομικς μας προσευχς;

Η ᾿Ανσταση δν ναφρεται στς ψυχς τν νθρπων, λλ στ νεκρ σματα. Διτι ψυχ, ς οσα πνευματικ κα ϋλη, δν πεθανει. Τ πνεμα π τ φση του εναι αἰώνιο κα φθαρτο. Μετ θνατο ψυχ συνεχζει τ ζω της στ μση κατσταση, που διατηρε τν ατοσυνειδησα της κα λες τς λλες πνευματικς λειτουργες της. ᾿Αντθετα· τ λικ σμα, στερημνο τς ζωτικς του πνος, νεκρνεται τοποθετομενο στν τφο, που φσταται τ φυσικ διεργασα τς φθορς. ᾿Εκενο, λοιπν, πο μλλει ν ναστηθε δν εναι θνατη ψυχ, λλ τ νεκρωμνο σμα· ατ πο μς δωκε Θες, μ τ ποο ζσαμε στ γ, τ διο τ σμα μας πο διαλθηκε κα εναι δσκολο ν ντοπισθε μετ τν ποσνθεση κα τν φανισμ του στ πρασμα το χρνου· ατ μλλει ν ναστηθε κα χι λλο, εσερχμενο σ μα να κατσταση ζως μαζ μ τν ψυχ του, π τν ποα τ χρισε προσωριν θνατος. ᾿Ανσταση, λοιπν, σημανει γερση το φθαρντος σματος κα πανασνδεσ του μ τ δικ του ψυχ κα χι λλη, στε κραιος ν ναζσει κα πλιν λος νθρωπος.

Τ δγμα τς ναστσεως εναι φοβερ σκληρ δι τν φυσικν νθρωπον (ατν πο ζε ξω π τ χρη το Θεο). Ο νθρπινος λγος εναι δνατο ν συγκατατεθε σ μα τσο παρδοξη δα. ᾿Αλθεια, πς εναι δυνατν λογικ σκεπτμενος νθρωπος ν᾿ ποδεχτε τι τ σμα πο χθηκε, φαγθηκε π τ θηρα τ ψρια στς θλασσες κηκε στ φωτι κι ξανεμστηκε τφρα του, εναι δυνατν τ μρι του ν νωθον να πρς να, ν ξαναγνει πλιν πως ταν κα ν ξαναζσει; Γι᾿ ατ κα ο ρχαοι Ελληνες φιλσοφοι, πο ρσκονταν ν᾿ κοουν καινοργιες δες κα παρδοξα πργματα, ταν κουσαν τν Παλο στν Πνκα ν τος μιλε περ ναστσεως τν νεκρν, τν δικοψαν, μερικο δ π᾿ ατος τν χλεασαν. Τ εναι ατ πο λγει φλαρος416 ατς; διερωτθηκαν. Τν δια τοποθτηση παρνουν κα πολλο λλοι γκεφαλικο νθρωποι, χλευζοντες τ δγμα ς νητο κα παρλογο. Περιττ ν σημεισουμε, τι μονχα μ τν πστη μπορε ν φουντσει μσα στν ψυχ περ ναστσεως λγος κα ν φτερσει μεγλη λπδα πο συγκινε κα ναπαει τν ταλαιπωρημνο νθρωπο, πο τσο νελητα δχεται τ μαστγωμα το θαντου. Σ᾿ να τσο μεγλο μυστριο πστη νικ τ λγο. Γιατ εναι φων τς χριτος το Θεο πο «ν σθενείᾳ τελειοται»417, δναμη πο περβανει τν δυναμα το πλσματος κα τ μεταποιε σ θεοδυναμα, πο μεταθτει ρη418 κα ννει γ κα οραν!

Ο βαθτερος λγος τς ναστσεως, δναμη κενη ποα θ τν πραγματοποισει, εναι θεα παντοδυναμα. Οπως τν κσμον Θες δημιοργησε μ να παντοδναμο λγο του, τσι κα τ Πνεμα το Θεο θ καταστσει δυνατ τν νσταση τν νεκρωμνων σωμτων, θ συνξει τ διαλυθντα μλη τους κα θ τ κνει ν ξαναζσουν κα πλι. Φυσικ δν πρκειται γι μα να πλση κ το μηδενς, πως γινε στ δημιουργα, λλ περ ναζσεως ατο πο πθανε κα διαλθηκε. Οπως ρχικ τ Πνεμα «φρετο π τν δτων»419 κα διδε μορφ στ ντα, τσι κα τρα τ διο Πνεμα πιφρεται πνω στ διαλυμνα μλη τν σωμτων, γι ν τ κνει ν καιρ ν ξαναζσουν, δνοντς τους κα πλιν νθρπινη πσταση κα ζω.

Τ ξ ναστσεως σματα ν κα οσιαστικ θ εναι τ δια μ τ παλαι, ν τοτοις θ χουν διαφορετικς διτητες. Θ εναι σματα πνευματοποιημνα κα φθαρτα. Θ ποθσουν τν πυκντητα τς λης κα θ εναι λεθερα φυσικν ναγκν, σν κι ατς στς ποες πκεινται τρα τ πγεια σματα. Δν θ χουν νγκη διατροφς, πνου, ναπασεως, διαιωνσεως το εδους420 κα σα λλα συμβανουν στν παροσα οκονομα ζως. Θ εναι σματα νδοξα, σμμορφα πρς τ δξα το ναστντος σματος το Χριστο. Φυσικ θ εναι σμμορφα μ τ δξα το Χριστο μνο τ σματα τν δικαων, τ ποα θ᾿ ναστηθον νδοξα, θ στλβουν τ μαρμαρυγ τς θεας νργειας, θεωμνα π τ χρη το γου Πνεματος κα τν ξια κοινωνα το σματος κα το αματος το Χριστο, πο εχαν ταν ζοσαν στ γ. ᾿Αντθετα, τ σματα τν μαρτωλν πο ζησαν μακρι π τν Θε, θ᾿ ναστηθον μν κα ατ κ τν νεκρν, θ εναι μως σκοτειν κα πασια, νλογα μ τ σκοτισμ τς μαρτας πο σφυκτικ τ κλυπτε κατ τ διρκεια τς πγειας ζως τους. Διτι νσταση θ εναι μν καθολικ δρο το Θεο στ φση τν νθρπων· μως ποιτητ της, ν θ εναι δηλαδ νσταση νδοξη δοξη, νσταση πρς ζων νσταση πρς κρση, θ ξαρτηθε π τν ποιτητα τς πγειας ζως τν νθρπων, ν ζησαν ατο σμφωνα μ τ θλημα το Θεο σ ζωνταν σχση μ τν ρχηγ τς πστεως ᾿Ιησον ν ζησαν στν πιστα κα τν διαφορα, παραδομνοι στ φθορ τς μαρτας κα στν αἰώνιο πνευματικ θνατο.

Η νσταση τν σωμτων θ γνει κατ τ Δευτρα Παρουσα κα θ εναι τ σημαντικτερο γεγονς τν σχτων. Ατο πο θ βρσκονται ν ζω κατ τ δευτρα λευση το Χριστο, δν θ ναστηθον φυσικ, φο προηγουμνως δν θ χουν ποθνει. Απλς θ μεταλλαγε φση τους, τ σματ τους ατομτως θ γνουν μοια μ τ σματα τν κεκοιμημνων πο θ᾿ ναστηθον κ τν μνημεων κα θ᾿ ρπαγον «ν νεφλαις ες πντησιν το Κυρου ες τν ἀέρα»421. Η νσταση θ γνει σ κλμα φοβερν κδηλσεων, μ φωνν γγλου κα λαλαγμν ρχαγγελικς σλπιγγος422. Παρλληλα θ σημειωθε νασττωση στ στοιχεα τς φσεως, θ διασαλευθε τξη τν ορανων σωμτων, δ φυσικς κσμος θ πασει ν πρχει πως πρχει στν τωριν του κατσταση, παρνοντας καινοργια μορφ, νλογη μ τ να οκονομα ζως πο θ διαδεχτε τν κατλυση τς παροσης τξεως το κσμου.

Τ μνυμα τς ναστσεως εναι πολ μεγλο. Πρτα, εναι πανηγυρικ κατλυση το θαντου. Ο θνατος δν πρξε στν ντικ λθεια τν πραγμτων, πως ατ βγκαν π τν κτιστη θεα νργεια. Ο νθρωπος δν πλστηκε γι ν πεθνει, λλ γι ν ζσει παντοτιν κοντ στ δημιουργ του. Ο Θες δν θλει τ θνατο λλ τ ζω423 τν πλασμτων του, γιατ διος εναι ζω κα π᾿ ατν προρχεται κθε λλο εδος κτιστς ζως. Στν πρτον νθρωπον σωματικ θανασα δθηκε π ρους, στ μτρο πο τ λογικ πλσμα θ στρεφταν λεθερα πρς τν πλστη του, μνοντας πιστ στ πλασια τς φυσικς του τξεως, στν τρηση το νμου κα το θελματος το Θεο.

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.