ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΕΒΔΟΜΟΝ

«Κα πλιν ρχμενον μετ δξης κρναι ζντας κα νεκρος, ο τς βασιλεας οκ σται τλος».

Τ ρθρο ατ ναφρεται στ σχατα. ᾿Εκφρζει τν πστη τς ᾿Εκκλησας στ Δευτρα Παρουσα το Χριστο, στν καθολικ κρση κα νταπδοση κα στν αἰώνια θεα βασιλεα του.

«Κα πλιν ρχμενον μετ δξης».

Ο Κριος μν ᾿Ιησος Χριστς μλλει ν λθει γι δετερη φορ πνω στ γ. Η λευση ατ θ συμπσει μ τ συντλεια το κσμου. Ο κσμος στν ποο ζομε τρα δν πρκειται ν συνεχσει ν πρχει αἰώνια μ τν παροσα φυσικ του κατσταση κα μορφ. «Παργει τ σχμα το κσμου τοτου», λγει Γραφ242. Δν θ καταργηθε φυσικ παρξ του, λλ θ προσλβει να καινοργιο σχμα, θ λβει μα να λλιτικη μορφ, πο θ εναι σμμορφη μ τν καθολικ νακανιση τν πντων, μ τος «καινος ορανος κα τν καινν γν»243, πο προσδοκμε. Πς θ γνουν τ πργματα ατ φυσικ γνοομεν. Πιστεουμε μως τι θ γνουν μ τ νακαινιστικ πρ τς θεας νργειας, γιατ ατ μς ποκλυψε ψευδς λγος το Θεο244.

Η πρτη λευση το Χριστο γινε μ τ θεα του νανθρπηση. Ηταν οκονομα ταπεινσεως κα θλψεων, κνωση το Υο το Θεο, ποος λθε στν κσμο γι ν πθει κα μ τ μαρτυρικ του θνατο ν λυτρσει τν νθρωπον π τν μαρτα κα τν αἰώνιο πνευματικ θνατο. Σ ντθεση μ ατν, δετερη λευση το Κυρου θ εναι κραται κα νδοξη. Ο Χριστς θ λθει ς βασιλες κραταις, «ν φων ρχαγγλου κα ν σλπιγγι Θεο»245, μ σκοπ ν κρνει «ζντας κα νεκρος», ποδδοντας στν καθνα σμφωνα μ τ περιεχμενο το π γς βου του.

Ο χρνος τς Δευτρας Παρουσας παραμνει γνωστος. Οταν κποτε ο μαθητς ρτησαν τ Διδσκαλο γι τ θμα ατ, τος πντησε τι καννας –οτε κα διος– δν γνωρζει τν καιρ τς Δευτρας του Παρουσας κα τς συντλειας τν πντων246. Τρα, ν ξερε Κριος χι τ χρνο τς παρουσας του πλς δι λγους, πο διος γνριζε, δν θλησε ν τν φανερσει στος μαθητς, εναι λλο ζτημα. Ββαια μα ττοια παρασιπηση τροχζει τν περιργεια τν πιστν, ς να δ σημεο δικαιολογημνα. Η σχολαστικ μως περιργεια κα ναζτηση ρμηνεας σ κτι πο κρτησε μυστικ Θες, κα παρακεκινδυνευμνο εναι κα χι πολ ποικοδομητικ. Οπωσδποτε κι ν μελετηθε τ θμα, δν παει ν᾿ ποτελε πρβλημα θεολογικ247.

᾿Εν τοτοις Κριος μς δωσε σημεα προγνωστικ τς Δευτρας Παρουσας του. Ατ εναι· λευση το ᾿Αντιχρστου, ποος, κινομενος π τ Σαταν248, θ δσει τν τελευταα μχη του κατ τς βασιλεας το Θεο στν κσμο, θ διξει τν ᾿Εκκλησα κα θ βασανσει μελικτα τος δικαους, θ καθυποτξει πολιτικ τν οκουμνη κα θ᾿ νακηρξει αυτν ψευτομεσσα κα λυτρωτ το κσμου, πομιμομενος τ μεσσιανικ ργο το Χριστο· θ βασιλεσει δ π 3 1/2 χρνια, θ ρημσει τν πλη τν γαν (Ιερουσαλμ) κα τος χριστιανικος ναος, θ θανατσει τος πεσταλμνους το Θεο (᾿Ενχ κα ᾿Ηλαν) κα σ στατο γνα του κατ το σφαγμνου ᾿Αρνου (το Χριστο) κα τν πουρανων γγελικν δυνμεων θ συντριβε λοσχερς κα θ ριφθε στ λμνη το πυρς τν καιομνη. Κατ τν περοδο τς τυραννας το ᾿Αντιχρστου ᾿Εκκλησα θ᾿ ναδεξει τος λαμπρτερος της μρτυρες. Αλλο σημεο προγνωστικ εναι κρυξη το Εαγγελου σ λα τ μρη τς γς249 κα μεταστροφ τν ᾿Ιουδαων στν πστη το Χριστο250 (σ μδες ραγε ς θνος λκληρο;). Τλος θ σημειωθον· φοβερ ποστασα τν σχτων251, κπτωση το κσμου π τ θρησκευτικτητα κα τος καννες τς θικς, τ κρατο λιστικ φρνημα πο θ κυριαρχσει στς ψυχς τν νθρπων, πολλαπλασιασμς τν ψευτοπροφητν252, κοινωνικς ναστατσεις, πλεμοι253 κα μφλιοι σπαραγμο, παρδοξα φαινμενα φυσικ, θεομηνες κ.τ.. Οταν ατ ρχσουν ν᾿ ναφανονται, Δευτρα Παρουσα το Χριστο ς κδικητο τς μαρτας κα κριτο τν νθρπων, εναι γγς. Ο πιστο πρπει ν βρσκονται σ τοιμτητα γι ν ποδεχτον τ φοβερ δοκιμασα τν σχτων.

«Κρναι ζντας κα νεκρος».

Η Δευτρα Παρουσα το Χριστο, παρλληλα μ τν τελειωτικ συντριβ τν σκοτεινν δυνμεων τς μαρτας πο θ σφραγσει τν στορα το κσμου, θ χει σν κριο στχο της τν καθολικ κρση τν νθρπων , πως λγει τ Σμβολο, τν κρση ζντων κα νεκρν. Κα ζντες φυσικ θ εναι σοι κατ τν λευση το Κυρου θ βρσκονται κμη στ ζω· νεκρο δ, σοι πθαναν π τν ρχ το κσμου μχρι τν σχτων, κα ο ποοι θ κριθον, φο πρτα γερθον κ τν μνημεων. Καννας δν θ μενει ξω π τ δικαιοκρισα το Υψστου. Ολοι νεξαρετα ο νθρωποι θ λογοδοτσουν γι τς πρξεις κα τ περιεχμενο τς ζως τους. Μ τρπο πολ παραστατικ κα ντονα νθρωπομορφικ Γραφ μς στορε τ γεγονς τς μελλοσης κρσεως254. Οταν λθει Υἱός το νθρπου –λγει– ντυμνος στν ορνια δξα του κα θ τν συνοδεουν λοι του ο γιοι γγελοι, θ καθσει σ θρνο πο θ᾿ στρφτει π δξα, κα θ συναχτον μπροστ του λα τ θνη τς γς. Ττε θ τος ξεχωρσει, πως ποιμνας ξεχωρζει τ πρβατα π τ ρφια, κα τ μν πρβατα (τος καλος νθρπους) θ τος βλει ν σταθον στ δεξι του, ν τ ρφια (τος κακος) θ βλει ν σταθον στ᾿ ριστερ του. Κι φο κνει τ χωρισμ, θ βγλει τν τυμηγορα του, πενθυμζοντας κα στος δο τ συμπεριφορ τους πρς τος νθρπους το πνου κα τς δυστυχας, δηλαδ τν γπη κα τ φροντδα πο δειξαν ο καλο γι᾿ ατος, κα ντθετα τν διαφορα κα τν γκατλειψη πο δειξαν ο κακο στν νγκη κα τ δυστυχα τους. Η ναφορ στος φτωχος κα πκληρους τς ζως χει πολ μεγλη σημασα, γιατ στ πρσωπ τους εκονζεται διος Χριστς. Ο πονεμνοι κα ο καταφρονεμνοι εναι δελφο το Χριστο, το Θεο τς δνης, το πνου κα τς καταφρονσεως. Ο δρμος πο δηγε στν Θε περν παρατητα π τος νθρπους πο ποφρουν στ ζω, γιατ εναι δελφο ᾿Εκενου, πο πρτος πφερε δι τ σωτηρα το κσμου. Πς εναι δυνατν –λθεια– ν πλησισεις τν Χριστν, ν προσπερσεις διφορος τος δελφος του; Η διαφορα γι᾿ ατος εναι διαφορα γι τ μεγλο τους ᾿Αδελφ, πως, ντθετα, τ νδιαφρον κα στοργ γι᾿ ατος ναφρονται στν διο τν Χριστ. Στ ἂὃὴ῏ὼὃἂὦ῏ ατ το Θεανθρπου θ προσκροσουν τσον ο δκαιοι σο κα ο φαλοι, διερωτμενοι πτε τν εδαν σ μα τσο δσκολη νγκη, σ μα τσο σκληρ στιγμ, κα ετε τν διακνησαν ετε τν γκατλειψαν βοθητον; Ο δικοι μως καμι πολογα δν θ μπορσουν ν προβλουν στ δικαιοκρτη, γιατ ποιος δν γαπ τν πλησον στ δισταση τς διακονικς γπης δν μπορε ν χει ασθηση Χριστο255, εναι πβλητος το σματος τς κοινωνας κα τς γπης. Η τυμηγορα τς κρσεως θ εναι· αἰώνια ζω στ θεα βασιλεα δι τος δικαους κα αἰώνια κλαση γι τος σκληρος κα τος νλγητους μαρτωλος.

Η δυναττητα τς κρσεως στηρζεται σ δο βασικς κα θεμελιδεις ρχς· στ θεα δικαιοσνη κα στ λογικ φση το κρινομνου πλσματος.

Η δικαιοσνη πνω στν ποα βασζεται τ ατημα τς κρσεως εναι βασικ διτητα τς φσεως το Θεο. Ο Θες εναι δκαιος256. Εναι δ δκαιος στ μτρο πο εναι γιος. Αγιτητα κα δικαιοσνη πηγανουν μαζ, χριστα συνταιριασμνες. Ο Θες καμι σχση δν μπορε ν χει μ τ κακ, τν μαρτα. Τ φαινμενα ατ εναι ποκυματα το λεθερου λογικο πλσματος. Ο Θες τ πεχθνεται, ς καταστρατγηση το θικο νμου κα τς θικς τξεως, πο διος νσπειρε στν κσμο. Ως γιος δ, εναι κα φρουρς τς θικτητος ατς κα τιμωρς σ σες περιπτσεις νθρωπος καταπατε τν θικ νμο πο εναι δοσμνος στν κσμο κα πηχεται μφυτα στ συνεδησ του.

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.