ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

β) Ο Νμος τς Χριτος.

Ο Νμος τς Κ. Διαθκης δθηκε στν νθρωπο ταν λθε τ πλρωμα το χρνου, δηλαδ εχεν ριμσει καιρς τς οκονομας το Θεο κα νθρωπος ταν νοιχτς στν ποδοχ τς θεας δωρες. Δθηκε δ στ πρσωπο το σαρκωθντος Λγου το Θεο. Ηταν νμος λυτρωτικς, ς κφραση τς φανερωμνης θεας λθειας. ᾿Εν δ παλαις Νμος, παρ᾿ λον τι ταν κα ατς κφραση το θεου θελματος, βρισκταν σ μι μλλον ξωτερικ σχση μ τν νθρωπο, στ ψυχ το ποου τνιζε περισστερο τν ασθηση τς μαρτας χωρς παρλληλα ν παρχει σ᾿ ατν κα τ δναμη φαρμογς τν ντολν του, νος Νμος το Εαγγελου, ριζωμνος στ θεανδρικ πρσωπο το Κυρου, εσχωροσε βαθι κα νεμχλευε τν νθρπινη ψυχ470, τν πυρπολοσε μ τ φωτι το Θεο κα τν ναγεννοσε μ τ χρη το γου Πνεματος, καθιστντας δυνατ τν φαρμογ τν θεων νταλμτων.

Τ νο κρασ το Νμου τς Χριτος δν μποροσε ν χωρσει στ παλαι σκι471, τ ποα παραμερστηκαν ς χρηστα. Ομως τ παλαι κρασ δν πετχτηκε κι ατ ς χρηστο. Ο Θες δν τ χυσε, λλ τ βαλε στος νους τς χριτος σκος κα τ νακτεψε μ τ καινοργιο του κρασ, μ τ ποο κρασε τν κσμο σαρκωθες Λγος του. Ο Νμος το Εαγγελου δν κατργησε τ Νμο τς παλαις οκονομας472. Τν δχτηκε μσα του κα το δωσε λη τ δροσι κα τ ζωντνια του. Τν συνεπλρωσε μ τ νο πνεμα του, τν σφργισε μ τ λυτρωτικ του λθεια κα τν τοποθτησε στ λειτουργα τς νας σωτριας οκονομας, που πνεε σ λη τν ποκαλυπτικ του φανρωση τ Πνεμα το Θεο.

Ο νος Νμος το Χριστο εναι δισπαρτος σ λα τ βιβλα τς Κ. Διαθκης, στ Εαγγλια, στς Πρξεις τν ᾿Αποστλων, στς ᾿Επιστολς κα τν ερ ᾿Αποκλυψη. ᾿Εμες θ ρξουμε λγες μονχα ματις στν π το Ορους Ομιλα το Κυρου, στν ποα σκιαγραφεται τ νο θος τς Χριτος, τ γεμτο καλωσνη κα γπη, κα χαρσσεται χριστιανικ πνευματικτητα σ λο τ μεγαλεο τς πλτητος κα τς θεας της δυνμεως.

Τν μιλα του ατν Κριος ξεφνησε πνω σ ρος473 (ξ ο κα νομασα της· π το Ορους Ομιλα), σ ψωμα κοντ στ λμνη τς Γαλιλαας. Εχε συρρεσει χλος πολς, ποος εχε νγκη ν᾿ κοσει τ σωτριο λγο του. Ο Κριος, καθσας, νοιξε τ στμα του κα δδασκεν ατος.

Η Ομιλα ρχζει μ τος μακαρισμος (κτ τν ριθμ) πο λγονται τσι γιατ ρχζουν μ τ λξη «μακριοι» (= ετυχισμνοι)474. Στος μακαρισμος ποτυπνεται τ νο πνεμα τς χριτος, πο νεβζει τν νθρωπο σ μι καινοργια θικ κα πνευματικ σφαρα, το χορηγε μι διατερη πνευματικτητα πρα π τ συνηθισμνα μτρα τς νθρπινης ζως κα καταχωρζονται σ᾿ ατος τ κριτρια το Θεο –τ ντινομικ ς π τ πλεστον στ φυσικ νθρωπο– μ τν τρηση τν ποων ατς ( νθρωπος) πετυχανει τν ληθιν του ετυχα στ ζω.

Ο πρτος μακαρισμς ναφρεται στν πνευματικ φτχεια σν προϋπθεση κληρονομας τς βασιλεας τν ορανν· «Μακριοι ο πτωχο τ πνεματι, τι ατν στιν βασιλεα τν ορανν». Ποιος μως θεωρε πτωχος τ πνεματι μακαρισμς; Φυσικ χι ατος πο χουν λιγοστ μυαλ, τος διανοητικ καθυστερημνους τος χαζος (τος «γαθος»). Πτωχο τ πνεματι εναι ο ταπεινο, ατο πο συστλλονται κα ζαρνουν μπροστ στν πειρα το Θεο, πο, κατανοντας τ δικ τους πνευματικ μηδαμιντητα κα τν θικ τους νδεια, συντρβονται, ζητντας τ λεος το Θεο, πως τελνης τς παραβολς475. Ατο πο δν χουν φουσκωμνα μυαλ, δν χουν μεγλη δα γι τν αυτ τους (ο ψηλφρονες), γνωρζουν τ μτρα κα τς δυναττητς τους κα δν κομπζουν λαζονικ κα μταια, πως φαρισαος τς παραβολς476. Ατ τ συχα κα ταπειν πλσματα, τ σημα κα διασυρμνα συνθως στν κσμο, εναι ο πτωχο τ πνεματι, στος ποους ναπαεται Θες κα πνει χρη του477 κα τ σφγγει τ λες του, χορηγντας τους φεση μαρτιν κα γαλλαση ψυχς. Ατ εναι τ μορφα κι εωδιαστ λουλοδια τς βασιλεας τν ορανν φυτρωμνα στ γ, τν ποαν συμπνγουν ο σκληρς πτρες κα τ ζιζνια τς μαρτας. Τν πνευματικν ατ φτχεια δν μπορον φυσικ ν τν ννοσουν ο νθρωποι πο δν χουν ασθηση κα «νον» Χριστο478 κα ζον μακρι π τ λυτρωτικ δναμη το Εαγγελου.

Ο δετερος μακαρισμς ναφρεται σ σους πενθον, ο ποοι θ παρηγορηθον· «Μακριοι ο πενθοντες, τι ατο παρακληθσονται». ᾿Εδ τ πνθος πο λαμβνεται σν προϋπθεση τς θεας παρακλσεως, δν εναι φυσικ τ κοιν πνθος, ξωτερικ κφραση λπης πο νιθουν ο νθρωποι ταν χσουν γαπημνα τους πρσωπα λλα πργματα χρσιμα στ ζω τους· λλ τ σωτερικ πνθος, λπη τς καρδας γι τν πλεια τς χριτος κα τν ποξνωση π τν Θε, πο πιφρει μαρτα. Τ πνθος δ χει γενετικ σχση μ τν πνευματικ φτχεια το προηγομενου μακαρισμο. Οσοι εναι συντετριμμνοι γι τν πνευματικ τους νδεια κα πονον γι τ πολλ τους μαρτματα, ατο πενθον κα θλβονται στ στερο ταμεο τς ψυχς τους. Τ πνθος τους μως ατ εναι πνθος διτυπο, πνθος χαροποι κα μακριο. Δν εναι σν τν κοσμικ λπη πο σβνει τ λυχνρι τς ψυχς. Εναι χαρ κα λπη μαζ· χαρμολπη ψυχς πο γενν τ παρδοξο το Θεο, λπη λυτρωτικ κα σωτρια τν ποα προκαλε γεση το Θεο, παρηγορι το θεου Παρακλτου πο παλ λουλουδζει στν γρ τς χριτος το Θεο.

Το τρτου μακαρισμο πθεση εναι πρατητα· «Μακριοι ο πραες, τι ατο κληρονομσουσι τν γν». Ετυχισμνοι εναι ο συχοι κα ο προι, γιατ ατο θ κληρονομσουν τ γ, δηλαδ θ ζσουν ετυχισμνοι κα στν κσμο ατ, λλ –κα κυρως– στ μλλουσα ζω, τ γ το Θεο κα τν γων. Η πρατητα εναι τ κχελισμα τς χριτος το Θεο στς καρδις τς φτωχικς, πο πενθον γι τ᾿ μαρτματ τους. Σ᾿ ατς παντ Θες μ τ Πνεμα του, χαρζοντς τους τν ερνη τν περβανουσα «πντα νον»479, πο βρσκεται πρα π κθε νοητικ ασθηση κα κατληψη. Οταν νθρωπος πετχει τ σωστ σχση του μ τ δημιουργ κα σωτρα του, γαληνεει σωτερικ π τν γριεμνη συνεδηση κα ερηνεει στς ξωτερικς σχσεις του μ τ συννθρωπο κα τ φση λκληρη. Εναι πιος, μειλχιος, εγενικς. Γαληνεει μχρι σημεου πο ν τιθασσεει κα τ γρια κμα θηρα. Δν χει θυμικ κσπσματα κα ξαλλοσνες. Ο θελλες τν παθν δν σαλεουν τ πνεμα του. Δν δημιουργε ναστατσεις κα ριδες. Δν εναι βαιος κα δυναστευτικς στ συμπεριφορ του. Τ λγια του εναι λγα, ερηνικ κα φοπλιστικ. Ο ψυχικο βρασμο πο δημιουργονται π τ κχλασμα τς μαρτας κα τ σαλεμνη συνεδηση, δν χουν πρσβαση στ γαληνεμνη καρδι του. Δν σπει τς λυσδες του γυρνντας στς ρημις κα στ μνματα κα κακοποιντας τ συννθρωπο, λλ κθεται «σωφρονν κα ματισμνος»480 παρ τος πδας το Αρχοντος τς ερνης, το «πρου κα ταπεινο τ καρδίᾳ»481. Ο προς εναι στοιχεο ξισορροπητικ τς κακτητος τς κοινωνας. Η παρουσα του μπνει σεβασμ κα σιγουρι. Εναι παρουσα μ βρος κα πευθυντητα. Εναι τ στολδι τς ζως.

Στν τταρτο μακαρισμ θεωρονται π τν Κριον ετυχισμνοι σοι πεινον κα διψον τ δικαιοσνη, διτι ατο θ χορτσουν π τ γαθ το Θεο· «Μακριοι ο πεινντες κα διψντες τν δικαιοσνην, τι ατο χορτασθσονται». Η δικαιοσνη δ εναι κατ κριο λγο τ θος κα ρετ το Θεο, πως ατ κφρζονται στς ξωτερικς του θεες νργειες. Τ δικαιοσνη ατ πο φανερνει τν οσα το Θεο κα ποτελε τν εδικ λγο κθε λλης πνευματικς πρξεως, πρπει ν τν πιθυμε διακας νθρωπος. Πρπει ν θλει ν τν τργει σν τ ψωμ κα ν τν πνει σν τ νερ, γι ν χει πνευματικ κορεσμ κα ζωντνια μσα του. Γιατ χωρς τ δικαιοσνη το Θεο, χωρς τν ρετ τ στημνη στ γιο θλημ του, νθρωπος δν εναι παρ μι νεκρωμνη παρξη πο ξωτερικ μνο ζε, κουβαλντας μσα της τν πνευματικ θνατο.

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.