ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

«Σταυρωθντα τε πρ μν π Ποντου Πιλτου κα παθντα κα ταφντα».

Στ ρθρο ατ Σνοδος διατυπνει σ λγες λξεις (τρες μετοχς ορστου) τ λαστριο πθος κα τν ταφ το Κυρου.

Οπως κα στ προηγομενα επαμε, Υἱός το Θεο γινεν νθρωπος, γι ν σσει τν κσμον π τν μαρτα κα τν αἰώνιο πνευματικ θνατο.

Ο Χριστς ταν σωτρας το κσμου. Εσωσε τ γνος τν νθρπων, σκντας τ τρισσ λυτρωτικ του ξωμα, ς προφτης, ρχιερας κα βασιλας.

Ως προφτης Χριστς ναδεχτηκε μγιστος διδσκαλος τς νθρωπτητος, φανερσας τ θεα λθεια στν σκοτισμνο π τν μαρταν νθρωπο κα ποδιξας τν χλ τς πλνης πο πυκν θλωνε τ πνεμα του. Ο Χριστς πεκλυψε τ λυτρωτικ θεα λθεια στ ποστατημνο πλσμα του, το ποου τ πνεμα καλυμμνο μ τ ψεδος τς εδωλικς ποπλανσεως, λμπρυνε μ τ φς τς ληθινς θεογνωσας, πως τν εχε στν ᾿Εδμ πρ τς παρακος. Παρλληλα ναδεχτηκε μγιστος τν Προφητν, ποος μιλοσε «ς ξουσαν χων»196, λεγχε τς παραβσεις το Νμου κα προφτευε γι τ μλλον τς ᾿Εκκλησας του κα το κσμου. Τ διδακτικ ξωμα το ᾿Ιησο καννας ποτ δν βρθηκε ν᾿ μφισβητσει. «Οδες οτως λλησεν νθρωπος ς οτος νθρωπος»197, ταν γενικ ντπωση πο δημιουργοσε στ πλθη νεπανληπτος Διδσκαλος. Τν λθειαν ατ κρτησαν κα διαλλησαν ο αἰῶνες. Η διδασκαλα το Κυρου οδ᾿ π στιγμν παυσε ν φλογζει κα ν πυρπολε τς καρδις τν νθρπων. Ο Χριστς πρξεν κατ᾿ ξοχν Προφτης, κατ᾿ ξοχν διδσκαλος το κσμου, ατοαλθεια κα τ φς κα ζω198. Στν λθει του κα μνο μπορε ν βρε νθρωπος πλυση τν πολλν παρξιακν προβλημτων του, τν γαλνευση τς ψυχς κα τν εδαιμονα του199, τν ποαν μταια ψχνει ν βρε στ χυρα τν δικν του πιτευγμτων κα τν πενιχρν δυνατοττων του.

Παρλληλα Χριστς λτρωσε τν κσμον ς ψιστος ρχιερας. Η ρχιερωσνη του ταν μοναδικ κα διτυπη. Ηταν γενεαλγητη κα διδοχη200. Οπως δ στν Παλαι Διαθκη προσφρονταν θυσες στν Θε γι τν ξιλωση τν μαρτωλν νθρπων, τσι κα στ Να Διαθκη πρεπε ν προσφερθε θυσα λαστρια πρ τς το κσμου ζως. Τ θυσα ατ πρσφερε Κριος μν ᾿Ιησος Χριστς. ᾿Εν δ ο θυσες τς παλαις οκονομας σαν θυσες εκονικς κα προτυπωτικς τς μεγλης θυσας το σταυρο (κυρως θυσα το Πασχαλου ᾿Αμνο), θυσα το Χριστο ταν κπλρωση τς παλαις προτυπσεως, θυσα ληθιν πο λτρωσε πραγματικ τν κσμον π τ κρτος τς φθορς κα το αωνου θαντου. Στν Π. Διαθκη προσφρονταν στν Θε ζα λογα, μ τ χση το αματος τν ποων πιστευταν τι πραγματοποιετο ξιλωση το Θεο. ᾿Εδ προσφρθηκε θυσα λογικ, τ πανγιο το Θεανθρπου αμα201, τ ποο πραγματικ ξιλωσε τν ορνιο Πατρα. Στ σταυρ θτης κα θμα ταν διος Χριστς. Κα ς μν νθρωπος φστατο τ πθος κα τ θνατο· ς Θες δ, προσδιδε στ θυσα του πειρη λυτρωτικ ξα κα δναμη. Ατ ταν κριβς τ θαμα τς πειρσοφης θεας βουλς. Η δα τι θυσα το Χριστο προσφρθηκε γι ν κανοποιηθε τρωθεσα π τν μαρτα τιμ το Θεο, δν εναι σωστ. Η τιμ το Θεο βρσκεται περνω κθε εδους προσβολς· οτε δ Θες μοιζει μ μπαθ νθρωπο, ποος ζητ κδκηση κα κανοποηση γι τν προσβληθεσα τιμ του. Η θυσα το Χριστο προσφρθηκε λεθερα στν Πατρα ς κφραση τς πρτατης γπης κα πακος το σαρκωμνου Λγου του γι τ λτρωση το πλσματος πο μ τν παρακο του κτροχιστηκε π τν ληθιν πορεα του κα χασε τν προορισμ του. Ο Θες δν ζτησε τ θυσα ατ· λλ᾿ ταν προσφρθηκε λεθερα π τν Υἱό, τν ποδχτηκε, εδοκσας σ᾿ ατν κα γαπσας ες τλος τν Υἱόν!

Τσον μαρτα το Προπτορα, σο κα ο προσωπικς μαρτες τν νθρπων, πεζαν σφυκτικ τ γνος, τομικ κα συλλογικ νοχ το ποου τ καθιστοσαν πδικο νπιον το Θεο κα ξιο τιμωρας αἰώνιας. Αν μως ατ γινταν, κσμος δν θ μποροσε ν᾿ ντξει τν τιμωρ δικαιοσνη κα τν ργ το Θεο. Θ᾿ φανιζταν. Γι ν μ συμβε μως ατ, πρεπε ν βρεθε κποιος πολ δυνατς ν᾿ ναλβει στ στιβαρ χρια του τν πθεση το χαμνου νθρπου. Ατς ταν Υἱός το Θεο, ποος πρε τν νθρπινη σρκα, μ σκοπ ν βοηθσει τ πδικο πλσμα του. Ηταν ντιπρσωπος λκληρου το γνους, ποος πρε πνω του τ δρμα το παραστρατημνου κσμου, νλαβε λκληρο τ βρος τς νθρπινης νοχς, τς μαρτες τν νχων, κα τιμωρθηκε ατς γι τν νοχ κενων202. Εδωσε λτρο τν ψυχ του203 γι τν ξαγορ τν δουλωμνων στν μαρταν νθρπων. Τ λτρον φυσικ δν δθηκε στ διβολο204 γι ν᾿ φσει ατς λεθερες τς ψυχς, πο κατεχε στ σκοτειν του πικρτεια. Ο διβολος καννα νομικ δικαωμα ξουσας δν εχε πνω στ λογικ πλσματα το Θεο. Μνον θικν ξουσαν σκοσε σ᾿ ατ κα τποτε περισστερο. Ηταν σφετεριστς ξνης διοκτησας, τραννος νθρπων πο κατρθωσε ν ξαπατσει κα ν ποτξει στ ζυγ τς σατανικς κακουργας του. Οτε πλι τν προσφορ το αματος το Υο τ ζτησε Πατρ γι ν συγχωρσει τν μαρτωλ νθρωπο. Ο Θες δν ρσκεται σ αματα, πολ δ λιγτερο στ αμα το Υο του. Δν εναι Θες αμτων πανακρατη κα πανσπιλη φση. ᾿Αλλ τ αμα κενο, στ χση το ποου συνκλινε τ πρρητο μυστριο τς προαινιας θεας βουλς, γινε δεκτ π τν ορνιο Πατρα ς περστθμισμα τς μαρτας κα τς νοχς λων τν νθρπων.

Ο Χριστς πνω στ σταυρ πλυνε μ τ πανγιο αμα του τ ασχος κα τ βρομερτητα τς μαρτας, καθρισε τ φση π τ ρκη τς φθορς, τν κανε ν λμπει στν λλοτιν της αγλη κα εγνεια. ᾿Ανδειξε τ πλσμα στς γνσιες διαστσεις του, τ τοποθτησε στ αθεντικ βθρο του. Στ σταυρ Κριος διεπμπευσε τς σατανικς δυνμεις τς ποστασας205. ᾿Εξευτλισε τ κρτος το χθρο. Συντριψε κα κατργησε τ διβολο. Εσχισε τ χειργραφο τς μαρτας206, τ συναλλαγματικ το θαντου πο πγραψε μ τ χρι της Εα στν ᾿Εδμ. Μ τ πανγιο αμα του πλειψε τν πογραφ τς ασχνης, πληρνοντας διος τ βαρτατο χρος. Μ τ πλωμνα στ σταυρ χρια του «νωσε τ τ πρν διεσττα». Ως μεστης μεταξ Θεο κα νθρπων πκτεινε τν χθρα207 πο δημιοργησεν μαρτα, νωσε τ διϊστμενα μρη (Θεν κα νθρωπον), συμφιλωσε τ πλσμα μ τν Πλστη του, καμε τν παραβτη κα πλι φλο κα υἱόν Θεο γαπητ. Στ σταυρ νθηκαν γ κα ορανς. Στ ξλο τς πακος γ νυψθηκε στν οραν, γινε βασιλεα Θεο, χρα τς χαρς κα τς δικαιοσνης.

Τ ερ σμβολο λγει, τι Χριστς παθε «πρ μν» π Ποντου Πιλτου. Η μνεα το Ρωμαου γεμνα τς Παλαιστνης δν καταχωρθηκε «εκ κα ς τυχεν». Μ τ νομα ατ Σνοδος θλησε ν τονσει τν στορικτητα το σταυρικο πθους το Κυρου, τ χρονικ στιγμ τς θεας οκονομας, ν προλβει σως τς πιθσεις τν ρνησιχρστων, ο ποοι μελλαν ν φθσουν στ σημεο ν ρνηθον κα ατν κμη τν στορικτητα το προσπου το Χριστο. Ο Πιλτος πρξε μι τραγικ νθρπινη φυσιογνωμα. Η ζω του βρθηκε στν τροχι το μαρτυρικο πθους το Χριστο. Η πρνοια το Θεο τν ταξε ν δικσει τν ᾿Ιησο. Το δθηκε σπνια εκαιρα ν γρψει τ νομ του στς πι λαμπρς σελδες τς στορας το κσμου. Φνηκε μως λγος γι μα τσο μεγλη στιγμ. Δν ταν νθρωπος ξιος γι να τσο μεγλο γχερημα. Ατ φυσικ γρφουμε, ποβλποντες αστηρ στν ποκειμενικ τοποθτηση το Πιλτου στ γενικτερο πλγμα το μυστηρου τς θεας οκονομας. Ο Πιλτος ταν δικαστς ντεταλμνος στν αστηρ τρηση το νμου κα τν πονομ δικαιοσνης κα μνος πεθυνος γι τν ποια κβαση τς περιπτειας το Κυρου. ᾿Εγνριζε τι τν καταδκη το Χριστο ζητοσαν ο Εβραοι «δι φθνον»208 κα πστευε στν θωτητα το ποδκου, στν ποον «οδεμαν αταν ερισκεν»209. Η σζυγς του τν εχεν εδοποισει σχετικ210

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.