«Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ».

Καί στή φράση αὐτή τονίζεται ἡ ἑνότητα φύσεως μεταξύ Πατρός καί Υἱοῦ. ῾Ο Χριστός εἶναι Θεός ἀληθινός πού προέρχεται ἀπό Θεόν ἀληθινόν. ῾Η οὐσία του δέν εἶναι ἄλλη σέ σχέση μέ τήν οὐσία τοῦ Πατρός. ῾Ο Υἱός δέν εἶναι Θεός ξένος, κατώτερος ἀπό τόν Πατέρα, ὅπως ἐδίδασκαν οἱ εἰσηγητές τῆς θεωρίας τῆς ὑποταγῆς (ὣ῟ὲ῏ἶὶἂὃὰὦἂ῏)122. Οὔτε πάλιν εἶναι «ὅμοιος» ἤ «ὁμοιούσιος» πρός τόν Πατέρα, ὅπως θά διδάξουν ἀργότερα ἄλλες ἀποχρώσεις τοῦ ᾿Αρειανισμοῦ. ᾿Αλλ᾿ εἶναι πραγματικός Θεός, πού προέρχεται ἀπό πραγματικό Θεό, χωρίς καμιά διαφορά νά ὑπάρχει στή φύση τοῦ ἑνός Θεοῦ. ῾Ο Υἱός, ὡς τέλειος Θεός, φέρει ὅλες τίς ἰδιότητες τοῦ Πατρός. ῎Ετσι δέν μπορεῖ νά εἶναι οὔτε τρεπτός οὔτε ἀλλοιωτός. Τή θεότητά του δέν τήν ἔχει «κατά μετοχήν χάριτος», δέν εἶναι δηλαδή «θεοφόρος», ὅπως θεοφόροι ὀνομάζονται123 οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι, στούς ὁποίους ἐνοικεῖ μέ τή χάρη του ὁ Θεός. ῾Επομένως ὁ Υἱός γνωρίζει πλήρως τόν Πατέρα ὡς ἰσόθεος καί ἰσότιμος μέ αὐτόν, καί δέν τόν ἀγνοεῖ, ὅπως ἰσχυριζόταν ὁ ῎Αρειος. ᾿Αφοῦ δέ ὁ Υἱός εἶναι κατά πάντα ὅμοιος μέ τόν γεννήτορα, δέν μπορεῖ νά εἶναι κτίσμα, ποίημα αὐτοῦ. Εἶναι πλήρης καί τέλειος Θεός.